Σπύρος Παπασπύρος: «Λεβάντες» και «Πουνέντες»!

Νάμαστε πάλι με τα παιχνίδια επικοινωνίας για την ΔΕΘ. Τώρα κυβέρνηση και ΝΔ «κυνηγούν την ουρά τους».

Και αν είναι εποχικό «καλώς», είναι συμπαθητικό σκέρτσο. Διαφορετικά η συμπτωματολογία για την συνήθεια του καλύτερου φίλου του ανθρώπου, λέει: αναζήτηση προσοχής, υπερενεργητικότητα, βαριεστιμάρα και αν αυτό επαναλαμβάνεται μαρτυρά σοβαρότερα αίτια. Η φαινομενικά ακραία πόλωση δεν αναστηλώνει τον δικομματισμό πόσο μάλλον δεν συγκροτεί διπολισμό. Αντίθετα μπορεί να ανοίξει τους ασκούς αντιθετικών ανέμων εντός των κομμάτων ή του ενός -ήδη διαφαίνεται στην ΝΔ-και συθέμελα να φέρει την πλήρη κατάρρευση και της μικρής υφιστάμενης υπόστασής του, άμεσα ή σε δεύτερο χρόνο.

Επειδή η παρούσα οικονομική κρίση στην χώρα -σε καιρό ειρήνης- έχει ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο και εγκατέστησε νέα δεδομένα ούτε η πολιτική του δικαιωματισμού της κυβέρνησης ούτε η οι υπερσυντηριτικές επιθέσεις της ΝΔ πείθουν για το χειρότερο ή το καλύτερο. Μπορεί το 5% των υπερπρονομιούχων παντού -που προσπαθούν να προσεταιρισθούν-να διαβουλεύεται παρασκηνιακά και με τους δύο -κάτι που εκφράζεται με τις ανακατατάξεις στα ΜΜΕ-αλλά προς το παρόν αποφεύγει να εκτεθεί και άρα δεν έχει οριστικοποιήσει την στάση του. Άλλωστε και να γίνει αυτό τίποτα δεν εγγυάται ότι δεν θα αλλάξει στάση προσεχώς απλά η διαφορά με το παρελθόν είναι ότι πριν την κρίση η «συστράτευσή» τους ή η απόσυρση ήταν «θεαματική». Ένας ελαφρύ Λεβάντες φυσάει από την πλευρά της κυβέρνησης ενώ αντίθετα η ΝΔ «φυσά η ίδια για Πουνέντες».

Φυσικά τα «δεσποτικά» ΜΜΕ –που δεν είναι και στον αφρό της «υπόληψης» των πολιτών – ασκούν μεγάλη πίεση επί δεκάμηνο, καθημερινά, μήπως και ριζώσουν τον δικομματισμό. Και βέβαια ανεξάρτητα τι υποστηρίζουν έχουν ένα κοινό υπόβαθρο άγχους, φόβου και ανησυχίας: μήπως και υπάρξει τρίτος πόλος με ριζοσπαστικό πρόγραμμα ή ανάκαμψη αυτοδιοικητικών ή συνδικαλιστικών, κοινωνικών κινημάτων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που παρά τα μικρά ποσοστά της σημερινής Συμπαράταξης, η πιθανότητα ανασύνθεσης και αποταύτισης της ηγετικής ομάδας από το οικονομικό-επικοινωνιακό κατεστημένο, η προοπτική νέας πολιτικής, αυτόνομης οργάνωσης και απαλλαγμένης από «ενοχικά» σύνδρομα για το παρελθόν όσο «αγνοείται» τόσο πιο πολύ αναλύεται για το αύριο.

Και βέβαια η πιθανότητα για Βατερλό δηλαδή ο κίνδυνος, μέσα από την πορεία για ενότητα, να προκύψει η μοιραία διαλυτική διάσπαση δεν έχει εξαλειφθεί, άλλωστε είναι κρυφός πόθος των άλλων δύο και όχι μόνο. Γιατί καλοί οι πολιτικοί σχεδιασμοί όμως η αντοχή τους σε μια οριακή κοινωνική και πολιτική κατάσταση είναι σχετική. Η αδυναμία πρόβλεψης των «αστάθμητων» γεγονότων ή παραγόντων που μπορεί να συμβούν, να επιδράσουν και να βγάλουν μπροστά πολιτικές και κοινωνικές δυναμικές που σήμερα είναι σε «κώμα» ή αποδεκατισμένες καθιστά εδώ, αλλά και από τις ΗΠΑ έως την Ευρώπη, ανοιχτό το ενδεχόμενο κατακλυσμιαίων εξελίξεων.

Κι αν υπάρξουν: λόγος, πρωτοβουλίες, γεγονότα που θα σπάσουν την μοιρολατρία ή την απογοήτευση τότε ή ήττα που θέλει το κατεστημένο να εγκαταστήσει στην όχθη όσων πίστεψαν ή πιστεύουν ότι μπορεί να αλλάξει ο κόσμος και να γίνει πιο δίκαιος, να είναι μερική ή ολική για το ίδιο. Χρειάζονται αντανακλαστικά λοιπόν από όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς παίκτες αυτής της περιοχής που διαφαίνεται ότι μπορεί και να οργανωθεί!

Προηγούμενα άρθρα

Related Posts

Χάρης Ρώμας: «Ο Σίμος Ρούσσος δεν στήριξε τους συμβασιούχους του Δήμου Χαλανδρίου, εκτός ειδικών εξαιρέσεων

Green City: Η κινητή μονάδα ανακύκλωσης στο 1ο Γυμνάσιο Βριλησσίων

Τομέας Παιδείας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ: Πως μία εγκύκλιος του Υπ. Παιδείας υπονομεύει την Ειδική Αγωγή