Σπύρος Παπασπύρος: Το χειμερινό ηλιοστάσιο της κοινωνίας!

Η απογείωση και η προσγείωση σε μια εικόνα: σε μια βιτρίνα με Χριστουγεννιάτικο δένδρο και μια σκάλα που ανεβοκατέβαινε με αργές κινήσεις ο Άη Βασίλης -πριν προλάβει η σκέψη να φύγει στην φαντασία των ημερών- το βλέμμα στην προθήκη του καταστήματος, με τα χαρτόκουτα να σκεπάζουν έναν συνάνθρωπό μας, επαναφέρει στην πραγματικότητα του 2016. Ήταν η περασμένη Τετάρτη και ψάχνοντας στο Ίντερνετ βρήκα ότι ήταν το χειμερινό ηλιοστάσιο δηλ. το σημείο του χρόνου που η νύχτα είναι η μεγαλύτερη και η μέρα μικρότερη, ο ήλιος χαμηλά.

Παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων τα δωρεάν γεύματα στους νεόπτωχους και νέο-άστεγους ήταν, και θα είναι, για τις επόμενες μέρες «πλούσια» για να είναι «απερίσπαστος ο καθένας μας» στις γιορτές αφού «κανείς» δεν είναι «χωρίς γεύμα» τις μέρες τούτες.

Ωστόσο η αξιολόγηση με επίκεντρο τα εργασιακά, το «κούρεμα» των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στις υποτιθέμενες «ανελαστικές» ρυθμίσεις για τις απολύσεις, τη μετάφραση του επιδόματος στους συνταξιούχους και τη μείωση του ΦΠΑ στα νησιά (που αποτελεί πρόβα τακτικισμού για το στήσιμο «προεκλογικής διαχωριστικής γραμμής” των μέσο-ανώτερων και μέσο-κατώτερων ή πιο αδύναμων και αποκλεισμένων κοινωνικών στρωμάτων) ως σχέδιο εκλογών μέχρι Φλεβάρη κάθε άλλο παρά «ξέγνοιαστες» γιορτές προμηνύουν. Έτσι κι αλλιώς οι υποχρεώσεις που λήγουν μαζί με τον παλιό χρόνο και οι αυξήσεις των έμμεσων φόρων με το καλημέρα του νέου δεν αφήνουν περιθώρια για την παραμικρή υπερβολή σε κανένα τραπέζι.

Και βέβαια οι εξαγγελίες ανύπαρκτες για τους ανθρώπους που έριξε η κρίση να περνάνε σκυφτοί δίπλα μας -πολλοί από τα μεσαία στρώματα- για έκτακτα ή μόνιμα κοινωνικά βοηθήματα (όταν το 10% δηλ. 8 εκ. Γερμανοί εξαρτώνται από αυτά, 19,4% Βερολίνο, 18,5% Βρέμη) και οι σχετικές παροχές πενιχρές αφού η χώρα έχει συρρικνωθεί παντού και αδυνατεί να καλύψει ακόμη και τις βασικές ανάγκες (θέρμανση, υγεία, εκπαίδευση, επικοινωνία κά) σε ένα σύνολο ελλείψεων που έχουν προκύψει μετά την κρίση για εκατοντάδες χιλιάδες. Τα φαινόμενα αυτά έχουν υπερ-δεκαπλασιαστεί από το ’10 στον ευρωπαϊκό νότο (Ιταλία πάνω από 300χιλ. έχασαν τα σπίτια τους από εξώσεις των τραπεζών τα τελευταία χρόνια) ενώ πλήττουν έντονα και την Αγγλία, την Γαλλία αλλά και την «ισχυρή» Γερμανία (όπου δεν υπάρχουν καταγραφές).

Τα δελτία, οι οικογένειες σε τροχόσπιτα, παράγκες, σκηνές, πρόχειρες λύσεις στο δρόμο ή στην άκρη των πόλεων «συγκροτούν την υπο-Σαχάρια» Ευρωπαϊκή ζώνη και την ήττα της στρατηγικής για την εξάλειψη της πείνας, της φτώχειας, του αποκλεισμού δηλ. το success story των υποσχέσεων και των στόχων για το 2020 ή την χιλιετία!

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, που η παράδοση το θέλει την παραμονή των Χριστουγέννων, όπως και η λατρεία του ήλιου από την αρχαιότητα, έχουν ιδιαίτερους συμβολισμούς τις μέρες.

Ο κοινωνικός όμως χειμώνας, η μεγάλη νύχτα πόσο θα διαρκέσει; Αρκεί η φιλανθρωπία ή η εκκλησία, οι ΜΚΟ; για να βρεθούν οι ισορροπίες «περιστροφής της Γής στον ήλιο», δηλ. των ανθρώπων στη ζωή;

Είναι απορίας άξιο γιατί η δημόσια περιουσία και οι δημόσιες εκτάσεις (γεωργικές κλπ) δεν έχουν αποτελέσει τη βάση ενός δημοσίου σχεδίου και προγράμματος για υποστήριξη και ένταξη των ανθρώπων αυτών σε κάποια μορφή παραγωγής με πολλαπλά οικονομικά και κοινωνικά οφέλη.

Ανικανότητα, αδιαφορία ή άλλο «λίγη σημασία έχει» όσο ως χώρα δεν τολμάμε και ως πολίτες «συνηθίζουμε», «μαθαίνουμε» να συμβιώνουμε με τα ερείπια, την ερήμωση και την δυστυχία, την ψευδαίσθηση ότι η κάλπη μόνο αρκεί να γυρίσει το χρόνο από την μεγάλη Νύχτα στην μεγάλη Μέρα!

Προηγούμενα άρθρα

Related Posts

BBC: Μετά από μέρες κλιμάκωσης, τι θα κάνει ο Πούτιν στη συνέχεια;

Νίκος Τσούλιας*: Το μακρύ νήμα της Βιβλιοδιαθήκης του

Sky News: Είναι ο Πούτιν έτοιμος να πατήσει το κόκκινο κουμπί;