Σ' αυτό το τεύχος παιδιά θα σας παρουσιάσουμε δυο κυρίες της Βουλής των Ελλήνων, την κα Ευαγγελία Σχοιναράκη και την κα Σοφία Καλαντζάκου. Η πρώτη άφησε τα θρανία, είναι στο επάγγελμα δασκάλα, για να γίνει βουλευτής, μα και η δεύτερη άφησε τα θρανία, γιατί μόλις τελείωσε τις σπουδές της έγινε βουλευτής. Επίσης και οι δυο έχουν από μια πρωτιά. Η κα Σχοιναράκη είναι η πρώτη "εν ενεργεία" δασκάλα, που εκλέγεται βουλευτής. Η κα Καλαντζάκου είναι η μικρότερη σε ηλικία βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου. Επίσης διαπιστώσαμε ότι έχουν άμεση σχέση με μας τα παιδιά. Η πρώτη ως δασκάλα και η δεύτερη ως συγγραφέας παιδικού βιβλίου. Τις συναντήσαμε και τις δυο στη Βουλή των Ελλήνων σε διαφορετικές επισκέψεις, που κάναμε και να τι μας είπαν:

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ κα ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ

Στέφανος: κα Σχοιναράκη μας έκαμε εντύπωση το γεγονός ότι είστε η πρώτη δασκάλα, που περνάει το κατώφλι της Βουλής των Ελλήνων, είναι σωστό αυτό;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Κοιτάξτε να δείτε, αν ανατρέξουμε στην ιστορία της εκπαίδευσης θα δούμε όντως ότι η πρώτη δασκάλα, "εν ενεργεία", που μπαίνει στη Βουλή είχα την τύχη να είμαι εγώ. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ένας δάσκαλος, ένας άνθρωπος που ήταν στο χώρο της εκπαίδευσης για αρκετά χρόνια, περίπου είκοσι χρόνια, να έρχεται τώρα από μια άλλη θέση, απ' αυτήν του βουλευτή, να συμβάλλει με τη δική του τη στάση στο πολιτικό "γίγνεσθαι" της χώρας μας.

Νιόβη: Τι ήταν αυτό που σας έσπρωξε να γίνετε βουλευτής;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Πάντα, σ' όλα τα χρόνια της διαδρομής μου, θυμάμαι, ήμουνα ένας ενεργός πολίτης. Τι σημαίνει ενεργός πολίτης; Είναι ο άνθρωπος που δεν ασχολείται μόνο με την οικογένειά του, αλλά και με άλλα θέματα που έχουν να κάνουν με την κοινωνία. Έτσι λοιπόν, από την αρχή ήμουν μέσα σ' αυτά και σιγά - σιγά μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών, το δημοσιοϋπαλληλικό στη συνέχεια μπήκα στο χώρο της πολιτικής.

Πιέρ: Πόσα χρόνια έχετε δουλέψει ως δασκάλα και σε ποιες περιοχές της Ελλάδας;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Έχω δουλέψει είκοσι χρόνια ως δασκάλα, στο νομό Χανίων, νομό Ρεθύμνης και στο νομό Ηρακλείου, εκεί όπου έχω εκλεγεί βουλευτής.

Χριστίνα: Τι πιστεύετε ότι νιώθουν για σας σήμερα οι παλιοί σας μαθητές και τι νιώθετε εσείς γι' αυτούς;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Μάλλον του παλιούς μου μαθητές θα πρέπει να ρωτήσουμε πως νιώθουν για μένα, αν και βλέποντάς τους εγώ νιώθω περήφανη που έχω μορφώσει τέτοια παιδιά, αλλά διαπιστώνω ότι και αυτοί χαίρονται πολύ όταν συναντιόμαστε. Νιώθω, δηλαδή κι εγώ, όπως νιώθει κάθε δάσκαλος, που συναντά τους παλιούς του μαθητές.

Στέφανος: Είναι καλύτερο να είσαι δασκάλα ή βουλευτής;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Κοιτάξτε να δείτε, και το ένα και το άλλο είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Στο ένα διαμορφώνεις τους αυριανούς πολίτες. Είναι, λοιπόν, ιδιαίτερα σημαντικό να είσαι εκπαιδευτικός. Στο δεύτερο βάζεις τη δική σου σφραγίδα σε αυτό που λέμε "πολιτικό γίγνεσθαι", σ' αυτό που λέμε αναπτυξιακή πορεία του τόπου, δηλαδή συμβάλλεις και ως βουλευτής που νομοθετεί, διαμορφώνεις τους κανόνες, με βάση τους οποίους λειτουργεί η κοινωνία και είναι και αυτό εξίσου σημαντικό. Είναι ένα άλλο επίπεδο και έτσι λοιπόν μπορώ να πω ότι για μένα είναι και τα δυο το ίδιο σημαντικά.

Νιόβη: Εμείς, όμως κα Σχοιναράκη, θέλουμε να σας γνωρίσουμε καλύτερα, γι' αυτό θα 'θέλαμε να μας πείτε μερικά πράγματα για εσάς. Από τι οικογένεια κατάγεστε;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Από πολύτεκνη, αγροτική οικογένεια, δηλαδή οι γονείς μου ήταν αγρότες και κάποια στιγμή ο πατέρας μου έφυγε και πήγε μετανάστης στη Γερμανία, όπου δούλεψε για είκοσι πέντε χρόνια εκεί. Αυτό έγινε το 1965, τότε που έφευγαν όλοι οι Έλληνες για να πάνε έξω να δουλέψουν και να συναντήσουν μια καλύτερη τύχη ή αν θέλετε για να βγάλουν περισσότερα χρήματα για να μπορέσουν να ζήσουν τις οικογένειές τους. Ήταν δύσκολα χρόνια τότε για τη χώρα μας.

Πιέρ: Έχετε οικογένεια;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Ναι, βεβαίως έχω οικογένεια! Έχω κι εγώ δυο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη, το Μιχάλη και τη Μαρία. Ο Μιχάλης πέτυχε το δικό του το στόχο, μια θέση δηλαδή στο οικονομικό πανεπιστήμιο του Αιγαίου. Η Μαρία είναι Τρίτη Γυμνασίου. Έχει αυτές τις μέρες εξετάσεις και νοερά και όσο μπορώ και κανονικά είμαι κοντά της

Χριστίνα: Ξέρουμε ότι και ο σύζυγός σας είναι δάσκαλος. Εξακολουθεί να είναι δάσκαλος ακόμα και σήμερα;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Ναι, βεβαίως! Ο σύζυγός μου είναι δάσκαλος. Τελειώσαμε μαζί την Παιδαγωγική Ακαδημία και συνεχίζει να είναι δάσκαλος.

Στέφανος: Τα παιδιά σας θα θέλατε ν' ασχοληθούν με την πολιτική και γιατί;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Τα παιδιά μου, όπως όλοι οι μαθητές μου καθώς και όλα τα παιδιά του κόσμου θα ήθελα να γίνουν ενεργοί πολίτες, δηλαδή να προσπαθούν με το δικό τους τον τρόπο, όπως βλέπω ότι προσπαθείτε κι εσείς, να συμβάλλουν στο να γίνει καλύτερη η κοινωνία μας. Μέσα από αυτό έρχονται όλα τα υπόλοιπα. Τ' άλλα είναι δική τους επιλογή στη συνέχεια.

Νιόβη: Όταν πάψετε να είστε βουλευτής θα ξαναγίνετε δασκάλα;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Βεβαίως! Κοιτάξτε να δείτε, εγώ παραιτήθηκα προσωρινά από την υπηρεσία μου προκειμένου να έρθω στο Κοινοβούλιο. Αυτό σημαίνει ότι εφόσον τελειώσει η δική μου κοινοβουλευτική θητεία επιστρέφω ξανά στη δουλειά μου.

Πιέρ: Τώρα ας έρθουμε σε κάτι γενικότερο. Θα θέλατε να γίνετε υπουργός παιδείας;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Χα! Χα! (γέλια). Αυτά είναι ζητήματα που τα κρίνει ο πρόεδρος της κυβέρνησης και αυτός αποφασίζει.

Χριστίνα: Είστε ευχαριστημένη από τη σημερινή λειτουργία του ελληνικού δημοτικού σχολείου;

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Σίγουρα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με προηγούμενα χρόνια, δηλαδή παλιότερα. Οι εκπαιδευτικοί με τους δικούς τους αγώνες και η πολιτεία από τη δική της τη θέση έχει διαμορφώσει καλύτερους όρους για την εκπαίδευση σήμερα. Δε σημαίνει ότι έχουμε πετύχει το τέλειο. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και πάντα διεκδικούμε το καλύτερο, γιατί επιβάλλεται να δώσουμε το καλύτερο στους αυριανούς πολίτες, τ' αυριανά παιδιά.

Δάφνη: Τι θα αλλάζατε στο σημερινό σχολείο, αν είσαστε υπουργός παιδείας.

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Δεν μπορείς ν' απαντήσεις σ' αυτό με μια λέξη. Πρώτα - πρώτα θα έπρεπε να στηριχθούν επιμορφωτικά και όχι μόνο, οι δάσκαλοι και γενικότερα οι εκπαιδευτικοί και στη συνέχεια να γίνουν καλύτεροι οι όροι που αφορούν την υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων. Αυτά είναι δυο πολύ σημαντικά πράγματα, που μπορούμε να τα δούμε.

Παιδιά: Ευχαριστούμε πολύ.

Σχοιναράκη Ευαγγελία: Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ παιδιά.

Γιώργος: Ήσασταν καλή μαθήτρια;

Καλαντζάκου: Ήμουνα καλή μαθήτρια, αλλά ήμουνα πολύ άτακτη. Είχα μια φιλοσοφία ότι μπορεί να είσαι άτακτη αρκεί να παίρνεις καλούς βαθμούς, οπότε μπορούσα και το συνδύαζα αυτό.

Νικήτας: Ποιο μάθημα δε σας άρεσε;

Καλαντζάκου: Ποιο μάθημα δε μου άρεσε; Στο Δημοτικό… Για να σκεφτώ ποιο δε μου άρεσε. Στο δημοτικό δε νομίζω ότι ήταν και κάποιο που δε μου άρεσε καθόλου. Όμως, θυμάμαι αυτά που μου άρεσαν περισσότερο. Μου άρεσε πάρα πολύ η Ιστορία, αλλά δεν τρελαινόμουν για τη φυσική, που την αγάπησα αργότερα.

Χριστίνα: Έχετε γράψει ένα παιδικό βιβλίο. Τι ήταν αυτό που σας έσπρωξε να το γράψετε;

Καλαντζάκου: Έγραψα ένα παιδικό βιβλίο γιατί διαβάζω παιδικά βιβλία. Δεν ξέρω αν εσείς έχετε διαβάσει τα βιβλία του Χαρι Πότερ. Την έχετε διαβάσει αυτή τη σειρά;

Κάποιο παιδί: Ναι, την έχουμε διαβάσει.

Καλαντζάκου: Και τα τέσσερα;

Κάποιο παιδί: Ναι, και τα τέσσερα.

Καλαντζάκου: Κι εγώ έχω διαβάσει και τα τέσσερα και περιμένω την ταινία που βγαίνει στις 26 Νοεμβρίου. Λοιπόν μου άρεσε πάρα πολύ η παιδική λογοτεχνία και πάντα διάβαζα παιδική λογοτεχνία. Οπότε κάποια χρονιά ήμουν στην Καλαμάτα, βέβαια δεν έχει καμιά σχέση το βιβλίο με την Καλαμάτα, ούτε με τη Μεσσηνία. Έχει με τη Μύκονο την οποία έχω επισκεφθεί στη ζωή μου, νομίζω, τρεις φορές και δεν έχω κανένα δεσμό και ούτε έχω ιδιαίτερες αναμνήσεις από το νησί. Αλλά επειδή είχα πάει όταν ήμουν πολύ μικρή και θυμόμουν τον Πέτρο τον Πελεκάνο, αποφάσισα να γράψω ένα βιβλίο, όπου ένας από τους ήρωες ήταν ο πελεκάνος.

Γιώργος: Γιατί επιλέξατε για κεντρικό ήρωα τον Πέτρο τον Πελεκάνο;

Καλαντζάκου: Γιατί επέλεξα για κεντρικό ήρωα τον Πέτρο τον πελεκάνο; Τον επέλεξα γιατί ίσως ο Πέτρος ο Πελεκάνος είναι μασκότ της Μυκόνου και όταν επισκέφθηκα τη Μύκονο, διαπίστωσα ότι ανοίγει διάλογο με τους κατοίκους του νησιού. Του μιλάνε οι κάτοικοι λες και είναι άνθρωπος. Επίσης ήθελα να δώσω κι έναν άλλο τόνο ευαισθησίας. Μα δεν είναι μόνο ο Πέτρος, είναι και η Άκα το σκυλί της παρέας και παίζει κι αυτή ένα ρόλο καθώς και ο Παύλος και άλλοι.

Νικήτας: Τώρα ας έρθουμε στα δικά σας, τα πολιτικά. Τι σας έσπρωξε να γίνετε βουλευτής;

Καλαντζάκου: Πάντως δε με έσπρωξαν οι ίδιοι λόγοι που με έσπρωξαν να γράψω ένα παιδικό βιβλίο (γέλια). Νομίζω ότι η πολιτική είναι πολύ παρεξηγημένη. Νομίζω πως ο κόσμος θεωρεί ότι η πολιτική είναι ξεπερασμένη. Πως αυτοί οι άνθρωποι που πολιτεύονται είναι κάτι συντηρητικοί, κάτι κακομούτσουνοι άνθρωποι. Όμως να πω ότι πάρα πολλοί από τους πολιτικούς έχουν και χιούμορ, έχουν και άποψη. Ο λόγος όμως που πραγματικά μ' έκανε να πολιτευτώ ήταν επειδή θέλω να συμβάλλω κι εγώ, με τον τρόπο μου, ν' αλλάξουν κάποια πράγματα στην Ελλάδα. Και από το να κάθομαι απ' έξω και να κάνω μόνο κριτική σκέφτηκα να μπω μέσα και να διεκδικήσω, εκπροσωπώντας ένα μεγάλο τμήμα πολιτών του νομού Μεσσηνίας, να φέρω μια ανανέωση και να βοηθήσω ν' αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο

Χριστίνα: Θέλατε από μικρή να γίνετε βουλευτής;

Καλαντζάκου: Όχι, δεν ήθελα από μικρή να γίνω βουλευτής. Μάλλον θα 'λεγα το αντίθετο. Ήθελα περισσότερο απ' όλα να γράφω. Θα προτιμούσα πολύ περισσότερο να είμαι συγγραφέας, ή τουλάχιστον δημοσιογράφος, όπως έγινε όταν ξεκίνησα τα πρώτα επαγγελματικά μου βήματα, για λίγο όμως διάστημα. Αλλά δεν ήταν για μένα αυτό, παρ' ότι έμαθα πολλά πράγματα. Δεν είχα σκεφτεί να γίνω βουλευτής, ίσως γιατί μεγάλωσα σε πολιτικό σπίτι. Ακριβώς γι' αυτό ήμουν αντίθετη. Τελικά αποφάσισα το εξής: είναι πολύ πιο σημαντικό, αφού μ' ενδιαφέρουν τα κοινά και μ' ενδιαφέρει να δω κάποιες αλλαγές να λαμβάνουν χώρα στην πατρίδα μας, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό ν' αξιοποιήσω τις όποιες ικανότητες έχω στο να συμβάλλω σ' αυτό. Δούλεψα δέκα χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και νομίζω ότι η μετάβαση έγινε σχετικά εύκολα.

Γιώργος: Αν δεν ήσασταν πολιτικός, τι άλλο θα σας άρεσε να κάνετε;

Καλαντζάκου: Επαγγελματικά;

Γιώργος: Ναι.

Καλαντζάκου: Επαγγελματικά ή στον ελεύθερό μου χρόνο, γιατί έχει σημασία αυτό;

Γιώργος: Επαγγελματικά.

Καλαντζάκου: Αν δεν ήμουν βουλευτής θα δούλευα σε ένα ινστιτούτο εξωτερικής πολιτικής. Είχα μια πρόταση από την Αμερική, προτού πολιτευθώ. Έχω όμως και μια κρυφή ζήλια, γιατί ο άντρας μου είναι καθηγητής πανεπιστημίου, θα ήθελα να είμαι ακαδημαϊκός, αλλά παραμεγάλωσα τώρα και δε θα με προσλάβουν (γέλια). Νομίζω όμως ότι τελικά θα έγραφα. Θα έγραφα πολύ.

Νικήτας Λένε ότι είστε "υπερκινητική και υπερβολική". Είναι αλήθεια αυτό;

Καλαντζάκου: Τώρα υπερβολική δεν ξέρω, αλλά υπερκινητική σίγουρα. Αυτό είναι γεγονός. Αν σκεφτείτε ότι είμαι συνεχώς με μια τσάντα στο χέρι, όπως είδατε μπαίνοντας. Από το πρωί έχω πάει στη Μεσσηνία κι έχω γυρίσει και είναι μόνο τρεις το μεσημέρι. Είμαι υπερκινητική γιατί έχω όρεξη. Αν δεν έχω όρεξη, τότε κάθομαι.

Γιώργος: : Έχετε πει: "Η πολιτική μου αρέσει γιατί θέλω ν' αλλάξω τον κόσμο". Τι θ' αλλάξετε;

Καλαντζάκου: Τι θ' αλλάξω; Θα πω το εξής: περιμένουμε όλοι να πω ότι θα αλλάξω μεγάλα πράγματα. Από τους πολιτικούς περιμένουμε να λύσουν τα τεράστια προβλήματα, όπως για παράδειγμα τη διεθνή τρομοκρατία και άλλα. Νομίζω όμως ότι θα έχω πιο μεγάλη επιτυχία αν καταφέρω και πετύχω μικρά πράγματα. Όπως για παράδειγμα ένα από αυτά που θα 'θελα να κάνω και το έχω προγραμματίσει για το άμεσο μέλλον είναι να συμβάλλω, ώστε να έχουν όλα τα παιδιά, που ταξιδεύουν με αυτοκίνητο, ειδικό καρεκλάκι, μέχρι την ηλικία των δέκα - δώδεκα χρόνων, γιατί πιστεύω ότι πάρα πολλά παιδιά κάθε χρόνο παθαίνουν ατυχήματα και κάποια από αυτά παθαίνουν πολύ σοβαρή ζημιά. Λοιπόν σας λέω ένα μικρό. Θα 'θελα να βοηθήσω στη Μεσσηνία, για παράδειγμα, να ξαναβρούν το δρόμο τους οι αγρότες, οι οποίοι ως κατηγορία πολιτών φθίνουν κι εγκαταλείπουν την περιφέρεια, γιατί η δουλειά τους είναι πολύ σκληρή και οι τιμές των προϊόντων τους είναι πολύ χαμηλές. Αν μπορούσα να συμβάλλω, ώστε να δοθεί μια πραγματική προοπτική στα προϊόντα μας στη Μεσσηνία, αυτό θα μ' έκανε πολύ χαρούμενη. Αυτό σας το λέω σαν παράδειγμα.

Νικήτας: Ο μπαμπάς σας είναι εμπειρότατος πολιτικός. Πόσο σας επηρεάζει στις αποφάσεις σας;

Καλαντζάκου: Πόσο μ' επηρεάζει; Νομίζω ότι μ' έχει επηρεάσει σ' ένα πράγμα. Το οποίο ήταν και το πιο σημαντικό μάθημα. Ο πατέρας μου έλεγε πάντα ότι "πρώτα η Μεσσηνία" και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί πολλές φορές όταν κάποιος εκλέγεται έρχεται στην Αθήνα, όλη μέρα βρίσκεται στη Βουλή ή τρέχει για διάφορες απασχολήσεις και χάνει την επαφή με τους πολίτες που τον ή την εξέλεξαν, που τους έστειλαν στη Βουλή. Για να είμαι εγώ βουλευτής κάποιοι πολίτες από τη Μεσσηνία ψήφισαν Σοφία Καλαντζάκου. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα, που μ' έχει επηρεάσει πολύ και διατηρώ πολύ στενές σχέσεις με τη Μεσσηνία. Περιοδεύω συστηματικά και είμαι σε άμεση επαφή με τους ανθρώπους που με ψήφισαν, αλλά και με τους υπόλοιπους που δε με ψήφισαν, αλλά μπορεί ν' αλλάξουν γνώμη.

Χριστίνα: Γνωρίζουμε ότι πρόσφατα παντρευτήκατε. Είστε ευτυχισμένη.

Καλαντζάκου: Παντρεύτηκα πρόσφατα. Πριν από ένα χρόνο περίπου. Το περασμένο Φθινόπωρο, στις είκοσι Οκτωβρίου. Νομίζω ότι είμαι τυχερή, γιατί παντρεύτηκα έναν ανθρώπο που μπορεί να παρακολουθήσει όλα αυτά και είναι ένας άνθρωπος με πολύ χιούμορ και με κρατάει μακριά από την καθημερινότητα, δηλαδή κάνουμε άλλα πράγματα μαζί κι έτσι με βοηθάει να ξεφεύγω από την καθημερινή ρουτίνα.

Σας ευχαριστούμε πολύ κα Καλαντζάκου.

Φώτο: Πάνος Κόκκαλης ΣΤ'