Η χρηματοοικονομική κρίση χωρίς πολιτική αντιμετώπισης των αιτιών έχει απορυθμίσει την λειτουργία του οικονομικού συστήματος στην Ευρώπη και του πολιτικοκοινωνικού εδώ και στην Ισπανία προς το παρόν.
Ότι στην αρχή της κρίσης παραπέμφθηκε στο μέλλον οδήγησε στη μεγέθυνσή της και μας επιστρέφει στις χειρότερες στιγμές του απώτερου παρελθόντος, υπενθυμίζοντας την ανάγκη να σταθούμε στην ουσία και όχι τα συμπτώματα. Κάτι που φαίνεται ότι δεν είναι κατανοητό και αντιληπτό έγκαιρα τόσο από τις κυβερνήσεις όσο και από τους πολίτες.
Παρόμοιοι αυτό-εγκλωβισμοί διακρίνονται και στο προσφυγικό με την Ευρώπη να υποτιμά την χρήση του ζητήματος ως διπλωματικό όπλο από την Τουρκία, που προκαλεί νευρικούς κλονισμούς στην αμήχανη ΕΕ – με το αζημίωτο – και που θα αυξομειώνει, όποτε εκτιμά ότι την συμφέρει, όσο διαρκεί το πολεμικό «πεδίο» στην Συρία ή σιγοκαίουν εντάσεις σε άλλες περιοχές της Ανατολής.
Η χώρα μας στο περιθώριο της Ευρωζώνης και της ΕΕ αναπτύσσει εσωστρέφεια και έχει ως «κύρια» θέματα στην «δημόσια» σφαίρα: τις τηλεοπτικές άδειες, το αν και ποια είναι η δημοσκοπική κάμψη της κυβέρνησης, αν στήνεται ή όχι νέος διπολισμός με ψευδοκεντρώες, ψευδοκεντροδεξιές, ψευδοαριστερές γραμμές, αν και ποιά υπόγεια «συμφωνία» έγινε για τις αγροτικές κινητοποιήσεις και από ποιούς – λες και όσοι τα πλάθουν αυτά είχαν ανοιχτά και φλεγόμενα στήθη για «εξέγερση» ή «λαϊκή επανάσταση». Τη στιγμή που η επιπεδοποίηση της κρίσης λειτουργεί τεκτονικά στην κοινωνία και το διεθνές περιβάλλον μεταβάλλεται ραγδαία εμείς έχουμε στο περιθώριο τα μείζονα:
Επειδή το πρόβλημα δεν είναι εάν είναι κλειστοί και πότε θα ανοίξουν οι δρόμοι και ποιός θα είναι «νικητής» αλλά οι άλλοι κλειστοί δρόμοι – από την γραφειο-κρατικοδιαχειριστική νοοτροπία και την «μόδα» των ξεπεσμένων ιδεοληψιών – που αθόρυβα αποδυναμώνουν την χώρα ως οντότητα και εξαπλώνουν την αδυναμία σε βαθμό επικινδυνότητας.
Να αφήσουμε τις ωραιοποιήσεις ή τις δαιμονοποιήσεις.
Να μην αυτοπαγιδευτούμε πάλι, να σταθούμε στο ύψος της αναγκαίας προσπάθειας, της έμπνευσης στόχων με ευρύτητα και εξωστρέφεια. Η πολυσυζητημένη δυνατότητα πχ για καινοτόμες δράσεις, πρέπει να περάσει από τα περιγράμματα, από ιδέες σε πρόγραμμα, με συγκέντρωση των σπάνιων δημόσιων πόρων, την εστίαση του ΕΣΠΑ, την ένταξη όλων των πανεπιστημίων και ιδρυμάτων σε ένα Εθνικό Δίκτυο Καινοτομίας με συντονισμό των δημόσιων πολιτικών. Αυτό θα αποτελούσε οργανωμένη πρωτοποριακή παρέμβαση στο σύνολο του παραγωγικού ιστού που μπορεί να πολλαπλασιάσει τα αποτελέσματα, τις εξαγωγές, να ανατάξει την οικονομία.
Καλοί οι υπολογισμοί και τα σενάρια για το πόσο αντέχει ο ένας, πότε χάνει ή «κερδίζει» ο άλλος, αλλά η αστάθεια και η πολιτική αδυναμία αποτελούν ένα χαλί που ορίζεται υπό τις επικρατούσες συνθήκες από δυνάμεις εκτός της χώρας. Ένα έργο που παίζεται για τέταρτη φορά από το ξέσπασμα της κρίσης και μας οδηγεί από τις βραχύβιες στις εποχικές κυβερνήσεις!
«Ωραίες» οι στενές προσεγγίσεις, οι «ρηξικέλευθες» ατάκες για δευτερόλεπτα στα πρωινάδικα ή τα Δελτία των 8 αλλά άνευ εθνικών, οικονομικών, κοινωνικών στόχων ο λογαριασμός όλο και μεγαλώνει! Το τίμημα ποιός το πληρώνει;
Προηγούμενα άρθρα
Με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης,…
H διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με αγωνία την κλιμάκωση στον πόλεμο Ρωσίας - Ουκρανίας μετά και τη…
Η δρομολόγηση κοινών δράσεων και πρωτοβουλιών που θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση των πολιτικών πρόληψης στον…
Τις προηγούμενες ημέρες, με αφορμή το “4th Parliamentarian Forum: Strategies Against the Far Right” του…
Ανακοίνωση εξέδωσε ο δήμος Αθηναίων, σχετικά με το σιντριβάνι της πλατείας Συντάγματος και τις εργασίες καθαρισμού και συντήρησής…
Τη δημιουργία μιας αξιόπιστης εναλλακτικής έναντι της Νέας Δημοκρατίας έθεσε ως προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ ο…