Όταν βγαίνει κανείς από το αεροπλάνο και πηγαίνει στη Ρώμη βλέπει το αεροδρόμιο του Φιουμιτζίνο. Λέγεται έτσι γιατί βρίσκεται στο χωριό Φιουμιτζίνο, που απέχει από τη Ρώμη είκοσι λεπτά με το αυτοκίνητο.

Όταν φτάνει κανείς στη Ρώμη βλέπει πρώτα την καινούρια πόλη με τις πολυκατοικίες, τους δρόμους με την κίνηση, τα μαγαζιά. Και μοιάζει πολύ με την Αθήνα. Σιγά - σιγά μπαίνουμε στην αρχαία πόλη και η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Οι δρόμοι είναι λιθόστρωτοι, τα κτίρια πολύ παλιά, ψηλά και πολύ όμορφα.

Η πόλη είναι γεμάτη πλατείες με τεράστια αγάλματα και σιντριβάνια. Όλη η πόλη της Ρώμης μοιάζει μ' ένα τεράστιο και ανοιχτό μουσείο.

ζητούσαν όποιον ήθελαν να δουν και αυτός περνούσε την Πύλη και μπορούσαν έτσι να τον δουν.

Η πιάτσα Ντισπάνια με τις πολλές σκάλες και στο κέντρο ένα σιντριβάνι με αγάλματα. Η πιάτσα Παβόνα με πολλά σιντριβάνια, που βρέχουν με το νερό τους τ' αγάλματα και γύρω - γύρω βλέπεις μουσικούς, θεατρίνους, μίμους και ταχυδακτυλουργούς που μοιράζουν χαρά και διασκεδάζουν τον κόσμο. Στη λίμνη Τρεβιόλι πετάνε από ένα νόμισμα και κάνουν μια ευχή, πιστεύοντας ότι αυτή θα επαληθευτεί.

Μεγαλύτερη εντύπωση κάνει στον επισκέπτη το Βατικανό, που κάθε Κυριακή μαζεύονται χιλιάδες ανθρώπων, που πιστεύουν στην καθολική θρησκεία, περιμένοντας να δουν και ν' ακούσουν τον Πάπα.

Άγγελος Νικολόπουλος Τάξη Γ'