δεν ήξεραν
πως πρεπει να μάθουν κι έπρεπε να βρεθεί κάποιος κοντά τους, να τα βοηθήσει.
Αυτά τα παιδάκια κάθε φορά που έκαναν κάποιο λάθος ντρέπονταν παρά πολύ,
γιατί τα κορόιδευαν οι άλλοι. Εμείς γράφοντας αυτό το βιβλίο θέλαμε
να δείξουμε ότι δεν πρεπει να κοροϊδεύουμε τ' αλλά τα παιδάκια. Όλοι
μας μπορούμε να μάθουμε να κάνουμε κάτι αρκεί κάποιος να μας βοηθήσει.
Κι αυτός θα πρέπει να είναι ή ο δάσκαλος μας ή ο μπαμπάς μας ή η μαμά
μας ή κάποιος αδελφός μας. Γι' αυτό, λοιπόν, γράψαμε γιατον Παύλο.
Μανουήλ:
Πως καταφέρατε να δουλέψετε τέσσερα άτομα μαζί, για να κάνετε αυτό το
βιβλίο;
κα Μπούκλα:
Όλοι δεν μπορούμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Κάποιοι μπορούν να γράψουν,
κάποιοι μπορούν να ζωγραφίσουν και να δώσουν με εικόνες αυτό που γράφουν
οι συγγραφείς και κάποιοι άλλοι να ενώσουν τις εικόνες και το κείμενο
και να φτιάξουν αυτό το βιβλίο.
Γιάννης:
Η συνεργασία, που κάνατε, σας φάνηκε εύκολη;
κα Δερμετζόγλου:
Οι συνεργασίες όλες δεν είναι εύκολες, αλλά έχουν κάτι πολύ θετικό.
Αποκομίζεις παρά πολύ σημαντικά στοιχεία γιατους ανθρώπους και τις ανθρώπινες
σχέσεις.
Μανουήλ:
Πόσο και σας πήρε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
κα Μάνθου
Κουτσούλη: Μας πήρε αρκετό καιρό, γιατί η καθεμιά έκανε μια διαφορετική
δουλειά. Ύστερα ενώσαμε όλες τις δουλειές μαζί και βγάλαμε αυτό το βιβλίο.
Αυτά μάθαμε και συνιστούμε το βιβλίο αυτό σε όλους, αλλά κυρίως στα
μικρά παιδιά.
Μανουήλ
Καραπέτσης Τάξη Δ1, Γιάννης Παραδεισιάδης Τάξη Δ2