Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2002 πήγαμε στο βιβλιοπωλείο "Ευριπίδης" στο Χαλάνδρι, για να παρακολουθήσουμε την παρουσίαση του βιβλίου "Ο Δικός μας Άγιος Βασίλης", του Βαγγέλη Ηλιόπουλου.
Το βιβλίο δε μιλάει για το χοντρό Αϊ-Βασίλη, σαν αυτό της Coca Cola, αλλά γι' αυτόν τον αδύνατο και ψηλό Αι-Βασίλη, αυτόν που έρχεται από τη Καισαρεία.
Πιο συγκεκριμένα μιλάει για μια οικογένεια που είναι πολύ φτωχή κι έχει πέντε παιδιά. Οι δυο γονείς, που δεν είχαν χρήματα, πήγαν στην πόλη να δουλέψουν και τα παιδιά έμειναν μόνα στο σπίτι. Όλα ήταν κορίτσια εκτός από το πέμπτο που ήταν αγόρι.
Η μεγάλη αδερφή φρόντιζε να ντύνονται με ζεστά ρούχα και να τρώνε καλά. Περισσότερο φρόντιζε το μικρούλη, τον Ιωάννη. Τις νύχτες μάλιστα φρόντιζε να τον σκεπάζει πολύ καλά με τη χοντρή κουβέρτα, που καμιά αδερφή δεν την ήθελε. Όμως τα φαγητά σιγά - σιγά λιγόστευαν και η μεγάλη αδερφή, η Μαρία, παρακάλεσε τις άλλες αδερφές να τρώνε λιγότερο, για να τρώει περισσότερο ο Ιωάννης. Σε λίγο άρχισαν να τους τελειώνουν και τα ξύλα. Ο μικρός παραπονιόταν.
Πριν ξαπλώσουν τα κορίτσια παρακάλεσαν το Θεό να λιώσουν τα χιόνια, για να μπορέσουν να βγουν έξω στην αυλή, ενώ ο Ιωάννης παρακάλεσε το Θεό να κάνει τους γονείς του να επιστρέψουν φέρνοντας δώρα και φαγητά. Την επόμενη μέρα χτύπησε η πόρτα και είδαν έναν αδύνατο γεροντάκο που ήθελε να ξεκουραστεί. Τα παιδιά πρόσεξαν ότι στη ζώνη του είχε περασμένο χαρτί και καλαμάρι. Τα παιδιά τον καλοδέχτηκαν και του πρόσφεραν ένα ζεστό ρόφημα.
Σε λίγο ο ξένος βγήκε κι επέστρεψε με μια αγκαλιά ξύλα για τη φωτιά. Τότε ο Ιωάννης του παραπονέθηκε γιατί περίμενε κάποιον με δώρα.
Ο ξένος πήγε, λοιπόν, στην κουζίνα και μεταμόρφωσε το μπαστούνι του σ' ένα δέντρο απ' όπου κρέμονταν φλουριά και είπε στα παιδιά ότι αυτά τα φλουριά θα τα έβαζε μέσα σε πίτες και θα τις μοίραζε σ' όλο τον κόσμο. Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε στο βιβλίο...
Η ενδιαφέρουσα αυτή παρουσίαση είχε και μερικά μικρά διαλείμματα κατά τα οποία παιδιά από το Ωδείο Kodaly τραγούδησαν πανέμορφα τραγούδια.
Μόλις τελείωσε η παρουσίαση εμείς πλησιάσαμε το συγγραφέα και είχαμε μαζί του τον παρακάτω διάλογο:
 |
Η συνέντευξη με το συγγραφέα Βαγγέλη Ηλιόπουλο
Ερώτηση: Πώς σας ήρθε, κ. Ηλιόπουλε η έμπνευση για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
κ. Ηλιόπουλος: Τον Άγιο Βασίλη;
Ερώτηση: Ναι!
κ. Ηλιόπουλος: Λοιπόν, εγώ έβλεπα παρά πολύ ότι τα παιδιά αυτό που ξέρουν είναι αυτός ο χοντρός Άγιος Βασίλης της Coca - Cola, που είναι από το Βόρειο Πόλο, ενώ στα κάλαντα λέμε ότι έρχεται από την Καισάρεια και κρατάει χαρτί και καλαμάρι. Ρωτάω, λοιπόν, κάποια παιδιά: "Παιδιά, τι είναι το καλαμάρι;" και μου απαντούν "Ψάρι, μου λεν από το Βόρειο Πόλο". "Αμάν, λέω, πάει τα παιδιά ξέχασαν ποια είναι η παράδοση και δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την
παράδοση μας. Κι έτσι αποφάσισα να πάρω τα στοιχεία από τα κάλαντα και να γράψω ένα παραμύθι για το δικό μας Άγιο Βασίλη. Όχι, τον Άγιο-Βασίλη με το κόκκινα, το χοντρούλη, αλλά το δικό μας, που είναι αδύνατος, λεπτός κι έρχεται από την Καισάρεια.
Ερώτηση: Πόσο καιρό διαθέσατε για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
κ. Ηλιόπουλος: Λοιπόν, γι' αυτό το βιβλίο διέθεσα, περίπου ένα καλοκαίρι, γιατί έπρεπε να διαβάσω όλα τα κάλαντα, και ξέρεις είναι πολύ δύσκολο να γράφει κανείς χριστουγεννιάτικο βιβλίο το καλοκαίρι. Μετά πέρασε πολύς καιρός γιατί έπρεπε ο Νικόλας ο Ανδρικόπουλος, που το εικονογράφησε, να βρει χρόνο και βγήκε μετά από τρία χρόνια αυτό το βιβλίο, δηλαδή αυτό το βιβλίο δουλεύτηκε είτε από μένα, είτε από το Νικόλα τρία ολόκληρα χρόνια. Μέχρι πια που φέτος κατορθώσαμε να το βγάλουμε.
Ερώτηση: Αυτό το βιβλίο είναι το αγαπημένο σας;
κ. Ηλιόπουλος: Όλα τα βιβλία μου είναι αγαπημένα, δηλαδή όταν κανείς ασχολείται τόσους πολλούς μήνες με κάποιο βιβλίο μετά το αγαπάει σαν παιδί του. Επειδή είναι το τελευταίο που κυκλοφόρησε και μέχρι να βγει το επόμενο είναι το πιο αγαπημένο μου.
Ερώτηση: Πώς νιώθετε τώρα που θα κυκλοφορήσει το βιβλίο σας;
κ. Ηλιόπουλος: Νιώθω πολύ χαρά, γιατί το περίμενα παρά πολύ καιρό και επειδή είναι το μοναδικό βιβλίο που υπάρχει και ο Άγιος Βασίλης είναι ο δικός μας από την Καισάρεια, Νιώθω πολύ μεγάλη χαρά, γιατί θέλω τα παιδιά να ξέρουν κι αυτή την πλευρά της ιστορίας.
Ερώτηση: Πιστεύετε ότι το βιβλίο σας αυτό θα έχει επιτυχία;
κ. Ηλιόπουλος: Νομίζω ναι! Δεν το ξέρω ακόμα. Δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Πάντως όταν γράφει κάποιος ελπίζει ότι τα παιδιά θ' αγαπήσουν το κείμενό του. Πιστεύω, όμως, επειδή θ' αγγίξει τις ψυχούλες τους κι επειδή θα τους θυμίσει πολλά πράγματα που τα κάνουμε, όπως οι βασιλόπιτες, τα κάλαντα, νομίζω ότι θα το αγαπήσουν και το βιβλίο πολύ.
Ερώτηση: Εσείς πιστεύατε, όταν ήσαστε μικρός στον Άγιο Βασίλη;
κ. Ηλιόπουλος: εγώ πιστεύω ακόμα κι όχι όταν ήμουνα μικρός. Και τώρα πιστεύω! Θεωρώ ότι υπάρχει στο μυαλό μας υπάρχει και στην πραγματικότητα. Άρα αφού εμείς τον αγαπάμε κι αφού εμείς ξέρουμε ότι μας σκέφτεται και μας προστατεύει για μένα ο Άγιος Βασίλης κι όλοι οι Άγιοι υπάρχουν.
Παιδιά: Σας ευχαριστούμε πολύ.
κ. Ηλιόπουλος: Να είστε καλά, παιδιά.
Λίγο πιο πέρα ήταν και η υπεύθυνη του βιβλιοπωλείου η κυρία Τζανετάκη την οποία πλησιάσαμε και τη ρωτήσαμε σχετικά με την πρωτοβουλία αυτή, που είχε αναλάβει το βιβλιοπωλείο τους και μας είπε: "Το Σάββατο το μεσημέρι στις δώδεκα η ώρα μαζεύουμε εδώ παιδιά και τους παρουσιάζουμε βιβλία από όλους τους μεγάλους και τους μικρότερους εκδοτικούς οίκους, με σκοπό να γνωρίσουν τα παιδιά τα βιβλία, να τ' αγαπήσουν και να περάσουν μια ώρα πολύ ευχάριστα". Εμείς τι άλλο να πούμε πέρα από ένα πολύ μεγάλο μπράβο!
Βασιλική
& Δέσποινα Λιάπη, Δέσποινα Τσούλου, Ελεάννα Κώστογλου Τάξη Δ2 
