Κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς, η οικογένειά μου κι εγώ, συνηθίζουμε να παρακολουθούμε μια παράσταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Φέτος παρακολουθήσαμε τον "Κουρέα της Σεβίλλης", του Τζοακίνο Ροσίνι. Η προπώληση εισιτηρίων είχε άρχισε ένα μήνα περίπου πριν και τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν!

Η πρώτη παρουσίαση της όπερας αυτής έγινε στο θέατρο "Argentina" στη Ρώμη το 1816. Το έργο παίζεται σε δύο πράξεις.

Πράξη Πρώτη

Ο κόμης Αλμαβίβα μεταμφιεσμένος σε φτωχό φοιτητή, κάνει καντάδα στην αγαπημένη του, Ροζίνα. Εκείνη, όμως, δεν ήταν στο σπίτι της την ώρα της καντάδας. Ο Φίγκαρο, ο καλύτερος κουρέας της περιοχής, που έτυχε να δει τον κόμη Αλμαβίβα κάτω από το σπίτι της Ροζίνας τον αναγνώρισε, αφού είχε δουλέψει παλαιότερα γι' αυτόν. Έτσι, τον βοήθησε να μεταμφιεστεί, για να μπορέσει να μπει μέσα στο σπίτι του κηδεμόνα της Ροζίνας, Μπάρτολο.

Η πρώτη εμφάνισή του στο σπίτι, ήταν ως μεθυσμένος στρατιώτης που σύμφωνα με ένα έντυπο που είχε, μπορούσε να κατοικήσει μέσα σε αυτό το σπίτι. Ο Μπάρτολο όμως, ενοχλημένος από τη φασαρία, που προκάλεσε ο μεθυσμένος στρατιώτης, κάλεσε την αστυνομία για να τον διώξει. Ο αρχηγός της αστυνομίας, γνωρίζοντας τον κόμη τον άφησε ελεύθερο.

Πράξη Δεύτερη

Η δεύτερη μεταμφίεσή του, ήταν ως μαθητής πιάνου που αντικαθιστούσε το δάσκαλο της Ροζίνας, που είχε δήθεν αρρωστήσει.

Τελικά, μετά από πολλές περιπέτειες, κατάφερε να κλέψει τα κλειδιά του μπαλκονιού για να ξεφύγει μαζί με την αγαπημένη του από το σπίτι. Βγαίνοντας έξω όμως, η σκάλα δεν υπήρχε!

Ο Μπάρτολο που ήθελε και αυτός να παντρευτεί την Ροζίνα, κανόνισε στο μεταξύ, να έρθει ο δάσκαλος του πιάνου μαζί με το συμβολαιογράφο για να γίνει ο γάμος του με τη Ροζίνα...Μόλις όμως, αποκοιμήθηκε, ο κόμης Αλμαβίβα βρήκε ευκαιρία να δωροδοκήσει τον πιανίστα, ώστε να γίνει μάρτυρας μαζί με τον Φίγκαρο και έτσι να παντρευτεί εκείνος την Ροζίνα. Τελικά, τα κατάφερε και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Ήταν μια καταπληκτική βραδιά που μας μάγεψε πραγματικά, με πολύ ωραία κοστούμια, φανταστική μουσική και υπέροχες ερμηνείες. Σας συνιστώ να την επιλέξετε, θα την απολαύσετε.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Ζούσε κάποτε ένας νεαρός αεροπόρος, που τον έλεγαν Μπίγκ. Κάθε μέρα ξυπνούσε, έπαιρνε το πρωινό του και ύστερα ανέβαινε στο αεροπλάνο του κι έκανε βόλτες.

Μια μέρα καθώς προσγείωνε το αεροπλάνο του άκουσε τον τελάλη, από τα μεγάφωνα, να λέει: "Μεγάλος διαγωνισμό, το άλλο Σάββατο. Όποιος κάνει τους καλύτερους ελιγμούς θα πάρει ένα μεγάλο χρηματικό έπαθλο και ένα ολοκαίνουριο διθέσιο υπερηχητικό αεροπλάνο".

Τότε ο Μπίγκ σκέφτηκε: "Από τότε που έμεινα άνεργος παίρνω συνέχεια δάνεια από την τράπεζα και τώρα για να τα ξοφλήσω θα πρέπει να πουλήσω το μόνο που έχω, το αεροπλάνο μου. Όμως αν πάρω μέρος και νικήσω θα μπορέσω να ξεχρεώσω τα χρέη μου και θα ησυχάσω".

Από εκείνη τη μέρα ο Μπίγκ έκανε σκληρή προπόνηση κάθε πρωί. Ένα μεσημέρι καθώς προπονούνταν συνάντησε το φίλο του το Λίτλ και από κείνη τη μέρα έκαναν μαζί προπόνηση.

Κάποιο απόγευμα, που ξεκουράζονταν από την προπόνηση, ο Λίτλ ρώτησε τον Μπίγκ: - Ξέρεις τι περιλαμβάνει ο διαγωνισμός;

- Όχι, εσύ.

- Νομίζω πως ξέρω. Άκουσα πριν από λίγες μέρες πως θα έχει τριπλή τούμπα, πέρασμα μέσα από δώδεκα καμάρες συνεχόμενες, απότομες στροφές και άλλα.

- Ωχ! Άντε να νικήσω με τόσο δύσκολες ασκήσεις που έχουν.

Τη μέρα του διαγωνισμού πήραν όλοι τις θέσει τους και τους αριθμούς τους. Ο Μπίγκ είχε το νούμερο τρία (3) και ο Λίτλ το νούμερο πέντε (5). Σε λίγη ώρα ο διαγωνισμός άρχισε. Ήρθε και η σειρά του Μπίγκ. Την ώρα που πήγε να κάνει την τριπλή τούμπα έκανε το σταυρό του και σκέφτηκε: "Αν τα καταφέρω στην τούμπα θα είμαι πρώτος στην βαθμολογία". Τελικά τα κατάφερε.

"Κυρίες και κύριες μπαίνουμε στη δυσκολότερη φάση του διαγωνισμού. Είναι το πέρασμα μέσα από τις δώδεκα συνεχόμενες καμάρες", ακούστηκε από τα μεγάφωνα. Ο καημένος ο Μπίγκ τρόμαξε, γιατί δεν ήταν τόσο σίγουρος ότι θα τα καταφέρει και έπρεπε να κερδίσει οπωσδήποτε αυτό το μεγάλο διαγωνισμό. "Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω", σκέφτηκε.

Παρακολούθησε τον πρώτο και το δεύτερο που δεν τα κατάφεραν να περάσουν με και από τις δώδεκα καμάρες, γιατί δεν είχαν κρατήσει σταθερά το τιμόνι. Κατόπιν ήρθε η σειρά του. Μόλις ακούστηκε από τα μεγάφωνα το νούμερό του η καρδιά του άρχισε να χτυπάει δυνατά. Τελικά καθώς μπήκε κράτησε σταθερά το τιμόνι του και τα κατάφερε. Τότε το κοινό άρχισε να χειροκροτεί και να φωνάζει: "Μπράβο! Το τρία νίκησε. Δεν θα μπορέσει άλλος να τα καταφέρει". Ο Μπίγκ περίμενε να τελειώσουν όλοι και μόλις συνειδητοποίησε ότι ήταν ο νικητής πέταξε από τη χαρά του.

Περήφανος πήγε και πήρε το βραβείο του, και στη συνέχεια πήγε να παραλάβει το υπερηχητικό αεροπλάνο. Μόλις παρέλαβε το αεροσκάφος έκανε ένα γύρω για να το δει από κοντά. Αντιλήφθηκε ότι ήταν ένα σύγχρονο αεροσκάφος μοναδικό. Αμέσως μπήκε μέσα για να το γνωρίσει και να κάνει μια βόλτα.

Μετά ξεκίνησε να πάει στην τράπεζα, για να εισπράξει το χρηματικό έπαθλο. Τότε είδε να εκτοξεύεται ένας πύραυλος και ξύπνησε μέσα του μια παλιά επιθυμία, που είχε από παιδί, να πάει στο φεγγάρι. Έφτασε στην τράπεζα. Εισέπραξε τα χρήματα. Πλήρωσε τα χρέη του και με τα υπόλοιπα πήγε και γράφηκε σε μια σχολή αστροναυτών. Εκεί, όμως, του είπαν ότι δεν μπορούσαν να τον δεχτούν γιατί δεν είχε τη απαιτούμενη ηλικία.

Ο Μπίγκ απογοητεύθηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε την ιδέα του. Γυρνώντας στο σπίτι του τηλεφώνησε στο Λίτλ και του είπε να πάει γρήγορα στο σπίτι του για να του πει κάτι. Σε λίγο ο Λίτλ είχε φτάσει και άκουγε την πρόταση του φίλου του να πάνε στο φεγγάρι. Θα χρησιμοποιούσαν το αεροσκάφος που είχε κερδίσει. Το συζήτησαν διεξοδικά και στο τέλος το αποφάσισαν. Ήξεραν ότι δεν ήταν εύκολο, αλλά θα το προσπαθούσαν.

Παναγιώτης Μπουλουγούρας 13ο Δημ. Σχολ. Αμαρουσίου Τάξη ΣΤ'

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ