Το διδακτικότατο, αλλά και επίκαιρο αυτό βιβλίο, που συνιστώ να το διαβάσουν όλα τα παιδιά, διηγείται για ένα σκύλο, τρομερά τεμπέλη και μια γάτα, τη Ζουζού, που ήρθε στη χώρα μας πρόσφυγας από την ελληνικότατη Βόρειο Ήπειρο, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.

Η γάτα, ξεχνώντας την αιώνια έχθρα που υπάρχει ανάμεσα στους σκύλους και τις γάτες, έμεινε στο άβολο σπίτι του σκύλου. Τα δυο ζώα έγιναν φίλοι και η αγάπη της γάτας για το σκύλο ήταν τόση που, χωρίς να σκεφθεί ότι η ίδια θα έμενε άστεγη, τον έπεισε να πουλήσει το σπίτι του και να μείνει στο ξενοδοχείο, που θα είχε όλες τις ανέσεις. Για να πουληθεί, όμως, έπρεπε να επισκευαστεί και να καθαριστεί ο κήπος από τα σκουπίδια. Η γάτα τότε πέτυχε όχι μόνο ο σκύλος να

γίνει εργατικός, αλλά και να συνεργαστούν σκύλοι, γάτες και πουλιά.

Από τη συμπεριφορά αυτή των ζώων διδασκόμαστε ότι πρέπει ν' αγαπάμε όλους τους ανθρώπους ακόμα κι αν ανήκουν σ' άλλα έθνη και φυλές. Για να γίνει η ζωή μας καλύτερη πρέπει να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας και να βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Πρέπει, ακόμα να προστατεύουμε το περιβάλλον και να μη ρίχνουμε σκουπίδια όπου να 'ναι, ούτε, φαγητά στο δρόμο, ξεχνώντας ότι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα.

Συνεχίζοντας, το βιβλίο διηγείται ότι και πάλι δεν μπορούσε να πουληθεί το σπίτι, γιατί οι πολιτικοί δεν είχαν φροντίσει να κτίσουν κοντά σχολείο, ιατρείο κ.λ.π. και η περιοχή ήταν υποβαθμισμένη. Έτσι, ο σκύλος έγινε δήμαρχος και με τη συνεργασία όλων και με χρήματα που πήρε από την Ακαδημία, πέτυχε όχι μόνο την αναβάθμιση της περιοχής, αλλά, σε συνεργασία με την Αστυνομία, τη σύλληψη των εμπόρων ναρκωτικών. Φρόντισε, ακόμη και για την κοινωνική πρόνοια (σκύλοι ανέλαβαν να οδηγούν τυφλούς, έκτισε γηροκομείο, σπίτια για αστέγους κ.λ.π.).

Τελειώνοντας, το βιβλίο διηγείται ότι τόσο ο σκύλος όσο και η γάτα παντρεύτηκαν κι έκαναν ευτυχισμένες οικογένειες. Και η γάτα, με μια εκπαιδευτική ομάδα σκύλων, γάτων και πουλιών, επέστρεψε στη Βόρειο Ήπειρο γιατί έπρεπε κι εκεί να προσφερθούν όλα αυτά με αγάπη, συνεργασία και συμπόνια.

Το βιβλίο αυτό μιλάει για ένα μικρό κίτρινο ψάρι που αφιερώθηκε στα προβλήματα του βυθού, που το σοβαρότερο ήταν ο κίνδυνος να εξαφανιστούν πολλά πλάσματα γιατί τα κυνηγούσαν όχι μόνο οι ψαράδες, αλλά και οι συλλέκτες για τις βιτρίνες τους. Η εξαφάνισή τους, όμως, θα δημιουργούσε προβλήματα

στην ισορροπία της φύσης, και στον ίδιο τον άνθρωπο.

Όταν έμαθε ότι από τους ιππόκαμπους ζούσε μόνο ένας, που αν χανόταν κι αυτός, θα εξαφανιζόταν για πάντα το είδος τους, βάλθηκε να τον σώσει όχι με κούφια λόγια αλλά με έργα. Μαζί με το Μαυρολέπια κι άλλους γενναίους του βυθού βρήκε τον ιππόκαμπο και τον γλίτωσε από την απόχη ενός συλλέκτη που ήταν έτοιμη να τον αρπάξει, αλλά και τον βοήθησε να γεννήσει ένα σωρό ιπποκαμπάκια και να σωθεί το είδος του από την εξαφάνιση.

Ο Τριγωνοψαρούλης έγινε ήρωας. Όμως, εκείνος είπε στα άλλα ψάρια ότι, μαζί με την παρέα του, θα συνέχιζε να αγωνίζεται για να σώσουν τα πλάσματα του βυθού και να πολεμήσουν όποιον θα προσπαθούσε να καταστρέψει το βυθό και ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα διάφορα πλάσματα είναι η δική μας ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ. Αυτό είναι και το δίδαγμα του βιβλίου.