ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΝΤΟΜΑΤΑΣ

Παιδιά γεια σας.

Είμαστε τα παιδιά από το Κορυφάσιο - Μεσσηνίας και πάλι. Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να σας γράψουμε για ένα από τα πιο συνηθισμένα λαχανικά του τόπου μας, τη ντομάτα.

Όπως ξέρουμε η ντομάτα είναι ένα από τα πιο βασικά λαχανικά και έχει πολύ μεγάλη διατροφική αξία. Όμως για να φτάσει στα χέρια του καταναλωτή πρέπει να περάσει από κάποια στάδια. Επίσης χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και κόπο από τον καλλιεργητή.

Για να μπορούμε να έχουμε ντομάτα, θα πρέπει να φυτέψουμε τους σπόρους, τους οποίους προμηθευόμαστε από τους γεωπόνους μέσα σε φακελάκια. Τα σποράκια αυτά θα φυτευτούν σε τελάρα με ειδικό χώμα, που αποτελείται από κοπριά ανακατεμένη με κανονικό χώμα (καθαρό).

Λόγω των καιρικών συνθηκών, πολύ κρύο ή καύσωνας, τα τελάρα μεταφέρονται στα Θερμοκήπια. Αυτά είναι αρκετά μεγάλοι χώροι καλυμμένοι με νάιλον. Τα νάιλον έχουν την ιδιότητα ν' απορροφούν την ακτινοβολία του ήλιου και να την εγκλωβίζουν στο εσωτερικό τους. Έτσι τα φυτά φωτοσυνθέτουν καλύτερα και ταχύτερα. Επίσης

μέσα στα θερμοκήπια υπάρχουν κάποια μηχανήματα τα αερόθερμα. Αυτά είναι κάτι σαν καλοριφέρ που στέλνουν ζεστό αέρα και προφυλάσσουν τα φυτά από τις παγωνιές του χειμώνα.

Όταν, λοιπόν, τα φυτά μεγαλώσουν μέσα στα τελάρα, ξεχωρίζονται και μεταφυτεύονται ένα - ένα

σε κυπελλάκια ( μικρά - μικρά γλαστράκια). Αργότερα, όταν αναπτυχθούν εκεί ικανοποιητικά, θα μεταφυτευτούν απ' ευθείας στη γη. Είτε μέσα σε θερμοκήπια είτε σε υπαίθριους χώρους, ανάλογα με την εποχή.

Όμως τα φυτά για ν' αναπτυχθούν χρειάζονται και νερό. Το πότισμα, λοιπόν, γίνεται στα μεν θερμοκήπια με λάστιχα (άρδευσης - μαύρα), στους Δε υπαίθριους χώρους με αυλάκια που περνούν ανάμεσα από τα φυτά. Το νερό είναι από γεωτρήσεις και η άντλησή του και το πότισμα γίνεται μα μηχανές.

Αφού το φυτό αναπτυχθεί τόσο ώστε να βγάλει άνθη, για να έχουμε καλύτερη επιτυχία στη σοδειά μας, χρησιμοποιούμε μέλισσες, που θα γονιμοποιήσουν το άνθος. Με τις μέλισσες η γονιμοποίηση γίνεται με φυσικό τρόπο και όχι

τεχνητά όπως παλιά με τις ορμόνες. Το άνθος αφού γονιμοποιηθεί σιγά - σιγά γίνεται καρπός. Πέφτουν τα πέταλα και ο καρπός αφού μεγαλώσει αρκετά και ωριμάσει θα μαζευτεί και θα πάει σε πάγκους, όπου θα γίνει η διαλογή του σε ποιότητες. Κάθε ποιότητα τοποθετείται σε τελάρα και διανέμεται στα μανάβικα και στις λαϊκές αγορές κι έτσι φτάνει στο καταναλωτή και τελειώνει αυτό το μεγάλο ταξίδι της ντομάτας.

Δημοσθένης Κανελλόπουλος - Παρασκευάς Παπαχριστοφίλου - Γιούλα Χρονοπούλου

Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Κορυφασίου - Μεσσηνίας

Το χωριό μας ανήκει στο Δήμο Βόρειας Κυνουρίας με έδρα το Άστρος. Είναι χτισμένο σε μια καταπράσινη πλαγιά του Πάρνωνα, σε υψόμετρο 940 μέτρων και απέχει 28 χλμ. από την Τρίπολη. Μέχρι το 1960 ονομαζόταν Άγιος Νικόλαος και ήταν το μεγαλύτερο από τα Καστριτοχώρια.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν δημιουργήθηκαν οι πρώτοι Δήμοι στην Ελλάδα ο Άγιος Νικόλαος, το σημερινό Καστρί, υπήρξε η έδρα του Δήμου Τανίας, που τον αποτελούσαν τα χωριά: Άγ. Νικόλαος, Έλατος, Ωριά, Καράτουλα, Νέα Χώρα, Περδικόβρυση και Μεσορράχη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθεί σε διοικητικό, εμπορικό, κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.

Τα προσκυνητάρια, οι υδρόμυλοι, τα αλώνια, οι παραδοσιακές βρύσες, οι οδικές αρτηρίες με τα χάνια.. κ.ά., ήταν δημιουργήματα του λαϊκού παραδοσιακού μας πολιτισμού. Είναι λίγα απ' τα πολλά δημιουργήματα του παρελθόντος που συνθέτουν την Πολιτισμική μας Παράδοση. Υποστηρίζεται όμως ότι το "ζωντανό παρόν" απωθεί στο περιθώριο και συνήθως βυθίζει στη λήθη πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις του παρελθόντος, περασμένες "μορφές ζωής" που δεν υπηρετούν άμεσα και πρακτικά τη δική μας τωρινή ζωή και τις ζωτικές σύγχρονες ανάγκες της.

Ξακουστό ήταν και το "παζάρι" στην αγορά (πλατεία) κάθε Κυριακή που συγκέντρωνε πλήθος κόσμου απ' όλη την περιοχή.

Η ορχήστρα των αδερφών Καπράνου ψυχαγωγούσε τους Καστρίτες σε γιορτές και χορούς. Θεατρικές παραστάσεις με ντόπιους ερασιτέχνες ηθοποιούς παίζονταν στην πλατεία καθώς επίσης αυτοδίδακτοι καραγκιοζοπαίχτες έστηναν το "μπερντέ" τους σε κάθε γειτονιά.

Μετά τον πόλεμο, η μετανάστευση και αργότερα η αστυφιλία είχαν σαν αποτέλεσμα το Καστρί και γενικότερα η περιοχή μας να ερημώσει. Τις παλιές καλές μέρες το χωριό μας τις ξαναζεί τα καλοκαίρια, όταν η πλατεία του γεμίζει από κόσμο, κυρίως Καστρίτες που έρχονται από την Αθήνα και το Εξωτερικό. Αυτό όμως δεν αρκεί για να ξαναζωντανέψει και να αποκτήσει το χωριό την παλιά του αίγλη.

Άλκηστις Κοντογιώργου - Βίβιαν Ξυνού. Στ΄ Τάξη

Σχολική Εφημερίδα του Δημοτικού Σχολείου KGS GREBBEN Γερμανίας Τίτλος: ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ 1η Έκδοση Νοέμβριος 2001 Από το Λουκά και τη Τζούλια

Με μεγάλη χαρά πήραμε την εφημερίδα του Δημοτικού σχολείου KGS GREBBEN Γερμανίας με τίτλο:ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ και σας την παρουσιάζουμε. Στις σελίδες της διαβάζουμε για την ιππασία, το φιδίσιο αίνιγμα, συνταγές, μια συνέντευξη με τους δασκάλους τους, συμβουλές για κατασκευές παιχνιδιών και πολλά άλλα. Μπράβο σας παιδιά. Περιμένουμε να μας στείλετε κάτι για τη δική μας εφημερίδα. Την μετάφραση από τα

Παιδιά, μη σας κάνει εντύπωση το κείμενο, που έχει ορθογραφικά λάθη. Τα ελληνόπουλα της Γερμανίας μαθαίνουν τα Ελληνικά, όπως εσείς την ξένη γλώσσα και όπως κάνετε εσείς λάθη κάνουν κι αυτά. Το σημαντικό είναι ότι μαθαίνουν τη γλώσσα μας.

γερμανικά την έκανε η μαθήτρια της ΣΤ' τάξης του σχολείου μας Αθανασία Δάβου.

Στο σχολείο αυτό φοιτούν και ελληνόπουλα, που ζουν μόνιμα στη Γερμανία και μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα ως ξένη γλώσσα, όπως εσείς μαθαίνετε τ' Αγγλικά.

Τα παιδιά της ελληνικής τάξης: Γιώργος, Έφη, Δήμητρα, Ντάνιελ, Χριστίνα, Γιάννης, Γιώργος, Κωνσταντίνος, Ειρήνη