Την Τετάρτη 23 Μαΐου 2001 στις 9:30 το πρωί μας μια ομάδα από τη Συντακτική Επιτροπή της εφημερίδας μας ξεκίνησε με το αυτοκίνητο του κ. Φουρτούνη και πήγαμε στο 13ο Δημοτικό σχολείο Χαλανδρίου, για να καλύψουμε την αιμοδοσία των δασκάλων του Συλλόγου "Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ".

Oι δάσκαλοί μας δίνουν αίμα. Στο βάθος Διακρίνεται ο κ. Μπούρας

Εκεί στη μεγάλη αίθουσα του σχολείου είχαν έρθει γιατροί και νοσοκόμοι από το Νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού με τον ανάλογο εξοπλισμό, κρεβάτια και μηχανήματα, για να πάρουν το πολύτιμο αίμα, που θα πρόσφεραν οι δάσκαλοι της Αγίας Παρασκευής, Χολαργού, Παπάγου, Ν. Ψυχικού, Χαλανδρίου, Βριλησσίων Πεντέλης, Φιλοθέης και Ψυχικού.

Η διαδικασία ήταν απλή. Κάθε αιμοδότης περνούσε από τις δυο γιατρούς που ήταν εκεί για έλεγχο. Στη συνέχεια ξάπλωνε σ' ένα κρεβάτι και τέντωνε το χέρι του. Μια νοσοκόμα του έβαζε μια βελόνα στη φλέβα και άρχιζε να τρέχει το αίμα μέσα σε μια σακουλίτσα. Μόλις τελείωναν τους έδεναν το χέρι μ' έναν επίδεσμο.

Το αίμα το έπαιρναν και το έβαζαν σ' ένα ψυγείο, για να το πάνε στο νοσοκομείο να το ελέγξουν και αν δεν υπάρχει πρόβλημα να το δώσουν σ' όποιον το έχει ανάγκη.

Αυτά που είδαμε μας δημιούργησαν απορίες, τις οποίες προσπαθήσαμε να λύσουμε κάνοντας κάποιες ερωτήσεις στη γιατρό μικροβιολόγο κα Αναστασίου Θεοδώρα.

Φοίβη: Πότε μπορεί να δώσει κάποιος αίμα;

Αναστασίου: Οι άντρες, που έχουν υψηλό αιματοκρίτη, μπορούν να δώσουν τέσσερις φορές το χρόνο και οι γυναίκες τρεις φορές. Τώρα σε σχέση με την ηλικία, θα πρέπει να είναι συμπληρωμένα τα 18 χρόνια και μέχρι τα 62.

Κωνσταντίνος: Πόσες φορές μπορεί να δώσει κάποιος αίμα στη ζωή του;

Αναστασίου: Πριν λίγο απάντησα. Μπορεί όμως να δώσει άπειρες φορές κατά τη διάρκεια της ζωής του 4 φορές το χρόνο οι άντρες και 3 φορές οι γυναίκες.

Ίρις: Πόσο αίμα δίνει ο κάθε αιμοδότης;

Αναστασίου: 450ml, δηλαδή περίπου μισό λίτρο. Αν σκεφτούμε ότι ο άνθρωπός έχει 6 - 7 λίτρα αίμα ο αιμοδότης δίνει περίπου το 7% του αίματός του και μπορεί να το αναπληρώσει αυτό μέσα σε τρεις μήνες και γι' αυτό βάζουμε σαν όριο τους τρεις μήνες από τη μια αιμοδοσία στην άλλη.

Άρτεμις: Γιατί πρέπει οι άνθρωποι να δίνουν αίμα;

Αναστασίου: Γιατί με το αίμα που δίνουμε βοηθάμε κάποιους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη και επιπλέον δεν είναι καθόλου κακό για την υγεία μας. Ίσα - ίσα που η αιμοδοσία μας βοηθάει κιόλας.

Η κα Περσοπούλου απαντά στις ερωτήσεις μας την ώρα της αιμοδοσίας

Στη συνέχεις πλησιάσαμε την κα Περσοπούλου Μαριάννα, γυμνάστρια του 4ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ψυχικού την ώρα που έδινε αίμα και τις κάναμε τις πιο κάτω ερωτήσεις;

Κωνσταντίνος: Γιατί δίνετε αίμα;

Περσοπούλου: Γιατί νομίζω ότι βοηθάω με αυτή την ενέργειά μου πολύ κόσμο.

Ίρις: Φοβάστε την ώρα που δίνετε αίμα;

Περσοπούλου: Όχι, καθόλου! Έχω δώσει πολλές φορές και το έχω ξεπεράσει.

Άρτεμις: Πώς νιώθετε τώρα που δώσατε αίμα;

Περσοπούλου: Αισθάνομαι πάρα πολύ όμορφα γιατί ξέρω ότι βοηθάω, με την ενέργεια μου αυτή, πάρα πολύ κόσμο. Δίνω πάρα πολλές φορές αίμα. Συγκεκριμένα δίνω 3 φορές το χρόνο και κυρίως δίνω για τα παιδιά.

Πιο πέρα συναντήσαμε τον πρόεδρο του Συλλόγου Δασκάλων "Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ" κ. Ντούλα και είχαμε μαζί του την πιο κάτω συζήτηση:

Φοίβη: Πώς αποφάσισε ο Σύλλογός να προσφέρει αίμα;

Ντούλας: Ο Σύλλογός εδώ και πέντε χρόνια αποφάσισε να συνεργατεί με το νοσοκομείο Αγλαια Κυριακού για να δίνουμε αίμα όσοι δάσκαλοι μπορούμε, γιατί υπάρχουν και συνάδελφοι που έχουν κάποιες δυσκολίες στο να δίνουν αίμα. Οι λόγοι που το κάναμε είναι κυρίως αλτρουιστικοί, δηλαδή να βοηθήσουμε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, ανθρώπους που εγχειρίζονται ή έχουν κάποιες παθ'ησεις και χρειάζονται συχνά το αίμα.

Κωνσταντίνος: Για ποιο σκοπό γίνεται αυτή η αιμοδοσία;

Ντούλας: Γίνεται για να βοηθάμε ανθρώπους που έχουν άμεση ανάγκη από αίμα. Δεν αφορά μόνο εμάς τους δασκάλους αλλά όλον τον κόσμο. Όπως θα ξέρεις τώρα με τα τροχαία ατυχήματα έχουν πάρα πολλούς τραυματισμούς και χρειάζεται πολύ αίμα. Το αίμα είναι σε ανεπάρκεια. Δεν υπάρχει διαθέσιμο πολύ αίμα στην πατρίδα μας, γι' αυτό θα ξέρεις ότι κάνουμε ακόμα και εισαγωγή αίματος. Οι δάσκαλοι, λοιπόν, που είναι πάντα πρωτοπόροι σ' αυτά τα θέματα, έχουν εδώ και πέντε χρόνια αυτή τη συνεργασία με το συγκεκριμένο νοσοκομείο και δίνουμε αίμα.

Άρτεμις: Πόσα άτομα συμμετέχουν;

Ντούλας: Πέρσι συμμετείχαν 70 άτομα. Ελπίζω φέτος να είναι 70 και περισσότεροι.

Ο κ. Μπούρας απαντά στις ερωτήσεις μας

Την ώρα που μαζεύαμε τα πράγματά μας για να γυρίσουμε στο σχολείο μας είδαμε δυο γνωστούς μας δασκάλους, τον κ. Μπούρα και τον κ. Πέτρου, δασκάλους του σχολείου μας, να ετοιμάζονται να δώσουν αίμα. Νιώσαμε πολύ υπερήφανοι και φυσικά πλησιάσαμε τον κ. Μπούρα, που ήταν πιο εύκολο για να του κάνουμε κάποιες ερωτήσεις:

Άρτεμις: κ Μπούρα φοβάστε, όταν δίνετε αίμα;

Μπούρας: Με βρήκατε σε δύσκολη στιγμή και μου παίρνετε συνέντευξη; Όχι δεν φοβάμαι! Έχω δώσει κι άλλες φορες κι έχω συνηθίσει.

Φοίβη: Έχετε χρειαστεί ποτέ αίμα;

Μπούρας: Εγώ προσωπικά όχι. Έχουν όμως χρειαστεί δικοί μου συγγενείς και φίλοι.

Ίρις: Πόσα χρόνια δίνετε αίμα και γιατί;

Μπούρας: Την πρώτη φορά που έδωσα αίμα ήταν πρίν από δέκα περίπου χρόνια. Από τότε δίνω όποτε χρειαστεί. Μπορεί να είναι κάθε δυο χρόνια ή και κάθε έξι μήνες. Δεν έχω κάποια τακτική συχνότητα.

Κωνσταντίνος: Τι νομίζετε ότι προσφέρετε όταν δίνετε αίμα;

Μπούρας: Νομίζω ότι προσφέρω ζωή, γιατί κάποιος που χρειάζεται αίμα μπορεί να σωθεί από το δικό μου ή των άλλων αιμοδοτών το αίμα.