Οι
περισσότεροι από μας δεν σκεφτόμαστε και πολύ συχνά τι σημαίνει να είναι
κανείς πρόσφυγας, μακριά απ' την πατρίδα του και πολλές φορές, μακριά
κι απ' την οικογένειά του. Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς είναι η ζωή των Κούρδων
; Πώς περνάνε την ημέρα τους; Τι κάνουν οι μεγάλοι, αλλά και τα παιδιά
για να επιβιώσουν; Γιατί ήρθαν στην Ελλάδα; Γιατί ζουν σε τέτοια κατάσταση;
Δυστυχώς, η ζωή τους είναι πάρα πολύ δύσκολη. Δεν έχουν ανέσεις, δεν έχουν
χρήματα, ούτε στέγη και αρκετή τροφή. Δεν έχουν καν τη δυνατότητα να βρουν
νόμιμη δουλειά. Ο μόνος τρόπος να βγάλουν μερικά χρήματα είναι να δουλεύουν
στους δρόμους πουλώντας χαρτομάντιλα και περιοδικά για το Κουρδιστάν,
η καθαρίζοντας τζάμια αυτοκινήτων.
Στον καταυλισμό της Πεντέλης υπάρχουν σήμερα περίπου 350 Κούρδοι, από
τους όποιους οι 160 είναι παιδιά. Το ελληνικό κράτος δεν τους αναγνωρίζει
επίσημα, απλώς τους αφήνει να ζουν εδώ μέχρι να μπορέσουν να φύγουν. Ζουν
ήσυχα και δεν ενοχλούν κανέναν. Ο καταυλισμός διευθύνεται από τούς "Γιατρούς
Χωρίς Σύνορα" οι οποίοι ξοδεύουν περίπου 500.000 δραχμές την ημέρα για
την περίθαλψή τους.
Οι
συνθήκες στον καταυλισμό δεν είναι και πολύ καλές, αλλά τουλάχιστον τους
παρέχονται κάποια απαραίτητα πράγματα για να ζήσουν. Υπάρχει μια παιδαγωγός,
που συγκεντρώνει όλα τα παιδιά μαζί και προσπαθεί να τους μάθει ελληνικά
και αγγλικά. Βέβαια υπάρχει μεγάλη έλλειψη από τρόφιμα, φάρμακα και ρούχα.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι τα σκουπίδια του καταυλισμού. Ο δήμος της Πεντέλης
αρνείται να τα μαζέψει. Ευτυχώς όμως κάποιοι άλλοι δήμοι, όπως της Αγίας
Παρασκευής, πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους και έστειλαν μερικά αυτοκίνητα
να καθαρίσουν την περιοχή.
Νομίζω πως όλοι θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε δίνοντας μερικά χρήματα ή
στέλνοντας έστω και λίγα πράγματα που έχουν ανάγκη. Είναι κρίμα εμείς
που έχουμε τόσα πολλά σε σχέση μ' αυτούς να τα κρατάμε όλα για τον εαυτό
μας. Σκοπεύω να πάω στον καταυλισμό με τους γονείς μου κάποιο σαββατοκύριακο,
να δω από κοντά αυτά τα παιδιά και να τους δώσω μερικά παιχνίδια και βιβλία.
Όταν έμαθα για τους Κούρδους και για το πώς ζουν στη χώρα μου, ένοιωσα
πολύ τυχερός που ζω τόσο καλά.
Λέανδρος
Πανουσόπουλος ΣΤ τάξη
|