Συ 36χρονη αυγή

Συ 36χρονη αυγή,
συ γλυκό τραγούδι.

Συ που με μεγάλωσες,
συ που μ' έζησες.

Σαν ένα λουλούδι,
σαν ένα όνειρο.

Σαν μια μούσα που
κελαηδεί μες του Μάη τη βροχή.

Τι σημαίνει μάνα ρωτώ,
και φιλοσοφώ.

Μάνα είν' η Παναγιά,
μάνα κι η Σουλιώτισσα.

Μάνα, τι είσαι συ;
Ε είσαι ένα φιλί,
ένα λευκό περιστεράκι;

Μάνα τι είσαι συ;
Μια λέξη ή θησαυρός;

Μάνα είναι μια
φτερούγα προστασίας.

Όπου κι αν πας
αυτή θ' αναζητήσεις.

Γλυκό χαμόγελο,
συ 36χρονη αυγή.

(Αφιερωμένο στη γιορτή της μητέρας)
Ραφαήλ Ξένος Τάξη ΣΤ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΛΥΓΑΡΙΩΝ

Μες τις λυγαριές μαζεύονται παιδιά
απ' όλες τις μεριές.

Πρώτα είναι ο Παύλος που 'ναι πιο
μεγάλος και ο πιο σοφός.

Ακολουθεί ο Αλέξανδρος που 'ναι
παιχνιδιάρης και καλό παιδί.

Μετά είναι η Έβελην με τα σγουρά μαλλιά
που την πειράζουν όλα τα παιδιά.

Ύστερα είναι ο Γρηγόρης που από την
Αθήνα κάθε χρόνο φτάνει.

Να και η Στεφανί, λίγο κουτσομπόλα,
μα στα παιχνίδια κανένας δεν την φτάνει.

Στη σειρά η Δέσποινα που είναι
παιχνιδιάρα μα και έξυπνη.

Μετά είναι η Ελίνα που όταν μπει στην
θάλασσα έξω δεν λέει να βγει.

Να και η Αναστασία που με τα μπρατσάκια
της συνέχεια κολυμπάει.

Τώρα ο Στάν κι ο Φώτης όλη την ημέρα
και τη νύχτα κλαίνε και γελούν.

Εμείς μες τις λυγαριές παίζουμε "ψείρες"
και δίνουμε μπουνιές.

Γρηγόρης Γαλερός Τάξη Δ1'

ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ

Τι κι αν είσαι ένα μαυράκι,
ινδιανάκι ή λευκό,
τι κι αν είσαι από την Κίνα,
την Ινδία το Κογκό,
τι από την Ισπανία,
τη Γαλλία, τον Καναδά,
όλοι είμαστε παιδιά
με τη γη μας για μαμά.

Τι κι αν είσαι εξωγηινάκι,
απ΄ τον Άρη ή τον Ερμή,
απ΄ τον Ήλιο ή το φεγγάρι,
απ΄ τον Κρόνο ή τον Δία,
όλοι είμαστε παιδιά,
μες το σύμπαν αγκαλιά.

Δέσποινα Ζενεμπίση ΣΤ Τάξη

Σκίτσο του Γιώργου Ταμπουρατζή της Δ1 Τάξης

Το δάσος που έγινε γειτονιά

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα υπήρχε ένα πολύ όμορφο δάσος όπου εκεί είχε πολύ όμορφα δέντρα, υπέροχα λουλούδια και πανέμορφους θάμνους.
- Καλημέρα τριανταφυλλιά!
- Καλή σου μέρα κρινάκι μου.
- Κοίτα να δεις! Κοιμάται ακόμα η μηλιά.
- Αφού την ξέρεις είναι υπναρού.
- Της κάνουμε μια πλάκα; είπε το κρινάκι.
- Ναι, συμφωνώ. απάντησε η τριανταφυλλιά.
- Λοιπόν άκουσε το σχέδιό μου. Θα πάμε κοντά της και μόλις σου πω πάμε θα της φωνάξουμε: <<Ξύπνα μηλιά!>>
Πήγαν λοιπόν κοντά της δόθηκε το σύνθημα και…..
- Ξύπνα μηλιά!!
- Τι έγινε! Σεισμός έγινε και φωνάζετε έτσι;
- Όχι, δεν έγινε σεισμός.
- Τότε τι φωνάζετε και με ξυπνήσατε;
- Ξέρεις πόσο κοιμάσαι;
Για μια στιγμή η μηλιά σώπασε.
- Καλά δεν πειράζει, έλα να παίξουμε.
- Να παίξω κι εγώ; ρώτησε δειλά η μαργαρίτα.
- Και βέβαια να παίξεις. είπε η τριανταφυλλιά.
Παίξανε διάφορα παιχνίδια, κρυφτό, περνά-περνά η μέλισσα και πολλά άλλα. Κάποια στιγμή ακούστηκαν κλάματα. Ήταν τα κλάματα της μαργαρίτας.
- Γιατί κλαις μαργαρίτα μου; της είπε η τριανταφυλλιά.
- Άκουσες τι είπε η αλεπού χθες στη συγκέντρωση ζώων;
- Τι είπε που σε πείραξε;
- Είπε ότι άκουσε από κάποιους ανθρώπους να λένε πως θα χρειαστεί να κόψουν ότι υπάρχει σε αυτό το όμορφο δάσος για να γίνει μια γειτονιά.
- Μην την πιστεύεις, έχει σκαρώσει αυτή την ιστορία για να μας τρομάξει.
- Όχι, αλήθεια λέει, το άκουσα κι εγώ.
Πράγματι η αλεπού είχε δίκιο. Όλοι στο δάσος το έμαθαν και πανικοβλήθηκαν Έπαψαν πια να παίζουν, να διασκεδάζουν. Όλοι είχαν πανικοβληθεί με το νέο αυτό. Μετά από μια εβδομάδα ήρθαν οι ξυλοκόποι και έκοψαν ότι είχε και δεν είχε το όμορφο αυτό δάσος. Αυτήν την ιστορία σας την διηγήθηκα για να σας δείξω πόσο λάθος είναι να κόβουμε δέντρα, αλλά και λουλούδια γιατί τα δέντρα και τα λουλούδια μας δίνουν οξυγόνο που είναι σημαντικό για να ζήσουμε. Γι' αυτό δεν πρέπει να τα "σκοτώνουμε".

Πηνελόπη Αναστασιάδη Δ1 Τάξη

Υποβρύχιο Ναυτίλος

Πριν από μερικά χρόνια οι Άγγλοι σχεδίαζαν επίθεση στην Ολλανδία. Είχαν στείλει τρία υποβρύχια για κατασκοπεία. Ένα υποβρύχιο οδηγούσε όλα τ' άλλα. Το όνομά του ήταν "Ναυτίλος". Τα υπόλοιπα υποβρύχια ονομάζονταν "Τίγρης" και "Αυτοκράτορας".
Το ραντάρ του "Αυτοκράτορα" εντόπισε πάνω από δέκα καλά εξοπλισμένα εχθρικά υποβρύχια. Οι καπετάνιοι των Αγγλικών υποβρυχίων χωρίς να περιμένουν διαταγές απ' τoν αρχηγό του στόλου έκαναν μια απότομη στροφή και άρχισαν να γυρνούν στην βάση τους με ορμή. Το υποβρύχιο του αρχηγού χτυπήθηκε κατά λάθος από την πλώρη του "Τίγρη". Ο καπετάνιος του "Ναυτίλου" ειδοποίησε όλους τους ναύτες για το τι είχε συμβεί.
Οι μηχανές του "Ναυτίλου" είχαν χαλάσει. Οι πόρτες δεν άνοιγαν γιατί είχαν μπλοκάρει. Να αναφέρω ότι ο "Ναυτίλος" είχε μήκος 70 μέτρα και πλάτος 20 μέτρα. Περίπου 150 άτομα αποτελούσαν το πλήρωμά του. Οι ναύτες είχαν εκπαιδευτεί για τέτοιες περιπτώσεις. Αμέσως ειδοποίησαν τη βάση τους. Επειδή όμως είχαν μεγάλη βλάβη, η επικοινωνία μεταξύ του "Ναυτίλου" και της βάσης του κράτησε μόνο για μερικά δευτερόλεπτα: "Βοήθεια ! Βυθιζόμαστε!".
Δύο μεγάλα υποβρύχια ήταν η ομάδα διάσωσης του "Ναυτίλου". Τα υποβρύχια άργησαν να φτάσουν. Ο αέρας που είχε ο "Ναυτίλος" έφτανε για δεκατρείς ώρες ακόμα. Οι ναύτες ήταν όλο αγωνία και περίμεναν κάποιον για να τους σώσει. Σκέφτονταν ότι δεν είχαν ελπίδες να επιζήσουν.
Πρέπει να αναφέρω επίσης ότι ήταν σε βάθος 1,5 χιλιομέτρων. Ο "Τίγρης" ήταν ήδη στη βάση του χωρίς ιδιαίτερες βλάβες. Το σχέδιο διάσωσης του "Ναυτίλου" ήταν: ένα καλά εξοπλισμένο υποβρύχιο θα πήγαινε, θα του άνοιγε μια τρύπα και θα έβγαζε μια ειδική φυσούνα απ΄ όπου θα έβγαιναν οι ναύτες προς το διασωστικό.
Η τρύπα στο "Ναυτίλο" έγινε μ' επιτυχία. Η φυσούνα μπήκε στη θέση της. Οι ναύτες του "Ναυτίλου" ήταν έτοιμοι ν' αποχαιρετήσουν το αγαπημένο τους υποβρύχιο. Λίγα δευτερόλεπτα πριν μπουν στη φυσούνα άνοιξε μια τρύπα και το νερό έμπαινε άφθονο στο "Ναυτίλο". Το δεύτερο διασωστικό υποβρύχιο έσπευσε να βοηθήσει. Έβαλε την φυσούνα της έκτακτης ανάγκης και ...
Επιτέλους! Το πλήρωμα είχε σωθεί. Έκλαιγαν όλοι από ευτυχία. Οι συγγενείς τους άκουσαν τα νέα από την τηλεόραση. Πόσο χάρηκαν! Ο αρχηγός της διασωστικής επιχείρησης παρασημοφορήθηκε. Όσο για τα εχθρικά υποβρύχια κανείς δεν ξέρει τι έγινε. Μια μεγάλη τελετή έβαλε ένα τέλος σ' αυτή την περιπέτεια.

Γιάννης Παραδεισιάδης Τάξη Δ2
gparad@hotmail.com

Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του

Οι διακοπές τελείωσαν. Πριν από λίγο οι περισσότεροι άνθρωποι αποχαιρέτησαν τη θάλασσα. Άλλοι κάνουν ακόμα μπάνια. Σιγά - σιγά ο καιρός χαλάει. Οι μαθητές κάθε πρωί ξυπνάνε νωρίτερα απ' ότι το καλοκαίρι. Όμως για τους περισσότερους είναι ευχάριστο. Ξαναειδωθήκαμε με τους συμμαθητές και τους δασκάλους μας.
To μάθημα είναι πολύ ενδιαφέρον. Στο διάλειμμα τρέχουμε και τρέχοντας μιλάμε. Έχουμε τόσα να πούμε! Τόσα να θυμηθούμε. Πιο πολλά όμως έχουμε να μάθουμε και ν' ακούσουμε. Τώρα είμαστε και πάλι πίσω στα θρανία κι έχουμε μπροστά μας τα βιβλία.
Το φανάρι των γνώσεων ανάβει πράσινο. Έχουμε το μολύβι στο χέρι και την κιμωλία στον πίνακα. Όλο όρεξη προχωράμε σταθερά το δρόμο της γνώσης και προσπαθούμε να μη βγούμε από την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε, να μην τρακάρουμε και να μην κουραστούμε. Κι έτσι λοιπόν κάθε κατεργάρης στον πάγκο του...

Γιάννης Παραδεισσιάδης Δ2 gparad@hotmail.com

Η ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ

Πρώτα απ'όλα τα αυτοκίνητα
που βγάζουν καυσαέρια
που μολύνουν
την ατμόσφαιρα της γης.

Τα πολλά σκουπίδια
βρωμιά μας γεμίζουν.

Τα ακόμη περισσότερα απόβλητα
των μεγάλων βιομηχανιών
του όζοντος το στρώμα διαλύουν.

Όλα αυτά καταστρέφουν
το περιβάλλον μας.

Γρηγόρης Γαλερός Τάξη Δ'