Όλα άρχισαν σε μια φυλακή για δολοφόνους και μάλιστα φυλακή όπου όλοι οι κρατούμενοι ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο. Οι περισσότεροι απ' αυτούς ήταν λευκοί. Ένα πρωί, λοιπόν, θα ερχόταν ένας καινούριος κατάδικος, που ονομαζόταν Τζων Κόφυ και που για κακή του τύχη ήταν μαύρος. Όλοι τον κοίταζαν περίεργα επειδή ήταν τεράστιος σαν γίγαντας, αλλά και υποτιμητικά, γιατί το 1935 στην Αμερική υπήρχε μεγάλος ρατσισμός εναντίον των νέγρων. Μπορούσε κανείς να καταλάβει ότι είχε υποφέρει πολύ στη προηγούμενη φυλακή όπου ήταν, από τις βαθιές ουλές που είχε στο σώμα του.
Ο δεσμοφύλακας, ο κύριος Πωλ, ένας καλός και δίκαιος άνθρωπος, ήταν αρκετά φιλικός μαζί του. Ο Πωλ υπέφερε από μια λοίμωξη και ο Τζων, κατά κάποιο τρόπο κατάλαβε τον πόνο του και τον βοήθησε με έναν περίεργο τρόπο. Του ζήτησε να έρθει κοντά και του έπιασε το χέρι. Τότε μια λάμψη βγήκε από μέσα του. Εκείνη τη στιγμή, ο Πωλ αισθάνθηκε κάτι πολύ περίεργο. Τότε κατάλαβε ότι κάτι του έκανε ο Τζων, γιατί ξαφνικά αισθάνθηκε τελείως καλά. Ο Πωλ τον ευχαρίστησε. Ήθελε να μάθει τι έγκλημα έκανε ο Τζων. Έψαξε τον φάκελό του και ανακάλυψε ότι τον είχαν κατηγορήσει για την δολοφονία δύο κοριτσιών. Όμως ο Πωλ δεν ήταν πολύ σίγουρος ότι ο Τζων ήταν ένοχος.
Μετά
από μερικές μέρες, έφεραν και άλλον έναν κατάδικο που δεν ήταν και πολύ
καλά. Φαινόταν σαν να είχε χάσει τα λογικά του και είχε κατηγορηθεί για
τη δολοφονία τριών ανθρώπων σε μια ληστεία τράπεζας. Λεγόταν Μπιλ. Ο Μπιλ
ήταν πολύ άγριος κι έτσι αναγκάστηκαν μερικές φορές να τον βάλουν στο
κελί της απομόνωσης. Από εκεί βγήκε ένας μικρός ποντικός που έγινε φίλος
με έναν από τους φυλακισμένους, τον Ντελ. Ο Ντελ ονόμασε τον ποντικό κύριο
Τζιγκλ και του έμαθε να κάνει μερικά κόλπα. Μια μέρα όμως ο ποντικός βγήκε
από το κελί και ένας από τους φύλακες που ήταν κακός και που όλοι τον
μισούσαν, τον πάτησε. Ο Τζων ζήτησε να του δώ-σουν τον μισοπεθαμένο ποντικό,
λέγοντας ότι υπήρχε ακόμα χρόνος να τον σώσει. Τον κράτησε στα χέρια του
και πάλι βγήκε από μέσα του μια περίεργη λάμψη. Ο ποντικός έγινε καλά,
όπως είχε συμβεί και με τον Πωλ. Τότε όλοι πίστεψαν ότι ο Τζων είχε υπερφυσικές
δυνάμεις. Είχε τη δύναμη να θεραπεύει.
Ο χρόνος περνούσε και όλο και πιο πολλοί φυλακισμένοι κατέληγαν στη ηλεκτρική καρέκλα για την εκτέλεση της θανατικής τους ποινής. Στο τέλος ήρθε και η σειρά του Τζων Κόφυ. Η αλήθεια όμως ήταν πως δεν ήταν ένοχος. Ένας άνθρωπος τόσο καλός δεν ήταν ικανός να διαπράξει κανένα έγκλημα. Στην πραγματικότητα είχε προσπαθήσει να σώσει τα δύο πληγωμένα κοριτσάκια αλλά δεν πρόλαβε και όταν τον βρήκαν, όλοι νόμιζαν πως αυτός τα είχε σκοτώσει. Ο πραγματικός δολοφόνος ήταν ο τρελός Μπιλ, που δεν είχε κανένα λόγο να αφαιρέσει καμία ανθρώπινη ζωή.
Ο Πωλ κατά βάθος ήξερε πως ο Τζων ήταν αθώος αλλά δεν μπορούσε να το αποδείξει. Ρώτησε τον Τζων αν είχε καμιά τελευταία επιθυμία και αυτός του ζήτησε να δει μια παλιά ταινία, που έδειχνε τον κόσμο ωραίο γεμάτο αγάπη, έτσι όπως θα 'πρεπε να 'ναι. Ο Πωλ, συγκινημένος κάθισε και είδε την ταινία μαζί με τον Τζων.
Τελικά ο Τζων εκτελέστηκε άδικα γιατί κανένας δεν μπόρεσε να αποδείξει την αθωότητά του. Ο Πωλ, μετά απ΄ αυτή την εκτέλεση παραιτήθηκε. Έφτασε στη ηλικία των 104 ετών και ποτέ δεν ξέχασε τον Τζων Κόφυ και όλα όσα του είχε μάθει για την καλο-σύνη και για το πώς θα έπρεπε να είναι οι άνθρωποι.
Το Πράσινο Μίλι ήταν μια ταινία με πολλές σκηνές βίας αλλά συγχρόνως ήταν και πολύ συγκινητική. Με έκανε να σκεφτώ πολλά για τις αδικίες που υπάρχουν στον κόσμο. Μου άρεσε επίσης ο τρόπος που έπαιζαν οι ηθοποιοί γιατί ήταν πολύ φυσικός και σε έκαναν να αισθάνεσαι σαν να ή-σουν κι εσύ μέσα στην ιστορία. Παρ' όλο που ήταν λίγο τρομακτική σε κάποια σημεία, μου άρεσε πολύ.
Λέανδρος Πανουσόπουλος ΣΤ τάξη
Δοκιμάστηκε
ιδιαίτερα και χρησιμοποιήθηκε ποικιλοτρόπως, πριν γίνει παγκόσμια το πιο
διαχρονικό κομμάτι του ντυσίματός μας. 
