Ποιες είναι οι 158 χώρες που έχουν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη – Αναλυτικός πίνακας

0

Η Γαλλία, το Λουξεμβούργο, η Μάλτα, το Μονακό, η Ανδόρα και το Βέλγιο αναγνώρισαν επίσημα ένα παλαιστινιακό κράτος στην 80η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης.
Εντάσσονται στο παράδειγμα του Καναδά, της Αυστραλίας και της Πορτογαλίας, καθώς και του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο ανακοίνωσε την αναγνώρισή του την Κυριακή, καθώς το Ισραήλ προχωρά με την επέκταση των οικισμών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και κλιμακώνει τη γενοκτονία στη Γάζα.
Η απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου να αναγνωρίσει επίσημα ένα παλαιστινιακό κράτος έρχεται μετά από περισσότερα από 100 χρόνια αφότου η Διακήρυξη Μπάλφουρ υποστήριξε «την εγκαθίδρυση στην Παλαιστίνη μιας εθνικής πατρίδας για τον εβραϊκό λαό» και 77 χρόνια μετά τη δημιουργία του Ισραήλ μετά από βρετανική εντολή στην Παλαιστίνη.
«Ενώπιον της αυξανόμενης φρίκης στη Μέση Ανατολή, ενεργούμε για να διατηρήσουμε ζωντανή την πιθανότητα ειρήνης και μιας λύσης δύο κρατών», δήλωσε ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Κιρ Στάρμερ σε βιντεοσκοπημένη δήλωση την Κυριακή.
Οι δηλώσεις των μεγάλων δυτικών δυνάμεων -που θεωρούνται στενοί σύμμαχοι του Ισραήλ- υπογραμμίζουν την αυξανόμενη διεθνή απομόνωσή του εν μέσω ενός πολέμου στη Γάζα, από το0ν οποίο έχουν βρει το θάνατο περισσότεροι από 65.000 Παλαιστίνιοι.

Ποιες χώρες αναγνωρίζουν πλέον την Παλαιστίνη;
Επί του παρόντος, το Κράτος της Παλαιστίνης αναγνωρίζεται ως κυρίαρχο έθνος από 158 από τα 193 κράτη μέλη του ΟΗΕ, που αντιπροσωπεύουν το 81% της διεθνούς κοινότητας. Επιπλέον, αναγνωρίζεται από την Αγία Έδρα, το διοικητικό όργανο της Καθολικής Εκκλησίας, και την Πόλη του Βατικανού, η οποία κατέχει καθεστώς παρατηρητή μη μέλους του ΟΗΕ.

Αυτές οι χώρες παρατίθενται στον παρακάτω πίνακα:

α/α Χώρα Ημερομηνία αναγνώρισης
1  Afghanistan November 16, 1988
2  Albania November 17, 1988
3  Algeria November 15, 1988
5  Angola December 6, 1988
12  Bahrain November 15, 1988
13  Bangladesh November 16, 1988
15  Belarus November 19, 1988
19  Bhutan December 25, 1988
22  Botswana December 19, 1988
24  Brunei Darussalam November 17, 1988
25  Bulgaria November 25, 1988
26  Burkina Faso November 21, 1988
27  Burundi December 22, 1988
28  Cambodia November 21, 1988
30  Cape Verde November 24, 1988
31  Central African Republic December 23, 1988
32  Chad December 1, 1988
34  China November 20, 1988
36  Comoros November 21, 1988
38  Cuba November 16, 1988
39  Cyprus November 18, 1988
40  Czech Republic November 18, 1988
41  Democratic Republic of the Congo December 18, 1988
42  Djibouti November 17, 1988
47  Egypt November 18, 1988
53  Gabon December 12, 1988
55  Ghana November 29, 1988
58  Guinea November 21, 1988
59  Guinea-Bissau November 21, 1988
64  Hungary November 23, 1988
66  India November 18, 1988
67  Indonesia November 15, 1988
68  Iran February 4, 1988
69  Iraq November 15, 1988
73  Jordan November 16, 1988
76  Kuwait November 15, 1988
78  Laos December 2, 1988
82  Libya November 15, 1988
84  Madagascar November 16, 1988
86  Malaysia November 15, 1988
87  Maldives November 28, 1988
88  Mali November 21, 1988
90  Mauritania November 15, 1988
91  Mauritius November 17, 1988
94  Mongolia November 22, 1988
96  Morocco November 15, 1988
97  Mozambique December 8, 1988
98  Namibia November 19, 1988
99  Nepal December 19, 1988
100  Nicaragua November 16, 1988
101  Niger November 24, 1988
102  Nigeria November 18, 1988
103  North Korea November 24, 1988
105  Oman December 13, 1988
106  Pakistan November 16, 1988
111  Poland December 14, 1988
113  Qatar November 16, 1988
114  Republic of the Congo December 5, 1988
115  Romania November 24, 1988
116  Russia November 19, 1988
118  Sao Tome and Principe December 10, 1988
119  Saudi Arabia November 16, 1988
120  Senegal November 22, 1988
121  Serbia November 16, 1988
122  Seychelles November 18, 1988
123  Sierra Leone December 3, 1988
124  Slovakia November 18, 1988
126  Somalia November 15, 1988
130  Sri Lanka November 18, 1988
134  Sudan November 17, 1988
139  Tanzania November 24, 1988
141  The Gambia November 18, 1988
142  Togo November 29, 1988
144  Tunisia November 15, 1988
145  Turkiye November 15, 1988
147  Uganda December 3, 1988
148  Ukraine November 19, 1988
149  United Arab Emirates November 16, 1988
155  Vietnam November 19, 1988
156  Yemen November 15, 1988
157  Zambia November 16, 1988
158  Zimbabwe November 29, 1988

Τι σημαίνει αναγνώριση;
Η αναγνώριση της Παλαιστίνης ενισχύει την παγκόσμια θέση της, ενισχύει την ικανότητά της να θεωρεί τις ισραηλινές αρχές υπόλογες για την κατοχή τους και αυξάνει την πίεση στις δυτικές δυνάμεις να εργαστούν προς μια λύση δύο κρατών. Συγκεκριμένα, θα επέτρεπε στους Παλαιστίνιους να:

  • Έχουν πρεσβείες με πλήρες διπλωματικό καθεστώς
  • Έχουν συμμετοχή σε εμπορικές συμφωνίες
  • Αποκτήστε υποστήριξη σε διεθνή φόρουμ
  • Έχουν τη δυνατότητα προσφυγής στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ)

Η αναγνώριση δεν θα:

  • Έφερνε το τέλος στον πόλεμο στη Γάζα
  • Σταματήστε την βάναυση στρατιωτική κατοχή του Ισραήλ.

Ενώ η αναγνώριση έχει μικρή άμεση επίδραση στην ισραηλινή πολιτική στα κατεχόμενα εδάφη, αντικατοπτρίζει μια αύξηση της διεθνούς υποστήριξης για την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση.

Η αντίδραση του Ισραήλ
Ο πρεσβευτής του Ισραήλ στον ΟΗΕ, Ντάνι Ντάνον, χαρακτήρισε τη σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ για το παλαιστινιακό κράτος ως «τσίρκο» και είπε ότι οι κινήσεις για την αναγνώριση της Παλαιστίνης «ανταμείβουν την τρομοκρατία».

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου επανέλαβε αυτό το μήνυμα στην αντίδρασή του στην αναγνώριση της Παλαιστίνης από το Ηνωμένο Βασίλειο την Κυριακή, λέγοντας ότι ήταν ένα «έπαθλο» για τη Χαμάς. Πρόσθεσε δε ότι παλαιστινιακό κράτος «δεν θα δημιουργηθεί».

Μια σύντομη ιστορία της αναγνώρισης της Παλαιστίνης

Γιτζάκ Ράμπιν – Μπιλ Κλίντον – Γιασέρ Αραφάτ

Στις 15 Νοεμβρίου 1988, κατά τη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα, ο Γιάσερ Αραφάτ, πρόεδρος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), κήρυξε την ίδρυση ενός ανεξάρτητου κράτους της Παλαιστίνης με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.
Περισσότερες από 80 χώρες αναγνώρισαν γρήγορα αυτό το ανεξάρτητο κράτος, κυρίως από τον φτωχό νότο της γης – συμπεριλαμβανομένων χωρών της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και του αραβικού κόσμου. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές αναγνωρίσεις εκείνη την εποχή προέρχονταν από κράτη του πρώην σοβιετικού μπλοκ.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1993, οι Συμφωνίες του Όσλο σηματοδότησαν τις πρώτες άμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, οι οποίες οραματίζονταν ένα παλαιστινιακό κράτος παράλληλα με το Ισραήλ. Το αποτέλεσμα αυτό, ωστόσο, δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Το 2012, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία – 138 υπέρ, 9 κατά και 41 αποχές – την αναβάθμιση του καθεστώτος της Παλαιστίνης σε «κράτος παρατηρητή μη μέλους». Αυτό σημαίνει ότι η Παλαιστίνη δεν μπορεί να ψηφίσει για ψηφίσματα, αλλά μπορεί να παραστεί σε συνεδριάσεις και να συμμετάσχει σε συζητήσεις.
Μόνο τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο – έχουν δικαίωμα βέτο. Απέκτησαν αυτό το καθεστώς το 1945 ως οι μεγάλοι νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό επιτρέπει σε οποιοδήποτε από αυτά να μπλοκάρει μια απόφαση, ανεξάρτητα από την ευρύτερη διεθνή υποστήριξη.
Στις 18 Απριλίου 2024, οι ΗΠΑ άσκησαν βέτο σε ένα ευρέως υποστηριζόμενο ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση που θα είχε χορηγήσει στην Παλαιστίνη την πλήρη ιδιότητα μέλους του ΟΗΕ, εμποδίζοντας την αναβάθμιση παρά την ευρεία διεθνή υποστήριξη.
Οι ΗΠΑ έχουν μακρά ιστορία άσκησης βέτο σε ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που ασκούν κριτική στο Ισραήλ, έχοντας κάνει αυτό τουλάχιστον 50 φορές από την ένταξή τους στον ΟΗΕ. Αυτή η συνεπής χρήση του βέτο έχει συχνά εμποδίσει την υιοθέτηση μέτρων για την αντιμετώπιση των ισραηλινών στρατιωτικών ενεργειών, των παράνομων οικισμών ή της κατοχής παλαιστινιακής γης.

Share.

Comments are closed.

WordPress Πρόσθετο Cookie από το Real Cookie Banner