Μάλλον δεν αφορούν στοιχεία της βασικής συνδικαλιστικής δράσης, αλλά έχουν ειδικές αναφορές και μια καθαρά προσωπική διάσταση, που για εμένα έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Είναι στοιχεία, που άλλες φορές προκαλούνται από άμεσες ή έμμεσες δραστηριότητες και άλλοτε είναι απόρροια εκφράσεων μιας εκπαιδευτικής αντίληψης.
Αναφέρομαι σε περιστατικά, τα οποία καταγράφονται βαθιά στη μνήμη μου και αποτελούν “οάσεις”, που φαινομενικά προσδιορίζονται ως προσλήψεις επιβεβαίωσής μου αλλά στην ουσία ενεργούν ως κίνητρα για ακόμα πιο έντονη δημιουργικότητα.
α) Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω ως πρώτο και πιο σημαντικό το τηλεφώνημα που είχα από τον δάσκαλό μου, στην Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου στο μικρό χωριό μου, Αυγή Ηλείας. Ήθελε να επιβεβαιωθεί ότι με είχε μαθητή. Όταν όμως του είπα το πόσο με είχε ενθαρρύνει και με είχε εμψυχώσει στο σχολείο και ότι του οφείλω μεγάλο μέρος της πορείας μας, συγκινήθηκε πάρα πολύ. Έκλαψε. Πόσο δυνατή είναι η αγάπη του δασκάλου στον μαθητή…
β) Με κάλεσαν από το Γραφείο του Μορφωτικού Ακόλουθου της Πρεσβείας του Ισραήλ, για να ενημερωθούν γιατί δείξαμε τόσο ενδιαφέρον για την ανέγερση δύο Παλαιστινιακών σχολείων (στη Σάμπρα και Σατίλα), που είχαν βομβαρδιστεί από τις Ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις. Πήγα πολύ καλά προετοιμασμένος. Τους εξήγησα το βασικό μας σκοπό, να έχουν πατρίδα οι Παλαιστίνιοι και φυσικά να είναι ασφαλές το Ισραήλ. Παράλληλα, κατέδειξα ότι δεν υπήρχε ίχνος αντισημιτισμού στα σχολεία και στην εκπαίδευση.
Μου έδωσαν ενημερωτικό υλικό για την Ιερουσαλήμ. Έγινε πολύ δημιουργική συζήτηση. Μάλιστα μου πρότειναν να οργανώσω δημόσια συζήτηση με την παρουσία μελών της πρεσβείας τους και εκπροσώπων της Παλαιστινιακής Αρχής. Τους απάντησα ότι δεν είχα αυτή τη δυνατότητα και είχα επιφυλάξεις μήπως κάνω κάποιο λάθος στον όλο χειρισμό, αφού η προσέγγιση και η ερμηνεία της όλης κατάστασης – ακόμα και η χρησιμοποιούμενη ορολογία – έχουν ιδιαίτερες δυσκολίες.
γ) Και μιας ο λόγος για πρεσβείες, ο πρεσβευτής της Σερβίας μας κάλεσε (το Δ.Σ.) να μας ευχαριστήσει για την οικονομική στήριξη της ΟΛΜΕ στο χτίσιμο σχολείων, που είχαν καταστραφεί από τον πρόσφατο πόλεμο εκείνης της εποχής. Ήταν πολύ ευγενικός και ιδιαίτερα φιλικός.
δ) Είχα συμμετάσχει στο Διοικητικό Συμβούλιο του “Σωματείου Αγώνα Κύπρου” στηρίζοντας ενεργά τις προσπάθειές του για τη δικαίωση της βασανισμένης Μεγαλοννήσου. Ανάμεσα στις άλλες δραστηριότητές μας, κάναμε ειδική εκδήλωση και τιμήσαμε την Ελένη Φωκά, τη δασκάλα – σύμβολο των αποκλεισμένων σχολείων της Καρπασίας.
ε) Είχα δεχθεί καλά σχόλια από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλο, από τον πρόεδρο του Συνασπισμού Νίκο Κωνσταντόπουλο και από την κ. Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη, βουλεύτριας και Τομεάρχη του Τομέα Παιδείας της Ν.Δ. για τη γενική μου στάση ως προέδρου της ΟΛΜΕ και στην προσπάθειά μας για ανάδειξη μιας ευρύτερης μορφωτικής κουλτούρας. Το ότι ήταν πολιτικοί εκτός του δικού μου κόμματος, προσέδιδε στις παρεμβάσεις τους ένα πολύ θετικό και ενδιαφέρον περιεχόμενο και ξεχωριστή αξία.
στ) Θεωρώ αξιοσημείωτο το γεγονός της πυκνής αρθρογραφίας μου για τα εκπαιδευτικά ζητήματα. Η θεσμική ιδιότητά μου μου προσέδιδε μεν κύρος αλλά και περίσσεια ευθύνης για το γράψιμο, που θα έπρεπε να απευθύνεται ευρύτερα στην κοινωνία και να έχει – ει δυνατόν – παιδαγωγικό άρωμα.
Οι εφημερίδες “ΤΑ ΝΕΑ” – στο κύριο άρθρο τους -, “Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ”, “ΤΟ ΒΗΜΑ”, “ΤΟ ΕΘΝΟΣ”, “Ο ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ” και ο “ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ”, “Η ΕΞΟΡΜΗΣΗ”, “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ”, “Ο ΛΟΓΟΣ”, “Η ΗΜΕΡΗΣΙΑ”, “Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΉ”, αρκετές επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά όπως: “Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ”, “ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΤΟΥ ΜΈΛΛΟΝΤΟΣ”, “Η ΛΈΣΧΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΏΝ”, “Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ” φιλοξενούσαν πολύ συχνά άρθρα μου δίνοντας πρόσθετη δυναμική στους τόσο σημαντικούς αγώνες της ΟΛΜΕ για τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία.
* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ)
Πατήστε εδώ και δείτε τα 408 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
