Φέτος είχαμε πολλές αλλαγές στο σχολείο μας. Καταρχήν άλλαξε ο Διευθυντής. Ο προηγούμενος διευθυντής μας ο κος Σπύρος Καραβασσέλας έγινε προϊστάμενος Γραφείου και πήγε στο Μαρούσι και τη θέση του πήρε κα Παπαδοπούλου Ευγενία, που ήταν μέχρι πριν δασκάλα του σχολείου μας. Εμείς ψάξαμε και βρήκαμε τον κο Καραβασέλλα και είχαμε τον εξής διάλογο.
Ερώτηση: Πώς νιώθετε
τώρα που φύγατε απ΄ το σχολείο μας;
Απάντηση: Στο σχολείο αυτό υπηρέτησα 19 χρόνια ως δάσκαλος και διευθυντής
και είναι φανερό πως με δένουν δυνατοί δεσμοί. Σ' αυτό το σχολείο έχουμε
προσφέρει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας και χωρίς υπερβολή είμαι πάντα
μαζί σας.
Ερώτηση: Πώς νιώθετε εκεί που πήγατε;
Απάντηση: Νιώθω περίφημα διότι προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε περισσότερους
μαθητές.
Αυτά λοιπόν μας είπε ο
προηγούμενος Διευθυντής μας του οποίου ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία
στα νέα του καθήκοντα. Μιλήσαμε όμως και με τη νέα μας διευθύντρια την
κα Παπαδοπούλου που μας είπε:
Ερώτηση: Πώς νιώσατε όταν γίνατε δασκάλα;
Απάντηση: ένιωσα πολύ χαρά γιατί είναι ένα επάγγελμα που έχω επιλέξει,
το αγαπώ, μ' αρέσει και η επαφή με τα παιδιά με γεμίζει ζωντάνια και μου
δίνει
χαρά και αίσθηση προσφοράς.
Ερώτηση: Πώς νιώσατε όταν γίνατε διευθύντρια;
Απάντηση: Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Βασικά το είδα σαν μια φυσιολογική
συνέχεια στην επαγγελματική μου καριέρα.
Ερώτηση: Πόσο σας αρέσει η θέση της διευθύντριας;
Απάντηση: Η θέση της διευθύντρια έχει πολύ δουλειά, πολλή υπευθυνότητα
αλλά μ' αρέσει γιατί βρίσκομαι στο γνωστό μου περιβάλλον με μαθητές που
τους ξέρω από πολύ μικρούς και συναδέλφους που είμαστε χρόνια φίλοι.
Εμείς δεν έχουμε τίποτα άλλο από το ευχηθούμε και στην κα Παπαδοπούλου καλή επιτυχία στο έργο της. Όμως αλλαγές είχαμε και στο διδακτικό προσωπικό. Φέτος μας ήρθαν νέοι δάσκαλοι. Η σειρά που θα τους παρουσιάσουμε είναι τυχαία. Είναι η κα Ελένη Παπαθανασίου που διδάσκει στο ένα από τα δύο τμήματα της Α' τάξης, Η κα Χριστίνα Αγγελάκου που διδάσκει μαζί με την κα Παπαδοπούλου στο ΣΤ2 και η κα Φιόνα Λαλακάκη, που μας διδάσκει το μάθημα της μουσικής. Εμείς να τις καλωσορίσουμε και να τους ευχηθούμε να περάσουν πολύ καλά μαζί μας. Μανώλης Μπουνταλάκης
Μανώλης Μπουνταλάκης ΣΤ' τάξη
Στις
21 Απριλίου 1967 κάποιοι επίορκοι στρατιωτικοί με τη βοήθεια των όπλων
που τους δόθηκαν για να υπερασπίζουν την πατρίδα κατάργησαν τη Δημοκρατία
με τη βία και πήραν την εξουσία από τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο λαός αντιστάθηκε με πολλούς τρόπου. Αποκορύθωμα της αντιστασιακής δράσης του λαού ήταν το Πολυτεχνείο. Αφού προηγήθηκε η κατάληψη της Νομικής, στις 14 Νοέμβρη οι φοιτητές κατέλαβαν το Πολυτεχνείο.
Εκεί όλοι μαζί άρχισαν να διαμαρτύρονται κατά της χούντας, με συνθήματα για ελευθερία, παιδεία και δημοκρατία.
Ταυτόχρονα κατασκεύασαν έναν πρόχειρο ραδιοφωνικό
σταθμό, με τον οποίο επικοινωνούσαν με το λαό της Αθήνας, ζητώντας τρόφιμα, φάρμακα και συμπαράσταση στον αγώνα τους.
Η Χούντα είχε περικυκλώσει το Πολυτεχνείο με στρατό και αστυνομικούς και προέβαινα σε συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και δολοφονίες διαδηλωτών.
Τη νύχτα της 17ης Νοέμβρη η Χούντα διέταξε την εισβολή του στρατού και της αστυνομίας μέσα στο Πολυτεχνείο και γι' αυτό ένα τανκ μπήκε στη αυλή του σπάζοντας την κεντρική πύλη, πάνω στην οποία ήταν ανεβασμένοι διαδηλωτές. Στη συνέχεια έγιναν συμπλοκές του στρατού και της αστυνομίας με τους διαδηλωτές, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό και το θάνατο πολιτών.
Μπορεί η αντίσταση του Πολυτεχνείου να σταμάτησε με τη βία όμως αυτό ήταν η αρχή του τέλους για τη δικτατορία.
Με το Πολυτεχνείο γράφτηκε μια ένδοξη σελίδα στην ιστορία για την αντίσταση του Ελληνικού λαού στη φασιστική εξουσία και τα συνθήματα του Πολυτεχνείου για δουλειά, ελευθερία, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, είναι διαχρονικά και παραμένουν επίκαιρα. Η θυσία των αγωνιστών του Πολυτεχνείου πρέπει να αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για όλες τις επόμενες γενιές.
Κατσαρός Κων/νος ΣΤ ' Τάξη
