ΖΕΥΞΗ ΡΙΟΥ - ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ

Ο σκοπός της γέφυρας είναι η οδική σύνδεση του Ρίου με το Αντίρριο. Αυτό όμως, θα πρέπει να επιτυγχάνεται χωρίς να παρεμποδίζεται η ναυσιπλοία μεταξύ του Πατραϊκού και του Κορινθιακού κόλπου. Για το λόγο αυτό η σύμβαση με το Δημόσιο προβλέπει ώστε το κεντρικό άνοιγμα της γέφυρας να παρέχει διαθέσιμο χώρο ναυσιπλοΐας πλάτους 3ΟΟμ. και ύψους 5Ομ. Τα βάθρα της γέφυρας θα πρέπει σε περίπτωση πρόσκρουσης πλοίων να αντέχουν σε οριζόντιο κρουστικό φορτίο 28.ΟΟΟ τόνων. Το φορτίο αντιστοιχεί σε δεξαμενόπλοιο χωρητικότητας 18Ο.ΟΟΟ τόνων, που πλέει με ταχύτητα 1 6 ναυτικών κόμβων.

Όπως είναι γνωστό στο στενό Ρίου - Αντιρρίου πνέουν συχνά ισχυροί άνεμοι (βορειοδυτικοί και νοτιοανατολικοί). Οι ανεμολογικές μετρήσεις στην περιοχή έδειξαν ότι η γέφυρα θα πρέπει να μπορεί να αντισταθεί σε άνεμο ταχύτητας 115 Km/h (άνω των 1 Ο μποφόρ)

σε ύψος 1Ομ. από την επιφάνεια της θάλασσας. Η ταχύτητα του ανέμου όμως αυξάνεται με το ύψος και στο υψηλότερο σημείο του καταστρώματος (57μ. πάνω από τη στάθμη της θάλασσας) η σχεδιαστική ταχύτητα ανέμου ανέρχεται σε 18ΟKm/h.

Επιπλέον αναδρομή σε παρόμοιες γέφυρες έδειξε ότι οι εύκαμπτες κατασκευές όπως είναι το κατάστρωμα των κρεμαστών και καλωδιωτών γεφυρών, πρέπει να είναι αεροδυναμικά σταθερές. Λόγω της αβεβαιότητας αλλά και των σοβαρών επιπτώσεων που υπάρχουν σε περίπτωση αεροδυναμικής αστάθειας, οι κανονισμοί επιβάλλουν υψηλότερους συντελεστές ασφάλειας. Έτσι οι τεχνικές προδιαγραφές του έργου προβλέπουν ότι το κατάστρωμα της κυρίας γέφυρας θα πρέπει να είναι αεροδυναμικά σταθερό για ανέμους ταχύτητας 265Km/h. Άνεμοι τέτοιων ταχυτήτων ανήκουν στην κατηγορία των τυφώνων και δεν έχουν ποτέ παρουσιασθεί στη περιοχή της ζεύξης.

Τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα

Όταν η Ελλάδα ήταν ακόμη σκλαβωμένη στους Τούρκους, στο διάστημα από 1801 - 1812 έγινε η μεγαλύτερη κλοπή των γλυπτών του Παρθενώνα, από τον Άγγλο λόρδο Τόμας Έλγιν, ο οποίος τα μετέφερε στην Αγγλία και σήμερα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Ο Έλγιν άρπαξε τα μεγάλα γλυπτά, όπως τις Καρυάτιδες, τα γλυπτά της ζωφόρου, μετόπες, αετώματα και άλλα μεγάλα μάρμαρα.

Η αρπαγή των μαρμάρων έγινα με τη δικαιολογία ότι θα γίνονταν καλλιτεχνικές εργασίες στην Ακρόπολη, που είχε πάθει μεγάλες ζημιές το 1687 από την έκρηξη μιας οβίδας των Βενετσιάνων. Που με αρχηγό το Μοροζίνι πολιορκούσαν τους Τούρκους στην Αθήνα. Η Ελλάδα μετά την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους, πολλές φορές ζήτησε από τους Άγγλους να επιστραφούν τα μάρμαρα, χωρίς αποτέλεσμα.

Το 1981 με υπουργό πολιτισμού την Μελίνα Μερκούρη, η χώρα μας ζήτησε επίσημα την επιστροφή των μαρμάρων στον Παρθενώνα. Από τότε δεν έχουμε πάψει να ζητάμε την επιστροφή τους. Στην προσπάθεια αυτή έχουμε συμπαραστάτες πολλούς ξένους πολιτικού, συγγραφείς, καλλιτέχνες και δημοσιογράφους. Αξίζει να σημειώσουμε ότι για την επιστροφή συμφωνούν και πάρα πολλοί Άγγλοι.

Όλα δείχνουν ότι μια μέρα τα μάρμαρα θα γυρίσουν στον τόπο τους, γιατί μας ανήκουν και η θέση τους είναι στον Παρθενώνα, κάτω από το λαμπρό Αττικό ουρανό