28η Οκτωβρίου

Μέσα στην ιστορία της πανένδοξης Ελλάδας μας, πολλές χρονολογίες λάμπουν σαν φωτοβόλα αστέρια. Και ανάμεσα σ' αυτές, φεγγοβόλα λαμπρή και γεμάτη δόξα η 28η Οκτωβρίου 1940.

Ήταν μια εποχή, που οι Γερμανοί μαζί με τους Ιταλούς είχαν νικήσει όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και είχαν υποδουλώσει ολόκληρη την Ευρώπη. Η μικρή Ελλάδα δεν πολεμούσε τότε. Ήταν ουδέτερη. Όμως οι γείτονές μας Ιταλοί ήθελαν με κάθε τρόπο να την υποδουλώσουν. Και γι' αυτό προσπαθούσαν πάντοτε να βρουν κάποια αφορμή για να μας επιτεθούν. Έτσι, στις 15 Αυγούστου 1940, ένα ιταλικό υποβρύχιο τορπίλη σε ύπουλα το πολεμικό μας "Έλλη" στο λιμάνι της Τήνου, όπου είχε καταπλεύσει για τη γιορτή της Μεγαλόχαρης. Η μικρή μας πατρίδα μας έσφιξε την καρδιά της και κατάπιε την πίκρα της για την δολοφονική πράξη των Ιταλών. Δεν ήθελε τον πόλεμο η πατρίδα μας, γιατί ο πόλεμος μόνο καταστροφή και δυστυχία φέρνει. Γι' αυτό δεν ανέφερε ποιος ήταν ο δολοφόνος, αν και ήξερε πολύ καλά.

Οι Ιταλοί, όμως, ήταν αποφασισμένοι να μας υποδουλώσουν. Είχαν οχτώ εκατομμύρια στρατό και αμέτρητα αεροπλάνα. Και τη νύχτα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ζήτησαν από την κυβέρνηση της πατρίδας μας να τους παραδώσει την Ελλάδα. Η απάντηση ήταν ελληνική : ΟΧΙ! Όχι, οι Έλληνες δεν παραδίδουν τη χώρα τους. Οι Έλληνες θέλουν να ζήσουν ήσυχα, χωρίς πολέμους, αλλά ελεύθεροι! Προτιμούν να πεθαίνουν τίμια, παρά να ζουν σκλάβοι! Όχι! Δεν θα σας παραδώσουμε την πατρίδα μας!

Φρένιασαν οι Ιταλοί από την ηρωική απάντηση της μικρής πατρίδας μας. Και τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 άρχισαν την επίθεση από τα ελληνο-αλβανικά σύνορα. Αναρίθμητος στρατός, εκατοντάδες αεροπλάνα, τανκ και όλα τα φοβερά όπλα του πολέμου. Ο ηρωικός λαός μας, μόλις έμαθε την άνανδρη επίθεση, άρπαξε τα όπλα. Ντύθηκε το τιμημένο χακί, ξεδίπλωσε τη γαλανόλευκη έκανε το Σταυρό του και ρίχθηκε να σταματήσει τους εισβολείς. Με μια ψυχή, με μια καρδιά με μια φωνή βροντοφώναξε το ΟΧΙ! Και έστησε τα στήθη του μπροστά στον εχθρό. Οι στρατιώτες μας, με το όπλο στο χέρι, πολεμούσαν "υπέρ βωμών και εστιών" πάνω στ' απάτητα βουνά της Βορείου Ηπείρου μας, χωμένοι

στο χιόνι. Οι γυναίκες στα χωριά και στις πόλεις, έπλεκαν μάλλινα για τους ήρες. Οι γυναίκες τη Πίνδου κουβαλούσαν στους ώμους τους τρόφιμα και πολεμοφόδια στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Οι ηλικιωμένοι έδιναν τις βέρες τους και ότι άλλο είχαν, για να βοηθήσουν την πατρίδα. Όλος ο ελληνικός λαός πολέμους, όπως μπορούσε ο καθένας.

Οι εχθροί μας έτριβαν τα μάτια τους. Έβλεπαν ένα λαό μικρό, αλλά με ψυχή μεγάλη, να τους κλείνει με τα στήθη του τον δρόμο, να τους πετά έξω από την πατρική μας γη με την τρομερή κραυγή "Αέρα" !!

Έντρομοι μπροστά στον ανείπωτο ηρωισμό της αθάνατης Ελληνικής Ψυχής, το βάζουν στα πόδια. Ο στρατός μας τους κυνηγά πολεμώντας από βουνοκορφή σε βουνοκορφή, από χαράκωμα σε χαράκωμα. Ελληνικές πόλεις. Σκλαβωμένες από αιώνες, ελευθερώνονται και δακρυσμένες χαιρετούν τη γαλανόλευκη.

Η δόξα στεφανώνει τα όπλα των ηρώων που πολεμούν για να μείνουν ελεύθεροι. Και γελοιοποιούνται σ' ολόκληρη την οικουμένη οι Ιταλοί με τα οκτώ εκατομμύρια στρατό, που τον νίκησε μια μικρή χούφτα γενναίων.

Η 28η Οκτωβρίου 1940 δεν αποτελεί μόνο μια λαμπρή σελίδα της ιστορίας μας. Αποτελεί και ένα μεγάλο δίδαγμα. Διότι μας διδάσκει δύο πράγματα: πρώτον, ότι στους πολέμους νικητής δεν είναι εκείνος, που έχει εκατομμύρια στρατό, αλλά εκείνος που αγωνίζεται για την ελευθερία του. Και δεύτερον, ότι ο ελληνικός λαός είναι πάντα ο ίδιος, από τα αρχαιότατα χρόνια μέχρι σήμερα. Όπως στις Θερμοπύλες μια χούφτα Έλληνες στάθηκαν και έφραξαν με τα στήθη τους τον δρόμο στους αμέτρητους Πέρσες. Όπως το 1821 μια χούφτα Έλληνες έστησαν τα στήθη τους μπροστά στην πανίσχυρη Τουρκία και κέρδισαν την ελευθερία τους. Έτσι και στις 28 Οκτωβρίου 1940 μια χούφτα Έλληνες έστησαν τα στήθη τους μπροστά στα αμέτρητα εχθρικά στρατεύματα.

Γι' αυτό η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Γι' αυτό η Ελλάδα είναι η πατρίδα των γενναίων, η χώρα των ηρώων. Ζήτω η Ελλάδα μας! Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940!

Κωνσταντόπουλος Π. Τάξη ΣΤ1