Μια μέρα ξεκινήσαμε από το σχολείο με τους δασκάλους μας, για μια επίσκεψη στην εφημερίδα το "Έθνος".

Ο σκοπός της επίσκεψης αυτής ήταν να μάθουμε πώς εκδίδεται μια εφημερίδα. Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα, όταν ξεκινήσαμε με το πούλμαν. Μόλις φτάσαμε ανέλαβε αμέσως την ξενάγησή μας η κ. Λίλα Τσέλιου. Ήταν πράγματι μια πάρα πολύ καλή, μα κι ευχάριστη ξεναγός. Όπως κάθε εφημερίδα έτσι και το "Έθνος" είχε το δικό του ιδιοκτήτη, εκδότη κι άλλους. Ο ιδιοκτήτης είναι η εταιρία "Πήγασος Εκδοτική και Εκτυπωτική Α.Ε.". Ο Εκδότης είναι ο κ. Γιώργος Μπόμπολας κι ο διευθυντής είναι ο κ. Δημήτρης Βάρος.

Όταν μπήκαμε μέσα είδαμε το λογιστήριο. Η κ. Λίλα μας εξήγησε πώς δουλεύει μια εφημερίδα, επίσης πόση ώρα κάνει να φτιαχτεί και πόσα έντυπα βγάζει την ώρα. Μας είπε πως είναι έγχρωμη και ήταν η πρώτη που βγήκε σε μικρό στυλ. Μας είπε ότι σε εκείνο το κτίριο δεν φτιάχνεται μόνο αυτή η εφημερίδα, αλλά και πολλά άλλα περιοδικά.

Μπορούμε να πούμε ότι δεν νιώσαμε και μεγάλη ευχαρίστηση όταν μπήκαμε στην αίθουσα του τυπογραφείου, επειδή ο χώρος είχε μια δυσάρεστη μυρωδιά από τη χρήση μεγάλων ποσοτήτων μελανιού.

Είχαμε όμως την τύχη να δουλεύουν εκείνη την ώρα οι μηχανές, πράγμα που πολύ σπάνια συμβαίνει στις πρωινές ώρες.

Μείναμε άφωνοι από την υπερβολικά υψηλή ταχύτητα όπου οι μηχανές δούλευαν! Όπως επίσης αποστομωθήκαμε όταν ακούσαμε το τεράστιο ποσό των

εντύπων που τυπώνεται σε μία ώρα. Τα έντυπα λοιπόν που τυπώνονται μέσα σε μία ώρα είναι 60.000!!!!

Και μάλιστα τα πρώτα 2.000-3000 έντυπα τα πετάνε επειδή δεν έχουν στρώσει καλά τα μελάνια!

Μόλις το ακούσαμε αυτό, σκεφτήκαμε ότι όλο αυτό το χαρτί το παίρνουν από τα δέντρα!!!!!! Και μάλιστα, ότι κόβουν τα καημένα τα δέντρα για να πετάξουν κιόλας μια τεράστια ποσότητα χαρτιού!!! Αμέσως όμως η κ. Λίλα φάνηκε σαν να διάβασε τη σκέψη μας και συμπλήρωσε ότι αυτό το χαρτί ανακυκλώνεται.... Πιο πολύ μας εντυπωσίασαν οι κυλιόμενοι διάδρομοι που μετέφεραν τις εφημερίδες. Αυτοί, ξεκινούσαν από ψηλά και κατέβαιναν στριφογυριστά. Δυο μηχανήματα έδεναν με σπάγκο την εφημερίδα οριζόντια και κάθετα. Ένα άλλο έσπρωχνε τις εφημερίδες κατευθείαν στο φορτηγό που τις μετέφερε στα πρακτορεία. Εκεί είδαμε και δυο τρεις ανθρώπους να παρακολουθούν τη λειτουργία των μηχανημάτων, μην τυχόν και πάθουν βλάβη. Εκείνη τη στιγμή σκεφτήκαμε, πως η ζωή των ανθρώπων έχει γίνει πιο γρήγορη και πιο εύκολη με τα μηχανήματα.

Στην επιστροφή μια σκέψη κυριαρχούσε στα μυαλό μας, ότι η ζωή του δημοσιογράφου και των συνεργατών του είναι πολύ κουραστική και ανθυγιεινή, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα και ζωντανή.

Κωνσταντόπουλος Π., Συκινιώτη Ε., Πολίτη Γ. Τάξη Ε1

Η πανένδοξη Πολιτεία, γεννήτρα του σημερινού πολιτισμού, η πρωτεύουσα της αθάνατης Ελλάδος μας.

Βρίσκεται στο λεκανοπέδια της Αττικής, που περιβάλλεται από τα βουνά Αιγάλεω, Πάρνηθα, Πεντέλη και Υμηττό και βρέχεται από το Σαρωνικό κόλπο.

Πολιτεία, όπως την ξέρουμε και την καταλαβαίνουμε σήμερα, η Αθήνα άρχισε να γίνεται από την εποχή του Θησέα. Στην εποχή του Περικλή ήταν κτισμένη πάνω στους λόφους της Πύκνας των Νυμφών, του μουσείου, της Ακροπόλεως, του Αρείου Πάγου και του Κολωνού.

Στην Παλαιά Αθήνα υπήρχαν πάρα πολλές βυζαντινές και μεσαιωνικές εκκλησίες. Ακόμα κι ο Παρθενώνας έγινε εκκλησία και πήρε το όνομα "Παναγία η Αθηνιώτισσα" (χρόνοι Ιουστινιανού). Οι περισσότερες εκκλησίες ήταν ιδιωτικές κι ανήκαν σ' αρχοντικές οικογένειες. Απ' αυτές σώζονται σήμερα της Καπνικαρέας, του Αγίου Ελευθερίου, των Αγίων Θεοδώρων κ.α.

Κατά την εποχή της τουρκοκρατίας οι Τούρκοι δεν δίστασαν να παραβιάσουν τον ιερό χώρο της Ακροπόλεως και να κτίσουν πάνω της σπίτια, καταστρέφοντας σιγά-σιγά τα μάρμαρα του Παρθενώνα του Ερεχθείου κ.λ.π. Τα χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν ασβέστη, που χρειάζονταν για τα σπίτια που οικοδομούσαν. Αλλά κι άλλα αρχαία μνημεία καταστράφηκαν απ' αυτούς τότε. Άσχημη και απελπιστική ήταν η κατάσταση της Αθήνας όταν έγινε πρωτεύουσα της Ελλάδος. Η Αθήνα έμοιαζε με μεγάλο χωριό. Σπίτια σαραβαλιασμένα, χωματόδρομοι όλο χαντάκια, λάκκοι, πέτρες και σκουπίδια, κι ούτε μια πλατεία. Η πόλη τροφοδοτούνταν με νερό από λιγοστά πηγάδια. Υδρευτικό δίκτυο δεν υπήρχε.

Παλιές συνοικίες, που υπήρχαν τότε, ήταν του Ψειρή, του Αγίου Δημητρίου και της Πλάκας. Μετά έγιναν οι συνοικίες Πατήσια, Παγκράτι, Καλλιθέα, Σεπόλια,

Αμπελόκηποι Κυψέλη κ.λ.π. Από τις παλιότερες είναι η Νεάπολη που κατοικήθηκε το 1848. Φαίνεται πως στα παλιά χρόνια, μονάχα κατά την περίοδο του Αδριανού είχε η Αθήνα καλό και μεγάλο υδραγωγείο.

Μόλις το 1928 άρχισε να φτιάχνεται υδρευτικό δίκτυο στην Αθήνα από την εταιρία "Ούλεν". Έτσι κατασκευάστηκε η τεχνητή λίμνη του Μαραθώνα, απ' όπου υδρεύονταν η Αθήνα, οι συνοικισμοί, τα προάστια κι ο Πειραιάς. Μέσα στην πόλη η συγκοινωνία άρχισε να οργανώνεται το 1880. Τότε εμφανίσθηκαν τα πρώτα τραμ, που δεν κινούνταν με ηλεκτρισμό μα με άλογα. Ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος Αθηνών-Πειραιώς λειτούργησε για πρώτη φορά το 1904. Ο ηλεκτροφωτισμός της Αθήνας άρχισε το 1889 κι απλώθηκε σ' ολόκληρη την πόλη μετά το 1900. Πρώτα η Αθήνα φωτιζόταν με "λαδοφάναρα", κατόπι με φανάρια πετρελαίου κι έπειτα με φωταέριο. Ουσιαστικά η Αθήνα απέκτησε αρκετό φωτισμό μετά το 1915.

Κάθε πρωί που ο κόσμος ξυπνούσε άνοιγε την πόρτα και έπαιρνε το γάλα που είχε αφήσει ο γαλατάς νωρίτερα στο σκαλοπατάκι της εξώπορτας.

Ο παγωτατζής έβγαινε από νωρίς έξω να μοιράσει τα παγωτά του στα ανυπόμονα παιδιά. Η λευκή του στολή ταίριαζε με την κάτασπρη ομπρέλα του στερεωμένη στο καροτσάκι του. Από δίπλα ήταν κι ο ψωμάς που τριγυρνούσε κουβαλώντας την ψάθα του γεμάτη φρέσκο ψωμί. Κάθε τετράγωνο ήταν κι από μια γειτονιά. Στους δρόμους παρέες παιδιών παίζανε κρυφτό, κυνηγητό, μπάλα κ.α. μιας και τα αυτοκίνητα ήταν λίγα.

Η Αθήνα παλιά ήταν πιο ήρεμη και πιο ανθρώπινη, σε αντίθεση με την σημερινή όπου οι άνθρωποι ζουν με το άγχος της μεγαλούπολης. Κάποιος ποιητής μας έγραψε για τη γλυκιά Αθήνα:

"Μάνα σε λέγει της γης κάθε σοφός
κάθε ποιητής μεγάλος πού 'χει ψάλλει
το διάφανο, γαλάζιο σου ουρανό.
Σε υμνούν όλοι οι τεχνίτες οι μεγάλοι,

νιος τους και σχολείο είναι ο Παρθενών."

Π. Χωριανοπούλου - Θ. Παράσχη Τάξη Ε1