Οι πολιτικές αναλύσεις συχνά το επιβεβαιώνουν αλλά και κοινή διαπίστωση είναι ότι η εξουσία φθείρει, διαφθείρει, αλλοτριώνει. Αυτή η θεώρηση δεν αφορά καθόλου τη Φώφη Γεννηματά.
Είχε διαμορφώσει έναν χαρακτήρα σύνεσης, μετριοπάθειας και ορθολογισμού που δεν άφηνε κανένα περιθώριο να γίνει άνθρωπος της εξουσίας. Συνέργησαν προς τούτο τόσο η βαριά πνευματική κληρονομιά της οικογένειάς της όσο και η δοκιμασία της πολύχρονης ασθένειάς της και ο επί τούτου αγώνας της να αντιμετωπίσει το απόλυτο υπαρξιακό πρόβλημα του ανθρώπου.
Η Φώφη Γεννηματά ήταν αγωνίστρια της ζωής! Δεν σταμάτησε καθόλου να αγωνίζεται για τα ιδανικά της, για κοινωνική δικαιοσύνη, για άμβλυνση των ανισοτήτων. Ήταν μια απόλυτα ευγενική Μορφή της πολιτικής. Κοσμούσε τη Βουλή. Τιμούσε τον πολιτικό διάλογο. Σεβόταν τις διαφορετικές ιδέες και προτάσεις. Έδινε νόημα και αξία στην κομματική αντιπαράθεση. Ο δημόσιος λόγος ήταν παιδαγωγικός. Γι’ αυτό δεν ήταν καθόλου τυχαίο το πόσο ενώθηκε ο πολιτικός κόσμος εκείνες τις τελευταίες ημέρες της ζωής της.
Για τη Δημοκρατική Παράταξη, για τη Σοσιαλδημοκρατία, για το Κίνημα Αλλαγής και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. η Φώφη Γεννηματά υπήρξε η αρχηγός στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας τους. Χωρίς να έχει ευθύνες για τις παραλείψεις του κόμματός μας πάλεψε να υπερβεί τον άδικο κατατρεγμό αυτού του πολιτικού χώρου ακόμα και για τα μεγάλα λάθη της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή και της Ν.Δ., που φόρτωσε την χώρα μας με την πιο βαριά κρίση της νεότερης ιστορίας της χώρας μας.
Σε μια υπαρξιακή για την Κεντροαριστερά περίοδο, που αρκετά τυχάρπαστα και εξουσιολάγνα στελέχη σκόρπαγαν απ’ εδώ και απ’ εκεί – με τον πιο ανήθικο τρόπο «ενοχοποιώντας» (!) όσους έμειναν στην παράταξη υπερασπιζόμενοι την αλήθεια – η Φώφη Γεννηματά υπερασπίστηκε με επιτυχία τον πολιτική μας πρόταση και ιδεολογία. Με τον αγώνα της και την καθημερινή δράση της η βαριά ιστορική παρακαταθήκη και η ιδεολογία της Σοσιαλδημοκρατίας είχαν αρχίσει να ξαναβρίσκουν την ευρεία κοινωνική αναφορά τους, είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται με πολύ αισιόδοξο και ανοιχτό ορίζοντα.
Με τίμησε που με όρισε Γραμματέα του Τομέα Παιδείας. Εκτίμησε και συχνά ανέφερε το σημαντικό έργο του Τομέα μας. Αλλά το πιο σημαντικό είναι αυτό. Ήταν πάντα μαζί μας. Συμμετείχε ενεργά στις τηλεδιασκέψεις μας – ακόμα και πιο στις ειδικές. Γνώριζε πολύ καλά τα θέματα παιδείας. Αναζητούσε νέες ιδέες και θεωρήσεις για την εκπαίδευση. Είχε αγωνίες για το σχολείο, για το πανεπιστήμιο, για την προοπτική τους.
Και μια προσωπική αναφορά. Η Φώφη Γεννηματά ήταν βαθιά ανθρώπινη. Ήταν τόσο φιλική που μου προκαλούσε αμηχανία στο πως να συμπεριφερθώ. Μου ζητούσε να της μιλώ στον ενικό. Φυσικά δεν μπορούσα. Πάντα ήταν πρόσχαρη. Χαμογελούσε τόσο εύκολα. Το πρόσωπό της ήταν πάντα φωτεινό.
Αγαπήσαμε τη Φώφη Γεννηματά!
* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 214 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
