Μπορεί κάποια άτομα, που θα διαβάσουν τον τίτλο αυτό, να τον θεωρήσουν ίσως ακραίο ή λαϊκίστικο, αλλά με τις αλλαγές της τελευταίας στιγμής του Υπουργείου Παιδείας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κάπως αλλιώς. Με υπουργούς παιδείας, οι οποίοι είναι ικανοί να φέρουν αλλαγές και μια εβδομάδα πριν τις πανελλήνιες, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη λέξη.
Ως μαθητής είχα την ατυχία να γεννηθώ το 2002, με αποτέλεσμα να γίνω πειραματόζωο του συστήματος Γαβρόγλου με την Κοινωνιολογία και ένα διαφορετικό σύστημα να δοκιμάζεται για πρώτη φορά σε μας. Φυσικά ελπίζαμε ότι τουλάχιστον η νέα υπουργός παιδείας θα έκανε ό,τι αλλαγές ήταν να κάνει και θα μας άφηνε ήσυχους για την επόμενη χρονιά αλλά όπως φαίνεται όχι, καθώς έφερε μεγάλες αλλαγές με χειρότερη από αυτές την «κλιμακωτή βάση», η οποία με δικά της λόγια είναι κάπως έτσι:
«H πρόταση για ελάχιστη βάση εισαγωγής δεν θα είναι οριζόντια, δεν θα είναι ίδια για κάθε πανεπιστημιακό τμήμα. Κάθε τμήμα θα θέτει ως βάση το ποσοστό επί της μέσης επίδοσης όλων των υποψηφίων. Θα εξαρτηθεί από τι θα ορίσει δηλαδή το κάθε πανεπιστημιακό τμήμα». Η ίδια έφερε ως παράδειγμα τις Ανθρωπιστικές σπουδές, τονίζοντας πως ο μέσος όρος είναι 12 και τα πανεπιστημιακά τμήματα θα μπορούν να ορίσουν για παράδειγμα το 80% ή το 100% του 12.
Σκεφτείτε πρώτα πως θα νιώθει ένα παιδί, που δίνει για δεύτερη φορά, καθώς έχασε για λίγα μόρια μια σχολή που ήθελε. Ξεκινάει να διαβάζει για 5-8 ώρες την μέρα, έτσι ώστε μόνο του να βγάλει την ύλη καθώς δεν έχει χρήματα για φροντιστήριο. Αρνητικά φορτισμένο καθώς νιώθει ότι έχει αποτύχει που δεν πέρασε εκεί που ήθελε, βρίσκει δυνάμεις να ξαναδώσει και εκεί που είχε πιέσει τον εαυτό του και βγάζει ένα σημαντικό μέρος της ύλης σε 2 εβδομάδες ώστε να προλάβει όσους δίνουν για πρώτη φορά (καθώς δεν ξέρει τι θα γίνει με την ύλη, εφόσον θα δώσει με μια ύλη που δεν την έμαθε στο σχολείο λόγο καραντίνας), η κ. Κεραμέως φέρνει μια καταστροφική αλλαγή, την κλιμακωτή βάση που ανέφερα από πάνω, προκαλώντας στα παιδιά που ξαναδίνουν ψυχολογική κατάρρευση.
Εκτός απ’ το θέμα της ψυχολογίας των παιδιών, είναι σημαντικό να αναφέρουμε και το μη ρεαλιστικό της πρότασης. Μέχρι και τις πανελλήνιες του 2020, η βάση κάθε σχολής καθοριζόταν από τους βαθμούς και τις προτιμήσεις των μαθητών, με αποτέλεσμα να μπορούν όλο και περισσότερα παιδιά να σπουδάσουν έχοντας γράψει μερικές φορές και κάτω από την βάση. Βέβαια αυτό μπορεί να δημιουργούσε σχολές με χαμηλά μόρια, αλλά μας έδειχνε τα σοβαρά προβλήματα της εκπαίδευσης τα οποία δεν είναι οι βάσεις των σχολών αλλά οι επιδόσεις των μαθητών στις εξετάσεις αυτές.
Η κ. Κεραμέως (αν δεν θέλει να είναι η χειρότερη υπουργός παιδείας από το 2000 και μετά) χρειάζεται να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης και να βγάλει επιτέλους την νέα ύλη των μαθητών, όπου η τηλεκπαίδευση υπολειτουργεί (σκεπτόμενη και τα παιδιά που ξαναδίνουν από το 2020). Όχι να κάνει την ζωή μας όλο και πιο δύσκολη και να καταστρέφει το μέλλον μιας γενιάς, μιας γενιάς που προσπαθεί να χτίσει ό,τι κατέστρεψαν οι προηγούμενες (και οι λίγο πιο μεγάλοι από μας δεν κατάφεραν). Για να φτιάξουμε μια καλύτερη ζωή!
* Ο Άγγελος Τζίτζιρας, είναι πρωτοετής φοιτητής και μέλος του Τομέα Παιδείας και της Νέας Γενιάς του Κινήματος Αλλαγής.
