Δεν νομίζω ότι απαιτείται τεκμηρίωση ως προς το αν μας ενδιαφέρει πολιτικά το ζήτημα των εκλογών στις ΗΠΑ. Η παγκοσμιοποίηση έχει αλλάξει την άσκηση της πολιτικής στα έθνη – κράτη και οι επιδράσεις των διεθνών γεγονότων και εξελίξεως επηρεάζουν το εσωτερικό κάθε χώρας.
Η επιρροή αυτή είναι πιο έντονη όταν αφορά μια υπερδύναμη – το μοναδικό κράτος που έχει δυνατότητα στρατιωτικής παρέμβασης σε κάθε σημείο του πλανήτη μας. Αυτό καταγράφεται ως στοιχείο που επηρεάζει τη διεθνή πολιτική, χωρίς προφανώς να το συμμερίζομαι. Ωστόσο, οι ΗΠΑ χάνουν όλο και πιο πολύ έδαφος στον καταμερισμό της διεθνούς ισχύος. Τα δύο δυνατά της σημεία είναι η στρατιωτική υπεροχή και το προβάδισμα στις νέες τεχνολογίες και στη δυναμική του ψηφιόκοσμου.
Όμως, υποχωρούν σε κρίσιμα πεδία. Η οικονομία τους έχει παύσει να επηρεάζει τη διεθνή οικονομία, όπως ήταν άλλοτε. Το χρέος τους είναι τρομακτικό. Η Κίνα στηρίζει το έλλειμμά τους με αντάλλαγμα την ισχυροποίηση του απόλυτα ελεύθερου εμπορίου και την αλληλοτροφοδότηση της τεχνολογίας – αν και εδώ η βιομηχανική κατασκοπεία γνωρίζει ημέρες δόξας.
Υπάρχει και το πεδίο της πολιτικής. Εδώ οι σημερινές εκλογές καταδεικνύουν το σοβαρό πρόβλημα που υπάρχει. Η αμφισβήτηση των διαδικασιών και η πολεμική αντιπαράθεση μεταξύ οπαδών των δύο κομμάτων παίρνουν αντιθεσμικά χαρακτηριστικά. Ο Τραμπ, ίσως ο πιο ανορθολογικός ηγέτης του κόσμου, επιχειρεί να μεταφέρει τις εξελίξεις της πολιτικής και των εκλογών στη δικαιοσύνη!
Αλλά το πιο αρνητικό πεδίο είναι εκείνο του αμερικάνικου πολιτισμού, της κουλτούρας πολιτών. Αναρωτιέμαι. Τι σχέση μπορεί να έχει ο Αβραάμ Λίνκολν ο “ιδρυτής” των Ρεπουμπλικάνων με το σημερινό αρχηγό τους, τον Τραμπ; Πώς από την τόσο ξεχωριστή αισθητική του λόγου και την απόλυτα καθαρή πολιτική ηθική του Μπαράκ Ομπάμα φτάσαμε στη χυδαιότητα και στη βλακεία, στο Μεσαίωνα και στη συνωμοσιολογία του Τραμπ; Πώς υπάρχει τόσος ρατσισμός και τόση μισαλλοδοξία ιδιαίτερα στο Νότο και δεν ανοίγουν κεφάλαια προόδου, αλλά αντίθετα κεφάλαια στασιμότητας ή μάλλον οπισθοδρόμησης; Πώς γίνεται να υπάρχει τόσος θρησκευτικός φονταμενταλισμός στο Νότο και να μην επιτρέπεται να διδάσκεται η Εξελικτική Θεωρία στα σχολεία – όπως γίνεται στο Ιράν και στις θεοκρατικές κοινωνίες;
Δυστυχώς οι ρίζες του μίσους είναι βαθιές και τροφοδοτούν όλο και πιο πολλά βλαστάρια υποκουλτούρας και μεσαιωνισμού. Ας σκεφτούμε το σχετικό λεξιλόγιο, που εκφράζει και αποτυπώνει τον πιο βαθύ πυρήνα της σκέψης. Αμερικάνοι είναι μόνο οι “λευκοί” Αμερικάνοι – οι υπόλοιποι είναι Αφρο-αμερικάνοι, λατινο-αμερικάνοι κλπ κλπ.
Οι ΗΠΑ βαρύνονται για αρκετές μαύρες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο αφανισμός των Ινδιάνων, τα σκλαβοπάζαρα, η σχεδόν καθολική χρήση όπλων και οι καθημερινές δολοφονίες, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, η νοοτροπία των γουέστερν (με κιτς στήσιμο καλών – κακών), ο αντικομμουνισμός, ο μακαρθισμός, ο Ψυχρός πόλεμος, η αστυνομική βία είναι σε ευθεία αντίθεση με ένα κράτος δικαίου, με κοινωνία προόδου.
Αντιπαράλληλα, έχουν δώσει δημιουργική πνοή σε άλλες περιπτώσεις. Η πολύ σημαντική προσφορά τους κατά του φασισμού και του ναζισμού στους δύο Παγκόσμιους πολέμους, η μεταπολεμική οικονομική βοήθεια σε χώρες που δοκιμάζονταν, το δημοκρατικό τους Σύνταγμα, η ελευθερία του λόγου, η δύναμη των ΜΜΕ απέναντι στην εξουσία, η επιστημονική έρευνα, οι τεχνολογικές καινοτομίες, το διαδίκτυο αλλά και η Νέα Υόρκη ως η μοναδική “Πόλη του Κόσμου” (και όχι χώρας) και ως η μοναδική πόλη που “δεν κοιμάται ποτέ” αποτελούν παραδείγματα ξέφωτων για την ιστορία.
Μας ενδιαφέρει το τι γίνεται στις ΗΠΑ, και τη χώρα μας και την Ευρώπη και την Ε.Ε. Η εκεί ελληνική ομογένεια είναι μια εθνική δύναμη εκτός συνόρων, που μπορεί να συνεισφέρει πολλά στη χώρα μας. Θέλουμε οι ΗΠΑ να είναι χώρα ειρήνης και σταθερότητας, δημοκρατίας και κοινωνικής προόδου.
* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 83 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
