Χρόνια πολλά στη Θεσσαλονίκη και σε όσες κι όσους γιορτάζουν!
Εορταστικό τριήμερο της Θεσσαλονίκης με περιορισμένη διάθεση, αφού η απειλή της πανδημίας είναι παντού.
Ο κόσμος τηρεί σε μεγάλο βαθμό τα μέτρα, εκτός από τους μητροπολίτες και τους κληρικούς, που προκλητικά αγνοούν τους νόμους και τα υγειονομικά πρωτόκολλα της πολιτείας, απειλώντας την υγεία των ανθρώπων, για να μας θυμίζουν ότι από τους Οθωμανούς ελευθερωθήκαμε, από τις δεισιδαιμονίες, τις εξουσίες και την επιρροή που ασκούν στη ζωή των ανθρώπων, όχι.
Ζώντας την ηρωική ημέρα της συμβολικής απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, που μπορούσε να γίνει και πριν από την 26η Οκτωβρίου του 1912, θυμίζοντας την 25η Μαρτίου, έρχονται στη σκέψη μου οι ηρωικές μορφές των πρωταγωνιστών του Μακεδονικού Αγώνα, που κράτησαν υψηλό το φρόνημα των υπόδουλων Μακεδόνων και προετοίμασαν την απελευθέρωσή τους, λίγα χρόνια μετά.
Η μεγάλη μορφή του Παύλου Μελά, που το χρέος στην πατρίδα και η υψηλή αίσθηση καθήκοντος τον οδήγησε να αφήσει την Αθήνα και όλα τα αγαθά, που μπορούσε να απολαμβάνει μαζί με την οικογένειά του, και ήρθε μυστικά, «Αντάρτης της Ελευθερίας», στη Μακεδονία. Ταυτίστηκε με ένα μεγάλο σκοπό, την ελευθερία της Μακεδονίας, όπως και πολλοί άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι, και έδωσε για αυτόν τη ζωή του.
Την άλλη μεγάλη ημέρα των Ελλήνων, την 28η Οκτωβρίου του ’40, τη διάλεξαν οι φασίστες του Μουσολίνι για να αφαιρέσουν την ελευθερία των Ελλήνων.
Ο καθημαγμένος ελληνικός λαός, που ζούσε κάτω από το εσωτερικό φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, άφησε χωρίς δεύτερη σκέψη στην άκρη τις εσωτερικές συγκρούσεις και διαφορές και ενώθηκε κάτω από τη σημαία της πατρίδας.
Μια καθολική αίσθηση χρέους και καθήκοντος τους οδήγησε στο μέτωπο της εθνικής αξιοπρέπειας και νίκησαν.
Ένα μικρό μέρος αυτής της αίσθησης χρέους και καθήκοντος πρέπει ο καθένας και η καθεμιά, όπως και όλοι μαζί, να αισθανόμαστε κάθε μέρα, ειδικά στη δυστοπική περίοδο που ζούμε, όπου τα μέτωπα είναι πολλά και επικίνδυνα.
Ένα νόημα ζωής, πέρα από τον ωφελιμισμό της καθημερινότητάς μας, τη μικρή ή μεγάλη ματαιοδοξία που μας κυριεύει σε μια εποχή που πιστεύουμε ότι υπάρχουμε επειδή καταναλώνουμε κάθε τι που μας επιβάλλουν οι επιθυμίες που μας δημιουργούν άλλοι.
Μια επιλογή ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας, και όχι μια επιλογή ναρκισσιστικής προβολής του κρυμμένου μικρού εαυτού μας.
Είναι δύσκολο, αλλά αξίζει!
* Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι πρώην υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Κίνησης «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ»
Πατήστε και δείτε όλα τα 191 προηγούμενα άρθρα του Γιάννη Μαγκριώτη
