Γιάννης Μαγκριώτης*: Η κατά συνείδηση ψήφος των βουλευτών και η κατά περίπτωση ερμηνεία των αρχηγών

Σε όλα τα δημοκρατικά συντάγματα οι βουλευτές ψηφίζουν κατά συνείδηση και όχι με βάση την κομματική γραμμή.
Το βλέπουμε καθημερινά σε όλα τα κοινοβούλια της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, ενώ στις ΗΠΑ σπάνια οι βουλευτές ενός κόμματος ψηφίζουν τα ίδια, το είδαμε ιδιαίτερα με αρκετούς βουλευτές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, οι οποίοι καταψηφίζουν πολλά νομοσχέδια που προτείνει ο επίσης Ρεπουμπλικάνος Τραμπ.
Στη χώρα μας η ψήφος κατά συνείδηση διασφαλίζεται επίσης απόλυτα από το σύνταγμα στο άρθρο 60 παράγραφος 2.
Όμως, στη χώρα μας, ατύπως και αντισυνταγματικά, στην ουσία η πρακτική είναι ακριβώς αντίθετη.
Οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών ομάδων -είτε θέτουν κομματική πειθαρχία είτε όχι- αποπέμπουν τον βουλευτή που δεν ψηφίζει σύμφωνα με τις δικές τους επιλογές.
Φυσικά και η έννοια της κομματικής πειθαρχίας δεν υπάρχει στο σύνταγμα και στον κανονισμό της Βουλής, γιατί αντιβαίνει στη βασική συνταγματική αρχή της “ψήφου κατά συνείδηση”.
Σήμερα όμως έχουν κάνει την εμφάνισή τους δύο γεγονότα που εξευτελίζουν αρχηγούς και βουλευτές και φυσικά καταπατούν το σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής.
Το πρώτο αφορά τον Καμμένο, δύο βουλευτές του δήλωσαν εγγράφως στον πρόεδρο της Βουλής ότι μέχρι τη λήξη της κοινοβουλευτικής περιόδου και τις εκλογές να θεωρεί πως ψηφίζουν ό,τι ζητάει η κυβέρνηση! Φυσικά ο Καμμένος -με το κατεστραμμένο DNA του κόμματός του, αφού τόσο ο ίδιος όσο και οι βουλευτές του επέτρεψαν να υπογραφεί ή και ψήφισαν τη συμφωνία των Πρεσπών- δεν τους διαγράφει, όπως έκανε με τους προηγούμενους και όπως απειλεί τρεις φορές την ημέρα.
Είναι πολλά τα προνόμια του αρχηγού κοινοβουλευτικού κόμματος, ιδιαίτερα τα οικονομικά και τηλεοπτικά στις επερχόμενες εκλογές.
Με τις σημερινές δηλώσεις τους οι 6 βουλευτές παραβιάζουν το σύνταγμα και αυτοεξευτελίζονται, όμως το χειρότερο είναι ότι το μεθόδευσε και το αποδέχτηκε με ανακούφιση ο πρωθυπουργός.
Ο κανονισμός της Βουλής στο άρθρο 15 παράγραφος 5 προβλέπει με σαφήνεια ότι μπορεί με κοινή δήλωση του αρχηγού κοινοβουλευτικής ομάδας και του ανεξάρτητου βουλευτή να τον εντάξει στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Όμως δεν επέλεξαν αυτήν τη συνταγματικά ορθή επιλογή γιατί θα είχαν πολιτικό κόστος και θα εξαγρίωναν τον Καμμένο.
Δυστυχώς, τόσο χθες και πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια, κόμματα και βουλευτές καταργούν το σύνταγμα και τη διαφάνεια των πιο κρίσιμων θεσμών, όπως είναι η Βουλή και η Δικαιοσύνη.
Ακόμη χειρότερα, τα ΜΜΕ τα δικαιολογούν ανάλογα με τις προτιμήσεις της εποχής, ενώ οι κομματικοί μηχανισμοί τούς νομιμοποιούν.
Οι πολίτες, στην πλειοψηφία τους, αδιαφορούν αλλά και συνηθίζουν δυστυχώς στις καθημερινές συνταγματικές και θεσμικές εκτροπές.
Όλοι καταλαβαίνουμε πού οδηγεί ο μιθριδατισμός της κοινωνίας και των πολιτικών.