Όταν στην παρέα πίναμε κρασί, ειδικά το καλοκαίρι, συνήθως ήταν Γεροβασιλείου.
Έτσι, όταν συνάντησα τον Βαγγέλη, προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90, ήταν σαν να τον ήξερα χρόνια.
Του έκανε εντύπωση, ότι γνώριζα αρκετά πράγματα της πορείας του και ειδικά του κτήματος στην Επανομή.
Η πρώτη συζήτησή μας απέκτησε ενδιαφέρον, όταν του είπα ότι με εντυπωσίασε ένα αφιέρωμα που είχα διαβάσει παλιότερα για αυτόν σε τοπική εφημερίδα, όπου μιλούσε για το πως ένιωσε την αγάπη για τον αμπελώνα στην μικρή καλλιέργεια του πατέρα του. Αυτή η έντονη αίσθηση τον οδήγησε στην επιλογή να σπουδάσει γεωπόνος, να αποκτήσει σε Γαλλία και Ελλάδα τις ειδικές γνώσεις και τα μυστικά του κρασιού και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 να ξεκινήσει την δική του περιπέτεια με τον πρώτο αμπελώνα στην Επανομή.
Στο τέλος της όμορφης συζήτησης μού πρότεινε να συμμετέχω σε μια συζήτηση που θα διοργάνωνε τον επόμενο μήνα στο κτήμα με θέμα: “Κρασί και υγεία, κρασί και πολιτισμός“.
Προετοιμάζοντας λίγο την παρέμβασή μου για το “κρασί και πολιτισμός“, αφού την άλλη ενότητα θα την παρουσίαζε ένας σημαντικός καρδιολόγος της Θεσσαλονίκης, μπήκα στα βαθιά και έφθασα στην εποχή της κλασικής αρχαιότητας.
Εκεί κατάλαβα καλύτερα το πολιτιστικό και πνευματικό περιεχόμενο των συμποσίων και των αμέτρητων γιορτών και συμβολισμών της αμπέλου και του οίνου και ακόμη περισσότερο την ανάπτυξη του εμπορίου στην ανατολική Μεσόγειο, που μαζί με το λάδι, αποτέλεσαν τους πυλώνες της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης των ισχυρών ελληνικών πόλεων και κυρίως της Αθήνας.
Η εκδήλωση είχε φθάσει στο απόγευμα, παρ’ ότι δεν θύμιζε αρχαίο συμπόσιο, έκλεισε όμως, με ένα ποτήρι δροσερό λευκό κρασί και ένα ηλιοβασίλεμα πού μας μάγεψε.
Από τότε πέρασαν περίπου 20 χρόνια και τον Βαγγέλη τον συναντούσα κυρίως στο αεροδρόμιο, όπου εγώ στον λίγο χρόνο μάθαινα για τις νέες επιλογές του και αυτός με ρωτούσε για την πολιτική.
Πριν καιρό, δοκίμασα ένα νέο κρασί με ένα όνομα πού δεν θυμόμουν να το είχα ακούσει πριν, “Μαλαγουζιά“.
Μου άρεσε, διάβασα την ετικέτα του και τότε έμαθα πως ήταν μια πολύ παλιά ποικιλία που είχε χαθεί και την είχε ανακαλύψει από ένα μικρό κλίμα ο Γεροβασιλείου, όταν δούλευε στο “Κτήμα Καρρά” της Χαλκιδικής.
Αυτό που μού καρφώθηκε, δεν ήταν τόσο η γεύση του, αλλά τι σημαίνει “Χάθηκε μια ποικιλία σταφυλιού” και σκέφτηκα πως ήταν καλή αφορμή για μια νέα επίσκεψη στο “Κτήμα Γεροβασιλείου”.
Η επίσκεψη έγινε προχθές, μαζί με τούς φίλους Βασίλη Ιατρίδη, Γιάννη Κιανίδη και Κυριάκο Μερελή και ήταν αποκαλυπτική για το τι μπορεί να δημιουργήσει κάποιος που αγαπά αυτό που κάνει, μέσα και στην πιό βαθιά κρίση.
Μπορεί να σας κούρασα και δεν θα πω άλλα, αφού μπορείτε να ενημερωθείτε από το site του κτήματος για κάθε λεπτομέρεια των δραστηριοτήτων του και φυσικά να οργανώσετε μια επίσκεψη με την παρέα, ή με την όποια συλλογικότητα συμμετέχετε και θέλει να γνωρίσει την μαγεία του αμπελώνα, να ξεναγηθεί στο Μουσείο κρασιού και στις εγκαταστάσεις παραγωγής και να απολαύσει μοναδικές γευστικές εμπειρίες, που συνοδεύονται από όλα τα κρασιά του κτήματος, αλλά και του “Κτήματος Βιβλία Χώρα” στο Κοκκινοχώρι Καβάλας, το νέο δημιούργημα του Βαγγέλη με την συνεργασία του οινολόγου Βασίλη Τσακτσαρλή.
Στην όμορφη παρέα, όπου γνωρίσαμε και την οικογένεια του Βαγγέλη, καταλάβαμε καλύτερα το μυστικό της επιτυχίας του και δεν είναι άλλο, από την αγάπη όλων για το κτήμα πού δημιουργήθηκε ζώντας και φροντίζοντας το παρόν και το μέλλον του.
Παράδοση, παρόν και μέλλον ο αμπελώνας με ονομασία προέλευσης, “Επανομή Μακεδονίας” και η συζήτηση πήγε στην συμφωνία των Πρεσπών.
Είχα φροντίσει όμως να μάθω, πριν χαθούμε στους οδικούς χάρτες τού Κοτζιά τον τρόπο που ανακάλυψε την ποικιλία “Μαλαγουζιά”.
Έμαθα όμως και μερικά πιο σημαντικά πράγματα, ότι οι παραδοσιακές ελληνικές ποικιλίες ήταν περίπου 300 και ότι οι μισές χάθηκαν στην περίοδο της Οθωμανικής κατοχής, επειδή η μουσουλμανική θρησκεία τους απαγόρευε το αλκοόλ.
Αν ρωτάτε πού και πώς σώθηκαν οι μισές η απάντηση του Βαγγέλη ήταν στα μικρά οικογενειακά κλίματα και στα μοναστήρια, με σημαντικότερο, το Άγιο Όρος.
Σε μια οικογενειακή κληματαριά σώθηκε και η “Μαλαγουζιά”.
Τότε και εγώ θυμήθηκα, ότι ο παππούς μου ο Ηλίας, πατέρας της μητέρας μου και γιός παπά, από εκεί και Παπακωνσταντίνου το επώνυμο της μητέρας μου, είχε αμπέλι στο Στρυμονικό και άδεια απόσταξης από το Οθωμανικό κράτος.
Βλέποντας στο Μουσείο του κτήματος έναν αποστακτήρα του 19ου αιώνα, ήρθαν μπροστά μου οι εικόνες του αποστακτήρα του παππού μου, που φυσικά δεν τον είχα δει ποτέ, αφού είχε ξηλωθεί στην Γερμανική κατοχή, αλλά οι εικόνες είναι αναπαραστάσεις των διηγήσεων της μητέρας μου, αφού στα γλέντια της νέας απόσταξης ένα Φθινόπωρο γνώρισε τον πατέρα μου, που ήταν φίλος του αδελφού της.
Τώρα, πώς οι Οθωμανοί έδωσαν την άδεια του αποστακτήρα στον παπά του χωριού, μάλλον πρέπει να σκεφτούμε το “Τανζιμάτ“, το διαρκές μνημόνιο εκσυγχρονισμού του “Μεγάλου ασθενούς “, πού ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία, λίγο πριν τα μέσα του 19ου αιώνα και της απόδοσης δικαιωμάτων στους χριστιανικούς πληθυσμούς, πού είχαν επιβάλει οι δυτικές δυνάμεις.
Η ζωή προχωράει, αλλά πολλές φορές και χωρίς πολύ κρασί, γυρίζει γύρω από τα ίδια και τα ίδια.
Εκατόν πενήντα ποικιλίες σταφυλιών χάθηκαν και δεν ήταν παράπλευρες απώλειες, της απώλειας της αναγέννησης και του διαφωτισμού, από τον διαρκή Οθωμανικό Μεσαίωνα.
Η αμπελουργία και η οινοποιία αναπτύχθηκαν και αναπτύσσονται συνεχώς και το πιο σημαντικό είναι ότι στηρίζονται σε ελληνικές ποικιλίες περισσότερο και έτσι κερδίζουν και τις ξένες αγορές.
Ευχαριστούμε Βαγγέλη για όλα τα σημαντικά που δημιουργείς και πιο πολύ για αυτό που εκπροσωπείς!
*Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι συντονιστής της Πρωτοβουλίας για τη Νέα Σοσιαλδημοκρατία και πρώην υφυπουργός Υποδομών του ΠΑΣΟΚ
Προηγούμενα άρθρα
- Γιάννης Μαγκριώτης: Οι αρμόδιοι όπως πάντα είναι σε επιφυλακή
- Γιάννης Μαγκριώτης*: γιατί ο βούλγαρος πρωθυπουργός θύμισε στον Τσίπρα ότι η βαλκανική συνεργασία ξεκίνησε το 2003 στη Θεσσαλονίκη
- Γιάννης Μαγκριώτης: Ανοχύρωτες στα πλημμυρικά φαινόμενα η Χαλκιδική και οι περιοχές του Στρυμονικού Κόλπου
- Γιάννης Μαγκριώτης: Εμείς στη Θεσσαλονίκη θα κερδίσουμε πάλι!
- Γιάννης Μαγκριώτης: Οι εκλογές στην Τουρκία είναι σταθμός του μεγάλου μετασχηματισμού της, αφορά όμως κι εμάς
- Γιάννης Μαγκριώτης*: Η γραβάτα του πρωθυπουργού ήταν μόνο για το Ζάππειο
- Γιάννης Μαγκριώτης: Η Κομισιόν αποκαλύπτει την ανεπάρκεια της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και της κυβέρνησης στην αντιπλημμυρική προστασία της Θεσσαλονίκης
- Γιάννης Μαγκριώτης: Η Βουλή έδωσε την εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση να υπογράψει τη συμφωνία, η χώρα όμως μπήκε σε βαθύτερη κρίση
- Γιάννης Μαγκριώτης: Η μετάλλαξη, η θεωρία του χάους και ο ΣΥΡΙΖΑ
- Γιάννης Μαγκριώτης Σκόπια, Ιούνιος 2018: Πώς μας έμπλεξαν έτσι;
- Γιάννης Μαγκριώτης: Στη Δυτική Θεσσαλονίκη περισσεύουν τα προβλήματα και οι υποσχέσεις
- Γιάννης Μαγκριώτης: «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ίλιντεν», δεν σημαίνει, «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ηλία»
- Γιάννης Μαγκριώτης: Μετρό Θεσσαλονίκης – Tα λόγια και τα έργα
- Γιάννης Μαγκριώτης: Στη συνάντηση Τζιτζικώστα-Χατζηδάκη έβρεξε πάλι δις. ευρώ για την κεντρική Μακεδονία
- Γιάννης Μαγκριώτης, Ελλάδα , κυβερνήσεις, μεγάλα υπουργικά συμβούλια, υπουργοί
- Γιάννης Μαγκριώτης: Προσοχή στις καρμανιόλες των δρόμων τώρα το Πάσχα
- Γιάννης Μαγκριώτης: Από πέρυσι είχα τονίσει τις ευθύνες της κυβέρνησης για την ΕΥΑΘ
- Γιάννης Μαγκριώτης: Μια χρήσιμη πρωτοβουλία του Κινήματος Αλλαγής για τη συνταγματική αναθεώρηση
- Γιάννης Μαγκριώτης: Μια διαβολοβδομάδα ξεκινά με τυφλές συγκρούσεις και κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει
- Γιάννης Μαγκριώτης: Σήμερα η ΝΔ βρήκε γραμμή και η κυβέρνηση έκανε νέα «κωλοτούμπα» – Τη χώρα ποιος τη σκέφτεται;
- Γιάννης Μαγκριώτης: Οι διαρροές Καραμανλή για το Βουκουρέστι αναγκάζουν τον Τσίπρα να αλλάξει γραμμή στο θέμα της FYROM.
- Γιάννης Μαγκριώτης: Το λιβανιστήρι του Τζιτζικώστα σε υπουργούς της κυβέρνησης είχε εξήγηση
- Γιάννης Μαγκριώτης: Το φυτοπλαγκτόν στον Θερμαϊκό ζητά τους αρμοδίους
