Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Λέει μεταξύ των άλλων στη συνέντευξή του στο vimafm και τους δημοσιογράφους Γιώργο Παπαχρήστο και Άρη Ραβανό, ο πρώην υπουργός Γ. Ραγκούσης.

Διαβάστε και ακούστε αναλυτικά ολόκληρη τη συνέντευξη:

Γ. Παπαχρήστος: Στην τηλεφωνική μας γραμμή έχουμε τον πρώην υπουργό τον κ. Γ. Ραγκούση. Ο λόγος που τον έχουμε εδώ είναι ο εξής. Χθες στον απόηχο της αποτυχίας του Γιούρογκουπ να καταλήξει σε συμφωνία για την εκταμίευση της δόσης προς την Ελλάδα ο κ. Ραγκούσης έκανε μια δήλωση στην οποία κατηγόρησε τον μεν κ. Σαμαρά ότι δεν διαπραγματεύτηκε καθόλου που εν μέρει έχει έναδίκιο και στη συνέχεια την τρικομματική, την συγκέντρωση των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση ότι δεν έχουν τις λύσεις πια για την διέξοδο στη χώρα. Η δήλωση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις ειδικά το δεύτερο σκέλος που θεωρήθηκε από ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι ήταν μια δήλωση σε μια κατεύθυνση κριτικής από έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν στον πυρήνα των αποφάσεωντης κυβέρνησης Παπανδρέου η οποία πήγε χωρίς διαπραγμάτευση και υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο.

(Ακούστε ταυτόχρονα και το ηχητικό ντοκουμέντο)

Γ. Παπαχρήστος: Έχουμε τον κ. Ραγκούση εδώ να τον ρωτήσουμε ακριβώς αυτό. Πως νομιμοποιείται ένας πρώην υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου η οποία κατέληξε σε αυτό το πρώτο μνημόνιο το οποίο βύθισε τη χώρα στην ανέχεια ,για πόσα χρόνια άγνωστο ,να ασκεί κριτική στην επόμενη κυβέρνηση η οποία επίσης μπορεί να μην έκανε διαπραγμάτευση όπως θα περίμενε κανείς;

Γ. Ραγκούσης: Τώρα να ξεκινήσω από την απάντηση διότι έχει αρκετά σκέλη, θα καταλήξω στο εάν δικαιούται να ομιλεί κάποιος αφού όμως μου επιτρέψετε να σας πω κάτι το οποίο κατά την ταπεινή μου γνώμη το αξιολογώ ως πολύ πιο σοβαρό για τη χώρα όχι για εμένα προσωπικά. Έχει τεράστια σημασία να συμφωνήσουμε τα πραγματικά δεδομένα και τα πραγματικά δεδομένα είναι ότι αυτή τη στιγμή η χώρα ζει κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα για το αν και κατά πόσο θα υλοποιηθούν μια σειρά από αποφάσεις που ήταν προς υλοποίηση από την κυβέρνηση Παπαδήμου από πέρσι τον Μάρτιο που δεν υλοποιήθηκαν επειδή ο κ. Σαμαράς ήθελε σώνει και καλά να πάμε σε εκλογές γιατί προσδοκούσε όπως και τελικά κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός της χώρας, είμαστε με κομμένη την ανάσα περιμένοντας να δούμε να παίρνουμε μια δόση που ήταν προγραμματισμένο να πάρουμε από τον Ιούνιο αν κάναμε ό,τι

είχαμε συμφωνήσει στο δεύτερο μνημόνιο και είχαμε ψηφίσει στο ελληνικό κοινοβούλιο και είμαστε προ του κινδύνου και αυτό είναι το χειρότερο κατά τη γνώμη μου η χώρα μετά και το επόμενο Γιούρογκρουπ της ερχόμενης Δευτέρας να βυθιστεί ακόμα περισσότερο σε μια παρατεταμένη αβεβαιότητα και ένα φόβο για το ποιο θα είναι το μέλλον της.

Γ. Παπαχρήστος: Σωστά περιγράφετε την κατάσταση, τα ίδια λέμε και εμείς, τα ίδια γράφουν και οι εφημερίδες.

Γ. Ραγκούσης: Για δε την διαπραγμάτευση πρέπει να σας πω ότι εγώ το χρησιμοποιώ γιατί… κατ' αρχάς πρέπει να υπογραμμίσω και κάτι άλλο. Με εξαίρεση πραγματικά μερίδα του τύπου και μερίδα των δημοσιογράφων που λένε τα πράγματα με το όνομά τους τείνει να επικρατήσει στη χώρα μια κατά τη γνώμη μου πάρα πολύ επικίνδυνη και εθνικά όχι επωφελής σιωπή.

Δεν είναι δυνατόν να έχουμε ζήσει όλους αυτούς τους τελευταίους μήνες μια απόφαση τον Οκτώβριο του ΄11 σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα πήρε το PSI και πήρε και με πολύ καλύτερους όρους τα 120 δις ευρώ της δεύτερης δανειακής σύμβασης, του δεύτερου δανείου, 120 δις ήταν και 100 δις «κούρεμα» και αυτά τα εξασφαλίσαμε τον Οκτώβριο.

Πήγαμε στο δεύτερο μνημόνιο με δεδομένα αυτά, δηλαδή είχε πλεονέκτημα, εθνικό πλεονέκτημα διότι ήξερε ότι ψηφίζοντας το δεύτερο μνημόνιο έχει ήδη εξασφαλίσει το «κούρεμα» 100 δις και την δανειακή σύμβαση των άλλων 120 δις ευρώ. Και τώρα βρισκόμαστε με μια πολιτική εξέλιξη στη χώρα όπου ο πρωθυπουργός της έχει αποφασίσει να είναι σε εκκρεμότητα το τι θα κάνουν οι άλλοι, το τι θα δώσουν στην Ελλάδα, η Ελλάδα δηλαδή δεν έχει αυτή τη στιγμή τίποτα δεδομένο . Ενώ αυτός έχει προχωρήσει στη λήψη όλων των αποφάσεων που έτσι και αλλιώς έπρεπε η χώρα να έχει πάρει -σας επαναλαμβάνω και εξαιτίας του δεν πήρε από πέρσι τον Μάρτιο- με μόνο σκοπό όπως γνωρίζουμε όλοι το ματαιόδοξο στις συγκεκριμένες περιστάσεις κατά τα άλλα υπό άλλες φυσιολογικές συνθήκες πολιτική φιλοδοξία θα κατείχε κάθε πολιτικό να γίνει ο κ. Σαμαράς πρωθυπουργός, περί αυτού πρόκειται.

Τώρα θα σας πω για το αν νομιμοποιείται και αν δικαιούται κάποιος σαν εμένα να ομιλεί. Σας απαντώ ευθέως λοιπόν και σας λέω ότι η γνώμη μου ξέρω ότι αυτή είναι μια γνώμη την οποία προφανώς μπορεί είτε εσείς είτε οποιοσδήποτε άλλος να μη συμφωνεί πάντως επιτρέψτε μου να πω ποια είναι η γνώμη μου. Όχι μόνο δικαιούμαι να ομιλώ αλλά από την στιγμή που ήμουν ένας από τους

ανθρώπους εκείνους…

Γ. Παπαχρήστος: Δεν είπα δικαιούστε, είπα νομιμοποιείστε.

Γ. Ραγκούσης: Καταρχάς δεν το είπατε εσείς ξέρω ότι το λένε κάποιοι άλλοι και ξέρω ότι αυτό κυκλοφορεί είτε από κόμματα της αντιπολίτευσης, είτε από πρώην συντρόφους μου κ.λ.π. Λοιπόν, όποιος από εμάς…

Γ. Παπαχρήστος: Κρατώ το πρώην συντρόφους σας για το ΠΑΣΟΚ.

Α. Ραβανός: Θα ρωτήσουμε μετά για το ΠΑΣΟΚ.

Γ. Ραγκούσης: Αφού εξαιτίας της λίστας Λαγκάρντ, έχω όπως ξέρετε ανακοινώσει την αποχώρησή μου από το ΠΑΣΟΚ.

Γ. Παπαχρήστος: Από το σημερινό, όχι γενικά από το ΠΑΣΟΚ.

Γ. Ραγκούσης: Προς το παρόν όμως μόνο το σημερινό ΠΑΣΟΚ υπάρχει. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Ακούστε λοιπόν, να σας πω ευθέως. Όποιος από εμάς από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά ανέλαβε, θα το πω με μία λέξη -και ζητάω συγγνώμη από τους ακροατές που την θα ακούσουν και δεν είναι καλή λέξη, κληθήκαμε να διαχειριστούμε, θα το πω πιο κομψά, τα απορρίμματα τα δημοσιονομικά της μεταπολίτευσης. Η οποία ξέρουμε πολύ καλά ότι ήταν μία περίοδος ωφέλιμη για τον τόπο σε πάρα πολλές πλευρές και του δημόσιου βίου και πολιτικά και οικονομικά και αναπτυξιακά αλλά είχε και μία πολύ βρώμικη πλευρά. Αυτή η βρωμιά μαζεύτηκε 40 χρόνια και ξαφνικά έπρεπε εμείς να λύσουμε ένα πρόβλημα υπερχρέωσης μίας χώρας που προήλθε πρωτίστως…

Γ. Παπαχρήστος: Μάλιστα. Τί σχέση έχει αυτό όμως με τη διαπραγμάτευση που δεν έγινε; 5 ώρες κράτησε η διαπραγμάτευση, το έχουν παραδεχτεί συνάδελφοί σας στην τότε κυβέρνηση. Τί σχέση έχει αυτό που μου λέτε; Και το οποίο είναι σωστό, εγώ το παραδέχομαι. Και ήσασταν και από εκείνους οι οποίοι το επισημάνατε, θυμάμαι εκείνο το άρθρο που είχατε συνυπογράψει με τον Αντρέα Λοβέρδο και την Άννα Διαμαντοπούλου και πρέπει να το αναφέρω εδώ. Να πω ότι όντως ασκήσατε μία κριτική τότε. Αλλά τί σχέση έχει αυτό που μου λέτε τώρα με αυτό που σας λέω εγώ.

Γ. Ραγκούσης: Έχει, για το αν νομιμοποιούμαι να ομιλώ ή όχι. Και εν πάση περιπτώσει εγώ να μην σταθώ στο αν ήταν 5 ώρες ή όχι η διαπραγμάτευση ή όχι. Εγώ να σταθώ στα αποτελέσματα του πρώτου μνημονίου. Η υπερχρεωμένη Ελλάδα που θα είχε την κατάντια, όχι της Αργεντινής, της Αργεντινής που συνορεύει με την Τουρκία, για να κάνω έναν σαφή υπαινιγμό με προέκταση στα εθνικά μας θέματα, γιατί μακάρι η Ελλάδα να ήταν Αργεντινή με την έννοια του με ποιους συνορεύει η Αργεντινή και με ποιους η Ελλάδα. Αυτό το λέω για τον κο Τσίπρα που αρέσκεται σε κάτι τέτοιου είδους άστοχες και άτοπες συγκρίσεις.

Λοιπόν. Η Ελλάδα η υπερχρεωμένη, η Ελλάδα που είχε μία Ευρώπη που δεν είχε κανέναν μηχανισμό, με το πρώτο μνημόνιο βρέθηκε να έχει επιτευχθεί, δεν λέω να έχει πετύχει η Ελλάδα, να έχει επιτευχθεί η σύσταση ενός τέτοιου μηχανισμού στήριξης της χώρας και η δανειοδότησή της τη στιγμή που όλες οι αγορές την είχαν αποβάλλει από τη δυνατότητα δανειοδότησής της. Είχαν αποφασίσει ότι δεν θα ξαναδανείσουν την Ελλάδα. Το πρώτο μνημόνιο, δεν ήταν μόνο το μνημόνιο που έφερε όποια μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας…

Γ. Παπαχρήστος: Έφερε φτώχεια, όχι λιτότητα.

Γ. Ραγκούσης: …ήταν ταυτόχρονα ένα πρώτο μνημόνιο, που δεν θα το ψηφίζαμε αν δεν μας έδινε τη δυνατότητα να συσταθεί ο μηχανισμός στήριξης και να εξασφαλίσουμε τα 110δις, χάρις στα οποία η Ελλάδα έμεινε όρθια. Άρα αν μιλούμε για διαπραγμάτευση, να βλέπουμε τα αποτελέσματα.

Γ. Παπαχρήστος: Αν δούμε τα αποτελέσματα, θα δούμε ότι έγινε μία βίαιη μεταγωγή ολόκληρων κοινωνικών ομάδων, από ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης στο επίπεδο της φτώχιας. Αυτό να το δούμε.

Γ. Ραγκούσης: Έγινε και αυτό…

Γ. Παπαχρήστος: Όχι έγινε και αυτό. Έγινε κυρίως αυτό και έγινε και αυτό που λέτε εσείς.

Γ. Ραγκούσης: Αυτό ήταν το τίμημα που πληρώσαμε, αυτό είναι αλήθεια που λέτε. Και να το κάνω ακόμη χειρότερο, μας πονάει και μας πληγώνει πάρα πολύ αλλά όσο κι αν με ξαναγυρίσετε πίσω, εγώ δεν είμαι ένας από εκείνους που για να είμαι αρεστός ξαφνικά να κάνω κωλοτούμπες στον αέρα. Και να με ξαναγυρίσετε πίσω και να με βάλετε στα ίδια δεδομένα και εμένα και όποιον έλληνα να βάζατε να καθίσει σε εκείνα τα τραπέζια, δεν είχε άλλα περιθώρια διαπραγμάτευσης και άλλα περιθώρια απόφασης.

Ήθελα όμως να το κάνω χειρότερο αυτό που είπατε για τους πολίτες. Τους το κάναμε και απροειδοποίητα, απροσδόκητα και αιφνιδιαστικά. Ακόμη χειρότερο λοιπόν αυτό. Ούτε καν προλάβαινε να τους προειδοποιήσει, να τους πει παιδιά ξέρετε, σε ένα χρόνο προετοιμαστείτε γιατί θα έρθει αυτή η λιτότητα, θα έρθει εκείνη η περικοπή, θα έρθει η άλλη μείωση. Πράγματι είναι έτσι όπως τα λέτε. Ακούστε όμως να κάνουμε μία ανακεφαλαίωση. Έχουμε λοιπόν το πρώτο μνημόνιο από το οποίο η Ελλάδα εξασφαλίζει μηχανισμό στήριξης και 110δις. Έχουμε Οκτώβριο την απόφαση για το κούρεμα 100δις, απόφαση για τη νέα δανειακή σύμβαση τα 120δις και πάμε στο δεύτερο μνημόνιο το Φλεβάρη και το Μάρτη του 2012. Και αντί να συνεχίσει η κυβέρνηση Παπαδήμου την υλοποίηση όλων αυτών των αποφάσεων για να έχουμε τον Ιούνιο τη δόση των 31δις, μεσολαβεί η πολιτική ματαιοδοξία και η (δεν ακούγεται) πολιτική φιλοδοξία του κου Σαμαρά, οδηγείται η χώρα 2 φορές σε εκλογές, δεν παίρνουμε τα μέτρα που είχαμε δεσμευτεί ότι θα πάρουμε αμέσως μετά το Μάρτιο, δεν παίρνει η χώρα τη δόση τον Ιούνιο όπως ήταν 31δις, επειδή όλα αυτά δεν γίνονται ανακύπτει θέμα βιωσιμότητας του χρέους εκ νέου, το τσιμπάει το ΔΝΤ και η Λαγκάρντ και δικαιολογημένα, γιατί όλοι γνωρίζουν ότι στο καταστατικό τους αυτοί έχουν αξεπέραστο όριο και όρο ότι δεν μπορούν να δανειοδοτούν χώρες οι οποίες δεν έχουν βιώσιμο εξωτερικό χρέος, η χώρα χωρίς να εξασφαλίσει καμία τελική συμφωνία για το τί θα γίνει τελικά με το χρέος και αφού ξανάνοιξε το θέμα –εδώ θέλω να το κάνω και πιο ρητό και κατηγορηματικό, να μην σας πω και με μορφή καταγγελίας- και ενώ η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της γνωρίζουν από το καλοκαίρι ότι τίθεται εκ νέου από το ΔΝΤ θέμα νέας αναδιάρθρωσης του χρέους, πάνε και για πρώτη φορά χωρίς να έχουν εξασφαλίσει τίποτα –απόδειξη τα απανωτά Eurogroup- παίρνουν όλα τα μέτρα, άρα η Ελλάδα τελειώνει από οτιδήποτε διαπραγματευτικό χαρτί μπορούσε να διαθέτει, όχι στη λογική τη λαϊκιστική δεν θα πάρω τα μέτρα και θα κοροϊδέψω, στην αντίθετη κατεύθυνση, ότι ναι κύριε θα τα πάρω αλλά αφού για εμένα θα είναι τα τελευταία μέτρα –και σας παρακαλώ προσέξτε το πάρα πολύ αυτό- θα είναι και από πλευρά σας η τελική λύση και θα πάνε αυτά μαζί. Δεν θα πάρω εγώ τα τελευταία μέτρα, όπως λέει ο κος Σαμαράς και μετά θα σας κυνηγάω από πίσω για να δω αν θα μου δώσετε τελική λύση.

Και τί θα γίνει, αν η χώρα μας δεν έχει τελική λύση; Που για να έχει τελική λύση, σημαίνει ότι οι Γερμανοί θα βάλουν το χέρι στην τσέπη σε προεκλογική περίοδο, σε τέτοιο βαθμό, που όπως λένε όλοι, σε καιρό κρίσης θα έχουν πρόβλημα; Άρα πιθανόν –και εύχομαι να μην επαληθευτεί αυτό- δεν θα έχουμε οριστική λύση στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους τη Δευτέρα. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη λοιπόν, ότι η Ελλάδα παραδομένη τελείως, για πρώτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια, βρίσκεται πίσω από τις εξελίξεις και χωρίς να έχει εξασφαλίσει τα κρίσιμα θέματά της, ενώ έχει δώσει όλα της τα όπλα;

Για πείτε μου σας παρακαλώ αν νομιμοποιούμαι εγώ μετά από όλα αυτά να θέτω τέτοια ζητήματα και να σπάω αυτή την εθνικά επικίνδυνη σιωπή που έχει επικρατήσει από την (δεν ακούγεται) του κυρίου Σαμαρά και των εγκλημάτων που κάνει στη χώρα;

Γ. Παπαχρήστος: Γιατί μιλάτε για εθνικά επικίνδυνη σιωπή;

Γ. Ραγκούσης: Γιατί υπάρχει μία επικίνδυνη σιωπή. Είδατε εσείς εχτές, να υπάρχει καμία αντίδραση σε αυτή τη δυσμενέστατη εξέλιξη; Έχετε δει αν υπάρχει αυτή τη στιγμή ζήτημα αμφισβήτησης του κου Σαμαρά, εν ονόματι του εθνικού συμφέροντος λέω, όχι εν ονόματι μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Αδιάφορες οι μικροκομματικές σκοπιμότητες, από το σπίτι μου σας τα λέω όλα αυτά, δεν είμαι ενεργός πολιτικά αυτή τη στιγμή. Αλλά βλέπω μία Ελλάδα η οποία είναι στα πρόθυρα στα βράχια να πέσει. Και όλα αυτά σας ξαναλέω, ενώ είχαν όλα δρομολογηθεί και έπρεπε να έχουν υλοποιηθεί. Από έναν πολιτικό, να το πω και αυτό, ο οποίος 3 χρόνια φλόμωσε τον ελληνικό στα ψέματα, ότι έχει ισοδύναμα 18δις και δεν θα συνεχίσει τις πολιτικές λιτότητας. Από έναν πολιτικό που του έφταιγαν τα μνημόνια και οι συνταγές που είναι δήθεν υφεσιακές. Από έναν πολιτικό που ήταν Υπ. Πολιτισμού και γέμισε το μουσείο της Ακρόπολης Καλαματιανά ρουσφέτια. Και παρέδωσε μία κυβέρνηση μαζί με τον κο Καραμανλή το 2009, με 24δις ευρώ πρωτογενές, χωρίς τόκους και τοκοχρεολύσια, έλλειμμα. Δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί ξοδέψανε μόνο το 2009 8τρις πάλε ποτέ δραχμές, που δεν υπήρχαν στη χώρα.

Γ. Παπαχρήστος: Χείμαρρος ο κος Ραγκούσης. Λυπούμαστε πρέπει να σταματήσουμε εδώ. Είναι μία συζήτηση που θα πρέπει να επαναλάβουμε.

Α. Ραβανός: Πρέπει να την επαναλάβουμε κάποια στιγμή και να μιλήσουμε και για το ΠΑΣΟΚ και την κεντροαριστερά. Επειδή είπατε ότι είστε στο σπίτι σας και απέχετε, θα ήταν χρήσιμο να ακούσουμε τί θέλετε να κάνετε το επόμενο διάστημα και τί γίνεται με όλη αυτή την κατάσταση στο χώρο της κεντροαριστεράς. Έχουμε ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο το πήρε ο κος Βενιζέλος και έφτασε στο 7,5%, το

πάλε ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ.

Διαβάστε ακόμα:

1. Γ. Ραγκούσης: «Δικαιώνομαι που έφυγα από το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου» (01-11-2012)

2. Γιάννης Ραγκούσης: Λύση η παραίτηση Βενιζέλου (14-10-2012)

3. Γ. Ραγκούσης: Καταγγέλλω τον Βενιζέλο για τη λίστα Λαγκάρντ και αποχωρώ από το ΠΑΣΟΚ (03-10-2012)