Για τον πρωθυπουργό η προεκλογική περίοδος είναι μια άλλη πραγματικότητα, που αφενός δεν συνδέεται με την αντίστοιχη προηγούμενη και αφετέρου έχει μια κάποια μορφή έκφρασης «ακαταλόγιστου» – μπορείς να λες ό,τι θες, να υπόσχεσαι ό,τι επιθυμεί η ψυχή του καθενός!
Να μερικά μόνο ενδεικτικά παραδείγματα. Εν αρχή ην ο καλλιτεχνικός κόσμος, που γνώρισε ένα σοκ πρωτόγνωρης απαξίωσης με μια επιλογή της κυβέρνησης της Ν.Δ. Με το ΠΔ 85/22 διαβαθμίστηκε επαγγελματικά ο καλλιτεχνικός εργασιακός χώρος στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση! Υπερασπίστηκαν δε οι αρμόδιοι Υπουργοί με πάθος αυτή τη θεσμική πρωτοβουλία τους ισχυριζόμενοι ότι τακτοποιούν εκκρεμότητες του χώρου!
Αλλά κάτω από τις δικαιολογημένες και σθεναρές αντιδράσεις των ενδιαφερόμενων – και από τη σκοπιμότητα της προεκλογικής περιόδου – εκτιμήθηκε ότι έπρεπε όχι μόνο να γίνει αναδίπλωση αλλά και να υποσχεθούν ακόμα και ό,τι δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να γίνει. Και ποιος άλλος θα πρέπει να εμφανιστεί ως «σωτήρας»;
Ο κ. Μητσοτάκης λοιπόν, εμφανιζόμενος ως αυθεντία, έφα. «Αυτή η Κυβέρνηση, όπως εξάλλου έπραξε και σε πολλά άλλα θέματα, δεν θα μετακυλήσει το πρόβλημα στην επόμενη» και καταθέτει τρεις προτάσεις. «1) Δημόσιες πανεπιστημιακού επιπέδου σπουδές παραστατικών τεχνών ως το 2025, 2) Άμεση νομοθέτηση για δίκαιη αμοιβή καλλιτεχνών σε όλο το δημόσιο, 3) Προστασία και διασφάλιση ακαδημαϊκών, επαγγελματικών και μισθολογικών δικαιωμάτων των καλλιτεχνών».
Αλλά εκτός από το δεύτερο σημείο – που ενδεχομένως μπορεί να γίνει τώρα – τι άλλο αφορά τη σημερινή πραγματικότητα και, κυρίως πώς απαντώνται εν τοις πράγμασι τα αιτήματα των καλλιτεχνών; Υποσχέσεις ανέξοδες, δημαγωγία απεριόριστη…
Ο Πρωθυπουργός «ανακάλυψε» τους εκπαιδευτικούς. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, που η πανδημία απλωνόταν και στην εκπαίδευση, και τα σχολεία και τα πανεπιστήμια ήταν σε εγκατάλειψη από το Υπουργείο Παιδείας και οι εκπαιδευτικοί και οι πανεπιστημιακοί καθηγητές ήταν αβοήθητοι, καμιά παρουσία του, καμιά νύξη – ούτε και τώρα για το προηγούμενο διάστημα. Φυσικά δεν ξέρει για: τους μισθούς των νεοδιόριστων των 740 ευρώ, τα προβλήματα με τα νοίκια, το γεγονός ότι πολλοί εκπαιδευτικοί διδάσκουν σε τρία και σε τέσσερα σχολεία που απέχουν αρκετά μεταξύ τους, δεν ξέρει για την αδιοριστία, για τα προβλήματα των αναπληρωτών…
Δεν πήρε ούτε ένα μέτρο αντιμετώπισης των «υπαρξιακών» – και όχι μόνο λειτουργικών – προβλημάτων: σχολείων, πανεπιστημίων, εκπαιδευτικών, πανεπιστημιακών καθηγητών. Ωστόσο, αυτό δεν τον εμποδίζει να υποσχεθεί με τον πιο βαρύγδουπο τόνο. «Ναι, πιστεύω ότι μια από τις μεγάλες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουμε στη δεύτερη τετραετία θα αφορά το μισθολόγιο δημοσίων υπαλλήλων, γιατρών και καθηγητών». Από τη μεγάλη εγκατάλειψη στη μεγάλη πρόκληση!
Και από το γενικό πεδίο στο τοπικό. Εδώ από όπου περνάει ο κ. Μητσοτάκης έχει και ένα δώρο! Όταν επισκέφτηκε τη Θράκη, εξήγγειλε την ίδρυση Τμήματος Ψυχολογίας, με έδρα το Διδυμότειχο και Τμήμα Εργοθεραπείας με έδρα την Κομοτηνή καθώς επίσης τη μεταφορά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Δ.Π.Θ.) των Τμημάτων της Καβάλας και της Δράμας.
Εδώ τι έχουμε; Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης «αγνοεί» τον Νόμο που η ίδια η κυβέρνησή του ψήφισε τον αμέσως προηγούμενο χρόνο! Αλλά πώς μπορεί να τον αφορά η τήρηση των νόμων, όταν η διάχυτη δημαγωγία του και η πληθωρική αλαζονεία του αλλά και ο αυταρχισμός του κοπής της Δεξιάς της δεκαετίας του 1960 – καταπώς εκφράζεται με τα γεγονότα της ΕΥΠ – είναι τα βασικά πολιτικά εργαλεία του;
Τι λέει λοιπόν ο σχετικός Νόμος 4957/2022; «Προκειμένου να ιδρυθούν κάποια νέα Τμήματα ή να μεταφερθούν σε άλλο πανεπιστήμιο πρέπει αφενός να υπάρχει γνώμη της Συγκλήτου των αντίστοιχων Α.Ε.Ι. και αφετέρου η γνώμη της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘ.Α.Α.Ε.)». Και εδώ δεν υπάρχει τίποτα σχετικό!
Και δεν είναι μόνο νομικό το όλο ζήτημα. Συνδέεται με τον συνολικό σχεδιασμό της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, με τις επιστημονικές προϋποθέσεις, με τις διοικητικές και τεχνικές υποδομές, με τον συνολικότερο αναπτυξιακό προγραμματισμό της περιφέρειας, με την εξασφάλιση βιωσιμότητας των Τμημάτων, με την κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους πτυχιούχους κλπ. Και όλα αυτά, όταν ακόμα δεν έχουν ρυθμιστεί πολλαπλά και χρονίζοντα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που έχουν προκύψει από αυτές ακριβώς τις δημαγωγικές πρακτικές.
Δεν χρειάζεται να δούμε κανένα πρόγραμμα της Ν.Δ. για την επόμενη τετραετία. Βλέπουμε τη σημερινή κυβερνητική πολιτική της. Βιώνουμε τα αδιέξοδά της, την ακρίβεια, τα νέα κύματα φτωχοποίησης, τις διευρυνόμενες ανισότητες. Έχουμε συνειδητοποιήσει την καθεστωτική νοοτροπία και πρακτική των Υπουργών της και κυρίως του ίδιου του κ. Μητσοτάκη. Απορρίπτουμε τον αυταρχισμό και τον λαϊκισμό!
* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 240 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
