Το φοβάμαι το χιόνι όταν περπατάω ή όταν οδηγώ αυτοκίνητο. Επίσης, δυσκολεύομαι να αντέξω την έντονη ακτινοβολία του, ιδίως όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή και στο φως τής ημέρας η λάμψη τού λευκού γίνεται πιο έντονη. Όμως, μ’ αρέσει να το βλέπω να πέφτει και να σκεπάζει το τοπίο, να νιώθω τη φωτεινότητά του, αφού πιο λευκό χρώμα από το λευκό χιόνι, δεν υπάρχει.
Το χιόνι στολίζει κι ομορφαίνει το τοπίο, αλλά, έχει και την αντίθετη πλευρά του, όταν μεταμορφώνεται σε στοιχείο καταστροφής για κοινότητες ανθρώπων, για πόλεις οι οποίες δεν έχουν συνηθίσει τον τρόπο τής ζωής που αυτό επιβάλλει· όλοι το θαυμάζουν, ιδιαίτερα όσοι το ζουν σπανίως, κυρίως σε εποχές που το επιθυμείς και γι αυτό σου λείπει ιδιαίτερα, για παράδειγμα όταν συνδυάζεται με τις γιορτές των Χριστουγέννων, αφού η παράδοση παρουσιάζει τη φάτνη με το Θείο Βρέφος μέσα σε χιονισμένο τοπίο, την Παναγία, τον Ιωσήφ, τους τρεις μάγους και όλη αυτή την επίπλαστη και εικονική ζεστασιά τού γεγονότος που μας έχουν ποτίσει από τα μικράτα μας…Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο κρύο να άντεξαν αυτοί οι προαναφερθέντες… φανταστικοί ήρωες της γέννησης του Θεανθρώπου!
Τελικά, μέσα στις πόλεις, εκείνοι που χαίρονται την επίσκεψη του χιονιού, είναι οι πιτσιρικάδες που αρέσκονται στον χιονοπόλεμο, στις… χιονοκατασκευές και σε άλλα παρόμοια.
Στη χιονόπτωση του Μαρτίου, πάλι επανάφερα τις σκέψεις μου περί χιονιού και συνειδητοποίησα πως το χιόνι είναι λευκό εφόσον ε σ ύ θέλεις να το δεις έτσι! Τα χρώματα δεν είναι, παρά αποτυπώματα βαθύτερων συναισθημάτων· αυτά τα χιονισμένα τοπία στις μακρινές περιοχές στα πέριξ και εντός της Ουκρανίας, όπου το λευκό τού χιονιού έχει μπερδευτεί και ανακατωθεί με άμορφες ύλες, καμένα-κατεστραμμένα αυτοκίνητα, αεροπλάνα, τανκς, κτίρια, ανθρώπινες σορούς· ένα μίγμα χρώματος προς το βαθύ μαύρο πλέον, αφού όλα έγιναν κάρβουνο από την ωμή, κυνική και απάνθρωπη εισβολή τού Ρώσου Δικτάτορα!!!
Να το επαναλάβω: τα χρώματα είναι κατεξοχήν σ υ ν α ι σ θ ή μ α τ α και ενδόμυχες αισθήσεις. Το πολύ χιόνι δεν εκπέμπει λάμψη και δεν σημαίνει πλέον τ ί π ο τ α για κανέναν στο Ουκρανικό έδαφος! Έχει χάσει τη λευκότητα, τη φωτεινότητα, την καθαρότητά του και τόσους άλλους συμβολισμούς, γιατί, πέρα από το ότι είναι ένα συνηθισμένο στοιχείο τού κλίματος, τώρα πια, αυτό το χιόνι, περιέχει έντονα τον θάνατο, τη φρίκη, τον ξεριζωμό, την πατριωτική αξιοπρέπεια, το σκοτεινό μέλλον, τα όποια χαμένα κεκτημένα και τους κόπους των γενεών· Το λευκό λερώθηκε από το μαύρο τού χαμού! Δεν περιέχει πλέον παρά μόνο τραγωδία και δράμα, από εκείνα που μόνο με γοερό κλάμα και Ηπειρώτικο, Μανιάτικο, Κρητικό μοιρολόι μπορείς να τα εκφράσεις…
Αυτό το μαύρο χιόνι σκεπάζει τις ζωές ποιος ξέρει πόσων αμέτρητων ψυχών! Παιδιά, νέοι, μεσήλικες, γέροντες, στρατιές ολόκληρες θάφτηκαν κάτω απ’ αυτό το τεράστιο, χαοτικό λευκό σεντόνι, κάτω από μπάζα βομβαρδισμένων κτηρίων, από πυραύλους, κανόνια, βλήματα, ίσως τοξικά αέρια, κατευθυνόμενα πυρά ολέθρου, αδύναμοι άνθρωποι να φέρουν την παραμικρή αντίσταση· ένας όλεθρος, που ταυτίζει πλέον τους Ρώσους εισβολείς, με το ουκρανικό ναζιστικό τάγμα Αζόφ και τους εισβολείς Ναζί του Αδόλφου, με τους πεζοναύτες εισβολείς από την Αμερική, με εκείνους της Λεγεώνας των Ξένων, των Ταλιμπάν, των Τζιχαντιστών και τόσων έμμισθων δολοφόνων τής… διεθνούς πολεμικής μηχανής!
Το μαύρο χιόνι, μαζί με τα αποκαΐδια και τα πτώματα, είναι οι σύγχρονες εικόνες τής ΝΤΡΟΠΗΣ των παγκόσμιων μεταπολεμικών Ηγετών, σε «συνεργασία» με την αμφιβόλου ποιότητας… ηθική συμπαράσταση και την αδιαφορία των πολιτών τού πλανήτη, ψηφοφόρων, τυφλών οπαδών απάνθρωπων πολιτικών εκφράσεων, θρησκόληπτων, πάσης φύσεως αρνητών, ανεγκέφαλων, απολίτιστων, κομματόσκυλων πάσης πλευράς, αχόρταγων τού κέρδους και του πλούτου και όλων όσοι στέκονται απέναντι στα ιδανικά της Δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Ναι, το χιόνι δεν είναι άσπρο πάντα· το χιόνι δεν είναι μόνο εκείνο που συναντάς στα Σαββατοκύριακα των εκδρομών προς τα χιονοδρομικά κέντρα. Δεν βρίσκεται μόνο στα παραμύθια της γιαγιάς δίπλα στο τζάκι· ούτε για να κατασκευάζεις έργα τέχνης.
Ενίοτε το χιόνι είναι μαύρο από τις χαμένες ζωές, τις απολεσθείσες γενιές, από την άκρατη απανθρωπιά του πολέμου και την απόλυτη υποβάθμιση του ανθρώπινου γένους.
* Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης
