Σε περιόδους εθνικών επετείων, παρελάσεων ,ακόμα και αθλητικών αγώνων, παρατηρείται μια αυξημένη πατριωτική φόρτιση και αίσθηση του «ανήκειν». Η Σημαία και ο Εθνικός Ύμνος συνιστούν αδιαχώριστα σύμβολα. Στην ελληνική ιστορία, έχουν καταγραφεί γεγονότα με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση, όπου η υπεράσπιση της σημαίας και η αναφώνηση του Εθνικού Ύμνου από πατριώτες αποτελούσαν πράξεις ύψιστου συμβολισμού, ακόμη και πριν την εκτέλεσή τους από τους κατακτητές. Αλλά και στο Πολυτεχνείο το1973 κατ΄ αναλογία το ίδιο έγινε…
Σύμφωνα με το ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 16), το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει, μεταξύ άλλων, να διαμορφώνει την εθνική συνείδηση και τον ενεργό πολίτη—μια διαδικασία που δεν περιορίζεται στους συμβολισμούς, αλλά πηγάζει από τη γενικότερη εκπαίδευση.
Παρά ταύτα, στα σχολεία της ελληνικής επικράτειας δεν πραγματοποιείται έπαρση της σημαίας ούτε ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος από τους μαθητές στο πλαίσιο της πρωινής έναρξης των μαθημάτων .
Αυτό οφείλεται στο Προεδρικό Διάταγμα 79/2017 (άρθρο 21, παρ. 1), που εκδόθηκε επί υπουργίας Γαβρόγλου, το οποίο ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ το προγενέστερο Π.Δ. 201/1998 (άρθρο 13, παρ. 5, β1) επί υπουργίας Αρσένη. Το καταργηθέν διάταγμα προέβλεπε ρητά την Επίσημη Έπαρση της σημαίας:
α) Την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα.
β) Τις Εθνικές επετείους και τις τοπικές εθνικές εορτές.
γ) Όταν κρίνεται σκόπιμο από τον σύλλογο διδασκόντων ή ορίζεται από τις αρμόδιες αρχές.
Αν και το ζήτημα της έπαρσης της σημαίας μπορεί να μην αποτελεί το κύριο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, αντανακλά ωστόσο τον βαθμό ύπαρξης της κοινής συνείδησης και της κοινωνικής συνοχής—ένα φαινόμενο ευδιάκριτο και στην ομογένεια. Δυστυχώς, δεν έχει υπάρξει καμία διορθωτική κίνηση από τις επόμενες πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας για το θέμα αυτό.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ (μια κατεξοχήν πολυπολιτισμική και διαθρησκευτική χώρα) και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ο Εθνικός Ύμνος και η έπαρση της σημαίας αποτελούν στοιχείο ομογενοποίησης, σε αντίθεση με τη θρησκευτική προσευχή. Επιπλέον, σε χώρες όπως η Κίνα και η σημερινή Ρωσία (όπως συνέβαινε και στην τέως ΕΣΣΔ), η έπαρση και η ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου είναι υποχρεωτικές, καθώς θεωρούνται «αντίβαρο στην παγκοσμιοποίηση και στον αμερικανικό και δυτικό ιμπεριαλισμό».
Αυτά ως «τροφή για σκέψη» με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ
* Ο Γιάννης Κουμέντος είναι εκπαιδευτικός
