Πριν ακόμα αρχίσει η φετινή σχολική χρονιά το Υπουργείο Παιδείας είχε αποφασίσει να επιβάλλει συγχωνεύσεις τμημάτων. Την ίδια ώρα οι εκατοντάδες συγχωνεύσεις προκαλούσαν ανισορροπίες στην εφαρμογή των προβλεπόμενων για την παράλληλη στήριξη ανά τμήμα.
Σύμφωνα μ’ αυτήν την εγκύκλιο (Φ.7/80483/Δ1/15-7-2024) προβλέπεται, μεταξύ άλλων, και το εξής: “Σημειώνεται ότι σε τμήματα στα οποία προβλέπεται υποστήριξη μαθητή/τριας με Παράλληλη Στήριξη, δεν εφαρμόζονται οι προβλέψεις για μείωση του αριθμού των μαθητών τους”.
Όμως, σύμφωνα με το νόμο που διέπει τη λειτουργία της ειδικής αγωγής (3699/2008 με όλες τις τροποποιήσεις του), κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται πουθενά. Αντιθέτως, προβλέπεται, υπό προϋποθέσεις που ο νόμος ρητά ορίζει, μείωση μαθητών σε τμήμα όπου φοιτά συγκεκριμένος αριθμός παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Ορίζει, για παράδειγμα, ο νόμος (στο άρθρο 6) ότι «ο αριθμός των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, που προβλέπονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 3 και στην παράγραφο 2 του άρθρου 3, εκτός των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών, όπως δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμησία, δυσαναγνωσία, δυσορθογραφία, δεν μπορεί να είναι ανώτερος του ενός (1) ανά τμήμα. Αν ύστερα από την κατανομή των μαθητών σε τμήματα της ίδιας τάξης προκύπτει ότι ο αριθμός των μαθητών του προηγούμενου εδαφίου είναι ανώτερος του ενός (1), ο αριθμός των μαθητών του τμήματος μπορεί να μειώνεται και να υπολείπεται συνολικά κατά τρεις (3) μαθητές από το μέγιστο προβλεπόμενο από τις ισχύουσες διατάξεις αριθμό μαθητών ανά τμήμα».
Πουθενά δεν γίνεται λόγος για μη μείωση μαθητών ανά τμήμα όταν εφαρμόζεται υποστήριξη μαθητή ή μαθήτριας με Παράλληλη Στήριξη. Γίνεται σαφές, ότι με την εγκύκλιό του το Υπουργείο Παιδείας ουσιαστικά ανατρέπει τις διατάξεις του σχετικού νόμου χωρίς να έχει κανένα σχετικό δικαίωμα.
Πέρα όμως από το νομικό κομμάτι, υπάρχει και αυτό της καθημερινότητας των μαθητών και των μαθητριών μέσα στις σχολικές αίθουσες. Έχει, λοιπόν, διαπιστωθεί ότι η παρουσία μέσα στο ίδιο τμήμα δύο, τριών ή και περισσότερων παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (όλων των διαβαθμίσεων) οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υποβάθμιση των υπηρεσιών, που προσφέρει ένας εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής στην τάξη.
Θεωρούμε απαράδεκτη αυτή την πολιτική του Υπουργού. Αντί να δώσει προτεραιότητα στην Ειδική Αγωγή και στη Συμπερίληψη τις αποδυναμώνει! Τον καλούμε να αναθεωρήσει την πολιτική απαξίωσης του πιο ευαίσθητου τομέα της εκπαίδευσης.
