Στην πορεία προς τις ευρωεκλογές, τα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί για την καθημερινότητα αλλά και το μέλλον των πολιτών της «Γηραιάς Ηπείρου» κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρα είναι.
Όμως, οι ευρωεκλογές δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν ως μία «χαλαρή ψήφος». Η διαδικασία αυτή αποτελεί την έκφανση της λαϊκής κυριαρχίας στην Ευρώπη, καθώς ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της ζωής μας αποφασίζεται εκεί. Τα τελευταία χρόνια, οι προκλήσεις που έφερε η πανδημία, η ενεργειακή κρίση, η μεγάλη αύξηση του κόστους ζωής αλλά και οι πληθωριστικές πιέσεις έχουν γονατίσει τον λαό, την στιγμή που ακροδεξιοί πολιτικοί σχηματισμοί, βασιζόμενοι στον θυμό και στην οργή επιδίδονται σε ακραία εθνικιστική ρητορική, συμβάλλοντας περαιτέρω στην διαιώνιση των ήδη μεγάλων αυτών προβλημάτων. Η ακροδεξιά αποτελεί δηλητήριο τόσο για την δημοκρατία, όσο και για την κοινωνική Ευρώπη και οφείλουμε να δώσουμε ένα μήνυμα ελπίδας για μία Ευρώπη συμπεριληπτική, δίχως κοινωνικούς αποκλεισμούς.
Το κυβερνητικό αφήγημα της ανάπτυξης έρχεται αντιμέτωπο με την σκληρή πραγματικότητα, καθώς την ώρα που οι αριθμοί ευημερούν, οι πολίτες δυσκολεύονται στην εξυπηρέτηση καθημερινών αναγκών. Η κρίση στην οικονομία, η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις έχουν ως συνέπεια το περαιτέρω άνοιγμα της ψαλίδας των ανισοτήτων. Οι οικογένειες βλέπουν τον πληθωρισμό στα τρόφιμα να ανεβαίνει 10%, ενώ η αφαίμαξη του εισοδήματός τους οδηγεί σε αδιέξοδα. Μιλάμε όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για μία Ευρώπη των ανισοτήτων που επηρεάζουν και τη δική μου γενιά, καθώς ίσως να είμαστε η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Το μέλλον και οι αποφάσεις που θα παρθούν περνάνε μέσα από την Ευρωκοινοβούλιο, διότι μία δίκαιη κοινωνικά Ευρώπη είναι η μοναδική επιλογή που μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον συλλογικά.
Μία από τις μεγαλύτερες εσωτερικές κρίσεις αποτελεί η αρνητική επίδοση της κατάστασης της δημοκρατίας στην χώρα μας και η καταστρατήγηση του κράτους δικαίου. Οι υποκλοπές και η εξέτασή τους από τη Δικαιοσύνη που κινείται με αργούς ρυθμούς στοιχίζουν καθημερινά στην διεθνή εικόνα της Ελλάδας, την στιγμή που η ανησυχία για την κρίση των θεσμών είναι διεθνής. Χαρακτηριστικά, οι εκθέσεις των V-Dem αλλά και της Επιτροπής Libe του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που μας κατατάσσει ως τελευταία χώρα στον δείκτη ελευθερίας του Τύπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελούν ένα δείγμα γραφής στην πορεία αυταρχικοποίησης της χώρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα επίσης αποτελεί η πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ που μας εντάσσει σε μία κατηγορία πολιτών που έχουν αυτήν την τάση, όπως η Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν. Το κράτος δικαίου στην Ελλάδα νοσεί, την στιγμή που η Νέα Δημοκρατία αρνείται επιδεικτικά να αντιμετωπίσει την κατάσταση που η ίδια μας έχει φέρει.
Οφείλουμε να μιλήσουμε με την απαιτούμενη σοβαρότητα για το ποιος πραγματικά μπορεί να φέρει αλλαγές σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ποιος μπορεί να μας βγάλει από την λιτότητα και την ανασφάλεια με προοπτική, προτάσεις και όραμα και αυτοί είναι οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές. Στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ αποτελεί το μοναδικό κόμμα που έχει πρόταση για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη απέναντι στα μεγάλα προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις που μας έφερε η συντηρητική παράταξη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στο οποίο εντάσσεται και η Νέα Δημοκρατία. Έχουμε τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε τώρα, για ένα στέρεο κοινωνικό κράτος και για πραγματικό κράτος δικαίου.
Με λίγα λόγια, το διακύβευμα είναι ένα: Μια δυνατή Ελλάδα, σε μια δίκαιη Ευρώπη.
* Ο Λευτέρης Μ. Καρχιμάκης είναι Υπ. Ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής και Λέκτορας Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Διαχείρισης Κρίσεων, Παν. Leiden, Ολλανδία
