• «Τον Όργουελ τον φόβιζαν οι άνθρωποι που θα απαγόρευαν τα βιβλία.
• Τον Χάξλεϊ τον φόβιζε το γεγονός ότι δεν θα υπήρχε λόγος να απαγορευτεί ένα βιβλίο, γιατί δεν θα βρισκόταν άνθρωπος πρόθυμος να διαβάσει.
• Ο Όργουελ φοβόταν εκείνους που θα μας στερούσαν την πληροφόρηση.
• Ο Χάξλεϊ φοβόταν εκείνους που θα μας υπερπληροφορούσαν τόσο ώστε να καταντήσουμε πλάσματα παθητικά και εγωιστικά.
• Ο Όργουελ φοβόταν ότι η αλήθεια θα φυλασσόταν μυστική.
• Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι η αλήθεια θα πνιγόταν σε έναν ωκεανό σύγχυσης.
• Ο Όργουελ φοβόταν ότι θα αναπτύσσαμε πολιτισμό υποτέλειας.
• Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι θα αναπτύσσαμε πολιτισμό κοινοτοπίας ασχολούμενοι μόνο με δραστηριότητες αντίστοιχες του όργκυ-πόρκυ, του φυγόκεντρου αγριοκουταβιού και των αισθησιακών ταινιών. . .
Με λίγα λόγια,
• Ο Όργουελ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτό που μισούμε.
• Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτά που αγαπάμε».
Από τον Πρόλογο του βιβλίου “Amusing ourselves to death” του Neil Postman. Σε αυτό το εξαντλημένο στη χώρα μας βιβλίο ο συγγραφέας εξετάζει την πιθανότητα του να έχει δίκιο ο Χάξλεϊ, όχι ο Όργουελ.
Τι φοβάμαι εγώ για το Βιβλίο και για τη Γνώση στις σύγχρονες κοινωνίες…
• Ότι αν και θριάμβευσε η επιστήμη και η γνώση, το βιβλίο και το διάβασμα δεν ανθίζουν και δεν καρποφορούν…
• Ότι αν και έχουμε ως πρώτο μέλημά μας την εκπαίδευση των νέων και θεωρούμε το διάβασμα των παιδιών μας πρώτη επιλογή, εμείς δεν διαβάζουμε…
• Ότι δεν υπάρχει η εικόνα του βιβλίου στη ζωή μας…
• Ότι θεωρούμε το διάβασμα υπόθεση του σχολείου και των σπουδών και όχι υπόθεση ζωής…
• Ότι δεν έχουμε κατανοήσει τη φοβερή δύναμη και την άφθαστη γοητεία του διαβάσματος…
• Ότι ενώ το βιβλίο ήταν το πεδίο στο οποίο μεγαλούργησαν οι Διαφωτισμοί – Αρχαιοελληνικός και Αναγεννησιακός -, δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα Ψηφιακός Διαφωτισμός ίσως γιατί το βιβλίο δεν παίρνει τη θέση που του ανήκει…
• Ότι αν και αναπτύχθηκαν εντυπωσιακά τα εκπαιδευτικά συστήματα, η μόρφωση και η παιδεία παρέμειναν ατροφικές…
• Ότι ενώ συμφωνούμε όλοι και όλες ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε κοινωνίες της Γνώσης, δεν υπηρετούμε τη θέλησή μας αυτή…
• Ότι η γνώση έχει αποικιστεί από την πληροφορία και δεν έχουμε καταφέρει να τις ξεχωρίζουμε…
• Ότι η γνώση προχωράει γεωμετρικά στις νέες τεχνολογίες και αριθμητικά στις ανθρωπιστικές επιστήμες…
• Ότι η γνώση δεν είναι προσανατολισμένη προς μια κοινωνία προόδου, προς έναν πολίτη χειραφετημένο, προς την πνευματική μας καλλιέργεια αλλά προς τις επιταγές της αγοράς εργασίας και μόνο…
• Ότι δεν έχουμε κατανοήσει ότι η Γνώση δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο για να γίνουμε ενάρετοι, για να διαμορφώσουμε έναν γαλαξία ουμανιστικών αξιών, για να προάγουμε διαρκώς κοινωνία δικαιοσύνης και αλληλεγγύης…
• Ότι στο όποιο νόημα ζωής προσδιορίζουμε, χωρίς Αγάπη και Γνώση δεν υπάρχει Ομορφιά…
* Ο Νίκος Τσούλιας, υπήρξε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ – 1996-2003) & Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ (2019-2025)
Πατήστε εδώ και δείτε τα 439 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
