Καταθέτω μια παρέμβασή μου για το Εθνικό Απολυτήριο (Ε.Α.) ως αποτέλεσμα της εμπειρίας, που απέκτησα από τον θεσμικό ρόλο μου ως Προέδρου της ΟΛΜΕ στην περίοδο εφαρμογής μορφής του στις Υπουργίες των κ.κ. Αρσένη και Ευθυμίου αλλά και από τις σχετικές επεξεργασίες, που έχουμε κάνει στον Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ.
Το πιο βασικό πρόβλημα της ηγεσίας του Υπουργείου και στις δύο κυβερνήσεις της Ν.Δ. είναι ότι ποτέ δεν έχει μελετήσει α) τις προϋποθέσεις εφαρμογής του Ε.Α. και β) το κατάλληλο εκπαιδευτικό σχήμα. Από τον πρώτο χρόνο της υπουργίας της, η κ. Κεραμέως δήλωνε και κατ’ επανάληψη ότι θα εφαρμόσει το Ε.Α., χωρίς ποτέ να έχει καμιά πρόταση, κάτι που συμβαίνει και με τον σημερινό Υπουργό. Φυσικά η εξέλιξη είναι το απόλυτο κενό. Πηγαίνουμε από παραπομπή σε παραπομπή χωρίς να εξηγείται ποτέ, το γιατί συμβαίνει αυτό. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα έχουμε κάτι πρωτοφανές.
Ο Υπουργός Παιδείας ζητάει από τα κόμματα να του κάνουν σχετικές προτάσεις. Αυτή η …καινοτομία του οφείλεται στο ότι δεν έχει ποτέ οργανώσει εκπαιδευτικό διάλογο με τα κόμματα και με την εκπαιδευτική κοινότητα. Δεν έχει καν την ανησυχία να δει πως γινόταν παλιότερα ο διάλογος: μέσω του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας αφενός και μέσω μιας θεσμικής λειτουργίας, στην οποία ως βάση τίθεται κατ’ αρχήν η πρόταση της κυβέρνησης. Η ιδέα του τύπου «στείλτε μου και εγώ θα τις δω» δεν έχει να κάνει με πολιτική λειτουργία, αλλά mutatis mutandis με «επιστολές αναγνωστών σε εφημερίδες».
Είναι αξιοσημείωτο ότι πριν καν αναζητήσουν το κατάλληλο σχήμα – και επί του οποίου θα μπορούσαν να περιδιαβούν στις μορφές Ε.Α. που εφαρμόστηκαν παλιότερα και να τις έχουν μελετήσει, γιατί δεν ευδοκίμησαν -, δεν εξετάζουν καν τις προϋποθέσεις. Γι’ αυτό τον λόγο είχαμε μάλιστα τονίσει από την αρχή και κατ’ επανάληψη ότι ούτε στη δεύτερη κυβέρνηση της Ν.Δ. θα υπάρχει Ε.Α., όπως δεν θα υπάρχει ούτε Πολλαπλό Βιβλίο ούτε συστηματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ούτε κανενός είδους μεταρρύθμιση στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης.
Το εντυπωσιακό αλλά και άκρως οξύμωρο στοιχείο στο θέμα μας είναι το εξής. Αν το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει καμιά αρχική και βασική πρόταση, τότε τι διαλαλούσε προεκλογικά και μετεκλογικά εδώ και έξι χρόνια ότι θα εφαρμόσει το Εθνικό Απολυτήριο; Αν δεν είναι αυτό ακραίας μορφής λαϊκισμός, τι μπορεί να είναι;
Παράλληλα, υπάρχουν αυτονόητα και βασικά ερωτήματα, τα οποία δεν έχουν καν προσεγγιστεί. α) Θα έχουμε Ε.Α. ή «Εθνικό» λύκειο με τη συμπερίληψη και των άλλων δύο, πλην της Γ΄, τάξεων; β) Οι εξετάσεις θα αφορούν όλα τα μαθήματα της Γ΄ τάξης ή ένα υποσύνολο; γ) Για το ΕΠΑ.Λ. ποια είναι η σχετική εκδοχή; δ) Η εγκυρότητα δεν θα βασιστεί στην πρακτική των σημερινών Πανελλαδικών Εξετάσεων; ε) Γιατί διαρρέει ότι το κόστος είναι αποτρεπτικό; – εκτός αν συνεχιστεί η σημερινή οικονομική ασφυξία των σχολείων, που αναγκάζει τους Διευθυντές να βάζουν και δικά τους χρήματα έστω προσωρινά!!
Έχουμε ήδη δημοσιοποιήσει τη δική μας ολοκληρωμένη πρόταση τονίζοντας τις απόλυτα αναγκαίες προϋποθέσεις και τα εκπαιδευτικά προαπαιτούμενα. Χωρίς την υλοποίηση αυτών κάθε συζήτηση είναι nonsense.
Αν δεν λυθούν οι αναγκαίες προϋποθέσεις και συνθήκες, δεν μπορεί να εφαρμοστεί Ε.Α. Για όσους δεν το κατανοούν αρκεί μια και μόνο παρατήρηση ακόμα και από έναν απλό γνώστη της εκπαίδευσης. Στην περίπτωση μη εξασφάλισης των προαπαιτούμενων, δεν θα μπορεί να πάρει το Ε.Α. ένα μεγάλο μέρος των μαθητών και των μαθητριών. Δηλαδή από ένα «μαζικό» Λύκειο θα πάμε σε ένα επιλεκτικό.
Ποιος μπορεί να πάρει μια τέτοια πολιτική απόφαση, όταν στη χώρα μας υπάρχει κοινωνικό και σχεδόν καθολικό αίτημα για πανεπιστημιακές σπουδές;
Το Ε.Α. είναι αναγκαίο και για άλλους σημαντικούς – πλην των καθαρά λυκειακών λόγων. Θα σταματήσει την εύνοια του σημερινού καθεστώτος να εισάγονται σε κολέγια και να παίρνουν επαγγελματικά δικαιώματα μαθητές που δεν δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις. Δηλαδή ένας υποψήφιος δεν εισάγεται π.χ. στο Μαθηματικό της Σάμου λόγω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, αλλά μπορεί ένας πολύ κατώτερός του βαθμολογικά υποψήφιος να εισάγεται σε ένα κολέγιο να βγαίνει μαθηματικός και να διορίζεται στο σχολείο! Αν αυτό δεν είναι χορηγία για τα κολέγια και για την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, τι είναι;
Δεύτερο πεδίο παράκαμψης των Πανελλαδικών Εξετάσεων είναι οι νέες θεωρήσεις του Υπουργού ότι μελετά την εισαγωγή μαθητών στα πανεπιστήμια και μέσω του International Baccalaureate (I.B.). Εδώ ανοίγει μια νέα προνομιακή οδό πανεπιστημιακής εκπαίδευσης για μαθητές των μεγάλων ιδιωτικών σχολείων – σχολείων που αγοράστηκαν πλέον από ξένα funds και κανείς δεν ξέρει το που οδηγεί αυτή η ιστορία – και των ελάχιστων δημόσιων προτύπων λυκείων με βάση τις πρόσφατες εξαγγελίες.
Η όλη αγωνία της ηγεσίας του Υπουργείου εξαντλείται στο πως θα ευνοήσει έναν μικρό αριθμό μαθητών αγνοώντας τη μεγάλη πλειοψηφία. Αλλά επ’ αυτού μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι η εν λόγω αγωνία είναι συνεπής. Γιατί, οι ανισότητες δεν είναι και το κύριο ιδεολογικό πρόταγμα του νεοφιλελευθερισμού και της Ν.Δ.; Βέβαια το γεγονός ότι την ίδια στιγμή τα σχολεία δεν έχουν εκπαιδευτικούς ούτε εξασφαλισμένες αρκετές στοιχειώδεις και βασικές λειτουργίες λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα δεν αποτελεί πρόβλημα και επομένως δεν αναζητείται και καμιά λύση.
Συμπερασματικά, ο κ. Πιερρακάκης δεν μπορεί να εφαρμόσει το Ε.Α., γιατί δεν μπορεί να εξετάσει το θέμα στην ολότητά του, γιατί το κόμμα του δεν είχε ποτέ πολιτική πρόταση επ’ αυτού – παρά μόνο έναν τίτλο και πολλές γενικολογίες -, γιατί δεν έχει μεταρρυθμιστική ατζέντα, γιατί έχει εγκαταλείψει τη δημόσια εκπαίδευση. Γιατί αλλού είναι το πολιτικό του ενδιαφέρον: στα κολέγια, στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, στο IB, στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης.
* Ο Νίκος Τσούλιας, είναι Δρ. Ειδικής Αγωγής ΕΚΠΑ, τ. Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) (1996-2003) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 331 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
