Αγωνιζόμαστε για πολλά, για πολλά και μεγάλα. Αγωνιζόμαστε για να έλθει η πολιτική στο προσκήνιο, για να αναπτυχθούν δημιουργικές κοινωνικές δυνάμεις, που θα συμμετέχουν στους θεσμούς της πολιτείας και θα αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες προαγωγής των συμφερόντων των εργαζόμενων, των νέων, των πολιτών.
Δεν μπορούμε να μένουμε ικανοποιημένοι με τον αργό βηματισμό και με το σημειωτόν. Τα γεγονότα τρέχουν. Οι καιροί αλλάζουν. Και εμείς; Εμείς θα ασχολούμαστε με το πως θα θέλαμε να είναι ο πρόεδρός μας; Όχι, αδικούμε τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, τις προκλήσεις των εποχών ακόμα και το ιστορικό παρελθόν μας.
Και οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι για το κόμμα μας έχουν δώσει το στίγμα τους. Ξέρουμε ποιος έχει δημιουργήσει ανατρεπτικά γεγονότα, ποιος μπορεί να προχωρήσει σε τομές, που θα αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό. Έχουν περάσει πολλά χρόνια, στα οποία το ΠΑΣΟΚ λείπει από το σύστημα διακυβέρνησης. Δεν μπορούμε να παγιωθούμε σε μια κατάσταση μικρού ή μεσαίου κόμματος.
Να αναρωτηθούμε με τρόπο απόλυτο. Γιατί δεν κεφαλαιοποιούμε πολιτικά τις όποιες σωστές πρωτοβουλίες μας; Γιατί δεν μπορούμε να σχηματοποιήσουμε ένα ισχυρό κοινωνικό ρεύμα; Γιατί δεν ισχυροποιείται η σοσιαλδημοκρατική ιδεολογία στην κοινωνία; Γιατί δεν λειτουργεί η συλλογικότητά μας στα κομματικά όργανα;
Για να στρέψουμε το βλέμμα μας στο μέλλον με οδηγό το σήμερα πρέπει να υπερβούμε τον εαυτό μας, να αναθεωρήσουμε ό,τι μας καθηλώνει, να ακυρώσουμε ό,τι μας κάνει να αισθανόμαστε ευχαριστημένοι με τις μικρές κατακτήσεις μας. Με μια τόσο ευνοϊκή συγκυρία στην κομματική κονίστρα – δεξιά και αριστερά – εμείς θα κινούμαστε με αντιλήψεις μικρόπνοης ικανοποίησης;
Τα ερωτήματα είναι απλά μα και κρίσιμα όσο ποτέ άλλοτε. Όλη αυτή η σε σημαντικό βαθμό αναγέννηση της παράταξής μας και το κλίμα αμφισβήτησης του 70% έγιναν για να διορθωθούν «κάποια πράγματα» επικοινωνιακά και για να αλλάξουν κάποιες συμπεριφορές μας; Τι καινούργιο και ουσιαστικό θα αποκομίσουν οι πολίτες;
«Αν δεν ξέρεις που θα πας, όλοι οι δρόμοι είναι το ίδιο», λέει πολύ σοφά μια αραβική παροιμία. Αν δεν αποκρυσταλλωθεί μια σαφής ιδεολογική και ταξική πολιτική πρόταση, ένας θεμελιακός πολιτικός σκοπός – και γιατί όχι ένα όραμα; – που θα εμπνέει και θα δημιουργεί ισχυρό κοινωνικό ρεύμα, η όποια αναφορά μας για σχέδιο διακυβέρνησης θα είναι μια θεωρητική κατασκευή, που θα τρέφει μια περιορισμένη αυτοαναφορικότητα και τίποτα πέραν αυτής.
Βασικός μας στόχος δεν μπορεί παρά να είναι η μετωπική αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική της Ν.Δ., την πολιτική της φτωχοποίησης, των ανισοτήτων, της ακρίβειας, των κοινωνικών αδιεξόδων. Πολύ σωστά ο Γ. Σιακαντάρης θέτει ένα καίριο δίλημμα.
«Αν το κράτος δεν είναι πλέον κοινωνικό αλλά επιτελικό (κρύβεται το συγκεντρωτικό κράτος), αν η φορολογία δεν είναι προοδευτική, αν οι συμβάσεις δεν είναι συλλογικές αλλά ατομικές, αν οι κυβερνήσεις δεν κυβερνούν αλλά διακυβερνούν, αν τα κοινοβούλια δεν αποφασίζουν αλλά μετατρέπονται σε φυτώρια διεφθαρμένων πολιτικών, και κυρίως αν όλα συναινούν σε αυτά, τότε η μόνη διαφορά μεταξύ των κομμάτων που απομένει είναι ο τρόπος με τον οποίο θα εφαρμόζουν το «Δεν υπάρχει εναλλακτική» – There Is Not Alternative».
Να ποια είναι η ανάγκη για το αύριο. Θέλουμε να σχηματοποιηθούν προτάσεις, πολιτικές και προτεραιοποιήσεις, να συγκροτηθούν διαιρετικές τομές στο πεδίο της ιδεολογίας, του προγράμματος και των κοινωνικών αναφορών. Να υπάρξει η αλλαγή αυτή που δεν θα συγκροτεί απλά μια αλλαγή ηγεσίας.
Να γίνει δηλαδή πραγματικότητα μια «αλλαγή παραδείγματος», που θα ανατρέψει τη κυριαρχία της συντήρησης αλλά και τον κοινωνικό μετασχηματισμό που αυτή σηματοδοτεί με όρους ιδεολογικής οπισθοδρόμησης. Αυτό κομίζει ο Χάρης Δούκας!
Την Κυριακή δεν επιλέγουμε απλά ηγεσία. Με την ψήφο μας διαμορφώνουμε το αύριο, ένα αύριο προοδευτικό με σημείο αναφορά τους πολλούς και όχι τους λίγους. Η πρότασή μας είναι πρόταση για ένα αύριο με αξιοπρέπεια. Την Κυριακή αλλάζουμε σελίδα!
* Ο Νίκος Τσούλιας, είναι Δρ. Ειδικής Αγωγής ΕΚΠΑ, τ. Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) (1996-2003) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 313 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
