Σύμφωνα με το βρετανικό δίκτυο ΒΒC, θεωρεί ότι πρόκειται για μια από τις πιο επικίνδυνες στιγμές για ολόκληρη την περιοχή, καθώς η Μέση Ανατολή βρίσκεται και πάλι στα πρόθυρα ενός καταστροφικού πολέμου ανάμεσα σε δύο πρωταγωνιστές που βρίσκονται αντιμέτωποι ο ένας με τον άλλον τα τελευταία 45 χρόνια. Επιπλέον το BBC εκτιμά, στην ανάλυσή του, ότι οι επιλογές του Ισραήλ είναι τρεις, προκειμένου να απαντήσει στην πυραυλική επίθεση της Τεχεράνης εναντίον του.
Η ανάλυση του ΒΒC
Το Ιράν, το οποίο έγινε Ισλαμική Δημοκρατία μετά την ανατροπή του Σάχη το 1979, έχει από καιρό ορκιστεί να καταστρέψει το κράτος του Ισραήλ, το οποίο αποκαλεί «σιωνιστικό καθεστώς». Το Ισραήλ κατηγορεί το Σώμα των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν (Iran’s Revolutionary Guards Corps-IRGC) ότι εξαπλώνει τη βία σε όλη τη Μέση Ανατολή μέσω των συμμάχων και των πληρεξουσίων του, άποψη που συμμερίζονται αρκετές αραβικές κυβερνήσεις.
Το Ισραήλ είναι έτοιμο να προβεί σε αντίποινα κατά του Ιράν για την ομοβροντία βαλλιστικών πυραύλων της Τρίτης, ορισμένοι από τους οποίους διείσδυσαν στην αεράμυνα του Ισραήλ.
Το Ιράν λέει ότι αυτό ήταν απάντηση σε δύο δολοφονίες από το Ισραήλ – του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα (Hassan Nasrallah) στη Βηρυτό και του ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια (Ismail Haniyeh) στην Τεχεράνη.
Τι θα κάνει το Ισραήλ
Τόσο το Ισραήλ όσο και ο στενότερος σύμμαχός του, οι ΗΠΑ, έχουν ορκιστεί να τιμωρήσουν το Ιράν για την εκτόξευση 180 πυραύλων στο Ισραήλ. «Το Ιράν», λέει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου (Benjamin Netanyahu), «θα πληρώσει βαρύ τίμημα».
Η αυτοσυγκράτηση που οι σύμμαχοι του Ισραήλ το κάλεσαν να έχει την τελευταία φορά που υπήρξε μια τέτοια αντιπαράθεση τον Απρίλιο, είναι πιο υποτονική αυτή τη φορά. Και δεδομένης της αποφασιστικότητας του Ισραήλ να τα βάλει με όλους τους εχθρούς του ταυτόχρονα –στον Λίβανο, τη Γάζα, την Υεμένη και τη Συρία- η κυβέρνηση Νετανιάχου δεν φαίνεται να έχει καμία διάθεση να συγκρατηθεί.
Οι Ισραηλινοί πιθανότατα θα συζητούν τώρα όχι αν και πότε θα χτυπήσουν το Ιράν, αλλά πόσο σκληρά.
Με τη βοήθεια των δορυφορικών πληροφοριών των ΗΠΑ και των πρακτόρων της Μοσάντ (της υπερπόντιας υπηρεσίας κατασκοπείας του Ισραήλ) στο έδαφος του Ιράν, οι Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας (Israel Defense Forces–IDF) έχουν ένα ευρύ φάσμα στόχων για να επιλέξουν. Αυτοί μπορούν σε γενικές γραμμές να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες:
- Συμβατικοί στρατιωτικοί – Ένας πρώιμος και προφανής στόχος θα είναι οι βάσεις από τις οποίες το Ιράν εκτόξευσε αυτούς τους βαλλιστικούς πυραύλους. Αυτό σημαίνει λοιπόν βάσεις εκτόξευσης, κέντρα διοίκησης και ελέγχου, δεξαμενές ανεφοδιασμού και αποθήκες αποθήκευσης. Θα μπορούσε να προχωρήσει περαιτέρω και να πλήξει βάσεις που ανήκουν στο IRGC, καθώς και αντιαεροπορικές άμυνες και άλλες συστοιχίες πυραύλων. Θα μπορούσε ακόμη και να προσπαθήσει να δολοφονήσει άτομα-κλειδιά που εμπλέκονται στο πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν.
- Οικονομικοί-Αυτό θα περιελάμβανε τα πιο ευάλωτα κρατικά περιουσιακά στοιχεία του Ιράν – τα πετροχημικά εργοστάσια, την παραγωγή ενέργειας και ενδεχομένως τα ναυτιλιακά συμφέροντα. Αυτό, ωστόσο, θα ήταν μια βαθιά αντιδημοφιλής κίνηση στο Ιράν, καθώς θα κατέληγε να πλήξει τις ζωές των απλών ανθρώπων πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε επίθεση στον στρατό.
- Πυρηνικοί– Αυτό είναι το μεγάλο θέμα για το Ισραήλ. Είναι γνωστό γεγονός, διαπιστωμένο από τον πυρηνικό παρατηρητή του ΟΗΕ, τον ΔΟΑΕ, ότι το Ιράν εμπλουτίζει ουράνιο πολύ πέρα από το 20% που απαιτείται για την πολιτική πυρηνική ενέργεια. Το Ισραήλ, και άλλοι, υποπτεύονται ότι το Ιράν προσπαθεί να φτάσει στο «σημείο εκτόξευσης», όπου σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα είναι σε θέση να κατασκευάσει πυρηνική βόμβα. Οι τοποθεσίες στον πιθανό κατάλογο στόχων του Ισραήλ περιλαμβάνουν το Parchin, το επίκεντρο του στρατιωτικού πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, τους ερευνητικούς αντιδραστήρες στην Τεχεράνη, το Bonab και το Ramsar, καθώς και τις μεγάλες εγκαταστάσεις στο Bushehr, το Natanz, το Isfahan και το Ferdow.
Εμβέλεια των βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν
Ένα μεγάλο μέρος των υπολογισμών τους θα περιλαμβάνει την προσπάθεια να μαντέψουν με τη σειρά τους την αντίδραση του Ιράν και πώς να την μετριάσουν. Η ιρανική θέση είναι ότι μετά την εκτόξευση αυτών των πυραύλων σε ισραηλινούς στρατιωτικούς στόχους, όπως λέει, την Τρίτη, ο λογαριασμός έχει πλέον κλείσει. Αλλά προειδοποιεί ότι αν το Ισραήλ ανταποδώσει αντίποινα θα χτυπήσει και αυτό με τη σειρά του.
Και έπειτα υπάρχουν όλες οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ, διάσπαρτες πάνω και κάτω από την αραβική πλευρά του Κόλπου, από το Κουβέιτ μέχρι το Ομάν. Το Ιράν έχει προειδοποιήσει ότι αν δεχτεί επίθεση δεν θα ανταποδώσει μόνο στο Ισραήλ, αλλά θα στοχεύσει οποιαδήποτε χώρα θεωρήσει ότι υποστηρίζει την επίθεση αυτή.
Αυτά, λοιπόν, είναι μερικά μόνο από τα σενάρια που θα εξετάζουν τώρα Τελ Αβίβ και Ουάσιγκτον.
«Αυτό είναι μόνο μια ματιά στις δυνατότητές μας», δήλωσε ο πρόεδρος του Ιράν Μασούντ Πεζεσκιάν (Masoud Pezeshkian). Το IRGC ενίσχυσε αυτό το μήνυμα, δηλώνοντας: «Εάν το σιωνιστικό καθεστώς απαντήσει στις επιχειρήσεις του Ιράν, θα αντιμετωπίσει συντριπτικές επιθέσεις».
Το Ιράν δεν μπορεί να νικήσει στρατιωτικά το Ισραήλ. Η πολεμική του αεροπορία είναι παλιά και ετοιμόρροπη, η αεράμυνά του είναι διάτρητη και έχει να αντιμετωπίσει τις πολυετείς δυτικές κυρώσεις.
Αλλά εξακολουθεί να διαθέτει μια τεράστια ποσότητα βαλλιστικών και άλλων πυραύλων, καθώς και αεροσκάφη με εκρηκτικά και πολυάριθμες συμμαχικές πολιτοφυλακές σε όλη τη Μέση Ανατολή. Η επόμενη σειρά πυραύλων της θα μπορούσε κάλλιστα να στοχεύσει ισραηλινές κατοικημένες περιοχές και όχι στρατιωτικές βάσεις.Η επίθεση μιας υποστηριζόμενης από το Ιράν πολιτοφυλακής σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας το 2019 έδειξε πόσο ευάλωτοι είναι οι γείτονές της σε επιθέσεις.
Το Πολεμικό Ναυτικό του IRGC, το οποίο δραστηριοποιείται στον Κόλπο, διαθέτει μεγάλους στολίσκους μικρών, γρήγορων πυραυλικών επιθετικών σκαφών που θα μπορούσαν, δυνητικά, να υπερκεράσουν τις άμυνες ενός πολεμικού πλοίου του 5ου Στόλου του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ σε μια επίθεση σμήνους. Εάν είχε εντολές να το πράξει, θα μπορούσε να επιχειρήσει να σπείρει νάρκες στα Στενά του Ορμούζ, διακόπτοντας τη ροή έως και του 20% των καθημερινών παγκόσμιων εξαγωγών πετρελαίου, κάτι που θα είχε σημαντικές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία.
- Διαβάστε από το πρωτότυπο την ανάλυση του δημοσιογράφου Frank Gardner του βρετανικού δικτύου ΒΒC με τίτλο «How could Israel respond, and what might Iran do then?», πατώνταςΕΔΩ
