Συνέντευξη του για τη βιβλιοφιλία το 1996. Είναι μέρος ευρύτερης θεματολογίας με πολιτικό και εκπαιδευτικό περιεχόμενο.
Κύριε Ράπτη, είναι πράγματι μοναδική αξία του βιβλίου; Τι είναι για σας το βιβλίο;
Εγώ έχω διαβάσει πάρα πολύ στη ζωή μου. Διάβαζα τρομερά. Και εξακολουθώ να διαβάζω και τώρα, βέβαια κατά ένα τρόπο πιο συστηματικό. Στο σημείο αυτό θα έπρεπε να υπάρχει μια διακριτική βοήθεια – όχι εξαναγκασμός – της κοινωνίας προς τους νέους, με σκοπό να τους καθοδηγήσει στο να διαβάσουν εκείνο που αξίζει να διαβάσει κανείς, και να μη χάσουν άσκοπα πολύτιμο χρόνο.
Ο Μοντεσκιέ έλεγε ότι αυτό που αξίζει να διαβάσεις στη ζωή σου είναι ίσως περίπου 500 βιβλία. Είναι ήδη πολλά. Αλλά αυτός ο αριθμός των 500 βιβλίων έχει αξία ακόμα και σήμερα. Ο καθένας μας θα ‘πρεπε να έχει διαβάσει 500 βασικά βιβλία, για να μην μπορούν άλλοι να του επιβληθούν και να τον παρασύρουν στους δρόμους που αυτοί θέλουν. Θα ‘πρεπε να υπάρχει μία πραγματικά δημοκρατική κοινωνία, η οποία θα βοηθά τον νέο να διαβάσει γρήγορα αυτά τα βιβλία, που πράγματι θα του προσφέρουν κάτι το βασικό.
Στη χώρα μας συμβαίνει το εξής με το βιβλίο. Το παιδί όταν αρχίζει και μεγαλώνει (οπότε αποκτά την πρώτη του σχέση με το βιβλίο) δεν βλέπει στο σπίτι του τους γονείς να διαβάζουν. Δηλαδή δεν θα δει τον πατέρα του ή τη μητέρα του με ανοιχτό βιβλίο. Αυτό είναι το ένα μας πρόβλημα. Και μετά υπάρχει και η αντίληψη που λέει ότι το βιβλίο είναι υπόθεση του σχολείου και όταν τελειώνει το σχολείο, τελειώνει και η σχέση μας με το βιβλίο. Πώς μπορεί να προκύψει μία άλλη σχέση του νεοέλληνα με το βιβλίο, με τον πολιτισμό;
Θεωρώ, και αυτό είναι ακραίο βέβαια, ότι είμαστε ακόμα στην προϊστορία, ότι ζούμε σε έναν κόσμο, ο οποίος είναι κατ’ ουσία προϊστορικός και βάρβαρος. Τίποτα δεν έχει γίνει κάπως σωστά και ανθρώπινα.
Το ίδιο ισχύει και με την οικογένεια και το σχολείο. Τίποτα δεν γίνεται κατά τρόπο που να απορρέει από τις γνώσεις που έχουμε σήμερα. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς να επηρεάζεται από συμφέροντα και παραδόσεις. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία ορθολογική οργάνωση του κόσμου και της κοινωνίας μας ώστε να δημιουργεί ανθρώπους και όχι ανδρείκελα, όπως επιθυμεί το σύστημα.
Όλα αυτά τα πράγματα θέλουν κάποια ριζική αλλαγή.
* Ο Νίκος Τσούλιας, είναι Δρ. Ειδικής Αγωγής ΕΚΠΑ, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 298 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
