Πάνε κι έρχονται οι δημοσκοπήσεις της καταγραφής της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας και μάλιστα σε αχρείαστο ρυθμό, αλλά με απόλυτο στόχο τη σκληρή προπαγάνδα στήριξης της νεοφιλελεύθερης και συντηρητικής συνάμα πολιτικής της Ν.Δ.
Προφανώς οι δημοσκοπήσεις είναι χρήσιμα εργαλεία για τις αναλύσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και τα μοναδικά πεδία μέσα από τα οποία μπορούμε να ερμηνεύσουμε την πολιτική και δημόσια ζωή. Υπάρχουν πολλαπλά πεδία, που διαμορφώνουν την πραγματικότητα, τα οποία ούτε καν τίθενται στην ατζέντα των αριθμητικών μετρήσεων, γιατί πολύ απλά η πραγματικότητα είναι πολύ σύνθετη και διαρκώς μεταβαλλόμενη.
Και ας μην πάμε μακριά. Πρόσφατη είναι η ιστορία στις εκλογές στο δήμο Αθηναίων. Τι έδειχναν οι δημοσκοπήσεις της πρώτης Κυριακής, τι έδειχναν στο διάμεσο των δύο εκλογών και πού τελικά καταλήξαμε; Στον θρίαμβο του Χάρη Δούκα με ποσοστό εκκίνησης 14% στον πρώτο γύρο! Προφανώς είναι ξεχωριστή περίπτωση, αλλά όσο αφορά τον πυρήνα του ζητήματός μας ήταν η απόλυτη, σκληρή ήττα του Μητσοτάκη στα χρόνια διακυβέρνησής του. Η αρχή του τέλους του…
Η δική μου προσέγγιση στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι ότι σε γενική εκδοχή υπάρχουν αδιόρατες κοινωνικές διεργασίες, οι οποίες εκδηλώνονται με ποιοτικά και ανατρεπτικά χαρακτηριστικά – ιδιαίτερα σε πεδία αναφοράς, που δεν υπάρχουν ντετερμινισμοί όπως στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Υπάρχουν κάποια σταθερά σημεία, αλλά υπάρχουν φοβερές αβεβαιότητες και ατέλειωτες απροσδιοριστίες – δεν είναι άραγε και ομορφιές της ζωής; – που κρύβουν εκπλήξεις, που κομίζουν «αλλαγή παραδείγματος». Είναι το πάντα αφανέρωτο μέλλον – ακόμα και το αυριανό.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι επιδόσεις της Ν.Δ. στα κρίσιμα ζητήματα της χώρας είναι αρνητικές και στις δημοσκοπήσεις και οι φίλιοι αναλυτές της κυβέρνησης οδηγούν τη συζήτηση στις «αδυναμίες» της αντιπολίτευσης, για να «θολώσουν» τα ευρήματα και για να αυθαιρετήσουν στα πορίσματά τους – αλλάζοντας το επίδικο ζήτημα.
Ισχυρίζομαι ότι βρισκόμαστε σε μια φάση αποδόμησης της πολιτικής ισχύος της Ν.Δ. Όλοι ξέρουμε ότι ανισότητες γνωρίζουν μεγέθη μεγαλύτερα και απ’ αυτά που είχαμε μέσα στην εποχή των μνημονίων. Η φτώχεια και η ακρίβεια κάνουν παρέλαση. Η κερδοσκοπία είναι το «ορατό χέρι» της αγοράς και η κυβέρνηση προσπαθεί να κρυφτεί ακόμα και από τις θεσμικές ευθύνες της.
Αλλά δεν είναι μόνο η οικονομία, η οποία ούτως ή άλλως παίζει καθοριστικό ρόλο για τις εξελίξεις, το μόνο πεδίο που θα δώσει μία άλλη εικόνα στην επόμενη περίοδο. Είναι το αυταρχικό σύστημα εξουσίας του Μητσοτάκη. Είναι σύστημα που αντιστρατεύεται βασικές όψεις της δημοκρατίας. Μοίρασε το Ταμείο Ανάκαμψης στα δικά του, φίλια επιχειρηματικά συμφέροντα. Δεν άπλωσε καθόλου την ευρωπαϊκή οικονομική στήριξης στην μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Το κοινωνικό κράτος βάλλεται. Οι υποκλοπές και η χειραγώγηση των ανεξάρτητων αρχών, η αδιαφάνεια και οι γενικευμένες αναθέσεις στα δημόσια έργα, η έλλειψη πολιτικού και κοινωνικού διαλόγου στα νομοσχέδια, η εγκατάλειψη και ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας και της δημόσιας παιδείας κλπ κλπ δημιουργούν τη μαύρη εικόνα που βάζει απέναντι όλη την ελληνική κοινωνία.
Με την κοινωνία θα αναμετρηθεί η Ν.Δ. Το πολιτικό υποκείμενο, που θα εκφράσει την κοινωνία σ’ αυτή την σκληρή αντιπαράθεση, θα αναπτυχθεί μαζί με την κοινωνία. Είμαστε σε φάση διεργασιών. Πότε η ελληνική κοινωνία δέχτηκε ένα τόσο αντιδημοκρατικό και αυταρχικό σύστημα εξουσίας; Η επόμενη ημέρα ήδη αχνοφαίνεται…
Όσο και αν τα ΜΜΕ στρογγυλεύουν την εικόνα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικές της Ν.Δ., είναι τα ίδια τα βιώματα των πολιτών και των εργαζομένων αυτά που θα καθορίσουν τις αποφάσεις τους.
Και μετά ήλθε το Ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, ψηφισμένο και από συγγενικά ιδεολογικά κόμματα της Ν.Δ.!!! Για πρώτη φορά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης – εδώ και μισό αιώνα – έχουμε ένα τόσο ντροπιαστικό επίσημο κείμενο της Ε.Ε. σε βάρος της διακυβέρνησης της χώρας μας! Αλλά επ’ αυτού θα επανέλθουμε.
* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 292 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
