Η Ειδική Αγωγή εξακολουθεί να βρίσκεται στο περιθώριο της εκπαίδευσης. Υπάρχει πολύχρονη υστέρηση της ανάπτυξής της σε σχέση με τις ανάγκες των μαθητών και των οικογενειών τους, σε σχέση με τις βασικές και στοιχειώδεις επιταγές του κοινωνικού κράτους αλλά και σε σύγκριση με το σχετικό status της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και η κυβέρνηση της Ν.Δ. θεωρούν το όλο ζήτημα ως απλό συμπλήρωμα της όποιας εκπαιδευτικής πολιτικής τους, πολιτικής, που όσον αφορά το όλο οικοδόμημα της δημόσιας εκπαίδευσης, κινείται στις ράγες του νεοφιλελευθερισμού με μια πλούσια δημαγωγική ρητορεία περί «φροντίδας των δημόσιων σχολείων».
Δεν έχουν κάνει ούτε καν μια έρευνα για να δούμε πως ακριβώς έχει διαμορφωθεί η όλη εικόνα της Ειδικής Αγωγής με την πολύχρονη δοκιμασία της οικονομικής κρίσης προσθετικά με εκείνη της πανδημίας. Τι ποσοστό των παιδιών είναι στα δημόσια σχολεία, πόσο στα νηπιαγωγεία, στα δημοτικά, στα γυμνάσια και στα λύκεια; Τι μέρος των παιδιών είναι στα σπίτια τους και στα κάθε λογής ιδρύματα; Υπάρχει κάποιο έστω στοιχειώδες σχέδιο για μια πολιτική Συμπερίληψης, που είναι και το βασικό μέλημα κάθε δημοκρατικής κοινωνίας; Μπορεί το Υπουργείο Παιδείας να δώσει στοιχεία;
Όλοι και όλες γνωρίζουμε μια θεμελιακή αρχή, που είναι κρίσιμη και καθοριστική για την Ειδική Αγωγή, η πρώιμη ανίχνευση και η από τα πρώτα στάδια αντιμετώπιση των προβλημάτων των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και με αναπηρία. Όσο πιο καθυστερημένα γίνεται αυτή η διμερής εκπαιδευτική πολιτική τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα προβλήματα, τόσο πιο έντονες καθίστανται οι επιπτώσεις.
Αυτό σημαίνει ότι στα Νηπιαγωγεία και στα Δημοτικά πρέπει να δοθεί βάρος. Εδώ είναι ο πυρήνας της δράσης μας, για να έχουμε τη βάση για μια ελπιδοφόρα και αποτελεσματική εξέλιξη. Αλλά τι γίνεται στην πράξη;
Δεν υπάρχει μέριμνα ούτε για τις στοιχειώδεις λειτουργίες των Νηπιαγωγείων. Τα κενά της παράλληλης στήριξης είναι πολλά σε όλη τη χώρα. Ενώ έχουν εγκριθεί γνωματεύσεις για προσλήψεις νηπιαγωγών με ωράριο πλήρους υποστήριξης, αυτές ή παραμένουν σε εκκρεμότητα ή τροποποιούνται από το περιεχόμενο της πλήρους υποστήριξης και οι νηπιαγωγοί μοιράζονται σε δύο και σε τρία παιδιά. Είναι απόλυτη ανάγκη και προτεραιότητα να διοριστούν νηπιαγωγοί, ώστε να καλυφθούν όλες οι διαπιστωμένες ελλείψεις.
Είναι πολλές οι καταγγελίες γονέων και κηδεμόνων για την παραμέληση ή την εγκατάλειψη των παιδιών τους, που δεν τυγχάνουν της φροντίδας που προβλέπεται από τη νομοθεσία. Το σχετικό πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη είναι αποκαλυπτικό για την αδιαφορία της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Οι γονείς αναγκάζονται να καταφεύγουν σε επιλογές που προσθέτουν νέα προβλήματα στα υπάρχοντα προβλήματα ή και να μένουν σε μια αδρανή κατάσταση λόγω των οικονομικών περιορισμών τους.
Καλή είναι η αριστεία και την στηρίζουμε. Αλλά δεν μπορεί να γίνεται ιδεολογία (!) για τις ανάγκες του νεοφιλελευθερισμού και να εγκαταλείπεται τόσο το μεγάλο μέρος των μαθητών όσο και των παιδιών που έχουν ανάγκη μια άρτια Ειδική Αγωγή. Πρόκειται για σκληρή «εκπαιδευτική πολιτική», που μόνο εκπαιδευτική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Η Ειδική Αγωγή και η Συμπερίληψη δεν αφορά μόνο όσους έχουν «άμεση σχέση» με αυτές τις εκπαιδευτικές πολιτικές. Αφορά το όλο «παράδειγμα» της εκπαίδευσης και της παιδείας, το κοινωνικό κράτος, το περιεχόμενο και την ποιότητα της ίδιας της δημοκρατία μας.
* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 216 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
