Νότης Μαυρουδής: Από το ’21 στο ‘22

Ορίστε, ήρθε και το ’22 και έχουμε ήδη αρχίσει τα… ευχέλαια για τον εξαποδώ ιό, τις εικασίες, τις ευχές, τις μαντείες, τα τάματα, για να πάει καλά η χρονιά, ή τουλάχιστον να είναι καλύτερη από το ’21. Είναι πλέον καθολικό αίτημα ελπίδας να καλυτερέψουμε τη ζωή μας και να απομακρυνθούμε από τις σκληρές δεκαετίες 2010-2020, με τα μνημόνια, με τις περικοπές μισθών και συντάξεων και τόσες άλλες οικονομικές πληγές και βάρη, που δεν μπορούμε πλέον να σηκώσουμε στους ώμους, ούτε μπαλώνονται με τα νέα προσωρινά μέτρα, για τους πιο αδύναμους· όταν η οικονομία αναστατώνεται, ταρακουνιούνται όλες οι κρατικές, οι εθνικές, ιδιωτικές λειτουργίες, καθώς και όλα όσα εξαρτώνται από το χρήμα. Αυτό σημαίνει πως ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός, το βιβλίο, ο Κινηματογράφος, οι Ερευνητικές επιστήμες, οι Ορχήστρες και σχετικοί Καλλιτεχνικοί Οργανισμοί και τόσα άλλα πολλά, θα χωλαίνουν με κίνδυνο ακόμα και να μαραζώσουν…
Όλοι γνωρίζουμε πως η ανάγκη, τη για βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου, είναι πλέον υπαρξιακή. Η χώρα ασφυκτιά από τα τόσα χρόνια στερήσεων που προηγήθηκαν, αλλά κι απ’ όσα νεότερα προστέθηκαν. Και σαν να μην έφθαναν αυτά ήρθε και εγκαταστάθηκε για τα καλά και η πανδημία του Covid-19 με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Παράλληλα, ξεφύτρωσαν όλα τα φυντάνια της ντροπής με τις σεξιστικές τους ιδιαιτερότητες και τις ποικίλες αλητείες ενός σύγχρονου παρανοϊκού κόσμου, ο οποίος εκφράζεται μέσα από δολοφονίες, εκβιασμούς, γυναικοκτονίες, βιασμούς και ομοφοβικούς τραμπουκισμούς.
Την ίδια στιγμή η θάλασσα και πάλι καταπίνει πρόσφυγες και απελπισμένους συνανθρώπους μας που αναζητούν ελπίδα και φως, διαιωνίζοντας το άλυτο πρόβλημα των συρράξεων, της πείνας και των καταστροφικών πολέμων. Σύγχρονοι μάρτυρες στις αφιλόξενες γειτονιές των σημερινών νοικοκυραίων, που προέρχονται από πρώην πρόσφυγες από μαρτυρικά εδάφη… Η Ιστορία επαναλαμβάνεται· μόνο που δυστυχώς είναι τ ρ α γ ω δ ί α και όχι φ ά ρ σ α.
Είναι μια σύγχρονη κι επαναλαμβανόμενη φωτογραφία οδύνης, η οποία και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Και το ερώτημα που γεννάται είναι αν η νέα χρονιά μπορεί να «λύσει», να θεραπεύσει τις λεγόμενες «αμαρτίες γονέων»· γιατί, τι άλλο είναι όλα αυτά τα… κοινωνικά μπάζα, που οφείλουμε να θάψουμε, ώστε να απαλλαχτούμε ως χώρα τελεσίδικα; Είναι λάθη, κακές στρατηγικές, οργανωμένα συμφέροντα των ολίγων, που δεν μπορούμε να τα σταματήσουμε. Είναι το αποτέλεσμα άγνοιας, δειλίας και φόβου· όπως και ξεπερασμένων παραδόσεων που αιχμαλωτίζουν τις κοινωνίες και αντιμάχονται κάθε τι νέο κι ελπιδοφόρο.
Το νέο έτος είναι εδώ, στο κατώφλι και μας κοιτάζει κατάματα. Δεν γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσει. Προφανώς θα μας θέσει διλήμματα, προβληματισμούς, ερωτήματα, όπως και κάθε καινούργιος  χρόνος. Μένει σε εμάς να ενεργούμε με σκέψεις γόνιμες και ρεαλιστικές…
Κι εγώ αναμένω τον νέο χρόνο με δέος και πλείστα ερωτήματα. Ίσως χρειάζεται να μάθω να ερμηνεύω τα σημάδια που έχει αφήσει ο παρελθών χρόνος…
Θα τα καταφέρω; Ο χρόνος, ο κάθε χρόνος που προστίθεται στον παλαιότερο, είναι ένα αναπότρεπτο ψυχικό και νοητικό βάρος που με φέρνει σε δύσκολη θέση, αφού σκέφτομαι πως η πνευματική ικανότητα, οι σκέψεις, η αντιληπτικότητα, όσο μεγαλώνουμε, εξασθενεί κι έχω αρχίσει να αγωνιώ μήπως και οι σκέψεις μου δεν είναι πλέον γόνιμες…
Πάντως, παρ’ όλες τις σκοτεινές μου σκέψεις, σας εύχομαι Καλύτερη Χρονιά με υγεία και πολλή αγάπη στα σπιτικά σας.

* Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης

Δείτε τα 317 προηγούμενα άρθρα του Νότη Μαυρουδή