H Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών (Π.Ε.Κ.):Για το άνοιγμα των σχολείων

Η μακρά περίοδος της διακοπής των διά ζώσης εκπαιδευτικών λειτουργιών, έδειξε πόσο σημαντική είναι η φυσική – καθημερινή επαφή των μαθητών με το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς, όχι μόνο για τη διδακτική μαθησιακή διαδικασία αλλά και για την ψυχολογική στήριξη των παιδιών και των οικογενειών τους.
Σε όλη αυτή την περίοδο, οι εκπαιδευτικοί με προσωπικές θυσίες και διαρκή διάθεση προσφοράς στήριξαν την  προσπάθεια της διατήρησης της επαφής των μαθητών με το σχολείο και τους δασκάλους τους.
Σε αυτή τους την προσπάθεια είχαν απέναντι τους – και όχι δίπλα όπως θα έπρεπε-  την πολιτική ηγεσία του υπουργείου,  που βομβάρδιζε καθημερινά τα κλειστά σχολεία με εγκυκλίους για διοικητικές διαδικασίες και μέτρα.
Αντί το Υπουργείο να θέσει ως προτεραιότητα την υποστήριξη των μαθητών, των γονέων και των εκπαιδευτικών  σε όλα τα επίπεδα (παιδαγωγικό,  διδακτικό,  ηθικό – ψυχολογικό),  έβαλε ως προτεραιότητα τη διεξαγωγή των εξ αποστάσεως διαγωνισμάτων, την υποχρεωτική κατάθεση βαθμολογίας, την αξιολόγηση,  την τράπεζα θεμάτων, την υποχρεωτική διεξαγωγή της ψηφοφορίας για τα υπηρεσιακά συμβούλια με ηλεκτρονική κάλπη,  τον διορισμό χωρίς διαδικασίες των ημετέρων στελεχών εκπαίδευσης και άλλα πολλά που δείχνουν όχι μόνο  κουλτούρα αυταρχισμού και αυθαιρεσίας αλλά και άγνοια της τρέχουσας “ζώσας” εκπαιδευτικής πραγματικότητας.
Σήμερα στην πιο δύσκολη περίοδο από τότε που ξεκίνησε αυτή η πρωτόγνωρη κρίση,  στην κορύφωση του αριθμού των κρουσμάτων  και στα όρια σχεδόν της κατάρρευσης του συστήματος υγείας,  προκύπτει για μία ακόμη φορά  η ανάγκη για το άνοιγμα των σχολείων.
Οι μαθητές,  οι γονείς,  η κοινωνία συνολικά αλλά κυρίως  οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί επιθυμούν και χρειάζονται την επιστροφή στο ζωντανό σχολείο.
Στο σχολείο των σχέσεων, των αλληλεπιδράσεων, της δημιουργίας.
Ζητούν όμως -και δικαίως- η επιστροφή αυτή να γίνει με όρους που θα εξασφαλίζουν την υγεία και την ασφάλεια όλων των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία  και θα παρέχουν στο μέτρο του δυνατού εγγυήσεις, ότι αυτό το άνοιγμα δεν θα οδηγήσει σε ένα εκ νέου κλείσιμο που δεν θα αντέξει  το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Δυστυχώς όλο αυτό το διάστημα το Υπουργείο ελάχιστα ενδιαφέρθηκε για την εκπόνηση ενός σχεδίου θα εξασφάλιζε τα παραπάνω.
Αντί για την προτεραιοποίηση των εκπαιδευτικών στους εμβολιασμούς, επινόησε το επικοινωνιακό τέχνασμα για προτεραιότητα εκπαιδευτικών στα “αδιάθετα” εμβόλια.
Αντί για την πρόνοια προκειμένου να μειωθεί ο υπερβάλλων αριθμός μαθητών ανά τμήμα, που δημιουργεί κινδύνους για τις ζωές εκπαιδευτικών και μαθητών, καλεί σε επαναλειτουργία με τάξεις των 26, 27 και 28 μαθητών, ακόμα και στις σημερινές πολύ δύσκολες συνθήκες, χωρίς να έχει λάβει κανένα απολύτως μέτρο.
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας θα πρέπει να απαλλαγεί όσο γίνεται γρηγορότερα από τα σύνδρομα που την διακατέχουν, όπως το να προβάλλει μία εικόνα κανονικότητας που δεν πείθει πια κανέναν.
Έστω και τώρα να λάβει μέτρα:

• για τον περιορισμό των μαθητών ανά τμήμα ή ακόμη και την εκ περιτροπής λειτουργία των τμημάτων
• για την προτεραιοποίηση των εκπαιδευτικών στους εμβολιασμούς
• για το σταδιακό άνοιγμα χωρίς βιασύνη και μόνον εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν
• για την ανακοίνωση για την ματαίωση προαγωγικών και απολυτήριων ενδοσχολικών εξετάσεων.

Να δώσει επιτέλους την αίσθηση ότι ασχολείται με τα πραγματικά μείζονα προβλήματα.
Διαφορετικά θα είναι υπόλογη απέναντι όχι μόνο στο σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου αλλά συνολικά απέναντι στην ελληνική κοινωνία.