Παρακολουθούμε με προβληματισμό και με σκεπτικισμό την πορεία της πανδημίας στη χώρα μας. Μάλλον έχει χαθεί η αισιοδοξία, που είχαμε στο πρώτο κύμα της πανδημίας, στο οποίο η Ελλάδα ξεχώριζε για την αποτελεσματική πολιτική της αντιμετώπισης του covid 19 σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης.
Σε όλα τα μέτωπα (κρούσματα, διασωληνώσεις, θάνατοι) της πανδημίας οι εξελίξεις είναι αρνητικές. Υπάρχει στο βάθος της εικόνας το εμβόλιο, αλλά αυτό αργεί και σε κάθε περίπτωση δεν θα είναι η απόλυτη σωτηρία. Φυσικά υπάρχει εξήγηση για τις δύο αντιθετικές όψεις στην αντιμετώπιση και στο αποτέλεσμα μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης φάσης της πανδημίας.
Στην πρώτη φάση, η πολιτεία και η κυβέρνηση διαμόρφωσε με τη βοήθεια των επιστημόνων ένα σχεδόν ολοκληρωμένο σχέδιο και οι περισσότεροι Έλληνες επικροτήσαμε αυτόν τον σχεδιασμό. Παράλληλα, διαμορφώθηκε στους κόλπους της κοινωνίας μας ένα κυρίαρχο ρεύμα ορθολογισμού για τη στάση μας ως πολίτες απέναντι στην επέλαση του κορονοϊού. Ταυτόχρονα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο οι υποδομές του Εθνικού Συστήματος Υγείας και η επιμέλεια του ιατρικού και του νοσηλευτικού προσωπικού. Και έτσι επιτεύχθηκε η “ελληνική λύση” ως μια λύση προς μίμηση και από τις άλλες χώρες.
Στη δεύτερη φάση το σκηνικό άλλαξε. Η κυβέρνηση έμεινε στον απόηχο της πρώτης επιτυχίας και θεώρησε στην καλύτερη περίπτωση ότι αυτή η επιτυχία αποτελεί per se μοναδικό παράγοντα για την επιτυχία στη δεύτερη φάση. Έκανε μέγα πολιτικό λάθος.
- Δεν διαμόρφωσε ουσιαστικό σχέδιο.
- Δεν έλεγξε την είσοδο των ξένων στη χώρα μας.
- Δεν πήρε έγκαιρα περιοριστικά μέτρα.
- Δεν εκτίμησε ούτε καν την πορεία των πραγμάτων στα νοσοκομεία, ότι η δεύτερη φάση θα δράσει σωρευτικά στην πρώτη.
Το συνολικό σχήμα της αντιμετώπισης του προβλήματος ξεπέρασε τις δυνατότητες του ΕΣΥ. Οι προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού δεν έγιναν. Η δημιουργία νέων ΜΕΘ καθυστέρησαν δραματικά. Οι επιτάξεις των ιδιωτικών μονάδων υγείας γίνονται με παρακάλια – γιατί εδώ εκφράζονται τα συμφέροντα του στενού κομματικού πυρήνα της Ν.Δ. Η τήρηση των μέτρων που έχουν ληφθεί είναι ελλιπής και σε μερικές περιπτώσεις (Θεσσαλονίκη, Βόρεια Ελλάδα) προκλητικά αδιάφορη!
Κοντά σε αυτό το πεδίο της έλλειψης σχεδιασμού και εφαρμογής μιας αποτελεσματικής αντιμετώπισης από την κυβέρνηση διαμορφώθηκε και ένα ρεύμα αρνητών στους κόλπους της κοινωνίας, που συνέτεινε στην ευρεία εξάπλωση του ιού. Εδώ αθροίζονται όλα τα ανορθολογικά κοινωνικά στρώματα (σκοταδιστές, συνωμοσιολόγοι, θρησκόληπτοι κλπ) αλλά και οι πολιτικοί ακτιβιστές, οι ακροδεξιοί, οι αριστεριστές και αρκετοί από αυτούς τους επαναστατημένους που ιδιαίτερα στην πρώτη περίοδο των μνημονίων ερμήνευαν την οικονομική κρίση με φληναφήματα περί κατάργησης του ελληνικού χρέους με νόμο!
Από κοντά σε αυτή την στάση και την πρακτική και η διοίκηση της Εκκλησίας που έδρασε και δρα σε σημαντικό βαθμό σαν να μην είναι τμήμα της πολιτείας επικαλούμενη μεσαιωνικά επιχειρήματα. Και η κυβέρνηση παρατηρούσε τα δρώμενα, για να μην ενοχλήσει τα θρησκόληπτα τμήματα των ψηφοφόρων της. Με τα σημερινά δεδομένα, η μάχη θα δοθεί πλέον στην εξής πρόκληση. Να μην έχουμε μαύρο Δεκέμβριο μετά τον μαύρο Νοέμβριο.
Και έτσι και ο Ξένος Τύπος αναρωτήθηκε: “Από τα εγκώμια στην αμφισβήτηση – Πώς χάθηκε ο έλεγχος της πανδημίας στην Ελλάδα;” και επισημαίνει το αυτονόητο. “Τα εγκωμιαστικά σχόλια των προηγούμενων εβδομάδων και μηνών για την επιτυχία της Ελλάδας στην πρώτη φάση της πανδημίας στον διεθνή Τύπο διαδέχονται σιγά σιγά τα ερωτήματα για το τι συνέβη και χάθηκε ο έλεγχος σε αυτή τη φάση της πανδημίας”.
Δεν έφταναν όλα αυτά τα αρνητικά γεγονότα έχουμε και τον διχασμό στην πολιτική. Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ ανταλλάσσουν πυρά μετωπικής και στείρας αντιπαράθεσης (οι …εικόνες Πολάκη και Γεωργιάδη είναι χαρακτηριστικές), που αφενός συσκοτίζουν την όλη εικόνα και αφετέρου – και το πιο σημαντικό – ακυρώνουν μια μορφή συνεννόησης, που είναι απαραίτητη στους δύσκολους καιρούς μας. Το Κίνημα Αλλαγής σταθερό σε μια πολιτική κουλτούρα ευθύνης και δημιουργικότητας κάνει προγραμματική αντιπολίτευση, καταθέτοντας προτάσεις μακριά από κάθε διάθεση μανιχαϊσμού.
(Ο πίνακας ζωγραφικής είναι του Σαλβαντόρ Νταλί)
* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 91 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
