47 χρόνια μετά, η εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών παραμένει ο φωτεινός φάρος κάθε δημοκρατικού αγώνα, κάθε δημοκρατικού πολίτη. Το Πολυτεχνείο ζει γιατί τα αιτήματά του είναι πάντα επίκαιρα. Το διαχρονικό σύνθημά του “ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” εξακολουθεί και σήμερα να μας εμπνέει. Η εξέγερση των φοιτητών το 1973 μας υπενθυμίζει πως ο λαός έχει τη δύναμη να αλλάξει τη μοίρα του, πως η ελπίδα της κάθε κοινωνίας, οι νέοι της, μπορούν να ανατρέψουν κάθε δύναμη που τους στερεί το δικαίωμα για ένα καλύτερο αύριο.
Τιμούμε την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου, τη Νομική, αλλά και τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, τους τόπους εξορίας και τους ανθρώπους που βασανίστηκαν και έχασαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση πανανθρώπινων ιδανικών και αξιών. Μια μέρα σαν κι αυτή υποκλινόμαστε και αποδίδουμε φόρο τιμής σε κάθε πράξη αντίστασης για την ανατροπή της επαίσχυντης τυραννίας.
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου, σμίγει με τα συνθήματά μας ενάντια στους πολέμους που σκοτώνουν και ξεριζώνουν τους λαούς, απέναντι στους σχεδιασμούς που απειλούν την ειρήνη, τη φιλία και την ασφάλεια των λαών σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Αρμενία και στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Φέτος η επέτειος της εξέγερσης συμπίπτει με την πανδημία, που σαρώνει ολόκληρο τον πλανήτη και χτυπά ανελέητα και την πατρίδα μας. Και μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα να τιμήσουμε, φέτος, τη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου με πορείες στους δρόμους, λόγω της πανδημίας και της ανάγκης προστασίας του υπέρτατου αγαθού της δημόσιας υγείας, όμως κρατάμε ζωντανές τις μνήμες, μέσα από πολύμορφες δράσεις με τους μαθητές μας.
Στην εκπαίδευση, στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, οι εκπαιδευτικοί στεκόμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για προάσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών παρά τις δυσκολίες που προκύπτουν από την ολιγωρία της Κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία επαναπαύτηκε στις «δάφνες» της επιτυχούς διαχείρισης του πρώτου κύματος της πανδημίας και το διάστημα που μεσολάβησε από το τέλος της προηγούμενης σχολικής χρονιάς μέχρι σήμερα δεν έκανε τίποτα για να θωρακίσει τη δημόσια εκπαίδευση. Δεν μείωσε τον αριθμό των μαθητών στην τάξη, δεν προσέλαβε το απαιτούμενο προσωπικό καθαριότητας, δεν λειτούργησε προγράμματα επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, δεν φρόντισε για την αναβάθμιση των σχολικών υποδομών σε τεχνολογικό και ψηφιακό επίπεδο, δεν εξασφάλισε συνθήκες ισότιμης πρόσβασης όλων των μαθητών στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Οι εργαζόμενοι της Χώρας μας, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, οι άνεργοι, οι φοιτητές, οι νέοι και οι συνταξιούχοι δίνουμε καθημερινά τον αγώνα, σ’ αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές που και η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εφαρμόζει και διεκδικούμε δημόσια δωρεάν Παιδεία, στήριξη του εθνικού συστήματος υγείας, προστασία και στήριξη των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, προσλήψεις εκπαιδευτικού προσωπικού.
Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ και θα ΖΕΙ στις καρδιές μας και στους αγώνες μας.
