Στη ζωή μας εμφανίζονται στιγμές που προκύπτουν από τύχη μα τις αγκαλιάζουμε από επιλογή. Μια τέτοια στιγμή έγινε η αφετηρία ενός μαγικού ταξιδιού που είχε ως όχημα την ενασχόληση μου με τον χώρο της παιδείας από τη θέση της Προέδρου του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Γενικού Λυκείου Αγίων Αναργύρων.
Μια μοναδική εμπειρία που με εξέλιξε, με έκανε καλύτερο άνθρωπο και καθόρισε τη ζωή μου με το πιο όμορφο στίγμα. Οι εικόνες στο μυαλό ανάκατες και οι μνήμες διάσπαρτες. Συγκινησιακά όμως όλες το ίδιο έντονες. Τι να θυμηθώ πρώτα;
Στην πρώτη επαφή μου με τη σχολική κοινότητα το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν ο φόβος. Έπρεπε να διαχειριστώ ένα τρίγωνο των Βερμούδων και να καταφέρω να το διασχίσω χωρίς να βυθιστώ. Ένα τρίπτυχο (γονείς – καθηγητές – μαθητές), που έπρεπε να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, κατανόηση και κυρίως με αγάπη.
Και κάπου εκεί μέσα σε όλο αυτό τον καταιγισμό σκέψεων και προβληματισμών εμφανίζεται ένα μαγικό ραβδί και μόλις διασχίσεις το κατώφλι του σχολικού κτηρίου όλα αποκτούν χρώμα αισιοδοξίας.
Κάπως έτσι λοιπόν το ταξίδι ξεκίνησε…
– Είναι ΜΑΓΙΚΟ… να συνεδριάζεις με τους μαθητές των δεκαπενταμελών συμβουλίων προκειμένου να οργανωθεί μια βραδινή εκδήλωση και να σε αποκαλούν με το μικρό σου όνομα θεωρώντας ότι είσαι μέλος της παρέας τους.
– Είναι ΜΑΓΙΚΟ… να βοηθάς τους μαθητές στο σχεδιασμό των πανό με τα διακριτικά του σχολείου μας για τις πολυήμερες εκδρομές τους και να σου ζητούν να φωτογραφηθείς μαζί τους στην ομαδική φωτογράφιση. Αναπόσπαστο κομμάτι των αναμνήσεων τους.
– Είναι ΜΑΓΙΚΟ… να στολίζουμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο φουαγιέ του σχολείου και να παίζουμε χιονοπόλεμο με το ψεύτικο χιόνι.
– Είναι ΜΑΓΙΚΟ… να συμμετέχουμε στο καρναβάλι της πόλης και να χορεύουμε μαζί στους δρόμους σαν μέλη της ίδιας γιορτινής παρέας.
– Είναι ΜΑΓΙΚΟ… να βγαίνεις στο προαύλιο την ημέρα των γενεθλίων σου και να ακούς αυθόρμητα το γενέθλιο τραγούδι χορωδιακά από τα στόματα των μαθητών.
– Και είναι ΜΑΓΙΚΟ… να συντροφεύεις τους μαθητές της Γ΄ τάξης του λυκείου, συμπεριλαμβανομένου του παιδιού σου, στην τελετή αποφοίτησης. Να ζεις κάθε δευτερόλεπτο από τις τελευταίες στιγμές της μαθητικής τους ζωής και να αποτελείς ισόβιο κομμάτι των αναμνήσεων τους.
Πέρα από τις όμορφες στιγμές όμως και κατά τη μετάβαση των παιδιών από την εφηβεία στην ενηλικίωση αντιμετωπίσαμε και ελάχιστα μεν αλλά δύσκολα περιστατικά. Εκεί όπου έπρεπε να συμβιβάσουμε ιδιαίτερους χαρακτήρες, ώστε να συνυπάρξουν αρμονικά στο σχολικό περιβάλλον. Μέσα από αυτές τις προσπάθειες αναπτύχθηκε μια μοναδική επικοινωνία, εφόσον είχαμε τον ρόλο του εξομολογητή, του ψυχολόγου ή και του φίλου με ενθαρρυντικό ή αποθαρρυντικό ρόλο ανάλογα τη περίπτωση.
Ξεχωριστή και ίσως μοναδική υπήρξε η συγκυρία που όλοι μαζί, πέρα από ρόλους καθηγητή, μαθητή, γονέα και βοηθητικού προσωπικού χτίσαμε κάτι μοναδικό, που σε κάθε ευκαιρία αποκαλώ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Με απόλυτο σεβασμό στο θεσμικό ρόλο κάθε μέλους και χωρίς να παρακαμφθούν ιδιότητες και θέσεις με μοναδικό γνώμονα να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να ανοίξουν τα δικά τους φτερά!!
Θεωρώ ευλογία και νιώθω τυχερή που βίωσα τη μετάβαση των παιδιών μας στην ενήλικη ζωή από μία ακόμη οπτική γωνία. Γνώρισα τη μαγεία νιώθοντας μέλος μιας τόσο ισχυρά δεμένης οικογένειας.
Τόσο μαγικό!!! Να είσαι ο άνθρωπος που εμπιστεύονται και αγαπούν. Ο δικός τους άνθρωπος. Να «κλέβεις» αποθέματα ζωής μέσα από το τσουβάλι της νιότης τους και να νιώθεις και η ίδια παιδί.
Το τελευταίο δώρο μου. Μια μπλούζα με το διακριτικό του σχολείου μας και μια εκτύπωση στη πλάτη. «Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ». Δώρο καρδιάς από τα δικά μου παιδιά, από την δική μου οικογένεια.
Υπήρξα η μητέρα 500 παιδιών αγοριών και κοριτσιών. Και νιώθω περήφανη για το κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά, περήφανη για τα ΜΑΓΙΚΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ!!!
* H Νατάσα Αγγέλη είναι μέλος του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής
