Νότης Μαυρουδής: Στις όχθες του Ποταμιού…

0

Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω κατά γενική ομολογία· υπάρχουν και ποτάμια όμως  που με τον καιρό στερεύουν, ξεραίνονται, άλλα σκεπάζονται από τις εργολαβικές υστερίες μιας πόλης η οποία δεν επιθυμεί να διατηρήσει την προσωπικότητά της επιθυμεί όμως να αποκτήσει δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, ή ακόμα, μετατρέπονται σε κάτι άλλο· σε ξεροπόταμο, σε τόπο μολυσμένο από τα ανεξέλεγκτα λήμματα των βιομηχανιών. Χάνουν το αρχικό τους τοπίο με την βλάστηση από το νερό που έρρεε και πότιζε τις όχθες του.
Η αναφορά μου όμως έχει να κάνει για ένα Ποτάμι με πλούσιο υλικό σε ανθρώπινο και πνευματικό επίπεδο, με σοβαρές πολιτικές θέσεις σε πολλά ζητήματα, με σημαντικές παρεμβάσεις σε εθνικά θέματα, παρ’ όλες τις αντιφατικές τοποθετήσεις του αρχηγού του, τις δημόσιες και απερίσκεπτες διαφωνίες και αντιθέσεις κομματικών στελεχών του χώρου του. Ο πολιτικός χώρος αυτός, με κεντρώα δημοκρατικά χαρακτηριστικά, υπήρξε το 2015 ο πιο αξιόλογος ενδιάμεσος πολιτικός χώρος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων. Οι πολιτικές παλινδρομήσεις του όμως, σε κάποια σημεία έμοιαζαν παλιμπαιδισμοί οι οποίοι το έφθειραν, το κούρασαν και, δίχως να το αντιληφθούν τα ηγετικά στελέχη του, αλλοίωσαν τον χαρακτήρα του, παρ’ όλο που τα βασικά του αξιόλογα στελέχη παρέμειναν σταθερά στις πολιτικές τους θέσεις και αναλλοίωτα περί δημοκρατικού κοινωνικού και κομματικού φρονήματος.
Δέχτηκε πολλή λάσπη στην παρατεταμένη εποχή του βρώμικου διαδικτύου των fake news και του facebook  που είναι και η πιο… δημοφιλής πλευρά του internet.
Συνηθισμένα πράγματα, θα μου πεις, στην ελληνική πολιτική ζωή, όπου ο κομματικός ανταγωνισμός δείχνει πως αγνοεί τον πολιτικό πολιτισμό και τέτοιου είδους δεοντολογίες. Το αντιλαμβάνεται κανείς ανάγλυφα και καθημερινά στις διάφορες δημόσιες γραπτές, οπτικές και ακουστικές παρεμβάσεις με τον γενικό τίτλο: ΜΜΕ.
Το Ποτάμι, ορφανό από τέτοια Μέσα, πορεύτηκε δύσκολα με τον επιφανή δημοσιογράφο και Πρόεδρό του να αυτοσχεδιάζει επί της δύσκολης και ασφυκτικής ανάγκης προσδιορισμού του πολιτικού χώρου στον οποίο θα έπρεπε να δράσει και να προχωρήσει. Η αλήθεια είναι πως ο Σταύρος Θεοδωράκης, αν και προοδευτικός άνθρωπος, δυσκολεύτηκε σε κρίσιμες στιγμές να επιλέξει ορθότητα απόφασης. Μου έρχεται ως ενδεικτικό πρώτο παράδειγμα την αποδοχή από τον Πρόεδρο της παραίτησης από το κόμμα τού συγγραφέα Νίκου Δήμου, λόγω αντικληρικών θέσεων ή αν θέλετε αντίθετων θρησκευτικών αντιλήψεων… Ουσιαστικά, διεγράφη (2014). Εκεί, πραγματικά ξαφνιάστηκα διότι καταπατήθηκε η ελευθερία της γνώμης μέσα σε ένα κόμμα, το οποίο θα περίμενα να επιτρέπει και να κατοχυρώνει την ατομική έκφραση, την θρησκευτική και ιδεολογική άποψη, κάποια από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δηλαδή, αν ήθελε να είναι πραγματικά ριζοσπαστικός πυρήνας …
Ας μην θεωρηθεί «ξεχασμένη ιστορία» αυτό το κρούσμα ανελευθερίας. Ο αρχηγός, αργότερα, θα ζαλιστεί από τις βόλτες και τις μετακινήσεις σε «όμορους» πολιτικούς χώρους με τις αψυχολόγητες πρωτοβουλίες του και με τις καταγγελίες των μελών ακόμα και της Κεντρικής Επιτροπής, η οποία, σε πολλές των περιπτώσεων, αγνοούσε αυτές τις πρωτοβουλίες.
Φθορά, λέγεται όλο αυτό που συνέβαινε και αφαιρούσε δύναμη και ενέργεια από το σύνολο των στελεχών του. Γνωρίζω από σοβαρά και έγκριτα στελέχη του Ποταμιού, την αντίθεση και την απογοήτευση που εισέπρατταν κατά τη διάρκεια εκείνης της επιπόλαιης περιόδου των κομματικών επαφών, για το περίφημο «άνοιγμα προς τις προοδευτικές δυνάμεις»…
Τώρα, το Ποτάμι μάς τελείωσε. Ανακοίνωσε την παύση της λειτουργίας του, ως προς την περίοδο των εθνικών εκλογών, τουλάχιστον. Από το 2014 έως το 2019 απασχόλησε τη δημοκρατία μας, πρέπει να πω με προοδευτικό. αρκετά θετικό και πολιτισμένο τρόπο. Τήρησε την υποχρέωση του πολιτικού πολιτισμού περισσότερο από κάθε άλλο κόμμα και, παρ’ όλο το μεγάλης διαρκείας μικρό του ποσοστό, αντιπολιτεύτηκε με αξιοπρέπεια, στο πλαίσιο των κανόνων και της πολιτικής δεοντολογίας, υποστηρίζοντας δύσκολες αποφάσεις σε εθνικά και κοινωνικά θέματα.
Θα μας λείψει η ύπαρξή του. Το κενό που θα δημιουργηθεί στη σημερινή συγκυρία, θα δυσκολέψει τους ψηφοφόρους που αναζητούν τον ιδιαίτερο δρόμο γύρω από το δημοκρατικό πνεύμα. Ιδιαίτερα για τους πολίτες οι οποίοι αναζητούν νεότερες πολιτικές αντιλήψεις, πάντα μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, χωρίς κομματικούς ρεβανσισμούς και πολιτικοκοινωνικές οπισθοδρομήσεις· συνθήκη η οποία είναι απόλυτα αναγκαία στη σημερινή Ελλάδα. Αναφέρομαι σε όσους υπήρξαν ψηφοφόροι και όχι στη ρητορική θέση τού… συλλυπούντος.
Τώρα, έμεινα κι εγώ μόνος σε μια όχθη του Ποταμιού. Εάν παραμείνω θα δω όλα τα αναμενόμενα. Ξηρασία και αδρανές τοπίο· μένει να ψάξω ξανά μια ελπιδοφόρα πολιτική χαραμάδα, να στραφώ κι εγώ στα εναπομείναντα στελέχη του Ποταμιού τα οποία υπέστησαν το βάρος των προβλημάτων, σε αντίθεση με τους διαφωνούντες που την… έκαναν σε άλλες κομματικές τρύπες ωσάν τυφλοπόντικες· και αυτοί δεν ήταν λίγοι…

* Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης

Δείτε τα προηγούμενα 118 άρθρα του Νότη Μαυρουδή

Share.

Comments are closed.