Categories: ΆρθραΠολιτική

Νίκος Ιωσήφ*: Κίνημα Αναθεώρησης

“Ψάχνω κάποιον να μου δανείσει ένα ευρώ, να πάρω μια τράπεζα” (το ανέκδοτο των ημερών), με την Κεφαλαιοποίηση των Τραπεζών κοντά στα 5δις, όταν εντός μνημονίων, τον Ιανουάριο του 2018, ήταν στα 10 δις.
Το Xρηματιστήριο Aξιών Aθηνών (ΧΑΑ) κινείται, πλέον, σε επίπεδα Νοεμβρίου 2016, παρά την πρόσφατη αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Χώρας, από τον διεθνή οίκο αξιολόγησης, Fitch, σε «Β-». Δύο χρόνια πριν, είχε υποδεέστερη αξιολόγηση («CCC») από τον ίδιο οίκο! Στο ίδιο χρονικό διάστημα, τα ιδιωτικά χρέη προς το Δημόσιο (μόνο!) αυξήθηκαν από 95 δις σε 130 δις!
Εν πρώτοις, μοιάζει ανεξήγητο φαινόμενο! Το ΑΕΠ και το Πρωτογενές πλεόνασμα βαίνουν αυξανόμενα. Οι αξιολογήσεις βαίνουν αναβαθμιζόμενες. Οι καταστάσεις βαίνουν προς μεγαλύτερη ελευθερία, με λιγότερα Capital Controls και χωρίς νέα μνημόνια.
Όταν μια Χώρα βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίων, είναι σαν τον άνθρωπο που, διαβιώνει υπό προστασία. Υπάρχουν υποχρεώσεις, αλλά και δίχτυ ασφαλείας. Στην περίπτωση της Χώρας ήταν οι Δανειστές και οι Θεσμοί. Στην περίπτωση του ανθρώπου είναι η Οικογένεια. Οι μεν για το συμφέρον, η οικογένεια από αγάπη.
Αποτελεί, όμως, στόχο και ολοκλήρωση, τόσο για μια Χώρα, όσο και για έναν άνθρωπο, να επιβιώνει ελεύθερα στην ανοιχτή αγορά (χωρίς υποχρεώσεις προς, και κανόνες από, τρίτους). Η απελευθέρωση αυτή δεν συνιστά από μόνη της επιτυχία. Δεν αυτοπροσδιορίζει την θετική πορεία του «απελεύθερου». Ο προσδιορισμός έχει αριθμητή τις δικές του δυνάμεις, ικανότητες, δεξιότητες, αξιοπιστία, ποιότητα και παρονομαστή, τις συγκυρίες και την πραγματικότητα.
Η Αξιοπιστία του Χρηματιστηρίου και των Τραπεζών (αδυναμία ελέγχου πχ, folli follie και αδυναμία χρηματοδότησης), η αξιοπιστία της εγχώριας αγοράς (με μεγέθη συνεχώς μεταβαλλόμενα σε αντιστρόφως ανάλογη κατεύθυνση από την επιθυμητή πχ. φορολογικό, εργασιακό), η αξιοπιστία της Χώρας, όταν το πρώτο της μέλημα, μετά την “απελευθέρωση” από τον μνημονιακό ζυγό, είναι οι παροχές και όχι ένα δικό της σχέδιο επιβίωσης και ανάπτυξης, είναι υπό αμφισβήτηση!
Η Ποιότητα και το αποτέλεσμα δεν προσδιορίζεται από τις λέξεις (πχ Διαπραγμάτευση) και τις επικεφαλίδες (πχ Καθαρή Εξοδος), αλλά από το περιεχόμενό τους. Η αύξηση του ΑΕΠ δεν συνεπάγεται κέρδος. Το καθαρό κέρδος (Πλεόνασμα), που δεν προκύπτει από την υγιή αύξηση του τζίρου (ΑΕΠ), αλλά από τη μη πληρωμή υποχρεώσεων και την άμεση ή έμμεση μείωση εισοδημάτων (φοροεπιδρομή), δεν συνεπάγεται βιώσιμη Ανάπτυξη.
Στην πραγματικότητα, οι Επενδύσεις δεν είναι όλες ίδιες. Πανηγυρίζουμε για επενδυτικό ενδιαφέρον, όταν funds αγοράζουν τίτλους μετοχών σπρώχνοντας τον δείκτη προς τα πάνω και διαμαρτυρόμαστε εν εξάλλω για κερδοσκοπία, όταν αποχωρούν δημιουργώντας μεγαλύτερες ζημιές από τα κέρδη που προσέφεραν κατά την είσοδο τους.
Το πρόβλημα της Χώρας ήταν το χρέος και τα μνημόνια ένα καλό ή κακό εργαλείο διαχείρισης. Η “Καθαρή Έξοδος” είναι το τέλος της δυνατότητας χρήσης αυτού του εργαλείου και όχι το τέλος του προβλήματος, μιας και το υπέρογκο χρέος ακόμη υφίσταται. Οι Αγορές δεν θα δανείσουν ποτέ φτηνά κάποιον που χρωστάει δυσανάλογα από το μέγεθός του και δεν πείθει για την ικανότητα του να παράξει ανάπτυξη.
Έχουμε ανάγκη ένα “Κίνημα Αναθεώρησης” αξιοπιστίας, ποιότητας, ικανοτήτων και κατανόησης της πραγματικότητας.
Μας τέλειωσε η δήθεν αντιμνημονιακή στάση, αλλά είναι επιβεβλημένη η επαναδιαπραγμάτευση και αναθεώρηση των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί για τα επόμενα χρόνια. Από τους Δημοσιονομικούς στόχους μέχρι την λειτουργία του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Να διεκδικήσουμε με βάση ένα δικό μας σχέδιο, αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και αποπληρωμή του διασυνδεδεμένη με τον ρυθμό ανάπτυξης, χαμηλότερους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος, αποκλιμάκωση και σταθεροποίηση της φορολόγησης των οντοτήτων που παράγουν πλούτο και έσοδα για την Χώρα, διαχείριση των κόκκινων δανείων, με αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους, από τρίτο, δικό μας, οργανισμό ώστε να διασωθούν οι Τράπεζες και να προστατευθούν οι περιουσίες των πολιτών, κοκ…
Έχουμε ανάγκη ένα “Κίνημα Αναθεώρησης” συμφωνηθέντων, με Πρόγραμμα και Σχέδιο που διαφέρει θεμελιακά από την θέση της σημερινής Κυβέρνησης, που υπέγραψε τις μεταμνημονιακές συμφωνίες, και από εκείνη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που διατείνεται ότι θα τηρήσει τα συμφωνηθέντα.
Το Πολιτικό Κεφάλαιο, δεν μπορεί να επενδύει τυχοδιωκτικά στην παραπλάνηση του Πολίτη, με στόχο την υφαρπαγή της ψήφου του. Δεν μπορεί να προσπαθεί με δεξιότητες από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, να λύσει προβλήματα, στην εποχή της επανάστασης της πληροφορίας. Δεν είναι λογικό να αποδέχεται οποιαδήποτε συμφωνία, παρά μόνο μια καλή συμφωνία (πχ Σκοπιανό), και δεν μπορεί να βολεύεται στην απραξία υποδεικνύοντας ως υπεύθυνους τους προηγούμενους.
Έχουμε ανάγκη ένα “Κίνημα Αναθεώρησης” δεξιοτήτων, αξιών και πατριωτισμού.
Είναι ανάγκη, οι Πολίτες, σε μια χώρα που διαθέτει υψηλό δείκτη μόρφωσης και ευφυΐας, να παραμερίσουν την δικαιολογημένη απογοήτευση τους και τον, απολύτως φυσιολογικό, θυμό τους, να ενεργοποιήσουν το ενδιαφέρον τους και με κριτήρια αντικειμενικής αξιολόγησης, να αφυπνιστούν και να οικοδομήσουν, με την ψήφο τους, ένα κοινοβούλιο από ικανούς και άξιους εκπροσώπους, ασχέτως κομματικής ταυτότητας.
Να αναγνωρίσουμε, όλοι, τα θετικά και να τιμωρήσουμε τα λάθη του παρελθόντος, αλλά να αποφύγουμε να τιμωρήσουμε και το μέλλον μας, αγνοώντας το, παρασυρόμενοι σε ένα γαϊτανάκι θυμού, φόβου και παραίτησης.
Έχουμε ανάγκη ένα “Κίνημα Αναθεώρησης” της στάσης όλων μας.
Για την επαναφορά στην κανονικότητα και στην λογική, με σύγχρονο Διακύβευμα το “Πρώτα με την Δημιουργία, μετά με την Διανομή”, έχουμε ανάγκη μια Δημοκρατική Επανάσταση από ένα Κίνημα γενικευμένης αναθεώρησης. Αυτό εκπροσωπεί και εκφράζει πολιτικά το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ!

*Ο Νίκος Ιωσήφ είναι μέλος Κ.Π.Ε. & Γραμματείας Οργανωτικού του Κινήματος Αλλαγής, Επικεφαλής Πολιτικού Σχεδιασμού & Επικοινωνίας της Ε.Δ.Ε.Μ (Ένωση Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης)

Προηγούμενα άρθρα