Στο αθλητισμό ο στόχος είναι πάντα η νίκη. Για τους επαγγελματίες δε είναι η νίκη με κάθε τρόπο και μέσο.
Στα ατομικά αθλήματα μάλιστα που είσαι μόνος σου πρέπει να κάνεις τα πάντα εσύ για να κερδίσεις. Αν σκοντάψεις λίγο πριν το photofinish, αν τραυματιστείς πριν το match ball που θα σου έδινε τη νίκη, δεν έχεις κανένα να σε βοηθήσει. Εκτός… αν σε βοηθήσει ο αντίπαλος. Σπανιότατο, αλλά μπορεί να συμβεί. Συνέβη στον τελικό του παγκρήτιου πρωταθλήματος τένις για κορίτσια έως 14 ετών που έγινε στην Ακαδημία Τένις Χανίων τον περασμένο μήνα.
Με βάση την εξέλιξη της αναμέτρησης, η μια φιναλίστ, η 14χρονη Χαρά Βελιβασάκη, φάνηκε να κλειδώνει τη νίκη όταν, έχοντας πάρει το πρώτο σετ με 6-4, έφθασε να προηγείται στο δεύτερο με 5-1 και με 30-15. Χρειαζόταν δηλαδή μόλις δύο πόντους για να κερδίσει τον τελικό, όταν σε μια προσπάθειά της να φθάσει την μπάλα γύρισε το πόδι της κι έπεσε στο τερέν σφαδάζοντας. Αφού δέχθηκε τις πρώτες βοήθειες από το γιατρό του αγώνα, επέστρεψε στο γήπεδο με το πόδι της δεμένο και φάνηκε ότι δυσκολεύεται πολύ να συνεχίσει. Τότε η αντίπαλός της, Κατερίνα Ζαφειροπούλου, έκανε κάτι ασυνήθιστο στα κορτ, αλλά απολύτως φυσικό για την ίδια. Πέταξε έξω δύο εύκολες μπαλιές, όσες χρειαζόταν για να λήξει το παιχνίδι με νικήτρια τη Βελιβασάκη.
Στη διάρκεια της διακοπής, η Ζαφειροπούλου είχε αποφασίσει ότι αφού η συναθλήτριά της έπαιξε καλύτερα, θα ήταν άδικο να εκμεταλλευτεί τον τραυματισμό της για να διεκδικήσει τον αγώνα. «Ήρθε, με βρήκε, τη ρώτησα αν είναι σίγουρη και της είπα να προχωρήσει. Για μας ήταν αυτονόητο», λέει Αλέξανδρος Ζαφειρόπουλος, πατέρας της 13χρονης Κατερίνας. «Τα δύο κορίτσια περνούν πολλές ώρες μαζί, κάνοντας σκληρή προπόνηση σχεδόν καθημερινά».
Δεν είναι, πάντως, για όλους τους φίλους του τένις «αυτονόητη» μια τέτοια κίνηση, ακόμη και σε αυτό το επίπεδο. Σύμφωνα με κάποιες, ελάχιστες, απόψεις σε σχετικές on line συζητήσεις, η νίκη δεν πρέπει να «χαρίζεται», ούτε σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Ο αντίλογος από την πλειονότητα όσων συμμετείχαν στην κουβέντα είναι ότι εδώ δεν είχαμε να κάνουμε με επαγγελματίες και η κίνηση της Κατερίνας, εκτός από αναγνώριση της αξίας της αντιπάλου της, προφανώς δηλώνει καλώς νοούμενη περηφάνια.
«Υποσυνείδητα λειτούργησε, ότι “εγώ θα ήθελα το ματς να το κερδίσω κανονικά’”. Δεν το σκέφτηκε πολύ», μας λέει ο Μιχάλης Δελάκης, πρόεδρος του «Ηράκλειο» ΟΑΑ, στον οποίο προπονούνται τα δύο κορίτσια. «Θέλουμε τα παιδιά του Ηρακλείου να ξεχωρίζουν για το ήθος τους μέσα στο γήπεδο και αυτό φροντίζουμε να καλλιεργείται. Αν βλέπουμε συμπεριφορές που θίγουν τον αντίπαλο προσπαθούμε να τις αποτρέψουμε. Δεν πάμε να κερδίσουμε με κάθε μέσο».
