Θέσεις 1ου Συνεδρίου ΠΑΣΚ (8η συνδιάσκεψη) Αθήνα 2-3 Απρίλη 2005
 1. Εργασιακές Σχέσεις των Εκπαιδευτικών
 2. Μισθολογικά - ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά
 3. Προσχολική Αγωγή
 4. Επιλογές Στελεχών Εκπαίδευσης - Αξιολόγηση
 5. Αποκέντρωση και Εκπαίδευση

1. Εργασιακές Σχέσεις των Εκπαιδευτικών
Η αλλαγή στις παραδοσιακές εργασιακές σχέσεις των εκπ/κών της Π.Ε. άρχισε με την πιλοτική λειτουργία των 28 Ολοήμερων Δημοτικών Σχολείων το 1998, στα οποία προσλήφθηκαν διάφορες ειδικότητες ως ωρομίσθιοι.
Με την επέκταση του θεσμού σε όλη την Ελλάδα το σχολικό έτος 2002 - 2003 οι ωρομίσθιοι πολλαπλασιάσθηκαν, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε νομοθετική πρόβλεψη για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Με το Ν. 3194/03 νομοθετείται, για πρώτη φορά, η δυνατότητα πρόσληψης ωρομισθίων ειδικοτήτων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Οι ωρομίσθιοι πληρώνονταν μέχρι τώρα με χρήματα από το ΕΠΕΑΕΚ. Φέτος οι δαπάνες αυτές έχουν μεταφερθεί στον κρατικό προϋπολογισμό. Με δεδομένο ότι οι διορισμοί εκπαιδευτικοί στην Π.Ε. μειώνονται κατά 33% την επόμενη διετία, σε σχέση με την προηγούμενη, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο δεν θα περιορίσει το θεσμό, όπως προεκλογικά είχε δεσμευθεί, αλλά θα τον επεκτείνει.
Η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Ζητούμε την κατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων και τη δημιουργία νέων οργανικών θέσεων ανά σχολείο ή ανά ομάδα σχολείων για να καλυφθούν οι ανάγκες με μόνιμους διορισμούς.
Η θέση αυτή υπαγορεύεται αφενός μεν από την ανάγκη να αποτρέψουμε την επιβολή μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση (ελαστική και ανασφάλιστη εργασία κ.λ.π.), αφετέρου δε για να
προασπίσουμε την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου. Είναι φυσικό ότι οι ωρομίσθιοι συνάδελφοί μας με 2 ή με 4 ώρες την εβδομάδα στο σχολείο δεν μπορούν, χωρίς δική τους ευθύνη βέβαια, ούτε να δημιουργήσουν το κατάλληλο παιδαγωγικό κλίμα στην τάξη, αλλά ούτε και να ενστερνιστούν το γενικότερο παιδαγωγικό κλίμα του σχολείου.
Σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα και με βάση την εμπειρία που αποκτήσαμε από τη συζήτηση του θέματος στις Γ.Σ. του κλάδου, εισηγούμαστε ως Γενικές Αρχές:

  1. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά τις λογικές που αμφισβητούν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα με οποιονδήποτε τρόπο (π.χ. καθηγητές ή νηπιαγωγοί στα Ιδιωτικά Δημοτικά Σχολεία), όπως αυτά προκύπτουν από το πτυχίο μας.
  2. Τα κενά στην εκπαίδευση καλύπτονται με μόνιμους διορισμούς και με διορισμό αναπληρωτών (όπου είναι απαραίτητο).
  3. Εργασία πέραν του οριζόμενου από το Ν. 2517/97 διδακτικού ωραρίου αμείβεται υπερωριακά για οποιοδήποτε τύπο σχολείου.
  4. Κάλυψη των κενών μόνο στις περιπτώσεις της ίδιας ειδικότητας και σύμφωνα με την πρόταση του Κλάδου.
  5. Θεσμοθέτηση ειδικού κωδικού που να καλύπτει τις υπερωρίες σε κάθε σχολείο. Εξυπακούεται ότι το ύψος της ωριαίας αποζημίωσης θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί στα σημερινά επίπεδα.
  6. Οι ειδικότητες που διορίζονται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να έχουν παιδαγωγική κατάρτιση.
  7. Αναλυτικότερα οι θέσεις της παράταξης και του Κλάδου έχουν ως εξής:

ΩΡΑΡΙΟ

  • Υπάρχει σαφής διάκριση του εργασιακού από το διδακτικό ωράριο. Η ανάθεση διδασκαλίας πέραν του υποχρεωτικού εβδομαδιαίου διδακτικού ωραρίου του εκπαιδευτικού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εντάσσεται μέσα στην υποχρέωση του εκπαιδευτικού για παραμονή στο σχολείο, προς παροχή άλλων υπηρεσιών. Η οποιαδήποτε δε απασχόληση των μαθητών ανάγεται στο διδακτικό ωράριο (Ν. 1566/85).
  • Ο κλάδος διεκδικεί ενιαίο εκπαιδευτικό ωράριο. Το ωράριο των εκπαιδευτικών καθορίζεται ενιαία για όλους με βάση τα χρόνια υπηρεσίας και όχι με βάση τον τύπο του σχολείου στο οποίο υπηρετεί ο εκπαιδευτικός.
  • Το ωράριο των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Είναι συνεχές και σταθερό.
  • Εκπαιδευτικός που συμπληρώνει τουλάχιστον 18 ώρες εβδομαδιαίως στο ίδιο σχολείο να μη μετακινείται για συμπλήρωση του ωραρίου σε άλλο σχολείο. Τις υπόλοιπες ώρες μέχρι την πλήρη συμπλήρωση του υποχρεωτικού του ωραρίου να τις διαθέτει για την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων στο ίδιο σχολείο.
  • Ο χρόνος επίβλεψης κατά τη διάρκεια του φαγητού των μαθητών στα ολοήμερα σχολεία θεωρείται χρόνος διδακτικού ωραρίου.
  • Μείωση στο μισό του διδακτικού ωραρίου των διευθυντών σχολικών μονάδων που είναι ολοήμερα. Ο διευθυντής να διδάσκει από 3 μέχρι 6 ώρες, ανάλογα με τον τύπο του σχολείου. Παράλληλα να μειωθεί το ανάριο και των υποδιευθυντών και ανάλογα με τον τύπο του να γίνει από 12 μέχρι 15 ώρες.
  • Θέσπιση και. στα δημοτικά σχολεία γραμματειακής υποστήριξης.
  • Να αρχίσει διάλογος για τη σύσταση ενός κανονισμού λειτουργίας σχολείων, γιατί αυτός που υπάρχει είναι απλή συρραφή νόμων του παρελθόντος και δεν είναι κανονισμός.

ΥΠΕΡΩΡΙΑΚΗ ΑΙΙΑΣΧΟΛΗΣΗ

Η αναπλήρωση εκπαιδευτικών (της ίδιας ειδικότητας), που απουσιάζουν, αντιμετωπίζεται με τρεις τρόπους;
α) Με το διορισμό σε κάθε πολυθέσιο σχολείο ενός επιπλέον εκπαιδευτικού ο οποίος αναλαμβάνει την ενισχυτική διδασκαλία σε συστηματική βάση και καλύπτει τις ολιγοήμερες, ολιγόωρες άδειες του διδακτικού προσωπικού.
β) Με τη δημιουργία λίστα; αδιόριστων εκπαιδευτικών, που επιθυμούν να εργαστούν στη συγκεκριμένη περιοχή και καλούνται να αναπληρώνουν κενά όπου παρουσιάζονται. Γι' αυτούς τους εκπαιδευτικούς θα εξασφαλιστούν όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.
γ) Στην περίπτωση που καμιά από τις παραπάνω λύσεις δεν είναι εφικτή, μπορεί ο Σύλλογος Διδασκόντων να αναθέσει το έργο της αναπλήρωσης του εκπαιδευτικού, που λείπει, σε εκπαιδευτικό του σχολείου, που το επιθυμεί και ο οποίος θα αμείβεται υπερωριακά.

ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΙ

  • Κατάργηση τον θεσμού. Μόνιμη και σταθερή δουλειά σε όλους όσους εργάζονται στο χώρο της Π.Ε.
  • Ο κατακερματισμός του ωραρίου, που έγινε στο παρελθόν, και αντί για αναπληρωτές προσλήφθηκαν ωρομίσθιοι είναι πέρα για πέρα παράνομος. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι μ' αυτή την πρακτική και θα πρέπει οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Π.Ε. αλλά και οι Αιρετοί να ελέγχουν αυτές τις περιπτώσεις, να τις καταγγέλλουν και να μην επιτρέ¬πουν την εφαρμογή τους.
  • Οι ωρομίσθιοι με βάση το Ν. 1264 / 82 δεν μπορούν να γίνουν μέλη με πλήρη δικαιώματα στα Πρωτοβάθμια Σωματεία (με δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι). Για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις καλύπτονται συνδικαλιστικά από την Ομοσπονδία και από το Ν. 1264 / 82. Για να αντιμετωπιστεί το θέμα πρέπει να γίνει καταστατικό συνέδριο της Ομοσπονδίας.

Επιστροφή στην αρχή

2. Μισθολογικά -ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά
α. Μισθολογικά
Το αίτημα μας για οικονομική αναβάθμιση, έτσι ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας και μόνο ήταν κυρίαρχο στις κινητοποιήσεις του κλάδου της τελευταίας διετίας. Αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι οι αποδοχές των εκπ/κών είναι αναντίστοιχες με την προσφορά και το έργο τους. Η ιδιαιτερότητα του εκπαιδευτικού έργου και ο κρίσιμος χαρακτήρας του στη σημερινή συγκυρία είναι ήδη, ευρέως αποδεκτά. Φυσικό είναι η ιδιαιτερότητα αυτή να αναγνωρίζεται και να αποτυπώνεται στη μισθολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών.
Η προηγούμενη κυβέρνηση ψήφισε το Ν. 3205/03 για «νέο μισθολόγιο» στο Δημόσιο Τομέα, που όχι μόνο δεν αναγνωρίζει την ιδιαιτερότητα της προσφοράς του εκπαιδευτικού, αλλά συνεχίζει τις διακρίσεις σε βάρος του. Με το νόμο αυτό συνεχίζεται το απαράδεκτο και επαίσχυντο καθεστώς των ειδικών λογαριασμών που έχει ως αποτέλεσμα ορισμένοι κλάδοι Δ. Υ. να εισπράττουν, μόνο ως επιδόματα, ποσά από τους ειδικούς λογαριασμούς, που υπερβαίνουν κατά πολύ το σύνολο του μισθού του εκπαιδευτικού. Έχουμε φτάσεις στο απαράδεκτο καθεστώς οι εκπαιδευτικοί - απόφοιτοι Π.Ε. - να αμείβονται πολύ χαμηλότερα από τους αποφοίτους Δημοτικού Σχολείου!!!
Το 2004 οι συνολικές αυξήσεις στις αποδοχές μας, μαζί με την αύξηση του εξωδιδακτικού επιδόματος κατά 73€ ήταν από 8% -10,35% περίπου.
Η Νέα Δημοκρατία ως αντιπολίτευση χαρακτήριζε ψίχουλα τις αυξήσεις που είχαν δοθεί πέρυσι στους εκπαιδευτικούς. Ο Υφυπουργός Παιδείας κ. Καλός σε όλα τα συνέδρια του Κλάδου δεσμευόταν για την άμεση χορήγηση του επιδόματος των 176€ στους εκπαιδευτικούς. Τώρα που είναι κυβέρνηση, όλα αυτά ξεχάστηκαν. Οι «αυξήσεις» φέτος θα είναι 3-3,2% που σημαίνει 10-15€ το μήνα καθαρά, «αύξηση» στις αποδοχές μας. Κι αυτή όμως η «αύξηση» θα περιοριστεί λόγω της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας.
Η παράταξη μας, συνήθιζε να θέτει μέχρι πριν ένα χρόνο, τουλάχιστον, στόχους για αυξήσεις του εισοδήματος των εκπαιδευτικών και των Δημοσίων Υπαλλήλων γενικότερα. Σήμερα πρώτος στόχος είναι η διασφάλιση των οικονομικών κεκτημένων και η συνολική ανατροπή της οικονομικής πολιτικής, η οποία χαρακτηρίστηκε αντιλαϊκή, αντικοινωνική, φορομπηχτική και αντιαναπτυξιακή.
Κυρίαρχοι στόχοι της Παράταξης μας είναι:

  1. Η οικονομική σύγκλιση των μισθών μας με αυτούς των Ευρωπαίων συναδέλφων μας.
  2. Κάλυψη των απωλειών προηγούμενων χρόνων και οι οποίες ανέρχονται σε 30%.
  3. Ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στους βασικούς μισθούς.
  4. Καμία περαιτέρω μείωση των αποδοχών μας, έστω και επιδομάτων.
  5. Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Με βάση τη διαμορφωμένη συγκυρία διεκδικούμε:

1. Νέο μισθολόγιο Δ.Υ., πού θα στηρίζεται στις πιο κάτω βασικές αρχές:

α) Το ύψος του κατώτερου Β.Μ. στην Υ.Ε., να προσδιοριστεί στα 1.050 ευρώ.
β) Το μισθολόγιο να αποτελείται μόνο από βασικές αποδοχές, που σημαίνει ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στις νέες βασικές αποδοχές.
γ) Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη.
δ) Μη σύνδεση μισθού - βαθμού - παραγωγικότητας.
ε) Σχέση εξωτερική κατώτερων - ανώτερων αποδοχών 1:3 και εσωτερική 1:2.
στ) Σύνδεση του μισθολογίου με το Δ.Τ.Κ. και την αύξηση του Α.Ε.Π.
ζ) Το μισθολόγιο πρέπει να έχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για σύγκλιση των μισθών μας με τους συναδέλφους μας στην Ε.Ε.

2. Μέχρι την εφαρμογή νέου μισθολογίου Δ.Υ., διεκδικούμε:

α) Την άμεση χορήγηση του επιδόματος των 176 ευρώ.
β) Τη χορήγηση αυξήσεων πάνω από 30% στους βασικούς μας μισθούς, για κάλυψη απωλειών εισοδήματος, λόγω της ακολουθούμενης εισοδηματικής πολιτικής.
γ) Διπλασιασμό του επιδόματος εξωδιδακτικής απασχόλησης.
δ) Καθιέρωση επιδόματος βιβλιοθήκης.
ε) Διπλασιασμό των οικογενειακών επιδομάτων και καταβολή των αναδρομικών σύμφωνα με την απόφαση του Α.Ε.Δ.
στ) Ουσιαστική αύξηση της αποζημίωσης των υπερωριών.
ζ) Υπερωριακή αποζημίωση στους εκπαιδευτικούς, που προσφέρουν διδακτικό έργο, πέραν του ωραρίου τους.
η) Δραστηριότητες και Προγράμματα που πραγματοποιούνται πέραν του εργασιακού ωραρίου, αμείβονται επιπλέον.

β. Συνταξιοδοτικά- ασφαλιστικά
Ο κλάδος μας στην 71η Γ.Σ. συζήτησε το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό και κατέληξε στις παρακάτω αποφάσεις:

  • Να δοθεί πλήρης σύνταξη των εκπαιδευτικών στα 30 έτη υπηρεσίας.
  • Να καταργηθεί η διάταξη του Ν. 3147/2003 που δεν επιτρέπει στους εκπ/κούς να ασκήσουν το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα στη διάρκεια του σχολικού έτους.
  • Η σύνταξη να αποτελεί το 80% των εν ενεργεία αποδοχών και να υπολογίζεται στον τελευταίο μισθό.
  • Να κατοχυρωθεί η διοικητική αυτοτέλεια των Ασφαλιστικών Ταμείων με αλλαγή τον νομοθετικού πλαισίου που διέπει το καθεστώς λειτουργίας, με στόχο την αυτοδιαχείριση.
  • Ο Εκπαιδευτικός να έχει δικαίωμα να εισπράξει τμήμα του εφάπαξ με τη συμπλήρωση συγκεκριμένου χρόνου υπηρεσίας, όπως ισχύει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
  • Η πλειοψηφία των διοικήσεων των Ασφαλιστικών Ταμείων να αποτελείται από εκπροσώπους των ασφαλισμένων.
  • Να θεμελιώνεται δικαίωμα συνταξιοδότησης σε περίπτωση θανάτου ή ολικής αναπηρίας, ανεξάρτητα από τα χρόνια της υπηρεσίας, με κατώτερο όριο σύνταξης στο ύψος του 80% των αποδοχών του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού.
  • Να αυξηθείτο ποσό των δανείων, να μειωθούν επιτόκια και να απλουστευθούν οι διαδικασίες που απαιτούνται για την χορήγηση τους από τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
  • Πλήρη ιατροφαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη. Δωρεάν περίθαλψη για οδοντιατρικά και φυσιοθεραπεία. Δωρεάν χορήγηση γυαλιών οράσεως και φακών επαφής.
  • Να καταργηθεί η εξαγορά της στρατιωτικής θητείας για όσους δε συμπλήρωσαν 25 ετή υπηρεσία μέχρι 31-12-1997. Να διερευνηθεί η δυνατότητα και δικαστικής προσφυγής για την κατάργηση του μέτρου.
  • Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα τέκνα (αγόρια, κορίτσια για όσο χρόνο παραμένουν άνεργα, ανύπαντρα ή σπουδάζουν, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.
  • Επέκταση και στο Δημόσιο των καλύψεων που ισχύουν στο ΙΚΑ.

3. Προσχολική Αγωγή
Το νηπιαγωγείο είναι η βάση της κοινωνικοποίησης του παιδιού και ως εκ τούτου η σημασία και η σωστή εφαρμογή των προγραμμάτων λειτουργίας του είναι ιδιαίτερα σημαντική. Θα πρέπει να δοθεί έμ¬φαση στην προσχολική εκπαίδευση και να γίνει υποχρεωτική η δίχρονη προσχολική αγωγή. Η υποχρεωτικότητα αυτή σε συνδυασμό με την αναβάθμιση του κοινωνικού ρόλου του νηπιαγωγείου, το οποίο μέσα από ένα σύστημα απασχόλησης των νηπίων πέραν του κανονικού ωραρίου, θα μπορέσει να αντιμετωπίσει κατά προτεραιότητα - αποτελεσματικά, αποφασιστικά και τελεσίδικα το οξύτατο και δυσεπίλυτο πρόβλημα των εργαζομένων γονέων, σε αντιστοιχία πάντοτε με τις ανάγκες τους, ενώ ταυτόχρονα, με την εκπόνηση νέων προγραμμάτων, θα καταστεί δυνατή η αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Ο καθιερωμένος ήδη θεσμός των ολοήερων νηπιαγωγείων, θα δώσει προοδευτικά τη δυνατότητα, ώστε η προσχολική αγωγή, όχι μόνο να ανταποκριθεί στις παιδευτικές και κοινωνικές απαιτήσεις, αλλά και να συμβάλει ενδεχομένως θετικά στο επίσης οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας.
Αναλυτικά διεκδικούμε:

Ενιαίο δεκατετράχρονο εκπαιδευτικό σχεδιασμό για όλες τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπ/σης (Νηπιαγωγείο - Δημοτικό - Γυμνάσιο - Λύκειο).
Η φοίτηση των νηπίων ηλικίας 4 έως 6 ετών στα Νηπιαγωγεία να γίνει υποχρεωτική.
Σε συγκροτήματα που λειτουργούν περισσότερα από τρία (3) τμήματα νηπιαγωγείων, ιδρύονται πολυθεσίες μονάδες Νηπιαγωγείων και ορίζονται σε αυτά διευθυντές. Τροποποιείται προς την κατεύθυνση αυτή το σχετικό άρθρο του Νόμου 1566/85.
Οι Προϊστάμενοι των Νηπιαγωγείων επιλέγονται με τα ίδια κριτήρια που επιλέγονται και οι Δ/ντές των Δημοτικών Σχολείων.
Για την αντιμετώπιση της ιδιαιτερότητας των εργασιακών συνθηκών στα νηπιαγωγεία ολοήμερης λειτουργίας, παρέχονται ειδικά κίνητρα στους νηπιαγωγούς που εργάζονται σ' αυτά. Τα ολοήμερα τμήματα έχουν το πολύ 15 μαθητές. Να γίνει μείωση του αριθμού των νηπίων ανά τμήμα από 30 σε 20 (στα κλασικά). Να καθιερωθεί και στο Νηπιαγωγείο για κάθε τομέα δραστηριοτήτων και ένα βιβλίο. Να αντιμετωπιστεί, άμεσα, το οξύτατο κτιριακό προβλημάτων Νηπιαγωγείων. Να δημιουργηθούν οι κατάλληλες οικοδομές για τα Ολοήμερα Νηπιαγωγεία. Πλήρης εξοπλισμός των Νηπιαγωγείων με το απαραίτητο εποπτικό υλικό. Να καταργηθούν άμεσα οι διατάξεις που δεν επιτρέπουν στους Νηπιαγωγούς να καταλαμβάνουν τη θέση του Προϊσταμένου Εκπαιδευτικών Θεμάτων. Να αυξηθούν οι θέσεις Σχολικών Συμβούλων Νηπιαγωγών. Κάθε Νομός να έχει τουλάχιστον μία θέση. Να συγκροτηθεί Επιτροπή Νηπιαγωγών σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο που θα λειτουργεί γνωμοδοτικά και θα πληροφορεί το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε, για όλα τα επιμέρους προβλήματα του Νηπιαγωγείου (υποβιβασμοί, καταργήσεις, άλλα ειδικά θέματα της Προσχολικής αγωγής).

Επιστροφή στην αρχή

4. Επιλογές Στελεχών
Εκπαίδευσης - Αξιολόγηση
Οι επιλογές των στελεχών της εκπαίδευσης αποτέλεσαν για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ευκαιρία για την ουσιαστική ανατροπή του ισχύοντος νομικού πλαισίου και την προώθηση των «δικών της παιδιών». Η παρέμβαση αυτή στο χώρο της Εκπαίδευσης μας γύρισε αρκετά χρόνια πίσω, στην περίοδο 90 - 93.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τις επιλογές της περιόδου εκείνης τις κατήγγειλε το συνδικαλιστικό κίνημα με πρώτη τη Δ.Ο.Ε., η οποία και απαίτησε την ανατροπή τους στην μετά το 93 περίοδο, με νομικό πλαίσιο που θα στηρίζει ιδιαίτερα τα αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια. Τα Π.Δ., που εκδόθηκαν, κινήθηκαν στην κατεύθυνση που ζητούσε ο κλάδος, χωρίς όμως και να καλύπτουν πλήρως τις θέσεις της Π.Α.Σ.Κ. και της Δ.Ο.Ε..
Με το Ν. 2986/02 δόθηκαν, επιπλέον, οικονομικά κίνητρα στα στελέχη (αφού τριπλασιάστηκαν τα επιδόματα θέσης), αίτημα που είχε διατυπώσει ο κλάδος με πολλές αποφάσεις Γεν. Συνελεύσεων.
Η παράταξη μας είχε πάντα τη θεοη ότι τα Στελέχη της Εκπαίδευσης πρέπει να επιλέγονται με αντικειμενικά, μετρήσιμα και αξιοκρατικά κριτήρια. Είναι ξεκάθαρο για μας, ότι οι θέσεις είναι διοικητικές και όχι πολιτικές (πλην του Περιφερειακού Διευθυντή). Μ1 αυτό το δεδομένο θεωρούμε ότι οι επιλογές στελεχών που έγιναν το 2002 ήταν οι καλύτερες των τελευταίων χρόνων, με βάση, φυσικά, το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο.
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω επαναβεβαιώνουμε ότι οι θέσεις των στελεχών εκπαίδευσης είναι διοικητικές και όχι πολιτικές, ως εκ τούτου δεν πρόκειται να δεχθούμε επιλογές με βάση την πολιτική -κομματική τοποθέτηση των υποψηφίων. Είμαστε αντίθετοι με την αντικατάσταση των στελεχών εκπαίδευσης σε κάθε κυβερνητική αλλαγή, η οποία έχει χαρακτηριστικά πελατειακών σχέσεων - που δεν μας τιμούν ως εκπαιδευτικούς - και τασσόμαστε υπέρ ενός πάγιου συστήματος επιλογών στελεχών, στο οποίο να δίνεται έμφαοη:

  • Στην πιστοποίηση με σαφή και αντικειμενικό τρόπο των γνώσεων και δεξιοτήτων των υποψηφίων.
  • Στο συνδυασμό εξέτασης - συνέντευξης με συγκεκριμένο όριο διαφοράς βαθμολογίας και με τήρηση πρακτικών για κάθε υποψήφιο.
  • Στη συμμετοχή στα Συμβούλια επιλογής ειδικευμένων επιστημόνων.
  • Στην ενίσχυση των κριτηρίων αξιοκρατίας.
  • Στην ίδρυση σχολών για στελέχη της Εκπαίδευσης.

Ταυτόχρονα διεκδικούμε νομοθετικές παρεμβάσεις όπως:

  • Καθιέρωση τετραετούς θητείας για όλα τα στελέχη. Όποιος επιλέγεται σε θέση στελέχους στο ενδιάμεσο, κατέχει τη θέση για το υπόλοιπο της θητείας.
  • Θεσμοθέτηση θέσης δεύτερου Υποδιευθυντή στα 10/θέσια και πάνω σχολεία.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Για να φτάσουμε στο ανοιχτό στην κοινωνία σχολείο θα πρέπει το τελευταίο να κερδίσει την κοινωνία. Τα προγράμματα σπουδών να έχουν αναφορά στις τοπικές και κοινωνικές συνθήκες. Το εκπαιδευτικό έργο να κερδίσει εκπαιδευτικούς (όταν μετέχουν και οι ίδιοι στο σχεδιασμό του και παίρνουν πρωτοβουλίες γι' αυτό), μαθητές (γιατί δε θα είναι ξεκομμένο από αυτούς), γονείς (όταν θα αισθάνονται ικανοποίηση από τις πρωτοβουλίες, τους στόχους και τις αναφορές του στις τοπικές
συνθήκες και ιδιαιτερότητες).
Υπ' αυτές τις προϋποθέσεις η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου στη λογική της κοινωνικής λογοδοσίας, του κοινωνικού ελέγχου και της διαφάνειας της λειτουργίας του Σχολείου, μπορεί να αποτελέσει μια από τις mo βασικές συνιστώσες του ανοίγματος του Σχολείου στην κοινωνία.
Με τον όρο "αξιολόγηση" εννοούμε τη διαδικασία που οδηγεί στην α) ανάδειξη θετικών όψεων συγκεκριμένων εκπαιδευτικών δράσεων αλλά και τη μελέτη σχετικών αδυναμιών, β) την ιεράρχηση αναγκών και γ) το σχεδιασμό στοχευμένου χαρακτήρα παρεμβάσεων. Έτσι η αξιολόγηση μπορεί να διαμορφώσει αφ' εαυτής τους όρους σύνδεσης και εμπέδωσης μιας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στο Σχολείο και τον κοινωνικό του περίγυρο.
Αυτό μπορεί να γίνει μέσω της κινητοποίησης και της συλλογικής δέσμευσης της εκπαιδευτικής κοινότητας και της κοινωνίας, η οποία με βάση το μοντέλο που προτείνεται, είναι, συνυπεύθυνη για ένα μεγάλο εύρος θεμάτων που αφορούν τη λειτουργία του Σχολείου, προς την κατεύθυνση της υλοποίησης στόχων κοινά αποφασισμένοι έπειτα από διεξοδική ανάλυση και αποτύπωση της κατάστασης. Με τον τρόπο αυτί) η λειτουργία του Σχολείου και τα προβλήματα του, παύουν να αποτελούν πεδίο άγονων αντιπαραθέσεων και μετάθεσης ευθυνών ανάμεσα σε Πολιτεία, Εκπαιδευτικούς, Μαθητές και Γονείς και γίνονται πεδίο σύγκλισης, κοινωνικής διαβούλευσης και συνεργασίας όλων με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας.
Στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει μία αυξανόμενη τάση για την υιοθέτηση συστημάτων αυτοαξιολόγησης.
Η εφαρμογή οποιουδήποτε συστήματος
αξιολόγησης θα πρέπει να δίνει έμφαση στην ανάπτυξη και την πρόοδο του σχολείου και όχι στον έλεγχο. Η επιστημονική συγκρότηση, η παιδαγωγική κατάρτιση και η διδακτική ικανότητα δεν είναι ποσοτικά μεγέθη που μπορούν να μετρηθούν. Αντίθετα, αποτελεί επιτακτική ανάγκη να λαμβάνονται υπόψη παράγοντες που επηρεάζουν την επιτυχία ή μη του εκπαιδευτικού έργου, όπως οι παιδαγωγικές μέθοδοι, το εκπαιδευτικό κλίμα στην τάξη ή στο σχολείο γενικότερα, τα σχολικά βιβλία αλλά και παράγοντες που έχουν να κάνουν με τους μαθητές, όπως η κοινωνική τους προέλευση, η οικογενειακή κατάσταση, οι συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας κ.λ.π..
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στο χώρο του σχολείου εμπεριέχουν στοιχεία αυταρχισμού και χειραγώγησης των εκπαιδευτικών αλλά και αναπαραγωγής του κυρίαρχοι» ιδεολογικού και κοινωνικού μοντέλου.
Ειδικότερα, όσον αφορά την αυτοαξιολόγηση είναι αποδεκτά τα παρακάτω:

Η αυτοαξιολόγηση Θα πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις πτυχές της σχολικής ζωής.
Τα σχολεία Θα πρέπει να αφεθούν ελεύθερα να αναπτύξουν τα δικά τους εργαλεία αυτοαξιολόγησης, αν όχι και τους δείκτες. Σημαντική θεωρείται η ανάπτυξη από τα σχολεία των δικών τους προγραμμάτων δράσης.
Η αυτοαξιολόγηση θα πρέπει να εξελιχθεί σε συνήθη πρακτική των εκπαιδευτικών ως επαγγελματιών. Θα πρέπει να διαρκεί όλη τη χρονιά, μετά το πέρας της οποίας η συνέχιση της θα εξασφαλίζεται μέσω κατάλληλου μηχανισμού ανατροφοδότησης από τους αρμόδιους φορείς.
Θα πρέπει να εξασφαλίζεται το κύρος της διαδικασίας αυτοαξιολόγησης μέσω εξωτερικού μηχανισμού που θα περιλαμβάνει και αξιολόγηση των αξιολογητών. Κατά την αρχική περίοδο εφαρμογής της αξιολόγησης, όταν μάλιστα αυτή επιχειρείται ύστερα από απουσία δεκαετιών, να αρχίσει αξιολογική διαδικασία κινούμενη προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης κριτηρίων για την αξιοκρατική κατάληψη θέσης στελέχους, του εντοπισμού αρνητικού έργου κ.λ.π, περιπτώσεις, που, εκτός της προτεραιότητας τους, κρίνονται ως υπεραρκετές να καλύψουν τις δυνατότητες για μεγάλη περίοδο, του οποιουδήποτε άρτιου αξιολογικού μηχανισμού.

Αναλυτικότερα η αξιολόγηση αφορά:

Εκείνους που επιθυμούν να καταλάβουν θέση στελέχους (Δ/ντής, Υποδιευθυντής σχολείου, Προϊστάμενος Γραφείου, Σχολικός Σύμβουλος κ.λπ.).
Εκείνους που επιθυμούν να αποσπαστούν σε θέσεις υψηλής ζήτησης (π.χ. πρότυπα σχολεία εξωτερικού κ.ά.).
Τις περιπτώσεις αρνητικού έργου.
Όσους το επιθυμούν ύστερα από αίτηση τους.

Ποοϋποθέσεις για την επιτυχή εφαρμογή της αξιολόγησης.

Όλοι οι εκπαιδευτικοί ενημερώνονται μέσα από επιμορφωτικά σεμινάρια για τον τρόπο και τις μεθόδους αυτοαξιολόγησης για το παρασχεθέν εκπαιδευτικό έργο σε σχέση με το ζητούμενο από τα Αναλυτικά Προγράμματα.
Πέρα από τον κάθε εκπαιδευτικό ατομικά, σημαντικό ρόλο παίζει ο Σύλλογος Διδασκόντων, ο οποίος σε ειδική συνεδρίαση συζητά τις ατομικές αξιολογικές εκθέσεις των μελών του και. συντάσσει αξιολογική έκθεση για τη σχολική μονάδα συνολικά, αιτιολογώντας πλήρως τα συμπεράσματα του και προτείνοντας συγκεκριμένες λύσεις για προβλήματα και ελλείψει; που ενδεχομένως υπάρχουν. Ανάλογη διαδικασία επαναλαμβάνεται σε επίπεδο Δήμου, Νομαρχίας, Περιφέρειας, Χώρας.
Να καθορίζεται κατά περίπτωση, το ακριβές περιεχόμενο της αξιολόγησης, μέσω συγκεκριμένων δεικτών, ώστε ο υποψήφιος να γνωρίζει με σαφήνεια και με, όση γίνεται, μετρήσιμη δυνατότητα, το ζητούμενο. Για το σκοπό αυτό τα κριτήρια πρέπει να είναι γενικά, δημόσια και κατανοητά.

Επιστροφή στην αρχή

5. Αποκέντρωση και Εκπαίδευση
Α. Αποκέντρωση στην Εκπαίδευση
Η χώρα μας διαθέτει ένα από τα πιο συγκεντρωτικά εκπαιδευτικά συστήματα, το οποίο, μάλιστα, βρίσκεται σε αδιαμφισβήτητη κρίση. Ένα σύστημα ακριβό για τον οικογενειακό προϋπολογισμό, παρά τη συνταγματική πρόβλεψη για «δωρεάν παιδεία». Ένα σύστημα που δεν είναι σε θέσηοΰτε να παρακολουθήσει τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, αλλά και ούτε να δώσει σύγχρονη μόρφωση και κουλτούρα στη νέα γενιά.
Το διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον απαιτεί την προσαρμογή στις ραγδαίες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις. Η προσαρμογή αυτή δεν μπορεί όμως να έλθει παρά μόνο από ένα εκπαιδευτικό σύστημα επιπέδου που θα δίνει ίσες δυνατότητες και ευκαιρίες σε όλους. Διαφορετικά πολύ σύντομα θα οδηγηθούμε σε μια
δύσκολα αντιμετωπίσιμη κατάσταση ενός νέου, τεχνολογικού, αυτή τη φορά αναλφαβητισμού, που θα οδηγεί στην περιθωριοποίηση μεγάλες ομάδες ανθρώπων, με πρωτοφανείς αποτρόπαιες κοινωνικές συνέπειες.
Η μόνη, δυνατή, απάντηση της χώρας μας πρέπει να είναι η επένδυση στη γνώση, που θ' αποτελέσει και το πιο ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο για το σήμερα και το αύριο του τόπου και των πολιπόν, όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Η επένδυση μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν το σχολείο ανοίξει στην κοινωνία και τις ανάγκες της, μόνο όταν μπορεί να παίρνει αποφάσεις το ίδιο, όταν θα είναι σε θέση να προσφέρει σε όλες τις βαθμίδες, μόρφωση, καλλιέργεια, κουλτούρα, δημοκρατική και ανθρωπιστική κοινωνική συνείδηση.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για την Αποκέντρωση της Εκπαίδευσης. Ο τρόπος όμως, με τον οποίο αντιλαμβάνεται καθένας (ΥΠ.Ε.Π.Θ., κόμματα, Ο.Τ.Α.) τον όρο αποκέντρωση είναι διαφορετικός.
Ο κλάδος μας στις αποφάσεις του ορίζει τα εξής: «Ως αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος νοείται η αποκέντρωση πρωτοβουλιών, δραστηριοτήτων και αρμοδιοτήτων, που στόχο έχουν να αναδείξουν τη δυναμογόνο δράση του σχολείου ως ζωντανού οργανισμού, ανοιχτού στην κοινωνία, τον άνθρωπο, τη ζωή, και ικανού να αναβαθμίσει με τη δυναμική του την πολύπλευρη ανάπτυξη της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας και, συγχρόνως, να προσφέρει στην ίδια την κοινωνία πολίτες ελεύθερους, υπεύθυνους, δημοκρατικούς, κριτικά σκεπτόμενους και κοινωνικά συμμέτοχους.»
Το να λειτουργήσει - τουλάχιστον γραφειοκρατικά - ένα διοικητικό πυραμιδικό σύστημα, ίσως, είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να φτάσει η αποκέντρωση στο ίδιο το σχολείο. Να ανοίξει το σχολείο στην κοινωνία και η κοινωνία να πλησιάσει το σχολείο. Καμιά καινοτομία δεν μπορεί να πετύχει αν επιβληθεί από τα πάνω αν δεν την αποδεχτούν οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι γονείς. Θα πρέπει, λοιπόν, να διαμορφωθούν πολιτικές για την εκπαίδευση που θα είναι αποτέλεσμα διεργασιών κοινωνικής διαβούλευσης και όχι κεντρικά και από τα πάνω σχεδιασμένων, όπως συμβαίνει σήμερα. Η διαβούλευση και οι σχετικές αποφάσεις θα αφορούν:

Τον καθορισμό μέρους των προγραμμάτων σπουδών (ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την τοπική διάσταση όπως π.χ. τοπική ιστορία, μαθήματα συνδεδεμένα με ιδιαιτερότητες του τοπικού φυσικού περιβάλλοντος ή της τοπικής παραγωγικής βάσης), ώστε να διασυνδέουν τους μαθητές με την κοινωνία και τις δραστηριότητες της και την ταυτόχρονη απόκτηση δεξιοτήτων,
Την επιλογή του εκπαιδευτικού υλικού (επιλογή εγχειριδίων από εγκεκριμένο κατάλογο και ελεύθερη επιλογή για τη βιβλιοθήκη του Σχολείου) και των κατάλληλων παιδαγωγικοί προσεγγίσεων.

Στο πλαίσιο αυτό ο σύλλογος διδασκόντων πρέπει να αναδειχθεί σε βασικό όργανο παιδαγωγικής - εκπαιδευτικής δραστηριότητας, έκφραση της συλλογικότητας και της συμμετοχικής λειτουργίας του σχολείου. Στην προώθηση και υλοποίηση όλων αυτών, θα βοηθήσει σημαντικά η συμμετοχή των τοπικών εκπαιδευτικών φορέων, των ειδικών σε θέματα επιστημονικοί παιδαγωγικοί προσεγγίσεων και μελετητών ειδικών θεμάτων.
Η οργανωτική και λειτουργική εμπλοκή και άλλων φορέων, θα γίνει με σαφώς προσδιορισμένο πλαίσιο ευθυνών και αρμοδιοτήτων. Κυρίαρχη, όμως, θα είναι η παρουσία των φορέων Εκπαίδευσης. Ακόμη, τα περιφερειακά αποκεντρωμένα επιστημονικά, παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά κέντρα, μπορούν να ενεργοποιηθούν και να λειτουργήσουν με ουσιαστικές αρμοδιότητες σε επίπεδο Νομού ή ευρύτερης περιφερείας.
Η νέα αντίληψη για το σχολείο στην υπηρεσία της τοπικής κοινωνίας θέλει το κάθε σχολείο να μετατραπεί από κλειστή δομή, που εξυπηρετεί μόνο για μερικές ώρες της ημέρας τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών, σε τοπικό πολυδύναμο κέντρο γνώσης, με εργαστήρια, βιβλιοθήκες, χώρους πολιτισμού, αθλητικές υποδομές, κ.λ.π. Το κέντρο αυτό θα μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες για πολιτισμό και δια - βίου εκπαίδευση της ευρύτερης τοπικής κοινωνίας.
Τελικός στόχος είναι να συσπειρωθούν οι τοπικές κοινωνίες γύρω από το σχολείο, να το χρησιμοποιήσουν για τις δικές τους ανάγκες (προγράμματα επιμόρφωσης, ενημερωτικές διαλέξεις, αναψυχή, πολιτισμός, άθληση). Με αυτό τον τρόπο μπορεί το σχολείο να γίνει καταλύτης στην επανασύνδεση του κατακερματισμένου κοινωνικού ιστού των σύγχρονων αστικών πολεοδομικών συγκροτημάτων, αλλά και στην αποτελμάτωση των μικρότερων κοινωνιών της περιφέρειας.
Εξυπακούεται ότι η Αποκέντρωση, σε καμία περίπτωση, δεν θα θίγει τον Ενιαίο, Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα της Εκπαίδευσης.

β. Αποκέντρωση και Δ.Ο.Ε.
α) Οργανωτικό Καταστατικό Συνέδριο
Είναι γνωστό σα ως κλάδος είμαστε υπέρ της αποκέντρωσης εκτός της εκπαίδευσης και άλλων θεσμών όπως π.χ. Π.Ι., Πανεπιστημίων κ.λ.π.. Θα ήταν παράδοξο να ζητούμε την αποκέντρωση της λειτουργίας όλων των άλλων θεσμικών οργάνων και να επιμένουμε ότι η Δ.Ο.Ε. μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί σήμερα μ' αυτή τη σύνδεση : Τοπικός Σύλλογος - Δ.Ο.Ε. Είναι βέβαιο ότι χρειάζεται οργάνωση της Δ.Ο.Ε, σε επίπεδο περιφέρειας με τη λειτουργία αντίστοιχων περιφερειακών συμβουλίων και Γενικού Συμβουλίου.

Συγκεκριμένα προτείνουμε:
Περιφερειακό Συμβούλιο
Στην έδρα κάθε Εκπαιδευτικής Περιφέρειας λειτουργεί Περιφερειακό Συμβούλιο Εκπαιδευτικών Π.Ε. Σκοπός του Περιφ. Συμβουλίου Εκπαιδευτικών Π.Ε. είναι

Η οριζόντια διασύνδεση των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Π.Ε. της Περιφέρειας.
Ο (συντονισμός της δράσης και της λειτουργίας όλων των συλλόγων που λειτουργούν στη ζώνη ευθύνης του περιφερειακού συμβουλίου Δ.Ο.Ε.
Η τακτική ενημέρωση (μαζί με το υπεύθυνο μέλος του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.) των συνδικαλιστικών στελεχών της περιφέρειας σε όλα τα ζητήματα του κλάδου.
Η ανάληψη πρωτοβουλιών σε επίπεδο περιφέρειας, που θα έχουν ως στόχο την καλύτερη προβολή - διεκδίκηση των αιτημάτων του κλάδου.
Η δραστηριοποίηση του σε συνεργασία με τους Συλλόγους σε θέματα περιφερειακού αλλά και γενικότερου συνδικαλιστικού ενδιαφέροντος.

Τα μέλη των Περιφερειακών Συμβουλίων μαζί με τα μέλη του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. απαρτίζουν το Γενικό Συμβούλιο της Δ.Ο.Ε.

β) Γενικό Συμβούλιο Δ.Ο.Ε.

Το Γενικό Συμβούλιο είναι αποφασιστικό όργανο, συγκαλείται τακτικά μια φορά το δίμηνο, έκτακτα δε, όποτε αυτό κριθεί αναγκαίο από τοΔ.Σ. της Δ.Ο.Ε.
Το Γενικό Συμβούλιο συνεργάζεται με το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., στην εξειδίκευση των αποφάσεων της Γ.Σ. του Κλάδου.
Λειτουργεί ως διαρκές όργανο μεταξύ δύο Γ.Σ. του κλάδου και αποφασίζει για οποιοδήποτε θέμα προκύπτει και για το οποίο δεν υπάρχει απόφαση Γ.Σ. (π.χ. διεκδικητικό πλαίσιο κ.λ.π.).
Είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για αποφάσεις που έχουν σχέση με απεργιακές κινητοποιήσεις.
Το Γενικό Συμβούλιο δεν έχει σχέση με την εκλογή του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε, το οποίο εκλέγεται απευθείας από τους αντιπροσώπους των Συλλόγων - Μελών της Ομοσπονδίας.
Για τον καλύτερο τρόπο λειτουργίας του Γ.Σ. της Δ.Ο.Ε, και των περιφερειακών συμβουλίων γίνεται προσπάθεια εξασφάλισης συνδικαλιστικής άδειας των μελών του, όπως ισχύει και για τα με'λη του Γενικού Συμβουλίου τη; Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Επιστροφή στην αρχή