Ομιλία του Γιώργου Α. Παπανδρέου σε εκδήλωση των Τομεακών Οργανωτικών Επιτροπών Συνεδρίου των εργαζομένων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα

12 Φεβρουαρίου, 2008

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Πρώτα, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Η παρουσία σας σήμερα, αλλά και η πολιτική βούληση, την οποία εσείς εκφράζετε με τον ενθουσιασμό σας και το πάθος σας, δεν είναι μόνον στήριξη σε εμένα προσωπικά - και σας ευχαριστώ - είναι στήριξη σε αυτό τον κοινό αγώνα που κάνουμε όλοι μαζί, να ανατρέψουμε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, της νεοσυντήρησης

Και ξεκινώ, με κάτι που έχω ξαναπεί σε κάποιες από τις ΚΟΕΣ μας, τις συναντήσεις σε ΚΟΕΣ. Kάποιος με ρώτησε αν είμαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος και απάντησα, δεν είμαι ούτε αισιόδοξος, ούτε απαισιόδοξος, είμαι αποφασισμένος. Και εσείς, απόψε, δείχνετε το ίδιο αποφασισμένοι να κερδίσουμε, να αλλάξουμε τη χώρα, να μπορέσουμε να προστατέψουμε τον εργαζόμενο λαό.

Και χαίρομαι που αναπτύσσεται αυτό το δίκτυο των εργαζομένων, μία ευρύτερη και νέα μορφή οργάνωσης του Κινήματός μας, που είναι πολύ σημαντικό, διότι αυτή είναι η δύναμή μας και δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ποτέ, διότι όταν το ξεχάσαμε, τότε ήταν που αποκοπήκαμε από τις πραγματικές μας ρίζες. Kαι σήμερα, καλούμαστε να το ξαναοργανώσουμε, με την συνεργασία, βεβαίως των φορέων που εκπροσωπούν συνδικαλιστικά τους εργαζόμενους, για να μπορέσουμε να κάνουμε ακόμη πιο πλατιά την συμμετοχή και εκείνων που βρίσκονται στο περιθώριο, που πολλές φορές δεν βρίσκονται καν οργανωμένοι μέσα σε ένα συνδικάτο ή μέσα σε έναν σύλλογο και, που βεβαίως, βρίσκονται κάτω από την σκληρή- πάρα πολλές φορές- εκμετάλλευση της δουλειάς τους, της εργασίας τους, χωρίς τις απαραίτητες αμοιβές, χωρίς την απαραίτητη ασφάλεια και ασφάλιση, χωρίς τις απαραίτητες συνθήκες εργασίας.

Ας δούμε μία πραγματικότητα, μία από τις χειρότερες της μεταπολίτευσης, με την ακρίβεια από τη μια πλευρά, τον ευτελισμό των μισθών και την ανεργία από την άλλη, αλλά ακόμα και την απουσία ελπίδας, η οποία είναι και αυτή μία πολιτική προσπάθεια της νεοσυντήρησης, να διαμορφώσει ένα κλίμα έλλειψης ελπίδας. Να διαμορφώσει το κλίμα, ότι όλα αυτά είναι η μοίρα μας και δεν μπορούμε να αντιδράσουμε.

Το ΠΑΣΟΚ και η πολιτική του ΠΑΣΟΚ από το 1974, όταν ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και από σημαντικά στελέχη του Κινήματός μας, ήταν ότι η Ελλάδα μπορεί, ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας, μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία. Και την αλλάξαμε την κοινωνία. Και καλούμαστε και σήμερα να ξαναγίνουμε μπροστάρηδες σε αυτή την αλλαγή.

Μόλις πέντε μήνες μετά την επανεκλογή της, η Νέα Δημοκρατία πέτυχε να ρίξει τη χώρα σε τέλμα. Το νοσηρό κλίμα της σήψης, το νοσηρό κλίμα των σκανδάλων, φίλες και φίλοι, δεν είναι άσχετα με την αντίληψη, με την πολιτική και την αντίληψη διακυβέρνησης, δεν είναι άσχετα με την πολιτική που ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία. Δεν είναι κάποιος που έκλεψε κάπου, είναι χρήματα του Ελληνικού λαού, τα οποία διαχειρίζεται η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, σαν να είναι δικό της λάφυρο το κράτος, σαν να δικαιούται τα δικά σας χρήματα να τα κάνει ό,τι θέλει. Και εμείς, λέμε δεν είναι χρήματα, ούτε του κ. Καραμανλή, ούτε της Νέας Δημοκρατίας, είναι χρήματα του εργαζόμενου, είναι χρήματα, του ασφαλισμένου, είναι χρήματα του Ελληνικού λαού και πρέπει, δημοκρατικά και με διαφάνεια να ελέγχονται, να γίνεται η διαχείριση.

Αυτή είναι η πολιτική που παράγει σκάνδαλα. Είναι μία πολιτική αντίληψη του κράτους - λάφυρο ενός κομματικού συστήματος. Είναι μία αντίληψη, πρώτα - πρώτα, που λέει, θα δώσουμε σκανδαλωδώς προνομιακή μεταχείριση σε συγκεκριμένα ισχυρά συμφέροντα και παράγοντες, όχι υγιείς, αλλά παρασιτικούς οικονομικούς παράγοντες.

Δεύτερον, μεταφέρουμε - αυτή είναι η αντίληψη της Νέας Δημοκρατίας - πλούτο από το δημόσιο, ή σε χρήμα, ή σε περιουσία, σε ένα παρασιτικό κατεστημένο και σε «ημέτερους».

Τρίτον, την ακρίβεια δεν την χτυπάμε, διότι εμείς έχουμε κάποια καρτέλ και μεγάλα συμφέροντα, τα οποία εξυπηρετούμε. Και τέταρτον, επιβαρύνεται ο μέσος και ο χαμηλότερος μισθολογικά πολίτης με το κόστος. Ποιο κόστος; Των χαριστικών και προνομιακών μέτρων της Νέας Δημοκρατίας, που τα μετακυλύει στον μέσο Έλληνα, στον εργαζόμενο.

Είτε μέσα από νέους φόρους, χαρίζοντας φόρους στους πλούσιους, επιβάλλοντας νέους φόρους στον μέσο Έλληνα, αυξάνοντας τις τιμές των ΔΕΚΟ, αλλά και συστηματικά υποβαθμίζοντας, αυτό που παλιά έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, τον πράσινο μισθό, τον κοινωνικό μισθό, δηλαδή υποβαθμίζοντας τις υπηρεσίες της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας και, βεβαίως, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του ασφαλιστικού μας συστήματος

.

Όχι μόνο διευρύνεται, τα τελευταία χρόνια, η ανισότητα, με μία αντίστροφη και άδικη κοινωνικά αναδιανομή του πλούτου υπέρ των λίγων, αλλά δεν υπάρχει και μία νέα σχεδιασμένη, αναπτυξιακή προοπτική για την χώρα, που θα παράξει και νέο πλούτο.

Έτσι, βλέπουμε στις φουρτούνες του διεθνούς συστήματος, το σκάφος της ελληνικής οικονομίας να κατευθύνεται ολοταχώς στα βράχια. Κάποιοι, όμως, κερδίζουν. Κερδίζουν κάποιοι και χάνει το μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού από την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, όπου βλέπουμε έναν προϋπολογισμό που είναι ήδη προβληματικός. Ελλείμματα στο ισοζύγιο, που είναι πρωτοφανή. Το δημόσιο χρέος προβλέπεται να ξεπεράσει φέτος τα 250 δις ευρώ, όταν μας έλεγαν ότι θα βάλουν τάξη και, από την άλλη, η ανάπτυξη δεν δημιουργεί προοπτικές, ούτε αισιοδοξία.

Ξέρετε ότι η ανάπτυξη σήμερα, επί Νέας Δημοκρατίας, είναι η εξής: Το 67% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος προκύπτει από την κατανάλωση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Είναι μία ανάπτυξη που δεν έχει βάθος αναπτυξιακό, αλλά βρίσκεται μπροστά στην προοπτική μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης.

Η γαλάζια ανάπτυξη, είναι ανάπτυξη όπου ωφελούνται οι λίγοι και οι ισχυροί. Δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας. Δεν δημιουργεί προοπτικές. Δεν βοηθά την περιφέρεια.

Δεν αφομοιώνει νέες τεχνολογίες για να γίνουμε πρωτοπόροι, όπως π.χ. στον χώρο της «πράσινης ανάπτυξης», που θα μπορούσαν να είναι νέες τεχνολογίες από τον αγροτικό τομέα, μέχρι τον κατασκευαστικό τομέα, μέχρι τον ενεργειακό τομέα, που θα δημιουργούσε και νέες δουλειές.

Η ανάπτυξη, τα τελευταία χρόνια, στηρίχθηκε ουσιαστικά στην τεχνητή διόγκωση της ζήτησης της οικοδομής, που και αυτό σήμερα έχει κολλήσει.

Το μεγαλύτερο μέρος του εισηγμένου κεφαλαίου των επενδύσεων που γίνονται στη χώρα μας, είναι ουσιαστικά αγορά έτοιμων ελληνικών επιχειρήσεων. Δηλαδή, όλο και περισσότερο η ελληνική οικονομία αγοράζεται από ξένες επιχειρήσεις, χωρίς να γίνουν ουσιαστικές επενδύσεις, δηλαδή αφελληνίζεται η οικονομία μας, ξεπουλιέται η οικονομία μας και, αυτό βεβαίως, ούτε μας δίνει εργαλεία σχεδιασμού, αλλά επηρεάζει και τα πάντα, τις τιμές, τις αποφάσεις και την προοπτική.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, η κυβέρνηση επιδιώκει να εκχωρήσει ακόμα και τα τελευταία παραγωγικά ερείσματα της χώρας σε ξένα κέντρα αποφάσεων. Βλέπουμε πρόσφατα τις μεθοδεύσεις γύρω από τη ΔΕΗ και τη ΔΕΠΑ. Βλέπουμε μεθοδεύσεις αδιαφανείς, χωρίς ευαισθησία προς το ελληνικό περιβάλλον, που ετοιμάζονται κάτω από το τραπέζι να παραδώσουν τη ΔΕΗ και τις επιχειρήσεις αυτές σε κάποια ξένα χέρια, με πρόσχημα την έλλειψη επάρκειας ρεύματος για το καλοκαίρι, για την οποία, όμως, οι ίδιοι φταίνε, αφού απαξίωσαν την διαχείριση μιας κερδοφόρας επιχείρησης, της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, που εμείς παραδώσαμε το2004.

Αλλά βεβαίως, αυτός είναι ο στόχος τους. Χωρίς ενδοιασμούς, να ξεπουλήσουν, σε ένα ιδιόμορφο παρασιτικό και των «ημετέρων» κατεστημένο, τα πάντα. Η μεγάλη μάστιγα, βέβαια, που εγώ ακούω από όλους σας, και έξω στην αγορά, από τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους, είναι η ακρίβεια.

Ο πληθωρισμός έχει φτάσει στο 3,9% με 4%. Η ακρίβεια θερίζει. Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι. Τα μεσαία στρώματα πιέζονται ασφυκτικά. Τα χρέη των νοικοκυριών έχουν ξεπεράσει τα 100 δις ευρώ και αυτή η θηλιά στο λαιμό σφίγγει όλο και περισσότερο.

Η νεοσυντηρητική πολιτική εγκαταλείπει κάθε δημόσιο αγαθό. Εμπορευματοποιεί αδίστακτα τομείς υψηλής κοινωνικής ευθύνης, όπως είναι η εκπαίδευση, η υγεία, η ασφάλιση. Πλήρως αποκαλυπτική είναι η πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΕ, που επιβεβαιώνει με αδιαμφισβήτητο τρόπο, ότι η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι έντονα ταξική, περιφερειακά άνιση.

Η περιφρόνηση, η υποβάθμιση και η υπονόμευση της δημόσιας παιδείας από την Δεξιά είναι οφθαλμοφανής, όπως βεβαίως και της υγείας.

Ποια είναι η επιχειρηματολογία της Δεξιάς. Το πρώτο ψέμα που μας λέει είναι ότι, όλα αυτά, είναι μονόδρομος. Ότι αυτά έχουν σχέση με την παγκοσμιοποίηση, με την παγκόσμια οικονομία και ότι αυτά είναι μέτρα για την εξυγίανση της οικονομίας. Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο ψέμα.

Είναι ψέμα, διότι μπορείς αυτή την παγκοσμιοποίηση, να την υλοποιήσεις με δύο τρόπους. Ή να υποκύψεις στα μεγάλα διεθνή συμφέροντα, ή να προστατεύσεις τη χώρα σου, να προστατεύσεις τον εργαζόμενο, να αξιοποιήσεις τον πλούτο που δημιουργείται υπέρ του μεσαίου και του φτωχότερου Έλληνα, κάτι που δεν κάνει η κυβέρνηση.

Δεν είναι καθόλου απαραίτητη η υποβάθμιση ούτε του εργαζόμενου, ούτε των δημόσιων υπηρεσιών, ούτε των δημόσιων αγαθών. Για μας, αντιθέτως, είναι προϋπόθεση η αναβάθμισή τους, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την παγκόσμια οικονομία, διότι εμείς δεν θέλουμε να επενδύσουμε στη φθηνή εργασία, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ανταγωνιστούμε τη φθηνότερη εργασία της Τουρκίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας ή της Κίνας και της Ινδίας. Θα μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε με ποιότητα των προϊόντων μας, ποιότητα των υπηρεσιών μας, ποιότητα στον αγροτικό τομέα, που σημαίνει επένδυση στον άνθρωπο, επένδυση στην παιδεία, επένδυση στην υγεία, επένδυση στο ασφαλιστικό σύστημα, επένδυση στην ποιότητα ζωής.

Δεύτερος μύθος είναι ότι βάζουν τάξη στο σπάταλο κράτος. Και έτσι μαζεύουν, υποτίθεται, λεφτά τα οποία είχαμε σπαταλήσει εμείς. Δεύτερο μεγάλο ψέμα. Έχουμε υπολογίσει ότι, τα τέσσερα τελευταία χρόνια, έχουν αυξηθεί οι καταναλωτικές δαπάνες του κράτους κατά 13 δις ευρώ, όταν μας έλεγε ο κ. Καραμανλής, ότι θα είχε όφελος από τις σπατάλες 10 δις ευρώ. Δηλαδή, έπεσε έξω κατά 23 δις ευρώ στους υπολογισμούς του ο κ. Καραμανλής.

Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Πήγαν κάπου για να βοηθήσουν τον Ελληνικό λαό; Πήγαν σε μία πελατειακή αντίληψη, σε μία ρουσφετολογική πρακτική, σε αδιαφανείς προμήθειες και αδιαφανείς δουλειές, σε σκάνδαλα και χαριστικές πράξεις προς τους ισχυρούς. Αυτά είναι δικά σας λεφτά, τα οποία πήγαν για να βοηθήσουν τους «ημέτερους», τους κουμπάρους και, βεβαίως, όλα αυτά τα συμφέροντα τα οποία κρύβονται πίσω από την κυβέρνηση Καραμανλή.

Τρίτο μεγάλο ψέμα. Επίκληση συναίνεσης. Μα, λέει, γιατί να μην μιλήσουμε για το ασφαλιστικό, να λύσουμε τα προβλήματα της παιδείας, να λύσουμε μαζί τα προβλήματα του κράτους, να λύσουμε μαζί τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Μα αυτοί δεν θέλουν τον διάλογο. Εμείς τον αμφισβητήσαμε; Εμείς τον σταματήσαμε;

Το εργατικό κίνημα, παραδοσιακά, είναι εκείνο που πάντα ήθελε τη διαβούλευση και τον διάλογο. Είναι οι ισχυροί, που κρύβονται και που θέλουν να περάσουν τα δικά τους μέτρα, που ποτέ δεν ήθελαν τη διαφάνεια και τον διάλογο. Γιατί όταν, μπροστά στις πραγματικές ανάγκες του εργαζόμενου, έπρεπε να απαντήσουν, δεν μπορούσαν να έχουν επιχειρήματα ουσιαστικά.

Αντιθέτως, αυτοί θέλησαν να περιθωριοποιήσουν τον εργαζόμενο, το εργατικό κίνημα, τον καταναλωτή, την γυναίκα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για να μπορέσουν να περάσουν αυτό που θέλουν.

Και τέταρτο μεγάλο ψέμα. Μας λέει ο κ. Καραμανλής, ότι θα φέρει μεταρρυθμίσεις για το ασφαλιστικό σύστημα. Τέσσερα χρόνια τι έκανε; Τέσσερα χρόνια, ήδη έχει υπονομεύσει βαθύτατα το ασφαλιστικό σύστημα. Έχει υπονομεύσει βαθύτατα την πορεία του ασφαλιστικού συστήματος. Με τις χαριστικές πράξεις, με τα ομόλογα, με πολλές άλλες ελλείψεις, όπως είναι η μη χρηματοδότηση.

Ουσιαστικά, όταν λέει ο κ. Καραμανλής, «όλα στο φως», σημαίνει, «όλα στο Αρχείο», διότι όταν μιλάει, εμείς βλέπουμε τα σκάνδαλα, και τα σκάνδαλα δεν είναι άσχετα με την πολιτική τους, όπως είπα. Δεν είναι άσχετα με τη διακυβέρνησή τους.

Ξέρετε τι είναι; Είναι ένα ολόκληρο σύστημα, που θέλει να επιβάλει το δίκαιο του ισχυρού, και όχι την ισχύ του δικαίου. Και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά μας. Θέλουν το δίκαιο του ισχυρού, τα προνόμια των ολίγων, ενώ εμείς, μιλάμε για το δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη, όσο φτωχός και αν είναι, όσο αδύναμος και αν είναι.

Εμείς, είμαστε το Κίνημα, που δίνει δύναμη στον αδύναμο. Εμείς, είμαστε το Κίνημα, που προστατεύει τα δικαιώματα του κάθε πολίτη. Απ' όπου και να κατάγεται, όποια ισχύ και να έχει, θέλουμε να διαμορφώσουμε αυτήν την Δίκαιη Κοινωνία, που λέει ότι δεν μοιράζουμε προνόμια στους λίγους και στους κολλητούς και τους κομματικούς, αλλά εγγυόμαστε το δικαίωμα όλων στην παιδεία, την υγεία, την εργασία, την απασχόληση, την ασφάλιση, το καλό περιβάλλον.

Και βέβαια, η νέα γενιά ζει αυτή την έννοια της διαφθοράς, γιατί τι άλλο είναι, παρά διαφθορά, όταν βλέπουμε ότι, πίσω από τα προγράμματα Stage, ουσιαστικά, πετάνε ένα κομμάτι ψωμί σε έναν νέο, ο οποίος είναι άνεργος, για να του εξαγοράσουν την ψήφο, με χρήματα του Ελληνικού λαού.

Δεν του λένε, είναι δικαίωμα η εργασία, του λένε, είναι προνόμιο που δίνουμε μόνο σε αυτούς που θα σκύψουν το κεφάλι τους στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι αίσχος, αυτή είναι η έννοια της διαφθοράς, που βεβαίως ξεκινάει από εκεί και φτάνει μέχρι το κεφάλι απ' όπου μυρίζει το ψάρι.

Έχουμε τις αλχημείες με τις συνεντεύξεις, την κατάχρηση που γίνεται στις ΔΕΚΟ με τα μπλοκάκια, έχουμε την ασυλία στην εισφοροδιαφυγή, την απουσία ελέγχων στην αγορά εργασίας, τα μαύρα μεροκάματα, τους χιλιάδες ανασφάλιστους, τους νέους εργαζόμενους, την αγωνία και την αβεβαιότητα. Και ακριβώς αυτή η αβεβαιότητα, αυτή η ανασφάλεια, είναι που δημιουργεί το αίσθημα της ισχύος όχι του δικαίου, αλλά του ισχυρού.

Θέλω, όμως, να πω και δύο λόγια, κλείνοντας, για το ασφαλιστικό. Υπάρχει ένας μύθος που προσπαθεί να προωθήσει η Νέα Δημοκρατία γύρω από το ασφαλιστικό. Πρώτος μύθος είναι ότι είναι προβληματικό το σύστημά μας, το ασφαλιστικό σύστημα. Όντως, έχει κάποια προβλήματα, αλλά δεν είναι προβληματικό.

Όντως έχουμε ένα δημογραφικό πρόβλημα, όντως έχουμε μία μεγάλη μαύρη εργασία, όντως έχουμε εισφοροδιαφυγή, έχουμε υποχρεώσεις που δεν εκπληρώνονται και αυτά δημιουργούν προβλήματα. Αλλά το ασφαλιστικό σύστημα δεν είναι προβληματικό. Αντιθέτως, με τον νόμο Ρέππα, κανένας δεν λέει ότι ήταν ο τέλειος νόμος, αλλά με τον νόμο Ρέππα μπήκε μια τάξη, μπήκε μια τάξη για την βιωσιμότητα και την καλυτέρευση της ποιότητας, και των αποδοχών, και των υπηρεσιών του ασφαλιστικού συστήματος.

Αυτό θέλει να το κρύψει η Νέα Δημοκρατία. Και ξέρετε πώς το κρύβει; Πρώτα απ/ όλα, μέσα από την ομίχλη και την σύγχυση. Τέσσερα χρόνια δεν έχει κάνει μελέτες, τέσσερα χρόνια δεν έχει καταθέσει προτάσεις, τέσσερα χρόνια μόνον υπονόμευση στη συνείδηση του Ελληνικού λαού και καμιά υπεύθυνη μελέτη και ουσιαστική προσέγγιση των πραγματικών προβλημάτων. Και δεύτερον, προσπαθεί συνεχώς να υπονομεύσει το σύστημα, μέσα από τις χαριστικές της πράξεις και λειτουργίες.

Η διαχείριση η σωστή - εάν γινόταν σωστή διαχείριση, με τον νόμο του Ρέππα - θα ήταν η λύση, αλλά και εδώ είναι ο δεύτερος μύθος. Μας λέει ότι εφαρμόζει τον νόμο Ρέππα. Μα δεν εφαρμόζει τον νόμο Ρέππα. Εφαρμόζει επιλεκτικά μόνον εκείνα τα οποία συμφέρουν για μία νεοσυντηρητική πολιτική, χωρίς να εφαρμόζει τις υποχρεώσεις που στηρίζουν τον εργαζόμενο και, τελικά, τον δημόσιο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, όπως είναι οι υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στο ασφαλιστικό σύστημα, όπως είναι οι υποχρεώσεις των μεγάλων επιχειρήσεων απέναντι στο ασφαλιστικό σύστημα.

Τέλος, όταν μας μιλάει για συναίνεση, πρέπει, για να υπάρχει συναίνεση, να έχουμε μια βασική συμφωνία και, προφανώς, δεν υπάρχει. Και εδώ, μέσα από τη δήθεν συζήτηση για τη συναίνεση, κρύβει έναν άλλο μύθο, ότι αυτή θέλει να υπάρξει μία εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος. Κάθε άλλο.

Υπάρχουν δύο διαφορετικές επιλογές. Ή θα έχουμε ένα δημόσιο βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, που θα καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες του Ελληνικού λαού, ή θα πάμε σε ένα σύστημα προνοιακής επιδότησης και επιδόματος, με ανασφάλεια για τον Έλληνα, ανασφάλεια για τον Έλληνα συνταξιούχο και τον Έλληνα εργαζόμενο, και αυτό είναι που προωθεί η Νέα Δημοκρατία.

Αλλά υπάρχει και ένας ακόμη μύθος, που έχει σχέση με τα σκάνδαλα που βλέπουμε συνεχώς, γιατί βλέπουμε αυτή την Ζαχοπουλιάδα, αλλά βλέπουμε συνεχώς και άλλα σκάνδαλα. Έχουμε το σκάνδαλο του Υπουργείου Πολιτισμού, που όμως το ουσιαστικό - δεν λέω ότι αυτό δεν είναι σκάνδαλο, είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο, για το οποίο δεν ξέρουμε και τις προεκτάσεις - είναι οι εκβιασμοί, τα DVD εκβιασμών, δεν είναι «ροζ» DVD, είναι DVD των εκβιασμών και των εκβιαστών, των συναλλαγών μεταξύ της κυβέρνησης και κάποιων άλλων, τρίτων και, πρέπει να δούμε, ποιοι εκβιάζουν ποιους, ποιοι συναλλάσσονται με ποιους και, αν μπορεί μια χώρα, να κυβερνιέται με αυτό τον τρόπο, μια δημοκρατία, ένας πρωθυπουργός να μπορεί να λειτουργεί έτσι.

Αλλά θέλουν, με ένα σκάνδαλο, να ξεχάσουμε ένα άλλο, ακόμη πιο μεγάλο, το σκάνδαλο των ασφαλιστικών Ταμείων, των αποθεματικών του Ελληνικού λαού, των ομολόγων, τα κλεμμένα λεφτά που δεν έχουν γυρίσει, τα ομόλογα, που έχουν κοστίσει στα Ταμεία, πιθανώς, πάνω από 600 εκατομμύρια ευρώ.

Είναι φανερό, τι θέλει να κάνει ο πρωθυπουργός. Είναι φανερό, τι θέλει να κάνει η Νέα Δημοκρατία. Δεν είναι τυχαίο ότι κατανάλωσε τρεις υπουργούς στο Υπουργείο Εργασίας, δύο εκ των οποίων αποπέμφθηκαν υπό το βάρος σκανδάλων.

Είναι φανερό ότι θέλουν να ακυρώσουν, πρώτα απ/ όλα, τις υποχρεώσεις του κράτους, του προϋπολογισμού, απέναντι στο ασφαλιστικό σύστημα. Θέλουν να μεταφερθεί το κόστος του συστήματος ασφάλισης στον ασφαλιζόμενο.

Θέλουν, να υποβαθμίσουν τις υπηρεσίες που προσφέρει το ασφαλιστικό σύστημα και να εξισώσουν τις συντάξεις προς τα κάτω. Θέλουν να δημιουργήσουν πρόβλημα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και να βάλουν τους μεν εναντίον των δε, ενώ το πρόβλημα είναι διαφορετικό.

Θέλουν ουσιαστικά, μέσα από ένα κοινωνικό ρήγμα που θα δημιουργήσουν, να μπορέσουν να αρπάξουν 30 δις ευρώ των αποθεματικών. Και τι να τα κάνουν, ότι τα έκαναν και προηγουμένως. Να τα χρησιμοποιήσουν για να τα εκμεταλλευτούν, είτε με την εκποίηση, όπως έγινε με την εκποίηση των κρατικών ομολόγων σταθερού επιτοκίου - με τα οποία εμείς είχαμε προικίσει τα Ταμεία - είτε με τα δομημένα ομόλογα, ή να καλύψουν τρύπες του προϋπολογισμού, λεφτά δικά σας, για να καλύψουν κάποιες τρύπες. Για να πάνε πού, όμως, αυτά τα λεφτά; Θα πάνε αυτά τα λεφτά σε κάποια κοινωνική ανάπτυξη, σε κάποια οικονομική ανάπτυξη; Θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της υγείας, της παιδείας;

Θα πάνε και πάλι αυτά τα λεφτά για να δώσουν ακόμα μεγαλύτερα και περισσότερα προνόμια στους λίγους και ισχυρούς και «ημέτερους», για να αφήσουν πίσω τους ένα κατακερματισμένο ασφαλιστικό σύστημα.

Θέλουν να αθετήσουν τις υποχρεώσεις του κράτους, να υποβαθμίσουν την σύνταξη σε προνοιακό επίδομα, να απαξιώσουν το σύστημα και να στρέψουν τους πολίτες σε ιδιωτικές υπηρεσίες, που και αυτές θα κερδίζουν. Δηλαδή, το ασφαλιστικό σύστημα να γίνει ένα σύστημα ανασφάλειας.

Ο λαός επίσης ξέρει ότι τα τρία «ΔΕΝ» του πρωθυπουργού είναι ουσιαστικά η υπονόμευση του δημόσιου χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος. Συγκαλύπτουν με τις πολιτικές τους τα προβλήματα με τα αποθεματικά των Ταμείων.

Αποφεύγουν να ξεπληρώσουν αυτά που χρωστάνε στα Ταμεία. Διολισθαίνουν με τα όρια ηλικίας. Αποκρύπτουν την πραγματικότητα για τις μητέρες. Πραξικοπηματικά, προχωρούν στις ενοποιήσεις Ταμείων χωρίς μελέτες και υπονομεύουν σημαντικά Ταμεία, όπως τον ΟΑΕΕ. Τι θα κάνουν με τα βαρέα και ανθυγιεινά;

Αυτή είναι η πολιτική τους και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το μεγάλο θύμα των μέτρων αυτών που ετοιμάζουν, θα είναι η γυναίκα, η εργαζόμενη, η μητέρα.

Πρέπει να τονίσω ότι το ΠΑΣΟΚ, με το νόμο Ρέππα, κατοχύρωσε τα δικαιώματα της εργαζόμενης μητέρας. Την πρόωρη συνταξιοδότηση, το όριο των εξήντα ετών.

Τώρα η Νέα Δημοκρατία δεν φτάνει που απαξιώνει το κοινωνικό κράτος, στοχοποιεί την γυναίκα. Εμείς το λέμε. Είμαστε δίπλα της, δεν θα αφήσουμε να υπονομεύσει τα δικαιώματα των γυναικών. Απορρίπτουμε τη λογική των μονοδιάστατων θυσιών από τους εργαζόμενους.

Εμείς λέμε ότι, το κύριο πρόβλημα του ασφαλιστικού, δεν βρίσκεται στα όρια ηλικίας. Ούτε στις συντάξεις, που είναι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, μικρές. Ούτε στις εισφορές, που είναι εξαιρετικά υψηλές. Η πρόσφατη ιστορία αποκαλύπτει ποια είναι η διαφορά η δική μας με τη Νέα Δημοκρατία, του νόμου Σιούφα και του νόμου Ρέππα.

Η Νέα Δημοκρατία επέβαλε σύνταξη για τριάντα πέντε έτη ασφάλισης στο 60% των συντάξιμων αποδοχών της τελευταίας πενταετίας. Εμείς το κάναμε 70%. Η Νέα Δημοκρατία καθιέρωσε κατώτερη σύνταξη για νέους ασφαλισμένους, γήρατος και αναπηρίας, με σημερινά δεδομένα, 187 ευρώ. Εμείς το φτάσαμε στα 472 ευρώ.

Καθιέρωσε όριο ηλικίας συνταξιοδότησης τα 65 έτη για τους άνδρες και για τις γυναίκες τα 60, για την κατηγορία των βαρέων και ανθυγιεινών. Εμείς προχωρήσαμε στη θεσμοθέτηση των 37 ετών για συνταξιοδότηση, χωρίς όριο ηλικίας, στην ίδια κατηγορία.

Η Νέα Δημοκρατία δεν προέβλεψε τίποτα για όσους δεν συμπληρώσουν 4.500 μέρες ασφάλισης. Εμείς θεσμοθετήσαμε αναλογική σύνταξη, για όσους έχουν συμπληρώσει 3.500 μέρες ασφάλισης και το 65ο έτος της ηλικίας τους.

Τα θυμίζουμε αυτά, όχι για να πούμε, τι καλά και ωραία ήταν, διότι βεβαίως πρέπει να γίνουν καινούργιες αλλαγές. Βεβαίως πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Βεβαίως θέλουμε ακόμα καλύτερα. Αλλά θα πρέπει να δείξουμε ότι, πραγματικά, υπήρχαν άλλες λογικές και άλλες φιλοσοφίες.

Το ΠΑΣΟΚ, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το 1981, με τον Ανδρέα Παπανδρέου, βρήκε την περιουσία των Ταμείων στα 317 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή, μόλις στο 5% του ΑΕΠ. Παρέδωσε το 2004 την περιουσία των Ταμείων στα 23,4 δις ευρώ, που αντιστοιχούν στο 14% του ΑΕΠ.

Η Νέα Δημοκρατία παρουσίασε, προεκλογικά, αυξημένα τα αποθεματικά των Ταμείων στις τελευταίες εκλογές, με βάση τη χρηματιστηριακή αξία των μετοχών, για τις οποίες μας κατηγορούσε. Τώρα, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα αποθεματικά των Ταμείων, για να πληρώσει τις συντάξεις των επόμενων μηνών.

Αλήθεια, και ρωτάμε την κυβέρνηση, και ρωτάμε και τον κ. Καραμανλή, και θα τον ρωτήσουμε και μεθαύριο στη Βουλή. Πόση είναι τελικά η περιουσία των Ταμείων σήμερα; Γιατί η κυβέρνηση δεν δίνει στη δημοσιότητα τα στοιχεία για τα Ταμεία; Γιατί δεν μας λέει, πού πήγαν τα χρήματα του Ελληνικού λαού, τα αποθεματικά;

Εμείς προτάσσουμε, φίλες και φίλοι, τα θέματα της χρηματοδότησης του συστήματος και της πλήρους ανταπόκρισης του κράτους στις νομοθετημένες υποχρεώσεις του. Αυτό είναι το πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος, όχι τα άλλα, τα οποία προσπαθεί να αναδείξει η Νέα Δημοκρατία.

Και έχουμε, βεβαίως, προτείνει και την σύσταση από το ελληνικό δημόσιο του Εθνικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης των Γενεών, δηλαδή, ουσιαστικά, από την περιουσία του δημοσίου, θα πηγαίνουν χρήματα σε αυτό το Ταμείο, για να μπορούν να κλειδωθούν τουλάχιστον για μία δεκαετία, ώστε να έχουμε εγγυημένες αποδώσεις και να στηριχθεί συμπληρωματικά το ασφαλιστικό σύστημα στη δυσκολότερη καμπή του και, βεβαίως, και για τη νεώτερη γενιά.

Σήμερα, το Μαξίμου προσπαθεί να αξιοποιήσει το ασφαλιστικό για επικοινωνιακούς λόγους. Εμείς, και αυτή νομίζω είναι και η βούληση όλων εδώ μέσα, είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε, και στη Βουλή, και με τους πολίτες, και στους δρόμους, για να ανατρέψουμε την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.

Παρακολουθούμε, φίλες και φίλοι, μία σειρά σκανδάλων, όπως είναι το πόρισμα για τις υποκλοπές, που πήγε στο Αρχείο. Τα πορίσματα του Ζορμπά, που αγνοούνται και πάνε στο καλάθι των αχρήστων. Περιφρονεί ο πρωθυπουργός την κοινοβουλευτική διαδικασία. Απορρίπτει κάθε πρόταση για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, για να καθαρίσει το πολιτικό τοπίο.

Διότι τον βολεύει, προφανώς, να υπάρχει μία σύγχυση, μία θολούρα και ένα κλίμα, ότι όλα αυτά, είτε φυσιολογικά είναι, είτε ότι όλοι ίδιοι είναι. Θέλω να τονίσω, όχι μόνο δεν είμαστε ίδιοι, αλλά εμείς ζητούμε να έρθουν όλα στο φως. Ζητούμε, όλα να ξεκαθαριστούν. Για να ξέρει ο Ελληνικός λαός, τι γίνεται.

Και βεβαίως, δεσμευόμαστε απέναντι στους εργαζόμενους. Πρώτον, σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό, δεν θα επιτρέψουμε στην κυβέρνηση να βάλει εργαζόμενους απέναντι σε εργαζόμενους. Δεν θα επιτρέψουμε την αρπαγή των αποθεματικών και την εσωτερική αναδιανομή τους. Δεν θα επιτρέψουμε την έμμεση ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος.

Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τη δημόσια περιουσία, θα παλέψουμε να αποτρέψουμε την εκχώρηση στρατηγικών αναπτυξιακών υποδομών σε ξένα συμφέροντα, όπως κάναμε και με την τροπολογία για τον ΟΤΕ.

Τρίτον, σε ό,τι αφορά το περιβάλλον, θα αντιταχθούμε με κάθε πρόσφορο δημοκρατικό μέσο στην συστηματική υποβάθμισή του, στο ξεπούλημα σημαντικών περιοχών της χώρας μας, στο όνομα μιας δήθεν ανάπτυξης.

Τέταρτον, δεσμευόμαστε ότι, μόλις μας δοθεί η εντολή από τον ελληνικό λαό για τη διακυβέρνηση της χώρας, θα αποκαταστήσουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων και θα θέσουμε σε εφαρμογή ένα μεγάλο σχέδιο αναδιανομής του εισοδήματος, του πλούτου.

Και βέβαια, η δική μας αναπτυξιακή αντίληψη, όπως σας την περιέγραψα, είναι μια αναπτυξιακή αντίληψη, που επενδύει στον εργαζόμενο, στον πολίτη, στα δικαιώματά του, ως προϋπόθεση μιας ανάπτυξης, που φέρνει προϊόν ποιότητας με αξία και, βεβαίως, με ανταγωνιστικότητα.

Έτσι, εμείς μιλάμε για μία δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, για την προστασία των βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων του πολίτη. Δεσμευόμαστε, επίσης, για εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης. Γι' αυτό οργανώνουμε και το καταναλωτικό κίνημα και, καλώ όλους εσάς, να συμμετέχετε ενεργά στην ανάπτυξη ενός ισχυρού καταναλωτικού κινήματος, ώστε η δική σας φωνή να μετρήσει απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα, τα καρτέλ και την ακρίβεια. Το ΠΑΣΟΚ θα προχωρήσει για να αποκαταστήσει την αγοραστική δύναμη των μισθών και να περιορίσει δραστικά την ακρίβεια, που για μας είναι βασικές επιλογές.

Για τους νέους, έχουμε συμπεριλάβει στο Πρόγραμμά μας μέτρα, όπως η δυνατότητα απασχόλησης επί τέσσερα συνεχή χρόνια με πλήρη ασφάλιση. Μας λένε, ότι είναι ανασφάλιστη εργασία. Όχι, με πλήρη ασφάλιση και κλιμακούμενη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, η οποία βεβαίως θα επιδοτείται από το κράτος.

Και βεβαίως, ο άνεργος, σε μία οθόνη, θα έχει σε ένα λεπτό όλες τις ευκαιρίες για δουλειά σε όλη την Ελλάδα, με αξιοκρατία και χωρίς αυτή την άθλια συναλλαγή που γίνεται σήμερα με τη νέα γενιά.

Για τις εργαζόμενες μητέρες, σκοπεύουμε μέσα σε τέσσερα χρόνια να διπλασιάσουμε τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, που είναι βασικό εργαλείο για τα παιδιά και την προοπτική τους.

Επεκτείνουμε το ολοήμερο σχολείο μέσα στην επόμενη τετραετία. Το ολοήμερο σχολείο, που ήταν ένας βασικός θεσμός για την εργαζόμενη μητέρα, και τον πατέρα βεβαίως, αλλά και ένας πολύ σημαντικός θεσμός, όλο και περισσότερο, για τα νέα παιδιά, διότι αυτό το οποίο εμείς θέλουμε να ξεπεράσουμε, και δεν το ξεπεράσαμε στις προηγούμενες δεκαετίες της διακυβέρνησής μας, είναι το τεράστιο κόστος της παιδείας.

Είναι απαράδεκτο, όταν το 1963 - 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου έφερε τη δωρεάν παιδεία, σήμερα, ο Έλληνας εργαζόμενος να πληρώνει περισσότερο από κάθε άλλο Ευρωπαίο πολίτη από την τσέπη του γι' αυτό το δικαίωμα που λέγεται παιδεία. Είναι ευθύνη μας, διότι η παιδεία θα αποτελέσει εκ των πραγμάτων τον βασικό μοχλό της ανάπτυξης, αλλά θα έλεγα και της κοινωνικής ισότητας στη χώρα μας.

Γι' αυτό μιλάμε για το ολοήμερο σχολείο, όπως και για το ολοήμερο νηπιαγωγείο, σταδιακά, από την ηλικία των τριών ετών. Έχουμε δεσμευτεί για ένα δημόσιο, αποτελεσματικό, ποιοτικό σχολείο.

Επίσης, για τους εργαζόμενους, θα διασφαλίσουμε τη βελτίωση των ελέγχων, που απ' ό,τι καταλαβαίνω είναι σχεδόν ανύπαρκτοι, και της επιθεώρησης εργασίας. Μάλιστα, υπάρχει πρόταση για την συγκρότηση ενός σώματος ελεγκτών ειδικού τύπου, ίσως με τη μορφή ανεξάρτητης αρχής, που θα διασφαλίζει, όχι μόνο την ασφάλεια εργασίας και τις συνθήκες εργασίας, αλλά και την ελευθερία του εργαζόμενου να καταγγέλει τις παραβάσεις της νομοθεσίας, χωρίς να αισθάνεται την απειλή μιας απόλυσης ή μιας άλλης μορφής τιμωρίας.

Βασικοί μας στόχοι είναι, πρώτον, η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, με αναδιανομή του εισοδήματος, και ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης.

Δεύτερον, ένα νέο μοντέλο «πράσινης ανάπτυξης», που αξιοποιεί όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, που είναι το περιβάλλον, που είναι η παράδοση, που είναι η ιστορία, που είναι ο ανθρώπινος παράγοντας, που είναι η καινοτομία και που, είναι η στιγμή, η Ελλάδα να πρωτοπορήσει, να μην χάσει αυτή την ιστορική ευκαιρία.

Οι χώρες που θα μπουν πρωτοποριακά στον τομέα της «πράσινης ανάπτυξης», θα είναι οι χώρες που θα έχουν σοβαρή αναπτυξιακή προοπτική τις επόμενες δεκαετίες. Η «πράσινη ανάπτυξη» θα δώσει ευκαιρίες για όλους και ποιότητα ζωής για όλους.

Τρίτον, την αναποτελεσματική και τη σοβαρή δημόσια παιδεία για όλους, με όρους του 21ου αιώνα. Δραστική αναβάθμιση ενός νέου Εθνικού Συστήματος Υγείας και ένα πολιτικό σύστημα με επιτελική κυβέρνηση, ισχυρή αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, ισχυρή αποκέντρωση προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με διαφάνεια βεβαίως και με την ενίσχυση των θεσμών διαφάνειας και ελέγχου παντού.

Ο πόλεμος κατά της διαφθοράς είναι ο πόλεμος για τη διαφάνεια, είναι ο πόλεμος, για να ξέρει ο κάθε πολίτης ότι τον σεβόμαστε, ότι τα δικαιώματά του, τα προστατεύουμε, και ότι δεν θα του ζητάει ο καθένας το αντίτιμο της διαφθοράς για τις υπηρεσίες τις οποίες δικαιούται.

Φίλες και φίλοι,

Δυστυχώς, είμαστε σε μία εποχή στη χώρα μας, που κυβερνιέται από μια παράταξη, που περιμέναμε πριν από τέσσερα χρόνια να είναι τελείως αλλαγμένη από εκείνη που ξέραμε, και ξέρατε πολλοί από εσάς τους παλαιότερους αγωνιστές, το πώς ήταν η Νέα Δημοκρατία και η ΕΡΕ και η Δεξιά, που είναι σήμερα όμηρος των μεγάλων συμφερόντων και της μικροπολιτικής.

Τα υπηρέτησε με συνέπεια και εξακολουθεί να το κάνει και δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς πια, ως όμηρος αυτών. Και αυτό φάνηκε, αμέσως μετά τη δεύτερη εντολή που πήρε αυτή η κυβέρνηση, που πήρε την εντολή του Ελληνικού λαού και την πρόδωσε και είναι ανάξια της εμπιστοσύνης του Ελληνικού λαού. Και η κυβέρνηση αυτή γίνεται πια επικίνδυνη για την πορεία της χώρας, για την πορεία της Ελλάδας, για την πορεία του Ελληνισμού.

Όλοι πια καταλαβαίνουν ότι η Ελλάδα, μέσα σε αυτή την μεγάλη παγκόσμια εξέλιξη της οικονομίας, δεν μπορεί να σταθεί οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά. Δεν μπορεί να σταθεί με αυτές τις δομές, δεν μπορεί να σταθεί με αυτές τις πρακτικές, με αυτές τις αντιλήψεις. Δεν μπορεί να σταθεί με αυτή την κοινωνική ανισότητα και αδικία. Δεν μπορεί να σταθεί με ένα σάπιο σύστημα εξουσίας.

Η Ελλάδα έχει μία κυβέρνηση που δεν της αξίζει, αξίζει πολύ καλύτερα και, είμαστε εμείς, που έχουμε το χρέος και την ευθύνη, να κάνουμε τον αγώνα, και αυτόν τον αγώνα, θα τον κάνουμε μαζί, είναι εθνική επιταγή να χτυπήσουμε αυτή την αντίληψη διακυβέρνησης και να φέρουμε διέξοδο στο αδιέξοδο για τη χώρα. Καθήκον μας είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων του Ελληνικού λαού, βάσει μιας νέας εθνικής στρατηγικής.

Και θέλω να ξέρετε ότι είμαι κοντά σας, θα είμαστε κοντά σας, όπως τον Δεκέμβριο, όταν στείλατε οι εργαζόμενοι, και στείλαμε μαζί, ένα ηχηρό μήνυμα προς την κυβέρνηση, για το ασφαλιστικό. Είμαστε κοντά στον εργαζόμενο λαό, στην κάθε μάχη του. Εμείς θα αιμοτοδοτούμε το εργατικό κίνημα, όπως και το εργατικό κίνημα θα αιμοδοτεί την αλλαγή, τη σοσιαλιστική, μεγάλη δημοκρατική παράταξη, για να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική της Δεξιάς και να φέρουμε μια άσπρη μέρα, τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ, και πάλι στην Ελλάδα.

Καλό μας αγώνα και σας ευχαριστώ