Το Παράδοξο του ΟΤΕ και το «21», η ταινία της βδομάδας.»;

Ένας απροσδόκητος διάλογος του Μίμη Ανδρουλάκη με βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας στο εντευκτήριο της Βουλής
του Μίμη Ανδρουλάκη
mimisandroulakis.blogspot.com

***

Θα το έχετε ακουστά. Οι πιο παραγωγικές συζητήσεις στη Βουλή γίνονται συχνά στο εντευκτήριο, στο καφενείο ή στους διαδρόμους. Η καθιερωμένη κοινοβουλευτική διαδικασία στη χώρα μας δεν αφήνει περιθώρια για πιο προσωπικές ανοιχτές συζητήσεις ούτε βέβαια για νομοθετικές πρωτοβουλίες μεταξύ βουλευτών συμπολίτευσης-αντιπολίτευσης. Έτσι, πριν λίγες μέρες ήρθε καρφωτός προς εμένα με όρεξη για συζήτηση και διερεύνηση ένας συνάδελφος της Ν.Δ. του οποίου τιμώ τη γνώση, ακεραιότητα και εργατικότητα ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές και προγραμματικές μας διαφορές. Αισθάνομαι, λοιπόν, την ανάγκη να κοινοποιήσω τη συζήτησή μας όσο γίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Εντάξει, είναι κατανοητό η αντιπολίτευση να λέει όχι σ' ένα deal αυτού του μεγέθους. Τα ίδια ίσως και χειρότερα θα λέγαμε και μεις αν ήμασταν στην αντιπολίτευση αλλά τουλάχιστον πρέπει να παραδεχθείτε ότι μια επιχείρηση με το κύρος της Deutsche Telecom (DT) είναι εγγύηση για τη διαύγεια και καθαρότητα της συναλλαγής.

Προϋπόθεση για την εμπιστοσύνη στις αγορές είναι η «θεσμοθετημένη δυσπιστία». Αυτή την περίοδο τα μεγαλύτερα ονόματα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας όπως η EADS με γαλλο-γερμανικό management που παράγει τα Airbus και οι γερμανικοί πολυεθνικοί κολοσσοί VW, Siemens και Deutsche Telecom συγκλονίζονται από τεράστια σκάνδαλα. Αυτή τη στιγμή εκδικάζεται η αγωγή 16.000 μετόχων κατά της Deutsche Telecom για εξαπάτησή τους σε μετοχοποιήσεις. Η DT, το σύμβολο του «λαϊκού καπιταλισμού» της Γερμανίας έχασε πρόσφατα τουλάχιστον το ένα τρίτο των «μετοχών του λαού».

Αυτό που έχει σημασία δεν είναι οι υποθέσεις που μπορεί να κάνεις αλλά ότι το συνολικό deal γίνεται με τους κανόνες της αγοράς.  

Είναι ή όχι θεμελιώδης κανόνας της αγοράς η ίση μεταχείριση των μετόχων της ίδιας κατηγορίας; 

Ναι! Είναι βασική αρχή προστασίας των επενδυτών ειδικά των μικρομέτοχων.  

Εδώ όμως ο ένας μέτοχος πουλά με 26€ ενώ όλοι οι άλλοι μέτοχοι της ίδιας κατηγορίας (ασφαλιστικά ταμεία, θεσμικοί επενδυτές, ιδιώτες, μικρομέτοχοι) δεν έχουν την ίδια δυνατότητα. Υπάρχει δηλαδή προνομιακή μεταχείριση ενός μετόχου ανεξάρτητα αν υπήρξε ή όχι συμπαιγνία της MIG με την κυβέρνηση για την παραχώρηση του ελέγχου του ΟΤΕ στην DT.  

Είναι δικαίωμα της DT να αγοράζει μετοχές απ' όποιον ιδιώτη επιθυμεί μέχρι το όριο των 20% που έχει θέσει η κυβέρνηση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος συναλλαγής.  

Α! όχι η Deutsche Telecom θα έπρεπε σε μια διαυγή συναλλαγή να κάνει δημόσια πρόταση σ' όλους τους μετόχους του ΟΤΕ, πλην δημοσίου, μέχρι το 20%. Αμφιβάλεις ότι στην τιμή των 26€ θα έτρεχαν όλοι να πουλήσουν αναλογικά, συμπεριλαμβανομένης και της MIG; Αυτό δε θα ήταν μια ίση μεταχείριση των επενδυτών που δε θα άφηνε κανένα περιθώριο για «κακόβουλες ερμηνείες»; Από κει και πέρα είναι άλλο θέμα ποια συμφωνία θα έκλεινε, αν έκλεινε, η DT με την κυβέρνηση.  

Έχεις δίκιο αλλά εδώ δεν πρόκειται για μια συνήθη ιδιωτικοποίηση αφού μοιράζονται οι ρόλοι δημοσίου και DT. 

Εδώ βρίσκεται το μυστικό. Εάν δεν υπήρχε η μεταμφίεση της παραχώρησης του ελέγχου του ΟΤΕ στη DT με το σχήμα «συνδιοίκηση», ως νέος ελέγχων θα ήταν υποχρεωμένη να υποβάλει, σύμφωνα με το νόμο, δημόσια πρόταση εξαγοράς των λοιπών μετοχών στην ίδια τιμή. Θα έπρεπε δηλαδή να δώσει τη δυνατότητα στους μετόχους να αποχωρήσουν από την επένδυσή τους αφού είχαν επενδύσει μ' άλλο καθεστώς ελέγχου, σε διαφορετικές συνθήκες εμπιστοσύνης. Η λεγόμενη «συνδιοίκηση» προσφέρει τη δυνατότητα στη DT να πάρει αυτό που θέλει δίχως να καταβάλει το σύνολο της υπεραξίας που αντιπροσωπεύει το management μιας εταιρίας όπως ο ΟΤΕ με τα ακίνητα, τις προμήθειες, την κυριαρχία του στην εσωτερική αγορά και τις ισχυρές διεθνείς θέσεις του. Ένα μόνο μικρό μέρος αυτής της υπεραξίας το καρπώνεται ο προνομιούχος πωλητής και το εύλογο ερώτημα είναι αν το υπόλοιπο, το μεγαλύτερο, το δωρίζουμε στους Γερμανούς, ή το σφετερίζονται αδιαφανώς κάποιοι τρίτοι. Τα προσχήματα της κυβέρνησης οδηγούν σε τεράστια απώλεια εσόδων του δημοσίου και διερωτάται κανείς αν πρόκειται για αφέλεια ή απιστία.  

Δεν ξέρω τι είναι αλλά πρέπει να καταλάβεις το άγχος της κυβέρνησης να προλάβει τα χειρότερα για τον ΟΤΕ. Τουλάχιστον η DT, επιμένω, είναι μια εγγύηση.         

Δηλαδή σε κάθε περίπτωση, ακόμα και με τη «σεμνή» κυβέρνησή σας, θεωρείς ότι ο Έλληνας «οδηγός» είναι μέθυσος, άσωτος, επικίνδυνος οπότε το λιγότερο κακό είναι να δώσουμε το «αμάξι» σ' ένα «σίγουρο» γερμανό οδηγό τουλάχιστον να μη το καταστρέψει; Αλλοίμονο αν καταλήξουμε στο δίλημμα της πολιτικής ελεεινότητας: πάση θυσία παραχώρηση του management ενός «εθνικού πρωταθλητή» όπως είναι ο ΟΤΕ ή καταστροφή του; 

Προφανώς και εσείς προτιμάτε τη Deutsche Telecom  στο 20% από οποιοδήποτε fund αγνώστου ταυτότητας και ικανότητας.      

Δεν είναι αυτό το ζήτημα που πυροδοτεί τη σύγκρουση. Σε λίγο θα μου βάλεις το δίλλημα: Deutsche Telecom ή το ΟΥΑΚ, το fund του ασφαλιστικού ταμείου των Τούρκων αξιωματικών! Άσε τα διλλήματα και έλα να υπογράψουμε μαζί μια ερώτηση στην οποία ο κ. Αλογοσκούφης πρέπει να απαντήσει στα κρίσιμα προβλήματα της γκρίζας συναλλαγής και βέβαια να παρουσιάσει το business plan του ΟΤΕ για να δούμε αν υπάρχουν ή όχι κέρδη παραγωγικότητας και εξωστρέφειας από τη συνεργασία και ποιος τα καρπώνεται, αν οι συγκρούσεις συμφέροντος DT-OTE στα Βαλκάνια οδηγούν σε εγκατάλειψη εδάφους του «Έλληνα πρωταθλητή» και ποιος ωφελείται τελικά από τις όποιες συνέργιες  

Ξέρεις ότι δε μπορώ να υπογράψω αλλά εσύ το πας στα γενικά ιδεολογικά: ιδιωτικοποιήσεις ή όχι; Το θέμα όμως εδώ είναι πολύ διαφορετικό.  

Ποια ιδιωτικοποίηση; Η Deutsche Τelecom βρίσκεται υπό τον άμεσο και έμμεσο έλεγχο του γερμανικού δημοσίου και μάλιστα η γερμανική κυβέρνηση με τη γνωστή γαλλογερμανική υποκρισία παίρνει αυστηρά μέτρα για να περιορίσει την είσοδο στο μετοχικό της κεφάλαιο των ξένων κρατικών funds (SWFs). 

Μην παραβλέπεις ότι οι εξαγορές αυτού του μεγέθους σε επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας είναι πολιτικές, Με τους Γερμανούς, όπως καταλαβαίνεις, έχουμε σαν χώρα πολύ ισχυρότερα συμφέροντα απ' ότι για παράδειγμα με τους Ισπανούς και τη Telefonica.  

Έστω ότι ανταποκρίθηκε ο Καραμανλής σ' ένα αίτημα της Μέρκελ. Αυτό όμως δε νομίζω ότι συνοδεύτηκε και από την απαίτηση να καταβληθεί ένα κλάσμα της αξίας που αντιπροσωπεύει το management.  

Διάβασε στις γιορτές ένα αστυνομικό μυθιστόρημα να ικανοποιήσεις τη διάθεσή σου για μυστήριο.   

Και εσύ πήγαινε να δεις στο σινεμά το «21». Περιμένω να μου πεις αν αναγνωρίζεις ποιος στην περίπτωση μας είναι ο καθηγητής Μίκι.